دراین کنفرانس پروفسور ریتا زوسموت، رئیس مجلس فدرال آلمان (1988 ـ 1998) وزیر پیشین فدرال- پروفسور هورست تلچیک،مشاور امنیتی و خارجی صدراعظم هلموت کهل، رئیس کنفرانس بین المللی امنیتی مونیخ (1999 ـ 2008)- گونتر فرهویگن، نایب رئیس کمیسیون اروپا (2005  ـ  2010)،وزیرمشاور امورخارجه دردولت آلمان (1998-1999)- کلاوس برسر،سردبیر پیشین تلویزیون کانال2 آلمان - پروفسور بسام تیبی،شرق شناس برجسته و استاد دانشگاه آلمان ،بنیانگذار سازمان عربی مدافع حقوق بشر- اندی یآوخ ،عضو هیئت رئیسه پارلمان برلین- دکتر گابریله هیلر،نماینده پارلمان برلین- برند هویسلر،نایب رئیس و سخنگوی حقوق بشر،کانون وکلای برلین، کریستین سیمرمان،رئیس دفتر حقوق بشر برلین، شرکت داشتند .

اندی یآوخ ،عضو هیئت رئیسه پارلمان برلین
خانمها و آقایان، دوستان عزیز، اشرف عزیز،از طرف کمیته آلمانی همبستگی برای ایران آزاد، به شما صمیمانه خوش آمد میگویم. در سال 2005 ما با همراهی تعداد زیادی از نمایندگان فدرال و ایالتی، این کمیته فراحزبی را تأسیس کردیم. هدفمان پشتیبانی از مقاومت صلحجویانه برای یک ایران آزاد و دموکراتیک است. وضعیت فعلی در خاورمیانه بخصوص در سوریه، عراق و ایران، ما را بسیار نگران کرده است. یک جنگ در این منطقه در شرف وقوع است. چرا که رژیمهای این منطقه با تمام پیشنهادات عاقلانه مقابله جویی میکنند و برعکس بر طبل جنگ می کوبند. اپوزیسیون و افراد عادی را ترور کرده و با حداکثر سخت سری و رفتار غیرانسانی، مردم را سرکوب میکنند. همزمان رژیمهای سوریه و ایران مورد تحریمهایی قرار گرفته اند که تاکنون از طرف جامعه بین المللی در این ابعاد وجود نداشته است.. رژیم سوریه از سال43 مردم خود را سرکوب میکند و در ایران 33سال دیکتاتوری مذهبی کشور را به مرز سقوط اقتصادی رسانده و بیش از صد هزار تن از مخالفین جان خود را به دست این رژیم از دست دادند. سرکوب مردم کشور توسط این دیکتاتورها را میتوان جنایت علیه بشریت تلقی کرد. به موازات قیامهای مردم سوریه، پریروز در ایران نیز اولین راهپیمایان جانشان را به خطر انداخته و به خیابانها آمدند. دستگیری و شکنجه پیامدها و عکس العمل رژیم ایران در مقابل این حرکت بود. قیامهای مردم سوریه و ایران سزاوار پشتیبانی ما هستند و ما در مقابل جرأتی که این افراد از خود نشان دادند و در مقابل مقاومت خستگی ناپذیر آنها سر تعظیم فرود می آوریم، بخصوص در مقابل مقاومان سوری، ایرانی و ساکنان اشرف.
