بر اساس اطلاعیه یونامی در بغداد در 31ژانویه دربارة آمادگی کمپ لیبرتی برای استقرار 5500نفر طبق استانداردهای انساندوستانه بین المللی، ادعا شده است: «سازمان ملل تأیید می کند که کمپ جدید ایرانیان تبعیدی از استانداردهای بین المللی برخوردار است».
این ادعا مطلقاً صحت ندارد و فایدة عملی آن، دور زدن التزام دولت عراق به استانداردهای بشر دوستانه و حقوق بشر و توجیه نیات شوم فاشیسم دینی حاکم برایران برای انهدام نیروی اصلی اپوزیسیون این رژیم است.
1- در یادداشت تفاهم 25دسامبر امضا شده توسط آقای مارتین کوبلر، نماینده ویژه دبیرکل و دولت عراق، به صراحت نوشته شده است، دولت عراق «برخورداری محلهای ترانزیت را از استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشر تضمین می‌کند». اما تا کنون هیچکس این استانداردها را در مورد کمپ لیبرتی گواهی نکرده است.
2-در حالیکه ساکنان اشرف و نمایندگان آنها پیوسته از آقای کوبلر خواستار تضمین اطمینانهای حداقل در چارچوب استانداردهای انساندوستانه و حقوق بشر بوده اند، به نحو تعجب آوری یک ”تکنسین سرپناه سازی” به کار گرفته شده است تا به ارزیابی تکنیکی از لیبرتی و مسائلی از قبیل تعداد شیرهای آب و تعداد دوش حمام و توالت بپردازد و کمپ صرفاً بر این اساس مورد تأیید قرار بگیرد.
کمیساریای عالی پناهندگان ملل متحد در 26ژانویه به وکیلان ساکنان اشرف نوشت:« کمیساریا به نوبه خود یک متخصص سرپناه سازی برای مشورت دادن به دولت عراق فرستاده است».
3-سپس در 30ژانویه با یک « ارزیابی فنی از محل موقت ترانزیت» به امضای خانم کلر بورژوا، نماینده کمیساریا، مواجه می شویم. روز بعد آقای کوبلر بر همین اساس آمادگی لیبرتی را برای استقرار 5500نفر طبق استانداردهای انساندوستانه بین المللی اعلام می کند و می گوید:«از کارشناسی کمیساریا و تیم حقوق بشر خوشوقتم». به‌نظر می‌رسد مأموریت تکنسین استخدام شده سرپناه سازی از سوی کمیساریا ، نه مشورت دادن به دولت عراق، بلکه در اساس تهیه گزارش برای آقای کوبلر بوده و به همین خاطر گزارش او که یک گزارش صرفاً فنی و تخصصی است، قبل از انتشار، برای تصحیحات به آقای کوبلرداده شده است.
4-اما در همین «ارزیابی فنی» نکات قابل توجهی وجود دارد:
-لیبرتی آب آشامیدنی ندارد و آب آشامیدنی باید توسط ساکنان با بطری خریداری شود. آب برای شستشو و سرویسهای بهداشتی هم باید توسط خود ساکنان تأمین شود.
-کمپ لیبرتی یک مرکز درمانی دارد که باید وسایل و کارمندان آن تأمین شود (به زبان ساده بنگالهایی که بدون امکانات و کارکنان است و بعداً می‌تواند توسط ساکنان به مرکز درمانی تبدیل شود!)
-زیرساخت ها برای افراد ناتوان شامل رمپ، پله و تأسیسات بهداشتی وجود ندارد و باید توسط ساکنان ساخته شود!
-سالن غذاخوری با صندلی برای حدود 700 نفر (و نه 5500 نفر) است.
-پیش بینی می شود که وسایل مرکز درمانی را ساکنان بیاورند ( به زبان ساده همان تجربه اشرف که ساکنان وسایل مرکز درمانی خود را در اختیار نیروهای عراقی گذاشتند و از باصطلاح ”بیمارستان عراق جدید“ یک شکنجه گاه برای آنها ساخته شد و 12نفر در اثر محاصره پزشکی جان باختند ).
-طبق ارزیابی نهایی در روز 28 ژانویه لیبرتی فقط برای جا دادن فوری 800نفر آماده است .
-کمپ به 7بخش تقسیم شده که 6قسمت آن آماده نیست و ارزیابی بر اساس موجود بودن زیرساختها (منابع آب ،مخازن سپتیک، ژنراتور و غیره)صورت گرفته است و نه کارکرد آنها.
- در ”ارزیابی فنی” سالم بودن و کارکرد دستگاههای آشپزخانه ، تعداد و ظرفیت مخازن آب و سپتیک و ژنراتورها مسکوت گذاشته شده است.
-117هزار مترمریع فضای باز که در اطلاعیه یونامی برای « ایجاد امکانات گسترده ورزشی و تفریحی» توصیف شده بود چیزی جز زمین خشک و خالی نیست که باید توسط ساکنان اشرف به زمین ورزش یا پارک تفریحی تبدیل شود.
