تلویزیون فاکس نیوز, روز چهارشنبه 4 اسفند, میزگرد سیاسی با شرکت سوزان رایس و شماری از محققین و تحلیلگران سیاسی برگزار کرد.
در این میزگرد, سوزان رایس سفیر آمریکا در ملل متحد گفت: رژیم ایران تعهدات خود در برابر جامعه جهانی را به مسخره گرفته است. آنچه ما شاهد آن هستیم، نشانه های هرچه بیشتری از این است که برنامه هسته یی رژیم ایران، در واقع یک برنامه تولید سلاح اتمی است.
سوزان رایس این سخنان را در واکنش به گزارش جدید آژانس بین المللی انرژی اتمی ابراز نمود و گفت رژیم ایران به تلاش برای تولید سلاح اتمی ادامه می دهد.
مجری: گزارش اخیر آژانس بین المللی انرژی اتمی می گوید، ”آژانس مدارک زیادی از فعالیتهای اعلام نشده گذشته و کنونی مربوط به تولید کلاهک اتمی برای حمل توسط موشک دارد”.
بیل کریستول از هفته نامه ویکلی استاندارد: اگر دولت اوباما قصد متوقف کردن رژیم ایران را از دستیابی به سلاح اتمی دارد، این مسأله بسیار مهم و حساس خواهد بود. آژانس هسته یی با اتوریته بین المللی خود که در گذشته نسبت به تحلیلهای آمریکا خصومت داشت، اکنون بطور مشخص و روشنی ــ که سوزان رایس، سفیر آمریکا در ملل متحد هم گفت ــ می گوید رژیم ایران تعهدات خود به جامعه بین المللی را به سخره گرفته است. حالا باید دید که آیا این دولت فعلی، حاضر به اعمال جدیت علیه رژیم ایران هست؟ و واکنش ما نسبت به اَعمال تحقیر آمیز گذشته رژیم ایران علیه قطعنامه های ملل متحد چیست؟ ماههاست که میخواهیم قطعنامه یی را به شورای امنیت ارجاع دهیم. حتی ماههاست که میخواهیم یک تحریم هدفمند محدود را علیه سپاه پاسداران اعمال کنیم.
کریستول می گوید: اکنون لحظات حقیقت گویی دولت اوباما فرا رسیده که می خواهد چکار کند؟
مارا لیاسون از رادیوی ملی آمریکا: به نظرمن سال اول که سال تعامل بود، قرار بود نتیجه را به تحریمهای بسیار شدید مشروط کنیم. حالا سؤال این است که چه تحریمهایی قرار است اعمال شود؟ به نظر نمی رسد که چین حاضر به تأیید آنها در سازمان ملل متحد باشد، ولی میتوان با کمک ائتلافی که حاضر به همکاری است، تحریمهای شدید را اعمال کرد.
مجری: ژنرال جیم جونز، مشاور امنیت ملی، هفته پیش گفت قصد بردن تحریمها را با شورای امنیت داریم.
مارا لیاسون: بله، آنها ابتدا باید از کانال شورای امنیت بگذرند، ولی نباید وقت زیادی در شورای امنیت تلف شود. همانطوری که تعامل شرط این بود که نشان دهیم ما همه کار لازم را کردیم، ملل متحد نیز باید اولین قدم باشد، زیرا اگر قصد همکاری از سوی دیگران را داریم، نمی توان شورای امنیت را دور زد. هرچند معلوم نیست که شورای امنیت به تحریمهایی که دولت آمریکا میخواهد تن بدهد، اما اگر آمریکا از جنبش اپوزیسیون حمایت مادیتر و عملیتری بکند، که البته به نظر می رسد شروع به این کار کرده است، و همزمان هم تحریمهای شدید را اعمال کنیم… میتوان به این سؤال پاسخ داد که کدام بدتر است؟ پیامد یک تهاجم نظامی یا یک ایران مجهز به سلاح اتمی؟
در قسمت دیگری از این میزگرد, استفان هیز, تحلیلگر ویکلی استاندارد, در پاسخ به این سوال که آیا به نظر شما رژیم ایران برای حل مشکلات داخلی خود دنبال درگیری با آمریکا می باشد؟ می گوید: من فکر میکنم این حرف درستی باشد. اگر به وقایع 30 سال گذشته نگاه کنیم، می بینیم که آنها دنبال همین کار بودند. تفاوت این است که مردم ایران اکنون نسبت به آمریکا دشمنی و خصومت 30 سال پیش را ندارند…
جان ویلیامز از رادیو ملی آمریکا: ما دلائل کافی داریم که رژیم در مسیر سرنگونی است، نه تنها از جنبشی که در خیابانها هست، بلکه فشاری که روی آیت الله ها هست ...  باید تصریح کرد که جهان دارد به سوی یک دیدگاه تندروانه و با محاسبات سیاسی دقیق نسبت به چیزی که در ایران در حال وقوع است، پیش می رود.
در بخش دیگری از این میزگرد, مارا لیاسون از رادیوی ملی آمریکا: در پاسخ به این سوال که چه کسی در دولت آمریکا سیاست در مورد ایران را پیش می برد؟ می گوید: احساس من این است که سیاست هیلاری کلینتون در مقایسه با سیاست باراک اوباما، زمانی که کاندیدای انتخاباتی بود، دارد پیش می رود. سیاست اوباما تعامل بود که اکنون تاریخ انقضای آن فرارسیده است. و حالا دنبال چیز دیگری هستند. تا آنجا که به کمک به اپوزیسیون ایران مربوط می شود، باید خدمات زیادی بصورت مخفی انجام داد. باید دستیابی زیادی به لحاظ اینترنت، طول موج بلند و چیزهایی که نمی خواهید توی بوق بکنید انجام دهید. اما بهرحال این سیاست در رابطه با ایران در حال رشد است و به سوی یک روش بسیار سختتر و تخاصم آمیز تری که سیاست کلینتون است، پیش می رود.