روز گذشته (چهارشنبه) سرگئی اشماتکو، وزیر انرژی روسیه در حاشیه "کنگره نفت جهان" در دوحه قطر گفت: "روسیه در قبال تصمیمات اتحادیه اروپا در زمینه تحریم نفت ایران، بی طرف ترین موضع را اتخاذ خواهد کرد."

این درحالی است که گونتر اوتینگر، کمیسر انرژی اتحادیه اروپا روز قبل گفته بود که کشورهای عضو آن اتحادیه برای تحریم نفتی ایران به توافق رسیده اند. آقای اوتینگر همچنین گفت: "مساله این است که تحریمهای این چنینی باید با هماهنگی دیگر کشورها انجام شود و اگر ایالات متحده آمریکا و روسیه هم در آن همکاری داشته باشند، بهتر است. زیرا هر چقدر همکاری در این زمینه بیشتر باشد، نتیجه بهتری گرفته خواهد شد."
او توضیح داد: "هرچند همگرایی در میان کشورهای اروپایی وجود دارد، ولی با این حال تیم اتحادیه اروپا باید آن را به یک سیاست همگرایانه بزرگتر تبدیل کرده و دیگر کشورهای بزرگ را هم در آن سهیم کند."
با توجه به این تصمیم است که سرگئی اشماتکو، وزیر انرژی روسیه می گوید: "روسیه خود از تولید کنندگان مهم نفت است، حتی یک تن نفت هم از ایران وارد نمی کند، بنابراین نیازی نیست که به تحریم نفتی علیه ایران بپیوندد."
روسیه و چین در همکاری با رژیم ضد انسانی ولایت فقیه به غارت ثروت ملی مردم ایران مشغول اند. بدیهی است بخش زیادی از دلارهای به دست آمده از فروش نفت ایران به جیب دلالهای روسیه و چین برای فروش اسلحه و اجناس بنجل سرازیر می شود. به این دلیل است که وزیر انرژی روسیه مزورانه کشور خود را در مقابل تحریم نفتی رژیم ولایت فقیه بی طرف اعلام می کند تا اینگونه از همکاری با اتحادیه اروپا سر باز زند. بی طرفی ای که چشم به دلارهای نفتی حاصل از حراج ثروت ملی مردم ایران دارد، نمی تواند از چشم مردم ایران پنهان بماند. بیهوده نیست که سرگئی اشماتکو چشم بسته غیب می گوید و همچون کاشف از راه رسیده ای که به کشف آب گرم نایل شده می گوید: "کاملا آشکار است که چنین تصمیمی بر اساس انگیزه‌های سیاسی گرفته شده است."
بدیهی است که تصمیم برای تحریم نفتی کشوری که با زیر پا گذاشتن همه قوانین بین المللی به سفارتخانه یک کشور حمله و آن را غارت می کند، قطعنامه های شورای امنیت سازمان ملل را "کاغذ پاره" می خواند، حاضر به همکاری با آژانس بین المللی انرژی اتمی نیست و با صدور تروریسم اقدام به دخالت و بحران آفرینی در کشورهای دیگر می کند را باید با تصمیمهای سیاسی مقتضی وادار به رعایت قوانین و پیمانهای بین المللی کرد، و گرنه روی دیگر این عدم همکاری و بحران آفرینی، جنگ و حمله نظامی خواهد بود.
اینجاست که همکاری پنهان و پیدا روسیه و حمایتهایش از رژیم سرکوبگر و پایمال کننده حقوق مردم ایران و قوانین بین المللی، تصمیمی سیاسی و مزورانه نیست ولی اقدام برای متوقف کردن بحران آفرینی بین المللی و سرکوبی مردم ایران تصمیمی سیاسی قلمداد می شود!
فریادهای یافتم یافتم سرگئی اشماتکو در مورد سیاسی بودن تصمیم اتحادیه اروپا برای تحریم نفتی رژیم ولایت فقیه و دروغ بزرگ بی طرفی روسیه در این موضوع هیچ کس را نمی فریبد. روسیه و چین باید از حمایت آشکار و پنهان از سیاستهای رژیم ولایت فقیه دست بردارند؛ سیاست ویران گرانه ای که کشور ما را به نابودی می کشاند. در این میان آنها اگر جانب مردم ایران را برای رسیدن به حقوق اساسی خود نمی گیرند، حداقل با جامعه بین الملل همگام باشند.
17آذر1390