امروز میخواهیم در مورد وضعیت بسیار تهدیدآمیز اشرف صحبت کنیم. آخرین خبر این است که خانم مریم رجوی اعلام کرد که 400 تن از ساکنان اشرف آماده هستند تا در روزهای آینده عازم کمپ لیبرتی بشوند، با وجود اینکه حداقل خواسته های ساکنان برآورده نشده است. این نشانه حسن نیت برای بوجود آوردن جو اعتماد می باشد. ما اکنون از سازمان ملل متحد، آمریکا و اتحادیه اروپا میخواهیم کنترل کنند که حقوق ساکنان اشرف دیگربار و بیش از این پایمال نشود و با این جلسه قصد داریم دوباره روی این اصل تأکید کنیم، علامت بدهیم و یک پیام بفرستیم. این پیام را برای تغییر رژیم در ایران می فرستیم. برای حفاظت از اپوزیسیونی که بزرگترین نماینده تغییر دموکراتیک و خواهان به پایان رساندن دیکتاتوری مذهبی در ایران است. پیام بعدی که می فرستیم برای صلح و  امنیت در منطقه و جهان است. باید با دقت کامل اتفاقاتی که در عراق می افتد را زیر نظر داشته باشیم و شیوه رفتار رژیمهای عراق و ایران با مسأله انسانی دررابطه با ساکنان اشرف را مورد توجه قرار داده و آنرا بررسی کنیم. ما از فعالیتهای سازمان ملل متحد، کمیساریای عالی پناهندگان، اتحادیه اروپا، پارلمان اروپا و همچنین تعداد زیادی از پارلمانترها، شهرداران و شخصیتهای برجسته، خرسندیم، اما این کافی نیست در این مقطع ما به کمکهای مشخص و کنترل مشخص نیازمندیم. ما از خانم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران، تشکر میکنیم که اینجا رهبری را بعهده گرفتند. این رهبر اپوزیسیون و مدافع حقوق اشرفیان، بارها حسن نیت خود را برای حل این مشکل به اثبات رسانده است و بارها و بارها پیشنهاداتی برای حل این معضل انسانی و یک راه مشخص عرضه کرده است. متأسفانه دولت عراق تحت تأثیر مشاورین ایرانی خود، تمامی قراردادها را نقض کرده است و بسوی یک مشاجره خشونت آمیز پیش می رود. بسیار خوشحالم که دوباره تعداد زیادی مهمانان و پشتیبانان عالیقدر در اینجا حضور دارند. در این جا به خانم دکتر پروفسور زوسموت خوش آمد میگویم که سالها ریاست مجلس نمایندگان فدرال را بعهده داشت و همچنین وزیر بود. به آقای پرفسور گونتر فرهویگن خوش آمد میگویم. نایب رئیس کمیسیون اروپا. به آقای هورست تلچیک خوش آمد میگویم که طولانی مدت ریاست کنفرانس امنیت در مونیخ را بر عهده داشت و مشاور امنیت هلموت کهل در مسائل امنیت بین الملل بود. به آقای کلاوس برسر، ژورنالیست که سالها رئیس کانال زد د اف بود خوش آمد میگویم. به آقای پروفسور تی بی متخصص سیاست بین المللی و خانم گابریله هیلر خوش آمد میگویم که عضو مجلس برلین هستند. به آقای برند هویزلر نائب رئیس و مسئول حقوق بشر کانون وکلای برلین خوش آمد میگویم. همچنین به خانم اشتفانی کریمر خوش آمد میگویم، خوش آمد میگویم به آقای کریستین سیمر من که ریاست دفتر حقوق بشر در برلین را بعهده دارد و از هیأت رئیسه انجمن همبستگی با ایران آزاد هستند. اسم من اندی یاوخ است و مفتخرم مسئولیت جلسه امروز را برعهده دارم و خوشحالم که رشته کلام را به خانم زوسموت بسپارم.

پروفسور ریتا زوسموت، رئیس مجلس فدرال آلمان (1988 ـ 1998) وزیر پیشین فدرال

حضار عزیز، همرزمان عز یز، ا یران یها، آلمانیها و شهروندان سایر کشورها، هیچگاه نمیتوانیم بگوییم که کارهایی که در این زمینه (اشرف) انجام داده ایم کافی است. امروز که در اینجا گردهم آمده ایم، موضوع جدیدی نیز اضافه شده است.
چهارصد نفر اول در ا ینروزها راه ی م یشوند و آنها به توجه افکار عمومی در کشورهای ما و در جهان احت یاج دارند تا آنهایی که ا ین جابجا ی یها را باجرا میگذارند، بفهمند که نم یتوانند هر آنچه م یخواهند انجام دهند. ا ین به اندازه کافی بد هست که عراق ا ین اجازه را نم ی دهد که افراد ی از آمریکا و  یا از پارلمان اروپا بر ا ین جابجا ی ی نظارت داشته باشند. به تنها کسانی که اجازه همراهی داده شده، ناظران سازمان ملل متحد می باشند که آنها نیز حق دخالت ندارند. متأسفانه با وجود تمامی مذاکرات، سازمان ملل متحد موفق نشده به یک قرارداد مکتوب که دربرگیرنده حداقل خواسته ها ی ساکنان اشرف باشد برسد. هرچند دولت عراق تا الآن همه قراردادهایی را هم که حتی مکتوب به امضا رسانده اند انجام نداده است.
