تام ریج، وزیر امنیت آمریکا 2003 ـ 2005، فرماندار ادوارد رندل، رئیس پیشین حزب دموکرات، جودی چو، نماینده کنگره آمریکا،  لوئیس فری، رئیس پیشین اف.بی.آی ،  دکتر ایهم السامرایی، وزیر برق عراق در دولت ایاد علاوی ، ژنرال دیوید فلیپس، فرمانده ارشد نیروهای حفاظت اشرف،  و پاتریک کندی  به سخنرانی پر شور  پرداختند.

سناتور رابرت توریسلی

مالکی از ما به عنوان یک آمریکایی و از شما به عنوان ایرانی یک چیز را می فهمد،
به عنوان عضو سنای آمریکا، من برای جنگ عراق رأی دادم، هزاران آمریکایی پسران و دختران خودشان را به عراق فرستادند، آمریکا میلیاردها دلار از سرمایه های خودش را در عراق هزینه کرد.
آقای مالکی این پیام من است، ما برای این نجنگیدیم و کشته ندادیم و ما قربانی ندادیم و ما شرافت خودمان را به گرو نگذاشتیم برای این که عراق را به ملاهای تهران بدهیم.
ما امروز اینجا جمع شده ایم هم به عنوان آمریکایی، هم به عنوان افرادی که در مورد ساکنان اشرف نگران هستند. ما به دو دلیل اینجا هستیم، اول این که پیام خودمان را به اوباما، دولت آمریکا بدهیم که برچسب تروریستی را به سازمانی زده است که از جان افرادش در اشرف حفاظت میکند، سازمانی که برای یک ایران آزاد و دموکراتیک می جنگد. این نامگذاری در واقعیت اشتباه است، از نظر قانونی اشتباه است. و بر خلاف منافع آمریکا است، و باید همین حالا نامگذاری لغو شود.
به عنوان آمریکایی میتوانیم اختلاف نظر داشته باشیم، به عنوان آمریکایی می توانیم بر سر سیاست بحث کنیم ولی قانون در آمریکا نمیتواند مورد مغلطه برای سیاستهای خارجی قرار بگیرد
به قانون باید احترام گذاشت و نامگذاری باید لغو شود و همین حالا باید لغو شود.
چند دقیقه پیش که رئیس جمهور اوباما به مالکی در کاخ سفید خوشآمد گفت، او ممکن است متوجه شده باشد که وقتی دستش را به عقب کشید، برروی آن خون بود.
اجازه بدهید توضیح بدهم که آن خون، خون بی گناهان کمپ اشرف بود که به قتل رسیده بودند و این نباید مجدداً اتفاق بیافتد.
امروز شما سخنرانیهای محترم ترین افرادی از دولت و امنیت ملی آمریکا از هر دو حزب سیاسی در دولتهای مختلف آمریکا را می‌شنوید.
از نقاط مختلف آمریکا، از احزاب مختلف با فلسفه های مختلف، ولی همه تنها به یک دلیل با هم متحد شده اند، به خاطر افراد بیگناه کمپ اشرف که باید حفاظت شوند.
این افتخار بزرگ من است که در ابتدا اولین وزیر امنیت داخلی آمریکا را معرفی کنم، مردی که در خط مقدم حفاظت از کشورمان بوده است و اسم او مترادف با جنگ علیه تروریسم است، کسی که از آمریکا دفاع می کند. او امروز علیه لیست گذاری مجاهدین و به خاطر حفاظت از اشرف با ماست. وزیر تام ریج

تام ریج، وزیر امنیت آمریکا 2003 ـ 2005
همیشه بسیار مشکل است که پس از سناتور توریسلی صحبت کرد  و میخواهم از او تشکر کنم به خاطر خواسته اش که خواسته یی  بسیار روشن وساده خطاب به کاخ سفید، و ملاقات رئیس جمهور خودمان و نخست وزیر است.
ما امروز گردهم آمدیم در مقابل مهمترین مکانی که جهان آن را به عنوان سمبل دموکراسی می شناسد، کاخ سفید. جایی که رئیس جمهور ایالات متحده در آن اقامت دارد و کار میکند، کاخ سفید. هر چهارسال یکبار ما یک رهبری را انتخاب میکنیم که نه تنها از منافع ما، آزادی ما، دموکراسی ما حفاظت و دفاع کند، بلکه این ارزشها را در سراسر دنیا ترویج کند.
و امروز که آنها ملاقات میکنند، به طور کاملاً واضحی، موضوعات بسیاری مورد بحث قرار میگیرند. امیدوارم رئیس جمهور به نخست وزیر مالکی یادآوری کند که ما بیش از 4000 تن از مردان و زنان را در عراق از دست دادیم. چه کسی میداند که آینده آنها در ایالات متحده چه میتوانست باشد، آنها میتوانستند پدران، مادران، دانشمندان، کارگران، تکنسینها، مهندسانی باشند، اما آینده خودشان را فدا کردند تا مردم عراق از آینده متفاوت و بهتری برخوردار شوند. امیدوارم رئیس جمهور به نخست وزیر مالکی یادآوری کند که 300 میلیون آمریکایی در این اقدام شرکت داشتند و صدها میلیارد دلار کمک کردند تا عراق بتواند آینده یی متفاوت و بهتر داشته باشد. امیدوارم رئیس جمهور به نخست وزیر یادآوری کند که تنها بدهی به آمریکا بابت شهروندان و سربازانش نیست، بلکه عراق مسئولیت دارد کارهای درست را انجام دهد. امیدوارم رئیس جمهور من به نخست وزیر یادآوری کند، در نهایت، شرافت این دو رهبر، رئیس جمهور آمریکا و نخست وزیر عراق، مورد بحث و مورد سؤال است. به عنوان وزیر امنیت داخلی آمریکا من نوشته ام و مورد بحث قرار داده ام و به این اندیشیده ام که کشورم، قانون اساسی ام و حقوقم برای من به چه معنی و مفهومی است. هرگز و هیچگاه به این زمان فکر نکردم که مقابل کاخ سفید بایستم و از رئیس جمهورم بخواهم کار صحیح را انجام دهد، مجاهدین خلق را از لیست خارج کند، به دولت مالکی اصرار کند که ضرب الاجل را تمدید کند، از حفاظت 3400 تن ساکنان اشرف، با استقرار کلاه آبی ها و حمایت ایالات متحده اطمینان حاصل کند. این سمبل آزادی و دموکراسی است که ما امروز در مقابل آن ایستاده ایم. سپس به آقایانی که درگیر این بحث که امروز یا طی چند روز آینده در جریان است، میگویم برای انجام کار درست وقت در حال تمام شدن است. من طی ماههای گذشته وقت زیادی را صرف کرده ام و با مادران و پدران خواهران و برادران مردان و زنان کمپ اشرف، صحبت کرده ام. به طور دردناکی برای من روشن است اطلاعات غلطی که رژیم ایران در ایالات متحده در باره مجاهدین خلق پراکنده است تأثیراتی گذاشته است. زیرا تا امروز نه وزارت خارجه و نه کاخ سفید، کار درست را که خارج کردن مجاهدین خلق از لیست است، انجام نداده اند.
