با سلطه مالکی عراق درجهت یک حکومت مستبد طائفی درحرکت است که با خود تهدید یک جنگ داخلی را حمل می‌کند
عراق محکوم به فناست مگر این‌که آمریکا به سرعت به ایجاد موفقیت‌آمیز یک دولت اتحاد کمک کند
نیویورک تایمز-28دسامبر2011 برابر با 7دی، طی مقاله ای مینویسد: «چگونه باید عراق را ازیک جنگ داخلی نجات داد»
رئیس‌جمهور اوباما به تعهد مبارزه انتخاباتی خود برای پایان‌دادن به جنگ در این عراق عمل کرد اما آن را به شیوه‌ای که همگان در واشنگتن خواهان آن بودند، پایان نداد.
هدفی که سربازان آمریکا برای آن می‌جنگیدند، تشکیل کشوری کارامد، دموکراتیک و غیرطائفی بود. اما عراق اکنون درجهت عکس آن یعنی درجهت یک حکومت مستبد طائفی درحرکت است که با خود تهدید یک جنگ داخلی را حمل می‌کند.
از انتخابات سال 2010 در عراق، ما شاهد سلطه حزب الدعوه نوری مالکی بوده‌ایم. از میان رفتن استقلال قوه قضاییه، ارعاب مخالفان و منحل کردن نهادهای مستقلی که قصد ارتقای انتخاباتی شفاف و مبارزه با فساد راداشتند.
تمامی این وقایع درخلال بهارعرب اتفاق افتاده است، درحالی که سایر کشورها برای درخواست دموکراسی دیکتاتورها را سرنگون می‌کردند، عراق درخاورمیانه مدرن برای اولین بار این فرصت را داشت که نشان دهد که قدرت سیاسی می‌تواند به‌صورت مسالمت‌آمیز بین رقبای سیاسی که از انتخابات درستی تبعیت کنند، منتقل گردد.
درعوض تبدیل به صحنه نبردی، بین فرقه‌هایی گشته است که در آن شخصیتهای سیاسی پروسه دموکراتیک را فلج کرده‌اند.
ما رهبران العراقیه هستیم، ائتلاف سیاسی که بیشترین کرسیها را در انتخابات سال 2010 برنده شد و بیش از یک چهارم مردم عراق را نمایندگی می‌کند.
ما به خود نه به‌عنوان سنی یا شیعه بلکه به‌عنوان عراقیانی، با هوادارانی گسترده در کل کشور می‌نگریم.
ما اکنون توسط مالکی شکار شده و تهدید می‌شویم، کسی که تلاش می‌کند ما را از حیات سیاسی عراق خارج کند و یک کشور استبدادی تک حزبی ایجاد کند.
در چند هفته گذشته با پایان یافتن حضور نظامی آمریکا نیروی نظامی دیگری برای پر کردن جای خالی آن اقدام کردند. خانه‌ها و دفاتر ما در منطقه سبز بغداد توسط نیروهای امنیتی مالکی محاصره شد.
وی حزب ما را به محاصره در آورده و این کار را با حمایت یک قوه قضاییه‌‌ی سیاسی شده و سیستم مجریه‌ای که عملاً ادامه دفتر شخصی اوست انجام می‌دهد.
وی طارق هاشمی معاون رئیس‌جمهور را به تروریزم متهم کرده است، برای اخراج صالح المطلک معاون نخست‌وزیر اقدام کرده و در پی پرونده سازی در مورد یکی دیگرازما، رافع العیساوی، تحت عنوان ارتباطات مشکوک با شورشیان بوده است ـ تمامی این اقدامات بعد از بازگشت مالکی به عراق از واشنگتن صورت گرفته، که به عراقیان این برداشت اشتباه را می‌دهد که به وی ازجانب آمریکا کارت سفید برای انجام چنین کارهایی داده شده است .
بعد از این‌که جوزف بایدن معاون رئیس‌جمهور آمریکا از تمامی احزاب خواستار حفظ وحدت دولت در 16دسامبر شد، مالکی تهدید کرد دولتی را تشکیل می‌دهد که العراقیه و سایر صداهای مخالف در آن حذف شوند.