از آنجا که اوضاع ا ین چن ین است و عراق حاضر به ادامه برپا بودن این قرارگاه نیست، موضوع این میشود که آیا م یرو ید  یا ا ینکه شما را با اجبار و زور ببر یم ا ین لحظات ی است که با ید با نگرانی ام یدوار باشیم که آنها حفاظت شوند و بتوانند از خود محافظت کنند و ا ینکه آیا سازمان ملل متحد آنقدر قو ی باشد که بتواند حفاظت آنها را کاملاً تأمین کند.
اما من از همه طرف م یشنوم که دولت عراق تحت فشار خودساخته و فشار از جانب رژ یم ا یران د یگر حاضر به مذاکره ن یست و نتا یج مذاکرات تا امروز اصلاً رضا یتبخش ن یستند.
ما نم ی دان یم که در هفته ها ی آینده چه اتفاقات ی خواهند افتاد. این اولین گروه چهارصد نفری است. گفته شده است که کمپ باید تا ماه آوریل تخلیه شود و عراق یها بر ا ین قض یه پافشار ی م یکنندا ین  یک وضع بس یار خطرناک است و واقعاً باید به جامعه جهان ی هشدار داد و آنرا وادار ساخت که دست به اقدام بزند. ا ین وظ یفه ماست که حقوق بشر را با نها یت صلابت گوشزد کن یم. همکاران عز یز به ا ین دل یل ما با ید در صحنه حضور داشته باشیم و صدا یمان با ید رسا باشد.
موضوع دوم که مطرح است، شامل فعال یتها ی با پشتکار رجال قضا ی ی و قضات قانون اساسی آلمان بود که از طریق دادگاه عالی اروپا باعث لغو نامگذاری مجاهد ین از ل یست اروپا گردید. لیستی که از ابتدا نباید در آن قرار میگرفتند.
 شما م یدان ید که در کنگره آمر یکا ا ین خواسته مطرح شده که آنها را از ل یست بردارند. اما ا ین خواسته فعلاً محقق نشده است. دن یا بس یار پ یچ یده و درهم و برهم است، بگونه ا ی که گاه ی فکر م یکن یم آ یا م یشود مستق یم فکر کرد و شفاف عمل کرد؟ ما با ید مشخص و منطق ی عمل کن یم و من ا ین دو نکته را مطرح م یکنم ز یرا که رژیم ا یران و عراق بارها و بارها مطرح م یکنند که ا ینها  یک گروه در لیست هستند و چرا با ید  یک حفاظت مشخص داشته باشند. من ا ینجا دوباره تکرار م یکنم چون حقوق بشر ی که مستمر لگدکوب م یشود ه یچ محدودیتی نمی پذیرد.
ا ینها انسانها ی ی هستند که حق زندگ ی در حفاظت و امن یت را دارند. هرگاه ا ین را فراموش کن یم، آنگاه دیگر باید فعالیتهای سیاسی خود را کنار بگذاریم.