راستی نخست وزیر مالکی ظاهراً روز گذشته در مصاحبه با وال استریت ژورنال گفت مجاهدین خلق باعث رنجش رژیم ایران هستند. این رژیم ایران است که تنها و بزرگترین سازمان تروریستی در جهان، میباشد.
همانطور که جهان این را می فهمد و همان طور که جهان میداند مجاهدین خلق یک سازمان تروریستی نیست.
خانمها و آقایان، در نهایت بحث و گفتگوها در کاخ سفید در جریان است، امیدوارم در بحثها طی 19روز آینده به یک کلمه توجه شود و آن هم اعتماد است. ساکنان اشرف باید به چه کسی اعتماد کنند، کاخ سفید باید به چه کسی اعتماد کند، اجازه بدهید به طور کوتاه سری به تاریخ بزنیم زیرا سایر سخنرانان تاریخ را با شما مرور میکنند. به یاد بیاوریم که این یک کمپ مسلح بود، اینها گروهی از مردان و زنانی هستند که تجهیزات آتشباری، ضدهوایی و تانک  و سلاح سبک داشتند. آنها در موقعیتی بودند که میتوانستند از خود دفاع کنند، همانطور که در گذشته نیز باید از خود دفاع میکردند. به خاطر اینکه به آمریکا اعتماد کردند، به قول ما که گفتیم حفاظت و امنیت شان را تأمین میکنیم، اعتماد کردند، به حرف ما اعتماد کردند و تسلیحات خود را، که با آن میتوانستند از خود دفاع کنند، تحویل دادند، آنها 7-8 سال پیش به ایالات متحده آمریکا اعتماد کردند. و با وجود این اعتماد، با وجود اتحادیه اروپا، انگلستان، دادگاه استیناف در همینجا، واشینگتن به وزارت خارجه گفت شما قانون را نادیده میگیرید، شما به ما نشان نداده اید که این یک سازمان چرا در لیست باقیمانده است. اجازه بدهید خانمها آقایان به شما بگویم در باره وزارت خارجه چه فکر میکنم. آنها عمل نمی کنند، آنها بی عمل هستند، غیر قابل دفاع هستند، غیرقابل توصیف هستند، سست و بی اثر هستند، ترسو هستند، متکبر و ساده لوح هستند که به رژیم ایران اعتماد میکنند. بسیار مشکل است که بتوان برای آن مادران، پدران، خواهران و برادرانی که عزیزانشان در کمپ اشرف هستند، توضیح داد. و حتی مشکل تر خواهد بود که برای آن دسته از کسانی که عزیزانشان را در کمپ اشرف از دست داده اند توضیح داد. به چه کسی ما اعتماد میکنیم؟ شما به احمدی نژاد اعتماد میکنید؟ شما به ملاها اعتماد میکنید؟ آیا هیچ دلیلی وجود دارد که به مالکی اعتماد کرد؟ بنابراین آقای رئیس جمهور! به چه کسی اعتماد میکنید؟ بحث بر سر شرافت ما ست آقای رئیس جمهور! ما به آنها قول دادیم. حرف و قول ما، ضمانت ما است و مربوط به درستکار بودن ما است، مربوط به شرافت ما است، این موقعیت آمریکا را در جهان میرساند که معمولاً وقتی چیزی میگوییم به آن عمل میکنیم. اگر چیزی را گفتیم، برای آن هرکاری که بتوانیم انجام میدهیم، از همین امروز، تا مطمئن شویم حفاظت و امنیت این مردان و زنان بی دفاع که دو بار مورد حمله قرار گرفته اند تأمین شود. و راستی آقای رئیس جمهور با همان هامویها و تسلیحاتی که آمریکا تأمین کرد، این حملات صورت گرفت. یک بهار ایرانی وجود داشت که آقای رئیس جمهور شما مشاهده کردید و نادیده گرفتید. بنابراین زمان در حال اتمام است. دو حمله در سالهای 2009 و 2011 صورت گرفته و باعث مرگ بیگناهان شده است، توجیه این است که آنها درلیست هستند. بنابراین آقای رئیس جمهور  صحبتهایم را با درخواست از شما،  استدعا از شما ، التماس به شما، پایان می برم. هر چهارسال یکبار یک کسی را انتخاب میکنیم که تصمیمهای سخت برای این کشور بگیرد نه تنها از منافع ما حفاظت کند بلکه ارزشهایمان را ترویج کند. یکی از آن ارزشها این است که در کنار آن مردان و زنانی بایستیم که از دموکراسی و آزادی، تحمل مذاهب و ارزشهایی که در این کشور و سایر جهان غرب به شراکت گذاشته میشود، حمایت میکنند. اگر ما ارزشهای آنها را ترویج کنیم، ارزشهای خودمان را هم ترویج کرده ایم، اگر ارزشهای آنها را نادیده بگیریم، ارزشهای خودمان را هم نادیده میگیریم.
آقای رئیس جمهور! اکنون به عنوان یک شهروند، در همکاری با دهها زن و مرد از هر دو حزب سیاسی آمریکا،  دیپلوماتها، قانونگذاران، رهبران مذهبی، رهبران نظامی، ما از شما درخواست میکنیم نسبت به قولی که داده ایم کار درست را انجام دهید، قولی که داده ایم را محترم بشمارید، مردان و زنان کمپ اشرف را حفاظت کنید و اصرار کنید تا به کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد فرصت لازم داده شود کارش را انجام دهد. این قول ما است آقای رئیس جمهور! حرف ما باید ضمانت ما باشد. من شما را آقای رئیس جمهور به انجام قولی که داده ایم تشویق میکنم.
متشکرم 

