هسته ای، از جمله تهیه مخفیانه تجهیزات و اطلاعات مربوط به طراحی مورد نیاز برای ساخت سلاح های هسته ای، آزمایش مواد انفجاری قوی و تولید چاشنی برای منفجر کردن یک بار هسته ای، مدل سازی کامپیوتری از بطن یک کلاهک هسته ای و کارهای مقدماتی برای آزمایش سلاح های هسته ای نزدیک است-- شواهدی قدرتمند که ظاهر زیبا وفریبنده مورد ادعای رژیم که برنامه هسته ای آن صلح آمیز است را رد کرده است.
وزیر امور خارجه سابق ایالات متحده کاندولیزا رایس در صحبت با برنامه "این هفته" تلویزیون ای.بی.سی، گفت که ایالات متحده در رابطه با ایران هرگز نباید گزینه نیروی نظامی از روی میز حذف کند چون رژیم به وضوح تلاش می کند سلاح هسته ای بدست آورد مردم خود را سرکوب کرده است. رایس افزود: رژیم مطلقا دیگرهیچ مشروعیتی ندارد.
به احتمال قوی، با این حال، هر گونه عملیات نظامی علیه تأسیسات هسته ای ایران، یک درگیری دیگر در خاورمیانه نه با برنده ای روشن و نه پایانی قابل پیش بینی را مشتعل می کند. تهران به نوبه خود ، قول داده است تا "خسارت سنگین" هم در اسرائیل و هم ایالات متحده در اقدامی تلافی جویانه برای چنین حملاتی وارد کند. اینها تهدید توخالی نیستند.
پس از افشاگری در مورد توطئه اش برای کشتن سفیر عربستان سعودی در ایالات متحده در واشنگتن، رژیم ایران نشان داده است مایل و قادر به ضربه زدن در قلب ایالات متحده است. قتل برنامه ریزی شده در سخنان هیلاری کلینتون وزیر امور خارجه آمریکا "تشدید خطرناک" نامیده شد که ایران تصمیم گرفت تا به دشمنان فراتر از هدف های معمول مانند عراق و افغانستان ضربه بزند.
 تغییر قاطع در ایران باید از درون صورت گیرد. دیکتاتوریها در تونس و مصر بعد از اینکه مردم در برابر ستمگران بپا خاستند سرنگون شدند. عدم مداخله خارجی به نوعی حس مالکیت مردمی از این تغییرات را دامن زده است. شورش مردمی رژیم سوریه را به خطر انداخته اند، آخرین نشانه است که نمی توان این جنبش ها را پیشگیری کرد و در نهایت پیروز می شود.
مردم ایران هم می توانند ملاهای حاکم را بدون دخالت نظامی و به خطر انداختن جانها توسط ایالات متحده و متحدانش پایین بیاورند. قیام سال 2009 ، در حالی که وحشیانه سرکوب شد ، حمایت قاطع برای تغییر رژیم در سراسر کشور را نمایش داد.
 از قضا ، سیاست آمریکا در قبال ایران است که مانع شده تغییر تبدیل به واقعیت شود چون سازمان یافته ترین و بزرگترین گروه اپوزیسیون ایرانی، مجاهدین خلق در 14سال گذشته در زنجیر بوده اند.
در کمتر از هشت هفته، دولت عراق قصد دارد قرارگاه اشرف را ببندد، که در آن هزاران نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق به مدت بیش از 25 سال زندگی کرده اند. اگر به بغداد اجازه داده شود تهدید خود برای از بین بردن این قرارگاه تا پایان امسال را انجام دهد، به یک فاجعه انسانی منجر می شود.
بیانیه ای که توسط 180عضو پارلمان اروپا در ماه اکتبر امضا شد هشدار داد که "زندگی 3400ناراضی ایرانی، از جمله در 1000زن، در کمپ اشرف در عراق در معرض خطر است." آنها اضافه کردند که تصمیم خودسرانه نوری المالکی برای بستن اشرف می تواند به عنوان بهانه ای برای قتل عام در مقیاس بزرگ استفاده شود.