برا ی ا ین هدف با ید مبارزه کرد و قدم برداشت. شما امروز بدون ثمر ا ینجا ن یست ید بلکه در هفته ها ی آینده آزمایشی بزرگ در راه است. من از شما به خاطر کارهایتان صم یمانه تشکر م یکنم. و باور نمیکنید که ما بعنوان آلمانی چه میزان میفهمیم که چه کارهایی شما برای اشرف انجام میدهید. چیزهایی وجود دارند که ما به آنها اعتقاد داریم و برای آنها تلاش میکنیم و این ارزش را دارد. باتشکر

گونتر فرهویگن، نایب رئیس کمیسیون اروپا (2005  ـ  2010)،وزیرمشاور امورخارجه دردولت آلمان (1998-1999)

خانمها و آقایان گرامی، دوستان عزیز
خوشحال هستم که دوباره با شما هستم، زیرا بسیار زیباست که با انسانهایی بود که برای یک امر درست و حق مبارزه می کنند. برغم همه تلاشها، دولت عراق از دادن تضمینهای لازم برای آزادی، حقوق انسانی و جان انسانهای اشرف سرباز زده است. بنابراین باید مبارزه برای حفظ جانها، برای آزادی و حقوق انسانها، مادامی که خطر کاملاً از بین نرفته باشد ادامه داشته باشد. من عمیقاً اعتقاد دارم که ما به هدف خواهیم رسید، به همان اندازه معتقدم که مبارزه علیه رژیم، مبارزه علیه رژیم ملایان در ایران به هدف خواهد رسید. این رژیم نمیتواند دوام داشته باشد. همانگونه که هیچ رژیمی در تاریخ وجود نداشته است که بر زور و استبداد استوار مانده باشد. ما آنروز را خواهیم دید و همه با هم به شادمانی خواهیم پرداخت. شادمانی برای یک کشور آزاد و دموکراتیک بنام ایران، برای یک جمهوری دموکراتیک آزاد برای ایران که به خانواده دموکراتیک خلقهای آزاد این جهان باز خواهد گشت. ولی برای رسیدن به آن، ما متأسفانه کارهای زیادی را برای انجام دادن داریم. ما شنیدیم که انتقال از اشرف به لیبرتی امروز باید آغاز شود. من مایلم خیلی صریح بگویم که این یک انتقال آزادانه نیست بلکه تحت فشار سنگین دولت عراق صورت گرفته است. بنابراین ما باید آنچه را که در توان داریم انجام بدهیم. باید کار کنیم که افکار عمومی به آن نظاره کند. موضوع برسر نظارت است. ما نباید اجازه دهیم که بدور از انظار عمومی چیزی را که آغاز کرده اند به نتیجه برسانند و مشکلی را که ظاهراً ساکنان اشرف برای حکام ایران و عراق ایجاد کرده اند با خشونت حل کنند. موضوع به خواسته های روشنی مربوط میگردد که باید اجرا شود. آمادگی برای انتقال بخشی از ساکنان کمپ از اشرف به لیبرتی یک امتیاز بسیار بزرگی است که باید در سطح بین المللی مورد تأیید و احترام قرار بگیرد. این یک امتیاز است زیرا ما تا همین امروز هیچگونه تضمینی برای کسانی که در مسیر رفتن به لیبرتی هستند دریافت نکردیم. زیرا ما هیچگونه تضمینی برای حقوق آنها دریافت نکردیم. زیرا ما همین امروز می دانیم که آنها در کمپ لیبرتی آزادی تردد ندارند و این مطابق استانداردهای پناهندگان نیست و باید تقاضا شود که سازمان ملل متحد و جامعه جهانی با تمام قوا روی دولت عراق فشار بگذارند تا تضمینهای حداقل بر اساس استاندارها، حاصل گردد. اما تمام موضوع این نیست، موضوع تنها برخورداری افراد از امنیت در مسیر رفتن به کمپ لیبرتی نیست، تنها مربوط به امنیت درآن کمپ نیست و حتی تنها مربوط به حقوق آنها در آنجا نیست، بلکه موضوع این است که سرنوشت این افراد بعد از انتقال به این به اصطلاح کمپ چه خواهد شد؟ خانم زوسموت به این موضوع اشاره کرد که دولت آمریکا با یک مانور سیاسی که مجاهدین را در اواخر دهه 90 میلادی وارد لیست کرد، موانع زیادی را بوجود آورد. من در اینجا اعلام میکنم و این را بارها گفته ام دیگر بیشتر از این نمیتوان شاهد این موضوع بود، از رئیس سابق اف.بی.آی تا مشاور امنیت رئیس جمهور، سناتورها، استانداران، نمایندگان مجلس و تا رئیس ستاد ارتش تماماً یک صدا میگویند این یک مانور سیاسی بود. هیچگونه نشانه ای از فعالیتهای تروریستی وجود نداشته است. من از شما تشکر میکنم که همواره در صحنه حاضر هستید و به این سخنان گوش فراداده و همبستگی تان را نشان دهید ما و شما در این راستا کمک میکنیم برای این من از شما تشکر میکنم. من همچنین سپاسگزار شما هستم که با تلاشتان اثبات کرده اید که یک آلترناتیو دموکراتیک در مقابل رژیم تهران وجود دارد و این که سیاست مماشات، سیاست چشم پوشی کردن و انطباق، راه کاملاً غلطی است. راه درست این است که باید به این تهدید برای صلح تمامی منطقه و به این تهدید جهانی پایان داد. باید تلاش کرد که در ایران یک دولت دیگر، دولتی دموکراتیک که حقوق بشر را محترم شمارد، بر سر کار آید.