سناتور رابرت توریسلی

خانمها و آقایان من یک نگرانی دارم، یکی از اهداف امروزمان این هست که هر 10دقیقه در طی این ملاقات، مالکی برگردد و از اوباما سؤال کند که آن صدای بیرون چیست؟
بگذارید یکبار دیگر از شما سؤال کنم آیا شما حاضرید از کمپ اشرف دفاع کنید؟
به عنوان یک آمریکایی، به عنوان یک آمریکایی آیا حاضرید که تمام حق با لغو لیست گذاری به شما برگردد؟
الان داشتم فکر می کردم که اگر مجاهدین خلق اذیت و آزاری برای ملاها در تهران هستند، به عنوان یک سازمان، بنابراین هیچکس آزار دهنده تر از سخنران بعدی ما برای رژیم تهران نیست.
برای این که فرماندار رندل با ما هر روز ایستادگی کرده است، بر سر هر موضوعی، از شروع به عنوان یک صدای خستگی ناپذیر، بنابراین افتخار بزرگ من است که به شما معرفی کنم، رئیس سابق حزب دموکرات ایالات متحده، فرماندار سابق پنسیلوانیا، و آزاردهنده ترین مرد برای رژیم تهران. اد رندل

فرماندار ادوارد رندل، رئیس پیشین حزب دموکرات
صبح بخیر. شما همگی تظاهرات مختلفی در بیرون کاخ سفید در برابر وزارت خارجه و هتلها در سراسر دنیا برای این موضوع برای مدت طولانی داشتید.
ولی همان طور که ساعت سمت چپ من نشان می دهد ما زمان زیادی نداریم. بنابراین پیام امروز ما باید بسیار ساده و مستقیم باشد. امروز ما نه تنها برای حفاظت از 3400 انسان بیگناه که  هریک از آنان به یک قول مشخص توسط ایالات متحده اتکا کردند، می جنگیم، بلکه برای افتخار این کشور هم می جنگیم.
علامتها و بنرهای شما نوشته اند، اوباما، شرف آمریکا را حفظ کن! ما باید، ما باید. این کار درستی است که بکنیم. زمان برای انجام آن امروز است. و امروز رئیس جمهور باید پیامی به نخست وزیر مالکی به طور واضح و روشن بدهد که ما در نظر داریم اطمینان حاصل کنیم ساکنان اشرف محافظت می شوند. در صورت لزوم نه تنها به عنوان ناظر بلکه افرادی که در موقعیت حفاظت کننده از آنها باشند.  پیام این است و باید به روشن ترین صورت گفته شود.
اوایل امسال رئیس جمهور اوباما کار درستی کرد و به قدرت نظامی آمریکا دستور داد که از شهروندان لیبی در بنغازی که در معرض نسل کشی بودند حفاظت کند. گزارشهایی بود که اگر آمریکا دخالت نمیکرد تا 100 هزار تن کشته می شدند. رئیس جمهور به ناتو دستور حملات نظامی داد، قدرت هوایی، که اطمینان یابد این اتفاق نمی افتد. او اینجا در آمریکا از نظر سیاسی مورد انتقاد قرار گرفت. ولی او کار درستی کرد. و وقایع نشان داد که آن افراد نجات یافتند. و مردم لیبی دولتشان را به خاطر آنچه در این کشور انجام داد، عوض کردند.
این کار درستی بود و ما از آن حمایت کردیم. ولی آن افراد، افراد بنغازی هرگز قولی از طرف ایالات متحده نگرفته بودند که ما از آنها حفاظت می کنیم.
به ساکنان اشرف قول مشخصی داده شد. هر کدام از آنها مدرکی را امضا کردند که می گوید ما از آنها حفاظت می کنیم. بنابراین اگر شما می توانید در بنغازی بکنید، می توانیم و باید در اشرف هم بکنیم.
من سؤالی دارم که میخواهم رئیس جمهور ظرف امروز و فردا از نخست وزیر مالکی بپرسد. عجله برای چیست؟ عجله برای چیست؟ چطور 3400 ساکن اشرف با بودن در کمپ در حالی که روند مهاجرتشان طی می شود دولت عراق و مردم عراق را به خطر می اندازند؟ مشکل چیست؟ این چطور به عراق صدمه می زند؟
و جواب این است که صدمه یی نمیزند. هیچ مشکلی با زندگی آنها در کمپ نیست. و آنها هیچ کاری به کار دولت عراق یا مردم عراق نداشته اند. بنابراین عجله برای چیست؟
شما و من می دانیم که جواب چیست. این عراق نیست که ساکنان را خارج کند. این مردم عراق نیستند که میخواهند ساکنان را خارج کنند. در واقع تعدادی از مقامات منتخب عراقی گفتند که باید ضرب الاجل را تمدید کنند. نیازی نیست که این افراد را به خارج از اشرف بفرستیم.
چرا مالکی می خواهد این کار را بکند؟ اینجا یک راهنمای کوچک داریم. من در دستم بیانیه یی از سفیر عراق در بلژیک دارم که به پارلمان اروپا فرستاده شد.
در این بیانیه او میگوید و من دقیقاً آن را نقل قول میکنم «حضور این سازمان مشکلاتی را با رژیم ایران ایجاد کرده است». نه اینکه با عراق مشکل ایجاد کرده است. نه اینکه مشکلاتی برای مردم عراق ایجاد کرده است. «حضور این سازمان مشکلاتی با رژیم ایران ایجاد می کند».
و همانطور که فرماندار ریج گفت ایران بزرگترین سازمان تروریستی در این کره است. چرا شما درباره سازمانی نگران هستید که حضورش برای رژیم ایران مشکلات ایجاد میکند. به نظر من باید از این سازمان حمایت کرد.
بنابراین هیچ دلیلی در این زمین پهناور خدا نیست که 31دسامبر باید ضرب الاجل باشد. هیچ دلیلی نیست. این به ما بستگی دارد که قدمهایی برداریم که اطمینان یابیم ضرب الاجل تمدید میشود.
من اخیراً صحبتهای زیادی با مقامات مختلف وزارت خارجه داشتم. و تمام آنها میگویند نه ضرب الاجل اعمال خواهد شد. نه، افراد از اشرف به بیرون منتقل خواهند شد. نه شما نیاز نیست نگران باشید چون ما تضمینهایی از دولت مالکی داریم که افراد محافظت خواهند شد.
خوب وزارت خارجه خیلی ساده لوح است. چون من در ضمن بیانیه یی دارم که روز 7 آوریل فرستاده شد، روز حمله یی که در آن 36 بی گناه ازجمله 8 زن در کمپ اشرف به قتل رسیدند.
و بیانیه می گوید و من آن را می خوانم. ببخشید که همه این را می خوانم ولی مهم است.
لطفا این را به رهبری مجاهدین منتقل کنید. متشکرم. ژنرال غیدان به نیروهای امنیتی در صحنه در اشرف دستور داده است که تنها زمین بایر را بگیرند و اعضای مجاهدین را آزار نرسانند. مالکی دستور به نیروهای امنیتی عراق داده است که تنها زمین بایر را بگیرند و نباید از خشونت استفاده کنند.
نخست وزیر از مجاهدین میخواهد که منطقی باشند و دردسر ایجاد نکنند. هدف دولت یافتن راه مسالمت آمیزی برای این است و امیدوار است برای یافتن یک راه حل انساندوستانه برای این شرایط کار کند. بنابراین آنها از ساکنان خواستند که کمک کنند و روند را مختل نکنند.
در طی چند ساعت بعد از آن، آنچه اتفاق افتاد و آنچه در نوار ویدئو بود را همه جهان دیدند. من بر اساس این بیانیه از شما یک سؤال میخواهم بپرسم. آیا هیچ کس اینجا فکر میکند که هدف دولت ایران ـ ببخشید ـ دولت عراق یافتن یک راه حل مسالمت آمیز در 7 آوریل امسال بود؟
البته که نه. آیا هیچیک از شما فکر می کنید که نخست وزیر مالکی به نیروهای امنیتی عراق دستور داده تنها زمین بایر را بگیرند و نباید از خشونت استفاده کنند. آیا باور می کنید که نخست وزیر مالکی این دستور را داده باشد؟
آیا باور میکنید که نیروها دستور مالکی را نقض کرده اند و افراد بیگناه را به قتل رساندند، افراد بیگناه و بی سلاح، ازجمله 8 زن. البته که نه. این جوک است. و حالا وزارت خارجه میخواهد که ما یک بار دیگر به مالکی اعتماد کنیم.
من این بیانیه را برای وزارت خارجه فرستادم به آقای فیرید در وزارت خارجه. من گفتم آن را بخوانید. چطور میتوانیم برای سومین بار به مالکی اعتماد کنیم در حالی که دوبار اعتماد ما را نقض کرده است؟ در حالی که دوبار افراد بیگناه را کشته است.
به هیچ وجه ما نمیتوانیم و نباید این کار را بکنیم. بنابراین ما کجا هستیم؟ اگر من امروز رئیس جمهور اوباما بودم از نخست وزیر میخواستم در فرستادن نامه یی به دبیر کل به من بپیوندند که موافقت میکند ضرب الاجل تمدید شود و ساکنان بتوانند در کمپ اشرف تا زمانی که در خارج از کشور مستقر شوند، بمانند.
 2 ـ از دبیر کل میخواستم که نیروهای امنیتی سازمان ملل متحد، کلاه آبیها را در اختیار بگذارد، که آنجا باشند تا با نیروی نظامی اطمینان یابند ساکنان اشرف حفاظت می شوند.
نخست وزیر مالکی نمیخواهد این کار را بکند. اگر سازمان ملل متحد به هر دلیلی،  بزدلانه نسبت به آن درخواست چشم پوشی کرد، به عنوان رئیس جمهور ایالات متحده، رئیس جمهور کشور ما که به تک تک آنها تعهد داده ایم و قول دادیم، یک گردان تفنگدار، حدود 750 تفنگدار دریایی را در کمپ تا زمانی که همه ساکنان عراق را ترک کنند نگه می داریم.  وزارت خارجه به من گفته است ما نمی توانیم این کار را بکنیم. حق حاکمیت را تحویل میدهیم. ما داریم در 31دسامبر از عراق خارج می شویم. ما نمی توانیم بگذاریم هیچ نیروی آمریکایی بماند. من به آقای فیرید گفتم خوب در مورد کره چی؟ ما حدود 40 سال پیش آنجا را ترک کردیم و هنوز در کره نیروهای آمریکایی داریم. ما نیروهای آمریکایی در آلمان داریم.
ما نیروهای آمریکایی در تمام جهان داریم. آیا می توانیم 750 نفر را برای حفاظت از 3400 جان بیگناه، جانهایی که به ما برای حفاظت اعتماد کردند، اختصاص دهیم. در پایان این آن چیزی است که باید انجام دهیم.
می فهمم من می خواهم کلاه آبی ها آنجا باشند. این باید مسئولیت جهان باشد که از ساکنان حفاظت کند. در نهایت، اگر هر کار دیگری به نتبجه نرسید، رئیس جمهور اوباما تعهد آمریکا را محترم بشمار!

