با تخلیه اردوگاه اشرف صورت گرفت،پایان حضور مجاهدین خلق در دروازه غربی ایران-دوشنبه 1 اسفند 90 - 20 فوریه 2012
دبی – موسی الشریفی، العربیه.نت
دولت عراق 397 نفر از اعضای مجاهدین خلق را از پایگاه اشرف در 65 کیلومتری بغداد به اردوگاه آزادی در نزدیکی فرودگاه بغداد منتقل کرد. این نخستین گروه از ساکنان پایگاه اشرف است که بنا به خواست دولت مالکی جابجا می شود.
طبق اعلام منابع این سازمان، انتقال نخستین گروه از ساکنان، پس از توافق سازمان مجاهدین خلق با سازمان ملل متحد صورت گرفت. قرار است این جابجایی نخستین گام در خارج کردن مجاهدین از خاک عراق باشد.
قرار است پس از استقرار افراد مذکور در اردوگاه الحریّه (آزادی) که شامل خانه هایی پیش ساخته است و زیر نظر سازمان ملل اداره می شود، این افراد تقاضای پناهندگی دهند و با توافق کشورهای مقصد به آن کشورها اعزام گردند.
پایگاه اشرف که در زمان صدام حسین رئیس جمهوری پیشین عراق تاسیس شد، با عقب نشینی نیروهای امریکایی به یکی از مسایل حاد و مورد اختلاف در محافل سیاسی عراق تبدیل شد.
سازمان مجاهدین خلق ایران بزرگترین دشمن عقیدتی ، فکری و سیاسی جمهوری اسلامی به شمار می آید. از این روست که در دهه ی 80 میلادی هزاران نفر از اعضا و هواداران این سازمان به دست نیروهای دولتی اعدام شدند.
آخرین سری اعدامها که زندانهای ایران را در تابستان سال 1988 فراگرفت، 4700 زندانی سیاسی را نابود کرد و در این میان مجاهدین خلق بزرگترین آمار قربانیان را داشتند.
فتوایی که آیت الله خمینی برای اعدام های دسته جمعی زندانیان سیاسی داده بود، باعث شد که جانشین رهبری انقلاب در آن زمان یعنی آیت الله حسینعلی منتظری به اعتراض از سمت خود استعفا دهد و بگوید: "با خمینی تا دروازه جهنم آمدم ولی با او وارد جهنم نمی شوم".
تاریخچه ی مجاهدین خلق پیش از انقلاب
مریم رجوی
سازمان مجاهدین خلق در سال 1965 توسط تعدادی از روشنفکران ضد شاه تاسیس شد و خط مشی مبارزه ی مسلحانه را برای خود برگزید. این سازمان در آن زمان بعد از حزب توده که گرایش کمونیستی داشت، بیشترین طرفدار را کسب کرد.
مجاهدین، اسلام را به عنوان ایدئولوژی و خط مشی سیاسی خود برگزیدند. در حالی که بسیاری از جنبش ها و سازمانهای سیاسی در ایران، ملی گرایی را با پذیرش هویت اسلامی در تضاد می دیدند، مجاهدین خلق، این هویت را به عنوان بخش تفکیک ناپذیری از هویت ایرانی دانستند.
این سازمان با خط مشی مسلحانه ی خود ضربات دردناکی به رژیم شاه وارد کرد. لذا تلاش زیادی به دستگیری یا قتل اعضای آن صورت گرفت. اکثر اعضای کادر رهبری سازمان، پیش از انقلاب، دستگیر و محکوم به اعدام شدند. لیکن مسعود رجوی ومحمد رضا سعادتی، در این میان از خطر اعدام جستند و به حبس ابد محکوم شدند.
وقتی با فروپاشی رژیم شاه، دروازه های زندانها توسط مردم در انقلاب بهمن 1357 (فوریه 1979) گشوده شد، این دو تن و بعضی از یارانشان، از جمله زندانیانی بودند که آزاد گشتند.
