علیرغم این که رژیم با توجه به بهار عرب و قیامهای مردمی در این کشورها و همچنین نزدیک بودن زمان انتخابات نیاز داشت که تصویر سرکوب و اختناق ارائه نداده و ضعف رژیم را بپوشاند و این موضوع در دستورالعملهای قبلی سپاه و بسیج به یگانهای تحت امرشان تصریح شده بود, اما بخاطر ترس شدید رژیم از کوچکترین حرکت و اعتراضات مردمی مجبور شد که فضای امنیتی و سرکوبگرانه ای را در سالروز قیام مردم در 25 بهمن سال 1389 به جهان نشان بدهد.
قرارگاه ثارالله سپاه پاسداران که فرماندهی سرکوب در شهر تهران را بعهده دارد, مجبور شد قبل از روز 25 بهمن به کلیه نیروهای سرکوبگر رژیم بمدت 4 روز  آماده باش بدهد. شورای تامین استان تهران نیز, علاوه بر نیروهای سرکوبگر رژیم و به سایر ارگانهای خدمات شهری مانند شهرداری و آتشنشانی برای جلوگیری از شکل گیری اعتراضات مردمی نیز آماده باش داد.
بر اساس دستور قرارگاه ثارالله رژیم, سپاه (ضد) محمد سپاه پاسداران, یگان ویژه و نیروی انتظامی همگی در آماده باش بودند و در نقاط حساس شهر مانند میدان ولیعصر، میدان انقلاب، میدان فردوسی و خیابان آزادی مستقر شدند.
نیروهای اطلاعاتی سپاه نیز در سطح شهر به گشت زنی مشغول بودند.
با وجود اقدامات سرکوبگرانه رژیم, تظاهرات و اعتراضات مردمی در سطح شهر صورت با شعار مرگ بر دیکتاتور در سطح شهر تهران شکل گرفت.
اقدامات سرکوبگرانه رژیم آخوندی در روز 25 بهمن یکبار دیگر ماهیت دیکتاتور خونریز حاکم بر ایران در چشم جهانیان افشا کرد.