در اینجا پیام مریم رجوی به تظاهرات,  پخش گردید:
هموطنان عزیز،
اشرف‌نشان‌ها، یاران دلیر و خستگی ناپذیر مقاومت
سلام بر همة شما
در این اجتماع پرشور، شما شرافت و پایداری ملت ایران را بیان می‌کنید. ایستادگی و ایمان مقاومت و ملتی که برای کسب آزادی و در دفاع از رشیدترین فرزندان خود با تمام وجود به مبارزه برخاسته است.
امروز باز هم شخصیتهای والامقامی از برگزیدگان جامعه آمریکا در کنار شما حضور دارند.
از این رو به آقای اوباما میگوییم: به سخنان آنها گوش دهید و ببینید که چگونه قانونگذاران در کنگره و سنا و دولتمردان آمریکا در دولتهای مختلف نیز در کنار ایرانیان به اعتراض برخاسته و با حرکت شجاعانة امروزشان، حمایتشان از اشرف را  اعلام میکنند.
آقای اوباما! به اعتراضهای آنها پاسخ دهید که می پرسند چرا رئیس یک دولت دست نشانده رژیم ایران در کاخ سفید پذیرفته شده است؟ و چرا با این دیدار، بر سیاستی صحه میگذارید که عامل قتل عام، آدمکشی و بیعدالتی و نقض حقوق بشر است؟ و چرا با این سیاست غیرمسئولانه، پشتیبان یک فاجعة انسانی و نقض حقوق بشر در عراق می شوید؟
آن‌ها قبل از هر چیز برای دفاع از صلح و امنیت جهان که توسط رژیم آخوندی به خطر افتاده به اعتراض برخاسته‌اند.
همصدا با آنها، همصدا با نمایندگان محترم کنگره: آقای فیلنر و خانم چو و شخصیتهای عالی‌مقامی مانند وزیر تام ریچ، فرماندار رندل، قاضی لوئیس فری، نماینده پاتریک کندی، سناتور توریسلی و از جانب مردم و مقاومت ایران به آقای اوباما میگوییم:
سیاستی را که سودبرندة اصلی آن فاشیسم مذهبی است، متوقف کنید! و اگر در بحبوحه بهار عرب می‌خواهید از یک دیکتاتوری در عراق جدید حمایت کنید، نام آن را دموکراسی نمونه خاورمیانه نگذارید.
آیا دولتی که دوبار به قتل عام مجاهدان اشرف دست زده، و مسئول انبوه کشتار مردم عراق است، دمکراسی نمونه است؟
دولت مزبور از یک طرف عراق را تیول ولایت فقیه کرده است، از طرف دیگر قتل عام ساکنان اشرف را به بهانه حق حاکمیت ملی توجیه می‌کند. اما چنان که مسعود گفته است: «ثابت شد که دعوای سنگین و خونین مالکی با اشرف و مجاهدین، نه بر سر حاکمیت عراق، بلکه بر سر حاکمیت رژیم ولایت فقیه در عراق است».

دوستان عزیز!
این روشن است که دولت عراق برای کشتار مجاهدان اشرف از خامنه‌ای دستور می‌‌گیرد. اما مسئولیت دولت آمریکا در این زمینه غیرقابل چشم‌پوشی است؛ هم‌چنان که چند روز قبل در کنگرة آمریکا در یک استماع دو حزبی، قانونگذاران تصریح کردند که دولت آمریکا در مورد حفاظت ساکنان اشرف به طرز فاحشی نقض عهد کرده است. هم‌چنین حفاظت اشرف را به حکومتی واگذار نمود که می‌دانست نسبت به مجاهدان اشرف دشمنی دارد.
در جلسه استماع کنگره فیلم‌های مستندی پخش شد که به روشنی نشان می‌داد که در حمله مرداد88 نیروهای آمریکایی از نزدیک شاهد کشتار مجاهدان اشرف بودند ، اما طبق دستورات مافوق خود از دخالت خوداری کردند.
در حمله 19 فروردین نیز، نیروهای آمریکایی لشکرکشی عراق را به چشم ‌دیدند، اما ساعتی پیش از وقوع کشتار، اشرف را ترک کردند.
هم‌چنین آمریکا از انتقال مجروحان به مراکز درمانی آمریکایی اجتناب کرد. و با آن که  هیأتی از ارتش آمریکا از اجساد شهیدان و شمار زیادی از مجروحان بازدید کرده بود، وزارت خارجه مانع انتشار گزارش این هیأت شد. اما نقض عهد آمریکا فقط در این زمینه نبود؛ در 9 ماه گذشته نیز، دولت اوباما طرح پارلمان اروپا برای بازاسکان ساکنان اشرف را با مانع روبه‌کرد. با اصرار بر یک جابه‌جایی بدون حفاظت، زمان زیادی را به هدر داد، هیچ‌ فراخوانی برای لغو ضرب‌الاجل سرکوبگرانه دولت عراق، منتشر نکرد و در پاسخ  به سؤال‌ها و اعتراض‌های مکرر نمایندگان کنگره و سنا، تنها به قول‌های پوچ دولت عراق تکیه کرد.
وانگهی در حالی که دولت عراق بارها و بارها حمله به ساکنان اشرف را با استناد به نام‌گذاری تروریستی مجاهدین توسط آمریکا توجیه می‌کند، دولت اوباما حذف این نام‌گذاری نامشروع را به تعویق می‌اندازد.
تردیدی نیست که اگر ایالات متحده به حداقل تعهدات بین‌المللی و مسئولیت اخلاقی خود در قبال اشرف عمل کرده بود، دولت عراق تا این پایه در فاجعه‌آفرینی دست باز پیدا نمی‌کرد. اجازه دهید بازهم یادآوری ‌کنم که ساکنان اشرف برای هر گزینه‌یی آماده‌اند؛ جز تسلیم و نابودی.
در جلسه اخیر شورای امنیت، نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد خواهان به تعویق افتادن ضرب‌الاجل سرکوبگرانه دولت عراق شد و بر حفاظت از جان ساکنان اشرف تأکید کرد. بنابراین در هر طرحی برای بازاسکان، حفاظت از جان ساکنان اشرف باید با تضمین های قابل قبول از جانب ملل متحد و آمریکا و اتحادیه اروپا، از جمله با نیروهای کلاه آبی ملل متحد، و نیروهای اتحادیة اروپا، تامین شود. جابجایی اجباری محکوم شود و شرکت فعال ساکنان اشرف در مذاکرات فراهم گردد.
 
 

دوستان عزیز!
امروز منتخبان مردم آمریکا در کنگره و سنا به نحو تحسین‌انگیزی برای تحریم مؤثر این رژیم و مقابله قاطعانه با خطر عظیم آن علیه صلح و امنیت جهانی، تلاش می‌کنند. اما دولت با تسلیم شدن به اراده آخوندها برای از بین بردن اعضای اپوزیسیون تلاش کنگره و سنا را خنثی می‌کند. همه شاهدند که چگونه گزارشهای کهنه، غلط و  ارزیابی‌های بی‌پایة کارشناسان وزارت خارجه برای توجیه بی‌عملی و سوخت‌رسانی به ملاها استفاده میشود.
از این رو مادام که دولت آمریکا بر سرکوب اپوزیسیون اصلی رژیم چشم می‌بندد، مادام که تعهدات قانونی خود درباره حفاظت اشرف را نقض می‌کند، و مادام  که به حکم عدالت و قانون مبنی بر حذف نام مجاهدین از لیست گروه‌های تروریستی بی‌اعتنایی می‌کند، تحریم‌ها نمی‌تواند مؤثر باشد. تحریم‌ها یک گام به جلو و تسلیم شدن به کشتار ساکنان اشرف صد گام به عقب است.
مسأله ایران هیچ راه‌حلی ندارد، الا اراده مردم ایران که در بزرگترین و سازمان یافته‌ترین مقاومت تاریخش تجلی کرده است.
با این همه چرا به سیاست به بند کشیدن مقاومت مردم ایران خاتمه نمی‌دهید؟ چرا در مقابل یک قتل عام قابل پیشگیری در اشرف کاری نمی‌کنید؟
مردم ایران و مردم آمریکا، درباره شما بر این اساس قضاوت خواهند کرد که هنگامی که می‌توانستید از یک خونریزی بزرگ ممانعت کنید، چه کردید؟ روزی از خودتان بخاطر این روزها و هدر دادن زمان به شدت انتقاد خواهید کرد. و این هشدار نمایندگان کنگره را به خاطر داشته باشید که هر خونی که از پیکر ساکنان اشرف توسط دولت عراق جاری شود، روی دست شماست؛ بخصوص بعد از امروز و بعد از دیدار با نخست وزیر عراق. گو این که در هر حال هیچ فشار و حمله‌یی نخواهد توانست مردم ایران را از رسیدن به آزادی باز دارد.
این تعهد ماست. این سوگند ماست و تا مقصد بزرگ مردم ایران از آن دست برنخواهیم داشت.
سلام بر آزادی
سلام بر اشرف
سلام بر مردم ایران

