استرون استیونسون، رئیس هیأت رابطه باعراق درپارلمان اروپا درنامه یی خطاب به سفیرمارتین کوبلرنماینده ویژه دبیرکل ملل متحد ، سفیردن فیرید، مشاور ویژه وزیرخارجه آمریکا، وسفیر جان دورویت نماینده ویژه کاترین اشتون رئیس سیاست خارجی اتحادیه اروپا نوشت: به عنوان نمانیده مرجع قانونگذاری اروپا، ضمن تشکراز تلاشهای شما می خواهم براین نکته تأکید کنم که همکاریهای جهانی در مورد مساله ای که ابعاد آن بسا فراتر از موضوع 3300 تن ساکنان اشرف است، چه بخواهیم و چه نخواهیم، تاثیرات عمیقی روی وضعیت در عراق و ایران و تمام منطقه خواهد داشت.
همچنانکه من بارها گفته ام، در ماجرای اشرف ما نمی توانیم و نباید طرفین دعوا را در یک کفه قرار دهیم و مساوی بپنیداریم. یک طرف به وضوح مورد ظلم واقع شده است. یک طرف 47 کشته و بیش از 1000 زخمی داده و سه سال است از محاصره رنج می برد، 12 تن از افرادش به خاطر محاصره پزشکی جان داده اند، درحالیکه طرف دیگر، میخواهد، دیگری را از خانه یی که 25 سال در آن بوده است اخراج کند. هم چنین روشن است که میانجیگری و حل هیچ درگیری در سطح بین المللی، باپرداخت یک جانبه از جیب مظلوم به نفع ظالم امکان پذیر نیست.
استرون استیونسون در بخش دیگری از نامه خود می نویسد: همانطور که سفیر دن فیرید در جلسه توجیه مطبوعاتی خود گفت، هنوز لیبرتی برای انتقال ساکنان اشرف آماده نیست و عراق دارد زیرساختهایش را درست میکند و دست کم چندین روز دیگر کار دارد و گفته است هر وقت این تاسیسات تکمیل شد 400 نفر اول منتقل شوند. اما من با تعجب مطلع شدم که به نمایندگان اشرف پیشنهاد شده است موقتا به محل دیگری در لیبرتی بروند که ابعاد بسیار کوچکی دارد تا از آنجا به محل اصلی بروند . علاوه بر موضوع تعویض محل، ساکنان اشرف از سه موضوع بسیار نگران هستند. آنها خواستار این هستند که خودروهایشان را با خودشان ببرند و دربردن اموال منقول نباید برای آنها محدودیتهایی قائل بشوند. هم چنین آنها خواهان این هستند که یک گروه 5-10 نفره از ساکنان اشرف 48 ساعت قبل از انتقال 400 نفر به محل جدید بروند و چند ساعت آنجا را از نزدیک ببینند تا  نیازمندیهایشان را برآورد کنند، اما با این خواستهای بسیار مشروع، قانونی، منطقی و حداقل آنها، موافقت نشده است.
استرون استیونسون در نامه خود خطاب به سفیران ملل متحد، آمریکا و اتحادیه اروپا می نویسد: دوستان عزیز اگر بیطرفانه نگاه کنیم، در چند ماه گذشته دولت عراق یک جانبه امتیاز گرفته و ساکنان اشرف یک جانبه امتیاز داده اند. من در حالی این حرف را میزنم که در میان منتقدان رژیم ایران و دولت عراق، اولین کسی هستم که به ساکنان اشرف و مجاهدین پیشنهاد کردم که از حق مسلمشان برای اقامت در عراق برای جلوگیری از بروز خشونت صرفنظر کنند و پروژه انتقال به کشورهای سوم را بپذیرند. اما نمی توان این را تا بی نهایت ادامه داد.
رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا سپس می افزاید: موشک پرانی به اشرف، هیچ دلیلی جز مجبور کردن ساکنان به ترک اشرف ندارد. هیچکس شبهه ای ندارد که چگونه پس از امضای تفاهم نامه و با خاموش شدن بلندگوها، موشکها شلیک میشود. شما حتما تایید میکنید که این به هیچوجه یک جابجایی داوطلبانه نخواهد بود اگر قرار باشد آنها در اثر شلیک موشک و با صرفنظر کردن از اموال و خودروهایشان، بدون مشاهده شرایط لیبرتی از قبل و با تهدید به اینکه اگر با این شرایط اشرف را ترک نکنند، مورد حمله واقع خواهند شد، اشرف را ترک کنند. نمیشود لوله هفت تیر را روی شقیقه کسی گذاشت و گفت حالا داوطلبانه خانه ات را ترک کن!
استرون استیونسون آنگاه خطاب به سفیران ملل متحد، آمریکا و اتحادیه اروپا تاکید می کند: من مطمئنم هر چهار نفر ما با این جابجایی ظالمانه و ضد انسانی مخالفت میکنیم، و من باز هم مطمئنم که در این صورت دولت عراق نمی تواند روی مواضع غیر منطقی و سرکوبگرانه خودش پافشاری کند، همه چیز به مواضع شما نمایندگان سه موسسه بزرگ جهانی بستگی دارد.