این مراسم با حضور گسترده هواداران مجاهدین و مقاومت و باشرکت هیئتی به سرپرستی کاک شیخ بابا حسینی مسئول سازمان خبات ایران برپا گردید.
سالن مراسم با تصاویر بزرگی از اشرف زنان مجاهد و سرادر خلق موسی خیابانی و دیگر شهدای در رکابشان به طرز زیبایی تزئین شده بود.
همچنین تصاویر شهدا با گل و شمع های افروخته شده دکورشده بود.
مراسم با اجرای سرود آغاز گردید. سپس مجری برنامه با خواندن متنی در گرامیداشت یاد شهدای 19 بهمن، چنین گفت:
به راستی که اینان چون صخره ایی استوار و چون کوهی پایدار ایستادگی کردند و همچون مشعلی فروزان در گذرگاه رهایی خلق از چنگال ظلم و جنایت برافروخته شدند.همچون ستارگانی درخشان در آسمان دلها جاودانه اند وزمین و آسمان نورانی از تشعشع نور این شهیدان است. مگر میشود ستارگان را ازدرخشیدن و خورشیدرا از تابیدن و طلوع را از آمدن بازداشت؟
در قسمت بعدی مراسم قطعه فیلمی از آنچه که در روز 19 بهمن سال 60 اتفاق افتاده بود برای حاضران پخش گردید.
سپس کاک شیخ بابا حسینی مسئول سازمان خبات در گرامیداشت یاد شهدای 19 بهمن سخنانی ایراد نمود و بر همبستگی مبارزاتی سازمان خبات با سازمان مجاهدین تاکید مجدد نمود.

در قسمت دیگری از برنامه یکی ازشعرای هوادار مقاومت قطعه شعری برای شهدای 19 بهمن سروده بود که در قسمتی از این سروده چنین آمده بود:
و من در سوگتان نمی نشینم
که سوگ در پایان است.
و شما همیشه آغازید
سوگنامه برایتان نمی نویسم
که سوگنامه برای خاموشان است
و شما همیشه فریاد
در شوق رفتن
و سرود هر پروازید
پیام روشن بامدادیتان
راز چگونه زیستن
و تا به آخر ایستادن
و صبا
خورشیدی از کهکشان اشرف
نور پیام شما را
در ژرفای وجود انسان میکارد.
در ادامه برنامه یکی از بستگان خانواده رضائیهای شهید متنی را که در گرامیداشت شهدای 19 بهمن تهیه کرده بود، قرائت نمود :
آنگاه که پیکر پاک و غرق در خونتان نتوانست برگ برنده ایی برای دژخیمان باشد، اگر چه میخواست با پیکر پاکتان مبارزان در بند را به زانو در آورد اما شما پیروز بودید. آنگاه که زندانیان موسی را سردار خطاب کردند و برایتان سلام نظامی دادند و به پایداری تان درود می فرستادند و خود به جوخه های اعدام و اتاقهای شکنجه رهسپار گشتند، شما پیروز بودید.
در روزگاری که انسانها بری زنده بودنشان به دنبال دلیل میگردند شما و همرزمانتان خود دلیلی هستید برای زندگی.
در ادامه مراسم این روز یکی دیگر از شعرای هوادار مقاومت یکی از آخرین سروده هایش را برای حاضران خواند که در قسمتی از آن چنین آمده :
پروانه میرود که به عهدش وفا کند 
حتی اگر چه  شمع به جانش جفا کند
پروانه میرود به دیار عشق و عاشقان
آنجا که میتوان نشانی ز فریادها کند
پروانه میرود که با شمع شود یکی
فرخنده آن شبی که به دردش دوا کند
پروانه میرود که مرا رهنما شود
زان خاک خود که مرا جای پا کند

و در پایان مراسم و برای تجدید پیمان با شهدای19 بهمن و تمامی شهدای انقلاب دموکراتیک مردم ایران، و برای تاکید بر ادامه راهشان تا سرنگونی فا شیسم مذهبی حاکم بر ایران، سرود قسم را به صورت جمعی خواندند.