سناتور رابرت توریسلی
همانطور که خانم رجوی تعهد کرده است هرگز در جنگ برای آزادی ایران خسته نشوند اجازه دهید ما نیز به عنوان یک آمریکایی تعهد خودمان را بدهیم.
هیچ آمریکایی با شیطان سازش نخواهد کرد و ما اجازه نمیدهیم که افراد بیگناه و آزاد تحت یوغ ملاها قرار بگیرند.
در جنگ با ملاها، ممکن است که جامعه بین المللی با بمب اتمی مقابله کند. این ممکن است که به وسیله تحریمها توسط جامعه بین المللی باشد، ولی اشتباه نکنید، جنگ مقابله با رژیم تهران و برای این که آمریکایی ها سربلند باشند، از اشرف شروع می شود.
در این جنگ، ما به دموکراتها و جمهوریخواهان در مجلس نمایندگان و سنا نیاز داریم، ما نیاز داریم که از حزب گرایی خودداری کنیم و با ما بایستند، شانه به شانه، در این جنگ رهبرانی خواهند بود از نماینده 36مین ناحیه کالیفرنیا درکنگره، عضو سوکمیسیون تروریسم، عضو کمیته حقوق دانان، خانم جودی چو

جودی چو، نماینده کنگره آمریکا
من اینجا هستم که بگویم در کنار شما ایستاده ام تا همصدا بشویم و بگوییم ما باید ساکنان اشرف را حفاظت کنیم. این منظرة هزاران نفره شما در اینجا در سرمای واشینگتن دی سی، نشان میدهد که وضعیت
تا چه اندازه حساس است.
و من همراه با نمایندگان دموکرات و جمهوریخواه متحد شدیم، در کنار هم، در یک استماع، در همین هفته گذشته تا یک صدا بگوییم باید ساکنان اشرف را حفاظت بکنیم. ساکنان این کمپ، اقوام و دوستان شما به مدت بیش از دو سال از زمانی که آمریکا حفاظت اشرف را به عراق داد، تحت محاصره  بودند.
من در ژوییه 2009 به عنوان نماینده در کنگره  انتخاب شدم که همزمان با حمله به کمپ اشرف بود. فقط چند هفته بعد که به واشینگتن آمدم، ساکنان کمپ اشرف مواجه شدند با اولین حملة خونین توسط نیروهای عراقی و 11تن از آنها کشته و بیش از 300 تن مجروح شدند.
سازمان عفو بین الملل گزارش داد، صدها نیروی امنیتی از بولدوزر استفاده کردند و راه شان را برای ورود به کمپ باز کردند. از گاز اشک آور، آب فشارقوی، و باتون علیه ساکنان غیرمسلح استفاده کردند. و سپس در آوریل امسال نیروهای عراقی دوباره کمپ را محاصره کردند و روی افراد غیرمسلح آتش گشودند. (36)تن از ساکنان اشرف کشته و (صدها)تن مجروح شدند ولی ساکنان اشرف در مقابل هجوم سربازان و تانکهای عراقیها چه واکنشی داشتند؟ با صلح و قانون در سراسر جهان برای کسانی که برای صلح و آزادی میجنگند.
و من هرگز فراموش نمیکنم وقتی با یک زن جوان صحبت میکردم که فقط 22 سال سن داشت.  او زندگی خود را از پس اشکهایش به من گفت، وقتی که فقط 8سال داشت، در دهه 80 پدر او کشته شد. خانواده او برای نجات از اعدام به عراق رفتند. از آنجا که یک دختر جوان بود برای حفظ جانش، از مادرش جدا شد و به آمریکا منتقل گردید.
مادرش یک دکتر بود و تصمیم گرفت که در اشرف بماند،زیرا میدانست که تخصص او چقدر ارزشمند خواهد بود و امروز حضورش از هر زمان دیگر برای ساکنان اشرف ضروری تر است.
او حتی مادرش را ندید تا اینکه 17ساله شد و توانست عکس مادرش را ببیند.
و اکنون امروز او نگران جان مادرش است و نمیداند آیا این قدرت را دارد که بتواند برای نجات جان مادرش اقدامی انجام دهد.
من کنار نخواهم ایستاد و نخواهم گذاشت یک کشتار دیگر صورت بگیرد.
من اینجا هستم که با رئیس جمهور این داستانها را در میان بگذارم و صدای خانواده هایی باشم که نگران عزیزانشان هستند.
و به این دلیل این است که من در کنار شما ایستاده ام، برای این که آمریکا مسئولیت دارد به حفاظت کمپ اشرف کمک کند. 
امروز رئیس جمهور اوباما با مالکی ملاقات میکند. امروز رئیس جمهور اوباما باید به مالکی بگوید که ضرب الاجل بستن کمپ اشرف را عقب بیاندازد.
رئیس جمهور اوباما باید به مالکی بگوید که نمیتواند ساکنان اشرف را با زور به نقطه دیگری در عراق منتقل بکند و زندگی آنها را در ریسک بگذارد و رئیس جمهور اوباما باید به مالکی بگوید که بگذارد سازمان ملل متحد کارش را انجام بدهد. درحالی که آمریکا عراق را ترک میکند، ما نمیتوانیم کسانی را که به آنها قول داده ایم، رها بکنیم.
ما نمیتوانیم کوتاه بیاییم. ما باید صدایمان را بلند کنیم. ما باید از حقوق بشر حمایت کنیم. ما باید ساکنان اشرف را حفاظت کنیم.
همانطور که مجاهد خلق صبا در آوریل گذشته دقایقی قبل از شهادتش گفت ما باهم تا آخر می ایستیم.
و من به شما قول میدهم که درکنار شما بایستم .خیلی متشکرم از همه شما.

سناتور رابرت توریسلی
من اخیرا در روزنامه خواندم وقتی که مجاهدین خلق خیلی سال پیش در لیست وزارت خارجه گذاشته شد، مدیر اداره تحقیقات فدرال آمریکا، از استفاده از منابع برای تحقیق در باره این گروه سرباز زد، زیرا بی اندازه مسخره بود. طی سالیان، دیگران هم حرف مشابهی زده اند، اعضای کمیته های اطلاعات مجلس نمایندگان و سنا، رئیس ستاد مشترک ارتش ژنرال شلتون، مشاور امنیت ملی خود رئیس جمهور ژنرال جونز، رئیس اداره ضد تروریسم وزارت خارجه. به راستی تمام زیرساخت دولت ایالات متحده که در امور امنیت ملی دخیل بودند، شهادت داده اند که هیچ سندی وجود ندارد، هیچ تأیدی وجود ندارد زیرا این حقیقت ندارد. این دولت نمیتواند بین کسانی که میخواهند آزاد باشند و سازمان بدهند و صحبت کنند و آن دسته که قانون را نقض میکنند تشخیص دهد. امروز، تنها نقض قانون که مجاهدین خلق در آن دخیل هستند، نگه داشتن غیر قانونی آنها در لیست توسط دولت آمریکا است. از ابتدای جنگ آمریکا علیه ترور، انفجار مرکز بازرگانی جهانی، و جنگ در سراسر جهان مترادف با آن جنگ و اکنون با مال خودمان، رئیس پیشین اداره تحقیقات فدرال لویی فری حضور داشته است.

