روز 17 فوریه 400 تن از ساکنان اشرف، برای ابراز حسن نیت به کمپ لیبرتی عازم رفتن به لیبرتی شدند، هر چند در جریان این انتقال آنها از بسیاری از حقوق اولیه خود محروم شدند و بسیاری از حداقلهای ضروری از آنها دریغ شد.
 اما به توصیه و اقدامات گسترده خانم رجوی،  آنها با این جابجایی موافقت کردند.
آنها اجازه نیافتند پیشاپیش از لیبرتی بازدید کنند.
آنها از انتقال بسیاری از اموال منقولشان محروم شدند و  تنها اجازه یافتند 10 خودرو از حدود 150 خودرو خودشان را با خود ببرند.
 آنها از آزادی تردد در لیبرتی محروم هستند.
مساحتی که در لیبرتی در اختیار آنها قرار دارد، کمتر از یک و نیم درصد اشرف است و از همه مهمتر در این محیط بسیار کوچک ایستگاه پلیس و شمار زیادی پلیس مستقر هستند.
واضح است که این جابجایی در شرایطی که ساکنان اشرف طرح پارلمان اروپا برای انتقال به کشور ثالث را پذیرفته بودند، اساسا هیچ موضوعیت نداشت.
بخصوص که همة آنها در ماه اوت 2011 درخواستهای پناهندگی خودشان را به کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد داده بودند و اگر دولت عراق اجازه داده بود، مصاحبه ها و پروسه  باز تأیید پناهندگی ساکنان در اشرف شروع شود، تا کنون شمار زیادی از آنان به خارج از عراق منتقل شده بودند.
به این ترتیب با انتقال 400 نفر اول، ساکنان اشرف و رهبری کمپ و رهبری سازمان مجاهدین، هر قدم ممکن را برداشته اند و بیش از حد متصور از خود انعطاف نشان داده‌اند.
از اینجا به بعد نوبت آن است که دولت عراق و ملل متحد و آمریکا و اتحادیه اروپا به وظایف خود عمل کنند و اجازه ندهند که بیش از این ، حقوق ساکنان اشرف پایمال شود. قبل از هر چیز کمیساریای عالی پناهندگان می بایست کار بازتایید پناهندگی را سریعا شروع کند و آمریکا و اتحادیه اروپا می بایست به سرعت درهای خود را برای پذیرش افراد باز کنند.
اما تا آنجا که به وضعیت لیبرتی و حقوق ساکنان تا زمانی که در عراق هستند بر می‌گردد، مواد زیر غیر قابل چشم پوشی است.
1- ایستگاه پلیس باید سریعا به خارج از لیبرتی منتقل شود. در شرایطی که لیبرتی یک محوطه کوچک نیم کیلومتری است و همه ورودیها و خروجیهای آن در دست پلیس است و هیچ ورود و خروجی بدون اجازه آن صورت نمی‌گیرد و با توجه به حضور زنان مسلمان، حضور پلیس در داخل لیبرتی هیچ ربطی به حق حاکمیت عراق ندارد و تنها باعث تنش و تشنج و کشتار خواهد شد. این، مهمترین و اولین موضوعی است که باید حل شود و الا بدون تردید پروژه انتقال به لیبرتی با شکست کامل مواجه میشود.
2- ساکنان باید بتوانند خودروها و اموال منقولشان را بدون ایجاد هیچ محدودیتی به لیبرتی منتقل کنند و ترتیباتی فراهم شود تا بقیه اموال آنها فروخته شود تا از پول آن برای حل و فصل هزینه هایی که در لیبرتی یا استقرار درکشورهای ثالث دارند استفاده کنند.
3- باید از هر گونه حضور  نمایندگان و مزدوران رژیم ایران در داخل یا پیرامون لیبرتی جلوگیری شود.
4- باید سلامت و امنیت همة ساکنان بدون هیچگونه استثنا تضمین شود و تا انتقال به کشور ثالث هیچکس دستگیر نشود و بر خلاف میل خودش به جای دیگری منتقل نشود.
5- باید دسترسی آزاد و مستقیم به سرویسهای پزشکی در عراق تضمین شود.
6- باید آزادی تردد ساکنان تضمین شود، اما اگر دولت عراق حاضر نیست این حق مسلم ساکنان را رعایت کند، مساحت اختصاص داده شده به ساکنان، باید افزایش یابد تا آنها بتوانند با درست کردن امکانات تفریحی و ورزشی و نظایر آن، حالت زندان را به حد اقل برسانند
7- باید درهای لیبرتی به روی خبرنگاران و وکلا و خانواده ساکنان باز باشد.
برای اجتناب از تبدیل لیبرتی به زندان، اجرای مواد فوق الذکر الزامی است و اگر این موارد تامین نشود و به خصوص اگر حضور پلیس در داخل کمپ ادامه یابد، لیبرتی از هم‌اکنون یک تجربة شکست خورده است و انتقال سایر افراد به آن امکان پذیر نیست.  در هر حال،  طبق پروسدور ”درهای چرخشی” که  کمیساریای عالی پناهندگی خواهان آن است، تنها وقتی افراد جدید می توانند به لیبرتی منتقل شوند که 400 نفر فعلی به کشورهای ثالث منتقل شده باشند.
استرون استیونسون
رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا