عماد افروغ: استاد دانشگاه تربیت مدرس در روز یکشنبه 16 بهمن1390, در گفتگو با رسانه حکومتی ایلنا با اشاره به شعارمردم در انقلاب سال 1357 از جمله گفت: “دوست داریم در این مصاحبه به شعار اصلی انقلاب که «استقلال، آزادی، جمهوری اسلامی» بود بپردازیم. مبانی شکل گیری این شعار چه بود؟ چرا شعار اولیه استقلال، آزادی، حکومت اسلامی به جمهوری اسلامی تبدیل شد؟“
عماد افروغ بعداز تشریح اینکه شاه یک نظام استبدادی وابسته داشت که مردم علیه آن قیام کردند، نظام آخوندی را مورد نقد قرار داد، که میتوان  به  گزاره‌های زیر از این گفتگو اشاره کرد:
• ما به ولی فقیه فرهّ ایزدی اعطا نمی‌کنیم، ولی فقیه شاه نیست و نباید نگاهی مانند شاه به ولی فقیه داشت. نه ایشان خود این تصویر را از خودشان دارند! و نه ما باید به مثابه یک شاه به ایشان نگاه کنیم و با ترس و لرز و هراس با ایشان گفت‌و‌گو کنیم. امام علی (ع) ‌می‌فرمایند: بامن مانند جباران سخن مگویید.
•  با چنگ و دندان به قدرت رسمی چسبیدن و انقلاب را با سیاست‌ها و رفتارهای رسمی مستتر در جمهوری اسلامی خلط کردن و اتخاذ سیاست‌های مذبذب در جمهوری اسلامی چاره کار ندارد.
• اگر از همان ابتدا “انقلاب“ را به لحاظ ذهنی و بعنوان معیاری از جمهوری اسلامی جدا می‌کردیم و با انقلاب به عنوان محک و معیار جمهوری اسلامی را نقد می‌کردیم شاهد برخی رخدادهای تلخ نبودیم!!
• در مقابل دولت رانتی شاه انقلاب کردیم ولی دولت رانتی کماکان ادامه دارد، در جمهوری اسلامی رابطه قدرت – ثروت، تمرکزگرایی در اداره کشور و اقتصاد نفتی شکل گرفته است.
• (در انقلاب 57) مردم صاحب اصلی، مجرا و هدف انقلاب و بعد مشروعیت نظام هستند. آنچه به عنوان آسیب دیده ‌می‌شود این است که به تدریج آن چرخه دیالکتیک بین عرصه رسمی و عرصه مردمی در عرصه سیاسی، اقتصادی و فرهنگی سست شده است یعنی به تدریج مردم به صورت خود آگاه و ناخودآگاه بیگانه ‌می‌شوند .....