در این میان آقای مالکی از پروسه سیاسی همراه با عصائب الحق گروه شبه نظامی شیعی مورد حمایت رژیم ایران، که رهبران آن 5 سرباز آمریکایی را کشته و 4 گروگان انگلیسی را در سال 2007 به قتل رسانده بودند، استقبال کرد.
به‌خاطر ثبات عراق، العراقیه از پیوستن به دولت وحدت ملی، به‌دنبال توافق مهم تقسیم قدرت در اربیل درسال گذشت، موافقت نمود.
اما بییش ازیک سال است که مالکی از اجرای این توافقنامه سرباز زده، وبه جای آن قدرت بزرگتری را در دست خودش کرده است. بعنوان بخشی از توافقنامه اربیل یکی از ما، ایاد علاوی به‌عنوان رئیس شورای سیاست‌گذاری تعیین شد اما این موضع بدون قدرت را رد کرد زیرا مالکی از تقسیم اختیارات تصمیم‌گیری، سرباز زد.
بعد از انتخابات سال 2010 مالکی سمتهای وزارت‌کشور، وزارت دفاع، و وزارت امنیت ملی را به‌دست گرفت و پستهای دفاع و امنیت ملی را به وفاداران به خود بدون تأیید پارلمان محول کرده است.
متأسفانه آمریکا بعد از این‌که وی در مورد توافقنامه اربیل عهدشکنی کرد و به تقویت نیروهای امنیتی بدون نظارت دموکراتیک پراخت، به حمایت خود از مالکی ادامه داد.
اکنون آمریکا با عراقیان برای گردهمایی کنفرانس ملی دیگری برای حل این بحران کار می‌کند. ما از این قدم استقبال می‌کنیم و آماده‌ایم که مشکلاتمان را به‌صورت صلح‌آمیز با استفاده از توافقنامه اربیل به‌عنوان نقطه شروع، حل کنیم.
اما ابتدا، دفتر آقای مالکی باید صدور فرامین به واحدهای نظامی و انتصابات نظامی یک جانبه و تحت نفوذ قرار دادن قوه قضاییه را متوقف کند، مشاور امنیت ملی وی باید از کنترل کامل آژانس‌های اطلاعات و امنیت ملی عراق که قرار بوده نهادهایی مستقل باشندولی تبدیل به ادامه حزب دعوه مالکی شده انددست بردارد. هم چنین وفاداران به حزب الدعوه باید از کنترل واحدهای امنیتی و نظارت بر منطقه سبز و از ارعاب مخالفان سیاسی دست‌بردارند.
برای سالیان ما به‌دنبال همکاری استراتژیک با آمریکا برای کمک به ساختن عراقی بوده‌ایم که یک دارای یک حکومت ملی، لیبرال و سکولار با نهادهای دموکراتیک و فرهنگی دموکراتیک. اما خروج آمریکا ممکن است ما را با عراقی که در کابوس هایمان داشته‌ایم، باقی بگذارد: کشوری که در آن یک چریک نظامی از یک رژیم طائفی خودکامه حفاظت می‌کند تا یک رژیم مردمی و قانونی و قوه قضاییه که در مقابل صاحبان قدرت کرنش می‌کند و سرمایه‌های ملی توسط برگزیدگان فاسد تصاحب می‌شود، به جای این‌که در توسعه این کشور سرمایه‌گذاری شود.
ما خوشحالیم که سربازان شما برای تعطیلات به خانه خود رفتند و ما برای آنها آرزوی صلح و شادی داریم. اما درحالی که عراق درحال تلو تلو خوردن است، ما محترماً از رهبران آمریکا می‌خواهیم که بفهمند حمایت بی‌قید و شرط از مالکی، عراق را به ورطه جنگ داخلی سوق می‌دهد.
عراق محکوم به فناست مگر این‌که آمریکا به سرعت به ایجاد موفقیت‌آمیز یک دولت اتحاد کمک کند
