اتحاد بین جمهوری اسلامی و حکومت خانواده اسد که بر اقلیت علوی منشعب از تشیع متکی است، بیش از سی سال است که ادامه دارد. کسی نمی تواند کمک نیروی نخبه محافظ رژیم ایران، همان سپاه پاسداران معروف و نیرومند، به تشکیلات سرکوب سوریه را انکار کند.
نیکلا سارکوزی که مایل است دیپلماسی دولتش هم در پرونده ایران و هم در بحران سوریه پیشاهنگ باشد، روز 8 فوریه  (9  بهمن 1390) در پاریس اعلام کرد : « رژیم بشار الاسد روزی سقوط خواهد کرد چرا که نمی توان مردم خود را با آرامش خاطر و مصونیت از مجازات کشتار کرد. در آن روز [رژیم] ایران نیز خود را تنهاتر، منزوی تر و ضعیف تر خواهد یافت.»
ترکیه نیز محاسبات ویژه خود را دارد. آنکارا که نزد اپوزیسیون سوریه بسیار فعال است و به رغم  آنکه ترکیه 50% واردات نفت خود را از ایران تأمین می کند، روابط آنکارا با همسایه شیعی خود به نحوی روز افزون رو به وخامت می رود.
ترکیه از ایران انتقاد می کند که بیش از اندازه در عراق استیلا طلبی می کند و در همین راستا نخست وزیر شیعی نوری المالکی را به سیاستی فرقه گرا و ضدسنی سوق داده که نهایتا می تواند به تجزیه و تکه پاره شدن عراق بیانجامد. به این ترتیب، آنکارا به نحوی روز افزون خود را در نقش محافظ سنیان عراق دیده و بر این بستر، رقابت آن با تهران بلاوقفه رو به تشدید است