متشکرم

پروفسور هورست تلچیک،مشاور امنیتی و خارجی صدراعظم هلموت کهل، رئیس کنفرانس بین المللی امنیتی مونیخ (1999 ـ 2008) 

خانمها و آقایان محترم، دولت عراق قصد بستن کمپ اشرف تا آخر آوریل را دارد. جابجایی ساکنان اشرف به کمپ باصطلاح لیبرتی (آزادی) نیز برای دولت عراق یک راه حل موقت است.
مالکی قصد دارد با بیرون راندن مجاهدین حسن نیتش درقبال رژیم ایران را نشان دهد. او به دنبال پشتیبانی رژیم ایران میباشد او دنبال این است که وابستگی سیاسی، مذهبی، اقتصادی و فرهنگی خودش به رژیم ایران را کامل کند. وابستگی به حکومتی که خود در یک ناهنجاری عمیق داخلی و خارجی بسر میبرد و این دلیل ضعف این رژیم است.
خانمها و آقایان، اعدامهای رو به افزایش در ملأعام و فشار روزافزون بر روی جامعه نشان قدرت نیست، بلکه دلیل ضعف است. یک جنگ سیاسی داخلی مدتهاست که شعله کشیده است. این رژیم قدرتش را فقط با ترور حفظ میکند.
مسلح شدن به بمب اتمی و پشتیبانی از اعمال تروریستی در دیگر کشورها برای انحراف افکار عمومی از ورشکستگی در سیاست داخلی و خارجی این رژیم میباشد. رژیمهای مستبد و دیکتاتورها در تمامی دنیا شبیه هم هستند. حالا باید تحریمها از طرف غرب بیشتر شود.
ما اینجا جمع شدیم. چرا که میخواهم کمک کنیم. یک لحظه نباید در حمایت از انسانهایی که در شرایط فوق العاده ای قرار دارند، غفلت کنیم.

کلاوس برسر،سردبیر پیشین تلویزیون کانال2 آلمان

هر چند اولین بار است که من در میان شما حاضر هستم، میخواستم بگویم، دوستان.
از اینجا ما فراخوان میدهیم به کشورهای دموکرات و آزاد برای برای همبستگی با انسانهایی که مورد تهدید هستند در ایران یا در کمپ اشرف.
من یک خبرنگار هستم و عادت دارم که با مسائل محتاطانه و با فاصله برخورد کنم و هیچ دخالت فردی در آنها نداشته باشم. امروز ولی میخواهم این فاصله را کنار بگذارم. تاکنون انسانهای زیادی در ایران اعدام شده اند.
من مایلم نمونه ای از تحت فشار قرار گرفتن خبرنگاران را در ایران نشان دهم که ما با چه رژیمی روبرو هستیم. شاخص آزادی در یک کشور نوع برخورد آن با خبرنگاران است. رسانه های خبری ستون اصلی یک جامعه هستند. این تنها به آزادی بیان در روزنامه ها و خبرنگاران، مربوط نمیشود بلکه به حقوق فردی برای کسب اطلاع و ابراز عقیده مربوط می شود.
این تنها ویژگی دموکراسی ما نیست. این یک حق جهانشمول است. اما هیچ کجا این حقوق پایه ای مثل ایران نقض نمیشود و انتشار اخبار سیستماتیک محدود نمیگردد. کنترل کاملی در جریان است. خبرنگارانی که در خط ملاها نیستند توسط پلیس و مقامات امنیتی مورد سوء ظن، تعقیب و دستگیری قرار گرفته و اغلب به تبعید منجر میشود. ولی در حقیقت آنها وظیفه شان را انجام میدهند و سعی در ارائه حقیقت دارند و این توسط رژیم ایران، جرم محسوب میشود. هر کس سؤال کند سوءظن به شمار میرود. هرکس عقیده خودش را ابراز کند یا به نقایص اشاره کند، کار و یا حتی زندگیش را از دست میدهد.