5- مساحت تأیید شده در ارزیابی فنی مربوط به کمپهای شناخته شده پناهندگی است که ساکنان آن تردد آزاد به بیرون از کمپ و امکان استفاده از خدمات عمومی شهری مانند پارکها و سالنهای ورزشی و مساجد و سینما و کتابخانه های عمومی دارند. این ارزیابی مربوط به وضعیتی به‌کلی متفاوت با ساکنان اشرف است که در لیبرتی هم بنا برتصریحات آقای کوبلر آزادی تردد به بیرون کمپ ندارند و تمام فعالیتهای حیاتی آنها منحصر به زمینی است که در آن زندگی می کنند.
6-اکنون به‌خوبی روشن می شود که چرا درخواست ساکنان اشرف برای بازدید چند نفر از آنها از لیبرتی مورد قبول واقع نشده است.
7-به قرار اطلاع دیوارهای مرتفع بتونی در گرداگرد لیبرتی که با دوربینهای مخفی و علنی مجهز شده است تا علاوه بر دو ایستگاه پلیس و همچنین نقاط افزوده مراقبت پلیس در داخل کمپ، از زندان چیزی کم نداشته باشد.
8- کسی مجاز به خروج از کمپ نیست و دسترسی ساکنان حتی به مقر کمیساریا و ناظران ملل متحد در کنار کمپ امکانپذیر نیست و اگر کسی بخواهد به محل کمیساریا و ناظران ملل متحد در بیرون کمپ برود باید با خودروهای نظامی و افراد مسلح عراقی به آنجا برود.
9-بستن قرارداد با شرکتها و پیمانکاران برای تأمین مایحتاج یومیه از جمله آب آشامیدنی ،در صورتی مجاز است که آن شرکتها و پیمانکاران در لیست سیاه دولت عراق نباشند. انتقال زباله به بیرون از کمپ باید از طریق پیمانکاران انجام شود .تخلیه فاضلاب بر عهده ساکنان و خودروهای مخصوص این کار به هزینه خود آنهاست اما راننده باید پلیس عراق باشد.
10-دولت عراق آدرس ساکنان را بر اساس اسم گذاری خیابانهای شنی و شماره گذاری بنگالها و اتاقها عیناً مانند بندها و اتاقهای زندان ثبت می‌کند. هر گونه دیدار سازمان ملل و سفارتها از لیبرتی باید پیشاپیش به دولت عراق اطلاع داده شود.
11-جابجایی گروه اول از اشرف به لیبرتی که سفارت رژیم ایران و نیروی تروریستی قدس به طور کامل در جریان جزییات آن قرار دارد، با اتوبوسهای عراقی انجام می‌شود و مزدوران رژیم قرار است در میانه راه (درسه راهی قُصیرین) ساکنان اشرف را سنگ باران کنند. این مشابه همان سناریوی انجام شده در مهر و آبان و آذر و دیماه 1389 در اشرف است.
12-موضوع لاینحل دیگر در انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی، سلامت و سرنوشت 200تن معلولان و مجروحان است که سازمان بهداشت جهانی اسامی آنها را در اختیار دارد و نماینده این سازمان در روز 29دی با شماری از این بیماران بر روی تختها و ویلچرهایشان دیدار کرده است. این درحالیست که در گزارشهای ارائه شده به شورای امنیت ملل متحد تأکید شده است که دولت عراق برای انتقال ساکنان اشرف به زمان بیشتری برای رساندن سطح لیبرتی به استانداردهای قابل قبول انساندوستانه دارد و سازمان بهداشت جهانی و کمیساریا باید آن را تأیید کنند که تا به‌حال چنین چیزی اعلام نکرده اند.
فاکتهای شرم آور بالا، دو سوال اساسی را مطرح می‌کند که یونامی و نماینده ویژه دبیرکل آقای مارتین کوبلر باید به آن به صراحت جواب بدهند:
اول- موقعیت قانونی ساکنان اشرف و کسانی که به لیبرتی می‌روند چیست و مشمول چه قوانین و مقرراتی هستند؟ آیا آنها پناهجو هستند یا زندانی و آنچنانکه سفیر ملایان در بغداد به‌نقل از آقای کوبلر گفته است”تروریست“ محسوب می شوند و به گفته آقای مالکی هیچ صفت قانونی ندارند؟
دوم- آیا ساکنان اشرف به‌راستی حق انتخاب و جابجایی واقعاً داوطلبانه دارند یا همچنانکه آقای کوبلر در دیدار با نمایندگان اشرف در 8بهمن به خوبی به آنها فهماند، در صورتیکه تحت همین شرایط به لیبرتی نروند، حملات بعدی ممکن است در راه باشد...
مقاومت ایران با قویترین اعتراض، توجه دبیرکل ملل متحد، کمیسر عالی پناهندگان، کمیسرعالی حقوق بشر، وزیر خارجه آمریکا و نماینده عالی اتحادیه اروپا را نسبت به سناریوی خطرناک اعلام آمادگی کمپ لیبرتی برای 5500نفر و برخورداری آن از استانداردهای بین المللی جلب می کند و به‌ویژه از کمیسر عالی آنتونیو گوترز خواهان مداخله فوری و دست کم، باز تأیید پناهندگی بیماران و مجروحان اشرف در اسرع وقت است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
2 فوریه 2012
