سخنگوی وزارت خارجه آمریکا گفت پاسخ رژیم ایران به بقیه فرستادن دنبال نخود سیاه است.
سایت وزارت‌خارجه آمریکا 4 اسفند 88 ؛ بریفینگ فیلیپ کراولی سخنگوی وزارت‌خارجه آمریکا
سؤال: آیا شما پاسخ ایران به موضع جدید آژانس اتمی را دیده‌اید؟
جواب: بله، آنها چیز جدیدی ندارند و ما قبلا آنچه گفته‌اند را شنیده‌ایم. ما فکر می‌کنیم که توافقی که ما در ژنو روی میز گذاشتیم درست بود. پاسخ ایران در محتوا به نظر ما؛ فرستادن بقیه به‌دنبال نخودسیاه است.
بنا به این توافق که ما پیشنهاد کردیم پذیرفتیم که سوخت غنی‌شده از ایران و بازپردازش آن برای مناسب کردن آن در راکتور تحقیق و تأمین نیاز انسانی ایران باشد.
اما بنا به طرح پیشنهادی ایران تبادل سوخت انجام می‌شود اما لازم است جامعه بین‌المللی سوخت خودش را برای تأمین نیاز ایران به این کشور بدهد و درعینحال ایران هم به نقض التزاماتش در پیمان منع تکثیر ادامه بدهد. بنابراین ضد‌پاسخ ایران همانطور که قبلش گفتیم غیرقابل‌قبول است.
ما به کار در داخل آژانس بین‌المللی انرژی اتمی ادامه می‌دهیم. اما از نقطه نظر بین‌المللی برای گامهای بعدی، ازجمله چشم‌انداز تحریمها مشورت خواهیم کرد.
س: چین گفت کماکان خواهان کار دیپلوماتیک است و خواهان عجله‌یی در این ارتباط نیست که این کیس را به شورای امنیت وشاید دور دیگری از تحریمها رجوع بدهد. آمریکا در چه نقطه‌یی است؟
ج: سیاست ما بر یک استراتژی دو مسیری متکی است. ما در حال حاضر درب تعامل بیشتر را بسته‌ایم. برای تعامل شما لازم است که با کسی مواجه باشید که خواهان کار در این رابطه باشد. واقعیت این است که؛ ایران، حرف، زیاد می‌زند و اینگونه اظهارات را روز به روز و هفته بعد از هفته عنوان می‌کند اما از آمدن به‌پای میز مذاکره، طفره می‌رود و با حسن نیت به مذاکره نمی‌پردازد و به نگرانیهای جامعه بین‌المللی توجهی ندارد. به این خاطر است که پاسخ ایران چیز جدیدی نیست.
ما از اینکه ایران نتوانسته بر التزاماتش در پیمان عدم تکثیر ان.پی.تی متعهد باشد سالها نگران بوده‌ایم. ایران در واقع نتوانسته است قدم پیش بگذارد و به نگرانیهای که همه ما داشته‌ایم بپردازد. با گذشت زمان و کشف تأسیسات قم که هیچ جایی در برنامه اتمی مدنی ندارد، اگر ایران می‌گوید برنامه‌هایش برای اهداف مدنی هستند، لازم است که به جامعه بین‌المللی مراجعه کرده و چنین طرحی را مطرح کند اما این ایران است که به نگرانیهای مشروع جامعه بین‌المللی توجهی نکرده و ما را به این نقطه رسانده است.
بنابراین ما یقیناً خواهان ادامه کار در مسیر تعامل هستیم . اما روشن ساخته ایم که با سیاست باصطلاح مسیر فشار، برای ایران پیامدهایی خواهد داشت.
س: آیا چنین چیزی به این معناست که زمینه برای شروع گفتگوهای بالقوه درمورد چارچوبی برای تحریمها مهیا شده است.
ج: ما مشغول گفتگوها هستیم. … و امیدواریم با این پروسه‌یی که در جریان است به نقطه‌یی برسیم و به اجماع بین‌المللی برسیم همانطور که بطور موفقی به چنین نقطه‌یی در ارتباط با کره شمالی رسیدیم.
س: تا چه موقع آمریکا می‌خواهد قبل از تمرکز روی تحریمها این سیاست دو مسیری را دنبال کند؟
ج: ما صرفاً روی تحریمها متمرکز نیستیم ما پیشنهاد گفتگوی مستقیم داده‌ایم. … بعد از توافق وین، ایران از تعامل جدی، طفره رفته و پای حل سازنده این مقولات نیامده است. بنابراین این رفتار ایران است که ما را به اینجا رسانده و روشن است که ما تهاجمی‌تر از پیش روی این مسیر فشار، کار می‌کنیم و در مورد تحریمهای آتی که ممکنست تا چند هفته آینده اعلام کنیم، مشورت می‌کنیم
