روزنامه وال استریت ژورنال 27آذر مینویسد: درحالی‌که شخصیتهای برجسته سیاسی عراق مشغول رد و بدل کردن اتهامات علیه همدیگر هستند، عراقیان در خیابانهای عراق با ترکیبی از بی‌تفاوتی، نا باوری و ترس در مورد عقب‌نشینی نیروهای آمریکایی، واکنش نشان دادند و بعضی از آنها نگرانیهای خود را در مورد آینده دموکراسی شکننده خود بیان کردند.
نزاع طولانی بین رهبران عراقی، عمدتا نه بر اساس اختلافات واقعی سیاسی بلکه بر اساس خطوط طائفی و نژادی صورت می‌گیرد.
این امر چیز جدیدی نیست، ولی زمانبندی بحران اخیر، تأکید بر نظر بسیاری مبنی بر کاهش نقش آمریکا در عراق می‌باشد و نشانگر پیش‌بردن دستور کار این نظرگاهها است.
این مسأله هم‌چنین نقض و عیوب سیستمهای سیاسی ساخته شده بعد از سرنگونی رژیم صدام حسین را نشان می‌دهد که بر اساس ترکیبی از انتخابات و سهمیه طائفی و نژادی ساخته شده، و مبنای آن بر پایه حساب کتاب کردنها ریاضی و نظرگاهی که وزرا، ابزار قیمومیت سیاسی هستند، می‌باشند .
ایاد علاوی گفت ”دموکراسی در عراق وجود ندارد ” ، او در انتخابات گذشته نتیجه اول را کسب کرد و در انتخابات، بشکل قوی از جانب آمریکا، ترکیه و کشورهای خلیج مورد حمایت بود ولی نهایتاً نخست‌وزیری را به نوری مالکی باخت و جریان ایاد علاوی مجبور به شرکت در یک ائتلاف دولتی ضعیف و نامانوسی به رهبری مالکی گردید.
آقای علاوی در مصاحبه‌ای که در این ماه با وال استریت ژورنال به‌عمل آورد افزود، ”ما باید به‌شدت کار کنیم تا اجزای پراکنده شده را گرد آورده و به‌طور مسالمت‌آمیز به‌سمت یک دموکراسی واقعی حرکت کنیم. این مسئولیت نیروهای سیاسی و جامعه عراق، به‌خصوص بعد از ناکامی آمریکا در این کشور است”...
در پاسخ [به درخواست مالکی برای سلب مصونیت از صالح المطلک در پارلمان] ، آقای مطلک این اقدام را مورد استهزا قرار داد و چالش جدیدی در برابر نخست‌وزیر، که در صدر یک دولت ائتلافی شیعی شکننده... است ایجاد نمود.
آقای مطلک گفت، ”این کار او (آقای مالکی) به نفع کشور نیست که اوضاع را به سرعت تشدید کند، زیرا کشور ممکن است هر لحظه به ورطه عمیقی فرو بغلطد”.
”علاوه بر این، (مالکی) بر اساس اتفاق آرا روی کارآمد و نه اکثریت آرا، و روی کارآمدن او، خواست ایران و آمریکا بود. حالا که آمریکاییان عقب‌نشینی کرده‌اند، ماندن او در قدرت، به خواست و اراده فراکسیونهای سیاسی کشور بستگی دارد”.
دولت آقای مالکی هم‌چنین فشار را بر روی معاون رئیس‌جمهور، طارق الهاشمی، که یک چهره برجسته سنی دیگر در فراکسیون علاوی به‌نام العراقیه می‌باشد، افزایش داد.
تحرکات جدید مالکی بعد از آن بود که فراکسیون العراقیه علاوی در روزهای اخیر اعلام کرد، در اعتراض به آن‌چه که آن را ”مشت آهنین دولت مرکزی ”در برخورد با طرح رهبران عرب سنی در چند استان برای تبدیل شدن به مناطقی با اختیارات بیشتر و مستقل از بغداد، شرکت خود در پارلمان را به‌طور نامحدود به‌حالت تعلیق درمی‌آورد.
هرچند، به موجب قانون اساسی 2005، چنین اقدامی مجاز شمرده شده و مستلزم تأیید از طریق یک رفراندوم می‌باشد، اما آقای مالکی، این اقدامات که توسط استانها طرح شده را بلوکه کرده و می‌گوید، هدف آنها تجزیه عراق در راستای خطوط فرقه‌ای و قومی است.
در یکی از استانها به‌نام دیالی، که روز سه‌شنبه تصمیم خود [ برای ایالت شدن] را فاش ساخت، مخالفان اغلب شیعی این طرح، از آن هنگام به خیابانها آمده، اتوبانها و جادهها را با حمایت نیروهای امنیتی وفادار به آقای مالکی مسدود کردند...
در یک اغذیه فروشی در منطقه کراده بغداد، مردی به‌نام مونتیر munthir گفت، ”آمریکا این دولت را برای ما آورد، در نتیجه باید آن را با خود می‌بردند”...
در میدان فردوس، یک صراف... گفت، خیلی خوب می‌شد اگر عراق دوباره تحت حاکمیت یک مرد قوی [اشاره به صدام] درمی‌آمد. او گفت، خوشحال خواهد شد اگر آقای مالکی این نقش را ایفا کند.
مجید سلطان، 54ساله، گفت، ”ما یک رئیس‌جمهور شیر می‌خواهیم که این کشور را اداره کند. فقط یک رئیس‌جمهور و معاونش. این روشها، بی‌فایده‌اند”.
