بهترین مسیر عمل این است که کمیساریای عالی پناهندگان  ساکنان اشرف را بطور دستجمعی  پناهنده اعلام کند و کمپ اشرف را یک کمپ پناهندگی اعلام کند
آقای گوترز عزیز،
ما در ادامه ”درخواست مان در کریسمس“ برای حفاظت از3400 پناهنده ایرانی از جمله 1000 زن در کمپ اشرف که توسط اسقف اعظم آلن هارپر، اسقف اعظم آرماگ و پیشوای تمام ایرلند و 16 اسقف دیگر از کلیساهای مختلف در سراسر بریتانیا امضا شده بود، اکنون این نامه را می نویسیم تا شما را به انجام اقدامات فوری برای جلوگیری از جابجایی اجباری ساکنان اشرف به کمپ لیبرتی که از حداقل استانداردها  و شرایط مناسب برای زندگی برخوردار نیست فرا بخوانیم.
از زمان امضای تفاهم نامه بین سازمان ملل متحد و دولت عراق در 25 دسامبر، ما شاهد بوده ایم که دولت عراق مکررا تلاش می کند با بازیچه قرار دادن و سوء استفاده کردن از اعتبار سازمان ملل مقاصد شوم خود را برای ازمیان برداشتن این پناهندگان بی دفاع بپوشاند.
دولت عراق دوبار -در 8 آوریل2011 و 28 ژوئیه2009- به این کمپ حمله کرده و نزدیک به50 شهروند اشرف از جمله 8 زن را کشتارکرده است. صحنه های ویدیویی این کشتارها حقیقتا تکان دهنده هستند.
ساکنان اشرف دست کم سه سال است که تحت یک محاصره غیر انسانی از جمله محاصره پزشکی بوده اند. بسیاری از آنها در اثر جراحات شان و دراثر فقدان هرگونه کمک پزشکی جان خود را از دست داده اند. چند بیمار مبتلا به سرطان به خاطر ممنوعیت خدمات پزشکی و ممانعت از ویزیت پزشکان متخصص و برخورداری از درمان پزشکی جان خود را از دست داده اند. این مسئولیت سازمان ملل است که از این افراد بی دفاع حفاظت کند و برای انتقال امن و سالم آنها به کشورهای ثالث کمک کند.
توافقی که امضا شد با این تفاهم بوده است که کمپ لیبرتی 40 کیلومتر مربع مساحت دارد و از امکانات و تحهیزات مناسب برای اسکان 3400 ساکن اشرف برخوردارست، بدون اینکه آنها استاندارد زندگی شان را ازدست بدهند. ولی، به آنها گفته شده که تنها محوطه ای به مساحت 6/0 کیلومتر مربع به ساکنان اختصاص داده می شود. این کاملا غیرقابل قبول است.
فراخوانهای متعدد ساکنان اشرف برای فرستادن یک تیم کوچک از مهندسان شان برای بازرسی و سرکشی از مکان جدید نادیده گرفته شده است.
 ساکنان از بردن اموال و خودروهایشان به مکان جدید منع شده اند.
دولت عراق دیوارهای بتونی به ارتفاع 4 متر دور تا دور این منطقه ساخته و آنرا عملا به یک زندان تبدیل کرده است. علاوه براین، تمام این منطقه غارت شده و هیچ سرویس مناسب یا وسایل و امکانات دیگر برای ساکنان وجود ندارد و اینها نقض تعهدات دولت عراق در تفاهم نامه یی است که امضا کرده است.
اکنون ما شنیده ایم که دولت عراق از کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد درخواست کرده که برای مکان جدید جواز صادر کند و اجازه جابجایی اجباری ساکنان اشرف به یک محیط زندان مانند را بدهد.
 ما مطمئن هستیم که کمیساریای عالی پناهندگان نباید در هیچ طرحی شرکت کند که استاندارد زندگی پناهندگان را تنزل دهد.
کمپ اشرف یک کمپ خود کفاست. برای اینکه کمیساریا روند مصاحبه با ساکنان را برای بازتأیید پناهندگی آنها انجام دهد، هیچ نیازی به جا به جایی آنها به مکانی دیگرنیست.
ما کاملا آگاهیم که  1000 تن از پناهندگان اشرف زندانیان سیاسی سابق هستند که سالها عمرشان را در زندان تحت شکنجه گذرانده اند. ما همچنین می دانیم که رژیم  ایران می خواهد اشرف را ازبین ببرد و ساکنانش را بدلیل اینکه آنها اپوزیسیون اصلی رژیم ایران و الهام بخش میلیونها ایرانی هستند که در ایران فریاد آزادی سر می دهند، ازمیان بردارد. رژیم ایران از مزدورانش در دولت عراق استفاده می کند تا این طرح را با همدستی آژانسهای متعدد سازمان ملل انجام دهد.
ما شما را فرامی خوانیم که نگذارید چنین چیزی بوقوع بپیوندد.
بهترین مسیر عمل اینست که کمیساریای عالی پناهندگاان ملل متحد ساکنان اشرف را بطور دستجمعی پناهنده اعلام کند و خود کمپ اشرف را یک کمپ پناهندگی اعلام کند.
 این، به شما اجازه می دهد فورا کار واقعی را شروع کنید و روی  انتقال ساکنان به کشورهای ثالث تمرکز کنید . این  کار، باعث میشود که تمام فعالیتهایی که موجب  اتلاف وقت و رنج و مشقت یک جابجایی بیفایده در داخل عراق است خاتمه یابد و این روند با اختیارات و مسئولیت های شما تطابق بیشتری دارد.
جهان بحران اشرف را به دقت زیر نظر دارد و ما  مطمئن هستیم که شما کار درستی را که از شما انتظار میرود انجام خواهید داد.

دکتر بری مورگان-اسقف اعظم ولز