سازمان مجاهدین در پیروزی انقلاب مشارکت فعال داشت. در واقع مجاهدین خلق و فدائیان خلق بودند که رادیو تلویزیون را از چنگ نیروهای شاه درآوردند و در شب پیروزی انقلاب، گارد جاویدان شاه را به محاصره درآوردند.

اختلاف مجاهدین با نظام خمینی
مسعود رجوی و آیت الله خمینی
هنوز شور انقلابی مردم فرو ننشسته بود که بجای مجلس مؤسسان، مجلس خبرگان مطرح شد و بلافاصله نظریه ی "ولایت فقیه" به عنوان یک اصل قانون اساسی جا افتاد. مجاهدین خلق و بعضی از احزاب و شخصیت های آن زمان با این اصل مخالفت کردند. سازمان مجاهدین، این طرح را "قانونی کردن دیکتاتوری با نام دین" نامید.
قوه ی قضاییه ایران که خیلی زود تحت نفوذ و سیطره ی افراطیون قرارگرفت، حضور مسعود رجوی رهبر مجاهدین خلق در رقابت های ریاست جمهوری را منع کرد. او که طبق نظرسنجی های آن زمان، بیشترین شانس پیروزی در انتخابات را داشت، از لیست کاندیداها حذف گردید و این آغاز فاصله گیری رسمی سازمان از حکومتی بود که حالا دیگر بر محور "ولایت فقیه" می چرخید و می رفت که پسوند "مطلقه" را هم یدک بکشد.
دایره ی آزادیها تنگ تر و تنگ تر شد. سرکوب احزاب سیاسی بالا گرفت. دانشگاهها به دلیل حضور فعال نیروهای چپ و مجاهد مورد حمله قرارگرفت و دو سه سالی تعطیل شد. وقتی در آن اوضاع و احوال، شکاف بین مجاهدین و نظام عمیق تر شد، همه ی دفاتر این سازمان در همه ی شهرها پلمب گشت و نشریه ی هفتگی آن "مجاهد" تعطیل شد.
دهه ی هشتاد میلادی(60 هجری شمسی) با سرکوب و بازداشت و اعدام های انبوه و بی منطق آغاز شد و با همان روال و حتی بدتر پایان گرفت. ابوالحسن بنی صدر نخستین رئیس جمهوری ایران، به سرکوب آزادیها و شکستن قلمها اعتراض کرد و تلاش نمود که خمینی را از راه رفته بازگرداند. اما او را برکنار کردند و همزمان دانشگاهها را از اندیشمندان تهی ساختند و مطبوعات را صحنه ی تاخت و تاز خود نمودند.
خمینی شخصاً دستور بازداشت رهبران احزاب و تشکیل دادگاه برای آنها داد. وقتی مجاهدین خلق و فدائیان خلق و سازمان پیکار و امثال اینها عرصه را بر خود تنگ دیدند، دست به اسلحه بردند تا به قول خود از پس "رژیم ارتجاعی" برآیند. اما دیگر کار چندانی از دستشان بر نمی آمد.
مسعود رجوی و ابوالحسن بنی صدر در روز 29 ژوئیه 1981 تهران را به قصد پاریس ترک کردند. آنان جان بدر بردند که مبارزه را از خارج رهبری کنند.

"مجاهدین خلق" و رابطه با جهان عرب
یاسر عرفات رهبر فقید فلسطینیان و مسعود رجوی
"مجاهدین خلق" از معدود سازمان هایی است که ارتباط دیرینه با مبارزات فلسطینیان، بویژه جنبش فتح دارد. بسیاری از کادرهای مهم این سازمان دوره های نظامی خود را در دهه ی هفتاد میلادی در اردوگاههای فلسطینی گذراندند. موضوع فلسطین یکی از عناصر اندیشه ی مجاهدین را تشکیل می دهد. به نظر این سازمان، صلح در خاورمیانه بدون پذیرش حق فلسطینیان در تشکیل دولت مستقل خویش امکان پذیر نیست. وقتی ابوعمار یاسر عرفات به شهادت رسید، این سازمان سه روز عزای عمومی اعلام کرد.