لوئیس فری، رئیس پیشین اف.بی.آی
این برای من افتخار بزرگی است که  امروز در اینجا هستم. و من میخواهم چند دقیقه مطالبی را خطاب به شما در مورد کلمه افتخار و شرف بگویم.  و به طور خاص برای خانواده ها و دوستان شما در کمپ اشرف صحبت کنم. دوستان آمریکایی شما، حامیان آمریکایی شما، تحسین کنندگان آمریکایی شما امروز برای شما پیام امید و مبارزه میفرستند. من از کلمات نخست وزیر بزرگ انگلستان استفاده میکنم که در تاریکترین دوران انگلستان گفت هرگز، هرگز، هرگز و هرگز تسلیم نشوید. و این پیام را ما امروز به خواهران و برادران خود در کمپ اشرف میفرستیم.
وینستون چرچیل همچنین یک بارگفت شما میتوانید روی آمریکاییها حساب کنید که کار درست را آخر سر انجام میدهند، بعد از آنکه آنها همه فرصتهای دیگر را تلف کردند. و اینجا خانمها و آقایان آخرین امکان را تلف کردیم. و ما امروز  اینجا جمع شده ایم با موارد خطرناک زیادی روبرو هستیم که ساکنان کمپ اشرف را تهدید میکند
3400 تن، زن و مرد و هرچه که میتوانید فکر کنید با سیاستشان، با همه تاریخشان، با آینده شان و آنچه که ما میدانیم این است که آنها بیگناه هستند، همه آنها از زن و مرد گرفته، و رهبر آنها شخصیتی است بسیار کاریستماتیک، که به حقوق بشر، حقوق زنان، برخورداری از حق آزادی مذهب و اصولی که برای همه ما ارزش دارد، معتقد است. بنابراین ما امروز اینجا جمع شده ایم که از رئیس جمهورمان بخواهیم وقتی که با نخست وزیر ملاقات میکند، چند پیام حیاتی و ضروری جهت نجات جان افراد منتقل کند. اول از همه حفاظت فوری،  به وسیله کلاه آبی ها، به وسیله سربازان آمریکایی یا هر کس دیگری، باید حفاظت فیزیکی برای این 3400 تن تأمین شود. ما میدانیم که در دو مورد آوریل امسال و در ژوییه سال گذشته به طور غیر قابل باوری درحالی که  وزیر دفاع در کشور عراق بود، ارتش عراق به  کمپ حمله کرد و (36) انسان، زن و مرد بیگناه را در ماه آوریل کشتند، این کار را با معافیت از مجازات انجام دادند و ما هرگز از نخست وزیر نشنیدیم که عذرخواهی کند یا در این مورد توضیح بدهد. ما هیچوقت هیچ موردی را ندیدیم که آنها تحقیقاتی در این باره کرده باشند. که بفهمیم چه کسی این دستور را داده است و چه چیزی واقعاً رخ داده است. واقعیت قضیه این است که پیشینه آنها روشن است،  مگر اینکه یک کارجدی در 19روز باقیمانده صورت بگیرد که حفاظت جان این  افراد تأمین شود. ما باید از پروسه سازمان ملل که دولت عراق مانع آن شده است، حمایت کنیم. کمیساریای عالی پناهندگان گفته است که ساکنان شهراشرف واجد شرایط پناهندگی هستند. ولی پروسه های بررسی درخواست آنها باید الان صورت بگیرد و باید روشن و شفاف، این کار انجام بشود. و دولت عراق از آن جلوگیری کرده است.
تصور جابجایی این زنان و مردان، در داخل عراق یا خدای ناکرده، فرستادن آنها به ایران، قطعاً حکم مرگ آنها است. و وقتی آمریکاییها بیرون میروند، شاهدین کمتری برای اینکار حضور خواهند داشت و امکان این اتفاق هم هست.
از همه مهمتر این است که ما باید لیست گذاری ناعادلانه مجاهدین را مورد توجه قرار دهیم. خانمها و آقایان بخش زیادی از زندگیم را صرف تحقیقات پیرامون تروریزم کردم و این موضوع را با بهترین کارشناسان و متخصصان در جهان مورد مطالعه قرار میدادم و من میتوانم به شما بی تردید بگویم همانطور که بارها نیز گفته ام هیچ فاکتی وجود ندارد و هیچ زمینه یی وجود ندارد که نام مجاهدین در لیست بماند و باید فورا از این لیست خارج شود. این کار باید خیلی وقت پیش صورت میگرفت و این کار باید الان صورت بگیرد.
شما میدانید، من از جانب برخی از همکاران آمریکایی ام امروز صحبت میکنم، چه آنهایی که اینجا هستند و چه آنهایی که نیستند، ما کسانی نیستیم که تهییج کنیم یا تظاهرات کنیم  و در این رابطه هم تجربه یی نداریم، و شما هم با کسانی که نه تنها در تظاهرات برای این هدف شرکت کرده اند بلکه از حفاظت و امنیت ساکنان اشرف حمایت کرده اند، صحبت کرده اید. تنها به اسامی چند تن از آنان اشاره میکنم: دو نفر رؤسای پیشین سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، مشاور امنیتی ملی رئیس جمهور آمریکا، دو رئیس ستاد مشترک ارتش، دو فرمانده نیروی دریایی، فرمانده نیروی ناتو، وزیر امنیت داخلی، وزیر دادگستری، سفیر آمریکا در سازمان ملل متحد، و معاون وزیر خارجه آمریکا در امور ضدتروریسم،  که با یک محاسبه تقریبی، حدود 450 سال سابقه کاری، همه به این نتیجه غیرقابل انکاری  رسیدیم که این سازمان یک سازمان تروریستی نیست و باید سالها قبل از لیست حذف میشد و اکنون باید از لیست خارج شود.
من گاهی اوقات به ساختمانی که در سمت راست من است (کاخ سفید) میرفتم تا افراد را در مورد امور ضدتروریسم توجیه کنم. یکی از پرونده هایی که من زمان زیادی را در اینجا روی آن صرف کردم پرونده یی به نام برجهای خُبر بود.

سناتور رابرت توریسلی
در مبارزه برای به دست آوردن حفاظت ساکنان بیگناه اشرف، ما بدون دوستان و متحدانمان در عراق نیستیم. با همه آنچه که برسر مردم عراق آمده است، ولی آنها بدون قهرمان نیستند.
باعث افتخار بسیار زیاد من است که به شما عضو کابینه و دولت پیشین عراق را معرفی کنم، آقای السامرایی