به آنها 42نفر از اعضای مجلس نمایندگان ملحق شدند، که از بان کی مون، دبیر کل سازمان ملل متحد خواستند از توانائی بیشتر خود برای  "مستقر کردن یک تیم نظارت تمام وقت در قرارگاه اشرف" استفاده کند و از دولت عراق خواستند "فورا لغو ضرب الاجل بستن قرارگاه اشرف تا پایان سال را لغو کند“.
گروه های مدافع حقوق بشر مانند عفو بین الملل ، همچنین هشدار دادند که ساکنان قرارگاه اشرف "در معرض خطر جدی نقض شدید حقوق بشر هستند در صورتی که دولت عراق با برنامه خود برای به زور بستن این قرارگاه پیش برود“.
عراقی ها تا الان تمایل خود برای استفاده از نیروی مرگبار را نشان داده اند. گروههای حقوق بشر می گویند قرارگاه اشرف چندین بار توسط نیروهای امنیتی عراق مورد حمله قرار گرفته و  باعث مرگ ده ها تن از ساکنان و جراحات به دیگران شده است. در تاریخ 8 آوریل، نیروهای عراقی به طرز وحشیانه ای به این قرارگاه حمله کردند ، 36تن ازساکنان، از جمله هشت زن  را کشته و بیش از 300تن را زخمی کردند. در ژوئیه 2009، حمله مشابهی زندگی 11 تن از ساکنین را گرفت.
متاسفانه ، این همه در زیر بینی ارتش آمریکا، که حفاظت از کمپ اشرف را قبل از سپردن مسئولیت به عراق در سال2009 وعده داده بود، اتفاق افتاده است. نیروهای عراقی از سلاح های امریکایی در آخرین حمله استفاده کردند. از ترس اینکه جنایاتاتشان آشکار خواهد شد، مقامات عراقی مانع از ورود قانونگذاران ایالات متحده و اروپا و همچنین روزنامه نگاران به قرارگاه اشرف شدند.
تهاجمات نظامی عراق همچنان جلوتر از آنچه که می تواند فشار نهایی در ماه دسامبر باشد دارد صورت می گیرد. حدود 40خودرو، هم نظامی و هم پلیس ، در 1 نوامبر وارد قرارگاه اشرف شدند. این، هم یک تمرین برای حمله قطعی و هم بخشی از جنگ روانی که ساکنان به طور مداوم در معرض آن هستند بود. صدها بلندگو در اطراف قرارگاه اشرف به عنوان بخشی از آماده سازی برای مرحله نهایی تقابل خونین  نصب شده اند.
این همه با وجود اینکه ساکنان قرارگاه اشرف به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو نامیده شده اند و به رغم این واقعیت که نیروهای ایالات متحده از نظر قانونی و از نظر اخلاقی ملزم به حفاظت از آنها هستند صورت می گیرد. سازمان ملل متحد رسما ساکنان اشرف به عنوان "متقاضیان پناهندگی" در نظر گرفته و از عراق درخواست تمدید ضدب الاجل را کرده است. سازمان عفو بین الملل از جامعه بین المللی خواسته است برای اسکان ساکنان در کشورهای ثالث قبل از اینکه خیلی دیر شود اقدام کنند.
اگر ایالات متحده همچنان به سیاست بدخواهی غفلت نسبت به ساکنان غیر مسلح کمپ اشرف ادامه دهد، کسانی که مسئول هستند سال جدید را با خون روی دست خود شروع خواهند کرد.
 اگر از سوی دیگر، واشنگتن عراق را وادار به لغو ضرب الاجل و برنامه تقاضای پناهندگی را تسهیل کند، اعتبار وعده های خود را ثابت و به نجات جان اعضای جنبش اصلی اپوزیسیون ایران کمک می کند که قابلیت تحقق آوردن تغییر به ایران توسط ایرانیان را دارد، و نیاز به مداخله نظامی خارجی را حذف می کند.
علی صفوی
9نوامبر2011