شرایط ایران بعد از انتخابات ژوئن 2009 که در آن محمود احمدی نژاد روی کار آمد رو به وخامت گذاشت. تعداد زیادی گزارش از سوی مردم و روزنامه ها در مورد تقلبات انتخاباتی منتشر شد و روزنامه نگاران دستگیر شدند. اخبار سانسور شد. شبکه های اینترنتی و ارتباطات داخلی به شکلی تشکیل شد که ارتباطات برای مصرف کنندگان اینترنت تخریب شود. 31میلیون کاربر از دسترسی به اینترنت محروم شدند. در کشوری که 75میلیون جمعیت دارد. ما به خاطر می آوریم اخبار شنیع منتشر شده در توئیتر و فیس بوک که از سوی جوانان ایرانی در تابستان 2009 در محل حوادث تهیه شده و به سراسر جهان صحنه ها را مستقیم ارسال کرده بودند. آنها اسناد بسیار وحشتناکی از ضرب و شتم ایرانیان را فرستادند. هنوز تا امروز صدها نفر ایرانی در زندانها بسر میبرند و رئیس جمهور رژیم خود شخصاً ناظر لیست دستگیرشدگان است. خبرنگاران بدون مرز گزارش میدهند که شخص علی خامنه ای در ایران، ولی فقیه این رژیم، مسئول ترتیب دادن محاکمات نمایشی است که باعث زندانهای طولانی و در بعضی از موارد باعث اعدام شده است. بر اساس گزارش عفو بین الملل در سال 2009 اعدام چهار برابر افزایش نشان میدهد و در این سال 388 نفر اعدام شده اند. تنها بین اواسط سال 2009 از انتخابات ریاست جمهوری تا ابتدا آگوست، 112 اعدام صورت گرفته است. ترور دولتی تمامی ندارد. مخالفین به عنوان محارب با خدا مورد بازجویی قرار میگیرند.
نتیجه ای که من میگیرم این است که اگر این رژیم با خبرنگاران خارجی چنین رفتاری میکند، با مخالفین قسم خورده اش چه رفتاری خواهد کرد. از اینرو برای مخالفین مستقر در اشرف تهدیدات جدی وجود دارد. حکومت عراق قادر به حفاظت کافی از 3400 ایرانی مستقر در اشرف نیست. آنها اصلاً در صدد حفاظت نیستند. دولت عراق برای روابط خوب با رژیم ایران ارزش زیادی قائل است. از این نظر باید یک راه حل سریع پیدا شود که به جایی امن منتقل شوند. برای این هدف باید دست به کار علنی و کار روشنگرانه زد. با اینکه بعد از خروج نیروهای آمریکایی از کمپ، نیروهای عراقی این کمپ را محاصره و ایزوله کردند و به هیچ خبرنگاری اجازه ورود به کمپ نمی دهند.
ما خبرنگاران در غرب باید هر جا که میتوانیم سرنوشت این ایرانیها در عراق را در معرض دید جهانیان قرار بدهیم. حمله خونین نیروهای مسلح عراقی فقط با این شیوه قطع شد، زیرا این ساکنان فیلمهایی که از کمپ گرفته بودند را به اقصی نقاط جهان فرستادند. من در اینجا دو عکس از خبرنگاران تلویزیونی در کمپ اشرف دارم که در تاریخ 8آوریل 2011 در حمله خونین به اشرف مشغول فیلمبرداری بودند و به این دلیل توسط نیروهای عراقی به قتل رسیدند. از نظر من همه آنها شایسته احترام ما هستند که با وجود شکنجه و خطر مرگ این جرأت را دارند که در مورد آنچه در آن کشور واقع شد، گزارش بدهند. اینها انسانهایی هستند که برای آزادی کشورشان مبارزه می کنند و به پشتیبانی ما احتیاج دارند. من در مقابل آنها سر تعظیم فرود می آورم.