دکتر ایهم السامرایی، وزیر برق عراق در دولت ایاد علاوی
من الان می شنوم که رسانه ها در حال پخش کنفرانس مطبوعاتی  ملاقات رئیس جمهور اوباما و نخست وزیر مالکی پخش هستند، خواهش میکنم، خواهش میکنم پخش را متوقف کنید مخصوصاً هنگامی که مالکی صحبت میکند. برای اینکه او واقعاً مردم عراق را نمایندگی نمیکند. او ملاهای ایرانی را نمایندگی میکند.
 البته من بیشتر از او مردم عراق را نمایندگی میکنم، من نماینده ائتلاف برنده در انتخابات عراق العراقیه هستم که مالکی بیش از  یکسال یا دو سال پیش آن را به سرقت برد. بیش از 91 نماینده بعلاوه 70 نماینده دیگر که نمایند گان سکولارها و ملی گرای پارلمان  هستند، یعنی بیش از 180 نماینده واقعی مردم عراق که همه مجاهدین خلق را حمایت میکنند و دوست دارند که مثل مجاهد خلق باشند، مثل شما. مالکی شرم بر تو باد.
من میخواهم که نفرات آن عقب  هم این را بشنوند، من میخواهم که مالکی بشنود که شرم بر او باد، چون دارد فقط از طرف جناح خودش صحبت میکند و کسانی که او را به اینجا فرستادند، همانطور که آقای لوییس فری گفت او با خودش هیأتی را آورده که مردم عراق را نمایندگی نمیکنند، بلکه کسانی هستند که درعراق تروریسم و ارعاب اعمال میکنند و ما می خواهیم با کمک مجاهدین خلق و به اتقاق هم آنها را از عراق بیرون بیاندازیم.
خواهر و برادران ،
حالا که دولت آمریکا دارد نیروهایش را از عراق خارج میکند، همانطور که میدانید نیروهای آمریکایی دارند کشور ما را آخر همین سال ترک میکنند. ما باید از دولت آمریکا سؤال کنیم که چرا دولت آمریکا تمکین کرد به طرح شوم رژیم ایران که از طریق مالکی به کمپ اشرف، در شرق بغداد حمله کند، جایی که 3500 تن از افراد بی سلاح از اپوزیسیون تبعیدی ایران که مخالف رژیم استبدادی ملاها هستند، این چنین مورد آزار و اذیت قرار بگیرند.
ما همه یادمان هستند که چطور نیروهای عراقی به کمپ اشرف وارد شدند و شلیک کردند و نفرات را زیر گرفتند و ( 36) تن کشته شدند و صدها تن مجروح شدند.
حالا نخست وزیر نوری مالکی به مجاهدین خلق تا پایان 31دسامبر مهلت داده است. شرم بر او باد  که میخواهد امسال این کمپ را ببندد و آنها را در عراق پراکنده کند. و این یک طرح کشتار و جنایت علیه ساکنان است، که کاخ سفید باید آنرا بداند.
دولت نوری مالکی افراطیون اسلامی را نمایندگی میکند که اعضای مجاهدین خلق را کشته اند. نخست وزیر نوری مالکی حمله خود را اینطور توجیه میکند که این گروه به طور رسمی در لیست آمریکا قرار دارد لذا  بدون دخالت آمریکا و سازمان ملل متحد برای حفاظت کمپ و خارج کردن مجاهدین از لیست وزارت خارجه آمریکا حمله به اشرف محتمل است و  این شرایط نتیجه مستقیم سیاست غلط وزارت خارجه آمریکا در قرار دادن مجاهدین در لیست ازسال 1997 تا کنون بوده است، آنهم در حالی که هیچ مدرکی وجود نداشت که مجاهدین تهدید تروریستی محسوب شوند.
اتحادیه اروپا و انگلستان با توجه به شواهد، مجاهدین را از لیست خارج کردند، در سال 2008 و 2009 به طور پیاپی، دادگاه انگلستان در بازبینی پروندة  مجاهدین تا آنجا پیش رفت که نامگذاری مجاهدین در لیست را «غیر عقلانی» نامید.
مجاهدین و جنبش مقاومت به رهبری مریم رجوی که همه شما به سخنان او گوش دادید و حمایتهای  بسیار گسترده یی در کشورهای اروپایی دارد.
کمپ اشرف در صورت بی عملی و سکوت مقامات وزارت خارجه  به لحظات حساس نزدیک میشود الان وظیفه همه ماست که از ساکنان آن حفاظت کنیم.
نخست وزیر نوری مالکی اینگونه جلوه میدهد که برنده دور دیگری در انتخابات است درصورتیکه همانطور که قبلاً نیز اشاره کردم او در انتخابات سراسری در ردیف دوم قرار گرفت. او رفته رفته دارد یک دیکتاتوری جدید را به وجود می آورد. که آقای اوباما باید این را بداند. او در حال حاضر در دور دوم به عنوان نخست وزیر است که همزمان مواضع وزیر کشور، وزیر دفاع و وزیر امنیت داخلی را نیز بر عهده دارد.
آیا او به عنوان نخست وزیر از طرف مردم عراق انتخاب شده است؟!  او همچنین کنترل کامل ارگانهای سابقاً  مستقلی مانند کمیته انتخابات و بازرسان ضد فساد را نیز در دست گرفته است. 
در حال حاضر نگرانی روزافزونی در بین مخالفان سیاسی و ناظران مستقل در داخل و خارج عراق در مورد خواست وی برای تمرکز قدرت در دستانش وجود دارد. مالکی موفق شد حزب خودش را در رأس قدرت قرار دهد و اینکار را با شکست شیعیان رقیب و مطیع نگاه داشتن سنی ها به طور کامل و نگاه داشتن مقامات آمریکایی در حاشیه در عراق و اینجا در ایالات متحده انجام داد. اگر دموکراسی در عراق تضعیف شود برخورد مالکی با مخالفان او را به عنوان یک رئیس دولت مستبد ارائه خواهد داد. مردم عراق در حال حاضر مالکی را به عنوان یک دیکتاتور جدید میدانند. از سوی دیگر مالکی به صورت ناخوشایندی به رژیم ایران نزدیک است و در خوشامدگویی به محمود احمدی نژاد در سفر اخیرش در سال 2008 فرش قرمز برای او پهن کرد. آنها شرکای واقعی هستند. یک شراکت واقعی بین رژیم تهران و دولت مالکی وجود دارد.
ما در اینجا خواهان حفاظت برای کمپ اشرف و مجاهدین هستیم.
خانمها و آقایان مایلم که بگویم ما نباید بیداری پدیدار شده در کشورهای عربی را فراموش کنیم، که به آن بهار عرب گفته میشود و مردم رهبران مستبدشان را به چالش میکشند، و هم اکنون در دنیای عرب، 5 کشور عربی درگیر این تحولات هستند.
عراقیان و بسیاری از متخصصان بر این باورند که مالکی در عراق بر قدرت خود می افزاید و اینکار را با تحلیل بردن دموکراسی شکننده یی که سعی در به زیر کشیده نشدن ما دارد، انجام میدهد. به زودی عراقیان نیز به خیابانها خواهند آمد و آمریکا به خاطر حمایت از حکومت مستبد مالکی باید مورد ملامت قرار گیرد.
آخرین چیزی که میخواهم بگویم این است که ما باید رئیس جمهور آمریکا را وادار کنیم یک پیام روشن به مالکی بدهد چنین چیزی که ساخته است مورد قبول نیست و در آمریکا به آن خوش آمد نمیگویند.
دست آنها از دوستانمان مجاهدین خلق در عراق کوتاه باد، دستشان  از مردممان در عراق کوتاه باد و زنده باد مجاهدین خلق و همه ما متحد مجاهدین خلق

سناتور رابرت توریسلی
یکی از دو سخنران آخر ما، کسی است که بیشترین آگاهی را از اشرف و درستکاری آنان، نسبت به هر کس دیگر در دولت ایالات متحده آمریکا  دارد.
ما حمایت اعضای ارشد نظامی ایالات متحده را داشته ایم، ژنرال جونز، ژنرال شلتون، کسانی که به عنوان رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا خدمت کرده اند. ولی هیچکدام بیشتر از او درباره اشرف و نفرات آن و درستکاری دولت آمریکا که باید بر تعهد حفاظتی که به آنها داده ایم، وفادار بمانیم، اطلاع ندارد.
مفتخرم که فرماندة پیشین ارتش و پلیس نظامی آمریکا و فرمانده ارشد حفاظت از کمپ اشرف را به شما معرفی کنم . ژنرال دیوید فیلیپس.

ژنرال دیوید فلیپس، فرمانده ارشد نیروهای حفاظت اشرف
من بیش از سه دهه سرباز ارتش ایالات متحده بوده ام. در سال 2003 من توسط یک تیپ پلیس به همراه 3000 آمریکایی به عراق اعزام شدم. مأموریتهای زیادی داشتم. یکی از مأموریتهای خاصی که داشتم  تأمین امنیت وحفاظت مجاهدین خلق در کمپ اشرف بود.
من در آنجا بودم، وقتی همگی آنها از سراسر کشور در کمپ اشرف سرجمع شدند. من شاهد غارت و نابودی سایر مقرهای آنها بوده ام. من آنجا بودم که هر یک از اعضای مجاهدین  مرد و زن شناسایی شدند و به طور کامل مورد تحقیق و اسکرین قرار گرفتند و به صورت فردی مصاحبه شدند.
آیا ما تررویست یا مجرم یا فرد ناخوشایند در بین آنها پیدا کردیم؟ خیر.
ما حتی یک عضو که با اعمال جنایی مرتبط باشد پیدا نکردیم.
فقط چند نفر جریمه پارکینک پرداخت نشده در آمریکا داشتند. به نظر خنده دار است. ولی این را نشان میدهد که ما چقدر دقیق تحقیقاتمان و شناسایی افراد را انجام داده ایم.
چرا؟ این سؤالی است که سربازانم از من می‌پرسیدند. چرا آنها به عنوان تروریست نامگذاری شده اند. من به شدت تلاش کردم که یک ادعای معتبر برای این پیدا کنم. تا بتوانم دلیل و چرایی آن را به سربازانم بگویم. ولی نتوانستم چیزی پیدا کنم.
مجاهدین از دموکراسی و آزادی و برابری زنان حمایت میکنند. این تبلیغ و لفاظی نبود. من خودم در عمل شاهد دست اول آن بودم. من رهبری ارشد مجاهدین در اشرف و سلسله مراتب آنها را می شناسم. من صرفاً درباره آنها مطالعه نکرده ام. من آنجا بوده ام و با آنها زندگی کرده ام.
من شخصاً این پیام را به خانم پارسایی، فرمانده زهره، آقای داوری و بقیه اعضای ارشد داده ام و به آنها اطلاع دادم که آنها به عنوان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو شناسایی شده اند.
من و گردان من مسئولیت امنیت و حفاظت آنها را به عهده داشتیم. مأموریتی که من آن را تا به امروز جدی میگیریم و همین الان هم آن را جدی می گیرم. به خاطر اینکه اخلاقاً خودم را مسئول میدانم.
ما خیلی چیزها از افراد اشرف خواستیم، آنها نسبت به هر آنچه که خواستیم، پاسخ دادند. تحقیقات، چک سوابق، تست بیومتریک، مصاحبه های فردی انجام دادیم.
از هر یک از اعضای سازمان مجاهدین که سؤال کردیم آیا میخواهند آنجا را ترک کنند، تعداد محدودی، خیلی انگشت شمار به اندازه انگشتان یک دست این کار را کردند و بقیه داوطلبانه در آنجا ماندند، ازجمله دختر رهبر اپوزیسیون، خانم مریم رجوی که تا به امروز در آنجاست و مثل سایرین رنج می برد. ما محدودیت بر آنها اعمال کردیم. آنها میتوانستند هر روزی که میخواستند به طور مستقل اشرف را ترک کنند. آنها می توانستند تدارکات خودشان را تأمین کنند و آب تازه برای خودشان و سایرین در استان دیالی پمپاژ کنند. ما همچنین اجازه میدادیم اعضای خانواده ها، کسانی که میخواستند عزیزانشان را در کمپ اشرف ملاقات کنند، یکدیگر را ببینند.
در دوره من بودند کسانی که میخواستند سازمان را ترک کنند. میدانید که به ما گفته شده بود آنها را برخلاف میلشان در آنجا نگهداشته اند. ولی می دیدم رهبری این سازمان کسانی را که تصمیم به ترک آنجا گرفته بودند، ترغیب می کردند و آنها را به در ورودی پایگاه عملیات من منتقل و پیاده می کردند.
در دفعات متعدد اتهاماتی مبنی بر شکنجه اعضای مجاهدین توسط مجاهدین دریافت کردم. همه این اتهامات تک به تک اثبات شد که غلط بوده است.  باور کنید من دنبال این بودم که اثبات کنم چرا ما آنها را تحت الحفظ نگه می داریم. من به اشرف در 7روز هفته و در 24ساعت شبانه روز دسترسی داشتم و این آزادی را داشتم. من عملیات مستقلی اجرا کردم در ساعت 2 صبح در ساعت 11 صبح در نصف شب و هیچ موقع هرگز هیچ علائمی از شکنجه، از اینکه کسی را برخلاف میلش در آنجا نگه داشته باشند، پیدا نکردم. تنها چیزی که میتوانستم ثابت کنم این است که اتهامات علیه آنها به کلی دروغ بوده است.
من بسیاری از فرماندهان ارشد نیروهای چند ملیتی را به اشرف بردم تا نتیجه گیری خودشان را بکنند و موضوع برای آنها برجسته شود. همگی نسبت به آنچه که در می یافتند، شگفت زده می شدند، آنها با کمپی از تروریستها مواجه نمی شدند.  به جای آن با یک شهر خودکفا شامل دو بیمارستان، دانشگاه، موزه و پارک و مهمتر از همه یک انتخابات دموکراتیک برای تعیین رهبری مواجه میشدند. در آن دوره رهبری ارشد کمپ خانم پارسایی بود، یک زن، بله، یک زن که در دانشگاه اوهایو در همان جایی و درهمان دوره یی که من و همسرم در آنجا بودیم درس خوانده بود.

بسیاری از فرماندهان ارشدم به من می گفتند چرا ما با مجاهدین همکاری نمی کنیم به جای اینکه آنها را در این برزخ نگهداریم. من هیچ موقع جوابی برای آن نداشتم. ما به 3400 تن ساکنان اشرف قول حفاظت دادیم. من این را میدانم چون من بودم که چنین تعهدی را به آنها دادم و به آنها اعلام کردم. من نسبت به تعهدی که دادم آنقدر قاطع هستم که حاضرم شخصاً به اشرف برگردم و بین نیروهای عراقی که به آنها آموزش داده ام و افراد اشرف میانجی باشم. من آنقدر با اشرفیهای به اصطلا ح« تررویست» احساس امنیت میکنم که دو دخترم وقتی از من پرسیدند که آیا آنها را به خودم می برم به آنها گفتم بله.
دختران من میخواهند به اشرف بروند و دختر مریم رجوی را به همراه 1000 زن دیگر که در آنجا هستند، حمایت کنند.
من شخصاً داوطلب هستم به خاطر اینکه از این میترسم اگر در یک زمان کوتاه کاری نکنیم، یک جنایت و کشتار به وقع بپیوندد. من در زمانهای اخیر دیده ام که چه اتفاقی افتاده است، کشتار.
بسیاری از چهرهای(شهدا) که شما تصاویرشان را روی پلاکاردها داریدا من شخصاً می شناسم. وقتی می بیینم بعضیها اعلام می کنند که سازمان مجاهدین را می شناسند، از آنها سؤال کنید واقعاً چه چیزی میدانند آیا آنجا بوده اند یا فقط چیزی را خوانده اند یا یکسری تبلیغات را شنیده اند.
من آنجا بودم. من در آنجا زندگی کرده ام.
من دنبال این بودم که ببینم آیا کسی را بر خلاف میلش نگهداشته اند؟ چیزی پیدا نکردم.
من دنبال این بودم که در کمپ اشرف مورد شکنجه پیدا کنم. چیزی پیدا نکردم.
من تلاش کردم در کمپ تروریست پیدا کنم. چیزی پیدا نکردم. تروریستی در اشرف نیست.
آنها انسانهای آزادیخواهی هستند که من آنقدر احساس امنیت میکنم که وقتی دیروز میخواستم از اروپا به اینجا پرواز کنم، همسرم را نزد اعضای مجاهدین گذاشتم تا از او نگهداری کنند.
از فرصتی که به من دادید تشکر می کنم و هرگز این را فراموش نمی کنم. من هرگز افراد حفاظت شده را که به آنها قول امنیت و حفاظت در کمپ اشرف دادیم، فراموش نخواهم کرد. امیدوارم که صدای مرا بشنوند. من عاشق همه شما در آنجا هستم. 

سناتور رابرت توریسلی
می دانید خیلی ساده است که آدم بدبین باشد به بعضی از این بحثها، روزنامه ها را می خوانیم، چیزهایی را می بینم که تکرار میشود در مورد مجاهدین یا اشرف و ممکن است که ناامید کننده باشد. این مزخرفاتی که در باره لیست گذاری گفته می شود یا در باره فرقه و رهبری و این که آدمها آنجا چگونه زندگی می کنند، کسانی این حرفها را می زنند که هرگز آنجا نبودند و ندیده اند و ناامید کننده است. من امیدوارم که همه خبرنگاران قبل از این که یک کلمه دیگر بنویسند بیایند یک دقیقه، بدون این که تبلیغاتی که از رژیم ایران می آید را بخوانند و این مزخرفاتی که روی اینترنت گذاشته شده را ببینند، بیایند از کسی که  مطلع است سؤال کنند. کسی که آنجا راه رفته و آنجا زندگی کرده است، در تحویل گرفتن سلاحهای آنها بوده و با آنها مصاحبه کرده است و واقعیتها را میداند.
آیا مردم آمریکا حداقل این حق را ندارند این پیام را بشنوند از ژنرال فیلیپس؟
آیا می دانید؟ آیا می دانید آرزوی من چیست؟ من شوکه شدم از صحبتهای لویس فری در باره کسی که دست در خون آمریکایی ها دارد و  به آن خانه کاخ سفید قدم گذاشته است. من هرگز این را فراموش نمی کنم، آیا می توانید تصور بکنید مادران و پدران 19 سرباز آمریکایی که کشته شدند، و در خانه شان نشسته اند، بدانند که هادی عامری در آن خانه نشسته است. خانه آنها!!
آیا میدانید که من خواستار چه چیزی هستم؟ من خواستار آن هستم که به جای عامری و به جای این مالکی، ژنرال فیلیپس آنجا می بود و در مورد اشرف صحبت می کرد.
نهایتاً قبل از این که راهپیمایی مان را شروع کنیم، من به یاد می آورم زمانی که در کنگره بودم وقتی که تلاشها  را در حمایت از مجاهدین و مبارزه را شروع کردیم برای ایران آزاد دموکراتیک...
ولی این تلاشها به واقعیت نمی پیوست مگر با وجود شخص دیگری که او هم درکنگره بوده و به همین مدت و به همین اندازه سخت تلاش می کرد.