علاوه بر این، به اعتقاد سازمان مجاهدین خلق، با توجه به مشترکات تاریخی و جغرافیایی ایران و جهان عرب و از جمله دین مشترک، باید روابط این دو، بر مبنای حسن همجواری باشد و سیاست مرزهای باز در میانشان اتخاذ شود.
در جریان جنگ ایران و عراق (1980 تا 1988) پس از آنکه عراق طرح صلح شورای ملی مقاومت به رهبری مجاهدین را پذیرفت و به ندای صلح سازمانهای بین المللی و منطقه ای پاسخ مثبت داد، سازمان مجاهدین خلق در برابر سیاست تهران مبنی بر ادامه جنگ موضع تندتری گرفت و مرکز فعالیت خود را به خاک عراق منتقل کرد.
هدف از این حرکت مجاهدین حضور فشرده و سنگین در نزدیکی مرزهای ایران برای تاثیرگذاری بر حوادث بود و توجیه این حرکت، پذیرش همه ی طرحهای صلح از سوی بغداد بود.
پایگاه اشرف در آن زمان شکل گرفت. سازمان مجاهدین همه ی اعضای خود را به حضور در این پایگاه فراخواند. در آن زمان، این سازمان تحرک وسیعی در مرزها داشت. حتی در سال 1988 شهرهای کرند و اسلام آباد غرب را تصرف کرد و کرمانشاه را به محاصره درآورد.
اما نبردهای سختی که سپاه پاسداران ایران و سپاه بدر (متشکل از مخالفان عراقی) علیه مجاهدین انجام دادند، بجز قربانیان و اسیران جنگ، بقیه را به داخل خاک عراق راند.
رابطه ی رجوی با سران پیشین عراق
سازمان مجاهدین خلق با کوچ به عراق خود را در معرض انتقادات شدید قرارداد. ملی گرایان ایرانی از هر طیف سیاسی به این سازمان حمله کردند. لذا سابقه ی ذهنی که ایرانیان از مجاهدین داشتند دچار خدشه ی جدی شد.این در حالی بود که با سقوط صدام به دست نیروهای امریکایی در عراق، حزب الدعوه، سپاه بدر و مجلس اعلای انقلاب اسلامی عراق که در کنار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی ایران علیه دولتشان می جنگیدند، بدون مشکل جدی به عراق بازگشتند و حتی اهرم های قدرت را به دست گرفتند.
پس از تغییر رژیم بغداد به دست امریکایی ها در سال 2003، حکومت جدید عراق که بر خلاف زمان صدام، با گرایش غالب ایدئولوژی شیعی و متمایل به ایران تشکیل شد، نه تنها سازمان مجاهدین را مورد غضب قرارداد، بلکه بارها به مقر آن حملات فیزیکی نمود.
آخرین حمله ای که گروههای متمایل به ایران در حکومت عراق، اردوگاه اشرف را مورد حمله قراردادند، آوریل گذشته بود. مجاهدینی که حالا دیگر اسلحه هم نداشتند در این تهاجم و درگیری، طبق آمار سازمان ملل، 34 کشته دادند.
این حمله پس از آن انجام شد که وجود تاسیسات اتمی " فردو" در نزدیکی قم افشا شد. حکومت ایران مخفیانه و بدور از نظارت سازمان بین المللی انرژی اتمی این تاسیسات را به وجود آورده بود، ومجاهدین در افشای طرح دست داشتند.
یکی از کارهای مهم مجاهدین در خارج از کشور، افشای اعمال ضد حقوق بشری حکومت ایران علیه معترضان و منتقدانش بوده است. در واکنش به همین اقدامات بود که بعضی از فعالان حقوق بشری مجاهدین و از جمله دکتر کاظم رجوی برادر مسعود و نخستین نماینده ی جمهوری اسلامی در سازمان ملل متحد ترور شدند.
"مجاهدین خلق" در لیست تروریسم
رجوی و رهبران سابق عراق
از آنجا که سازمان مجاهدین خلق، مبارزه ی مسلحانه را خط مشی خود قرارداده بود، ایالات متحده، بریتانیا و اتحادیه ی اروپا آن را در لیست تشکل های تروریستی قراردادند. اما بعد از تغییر خط مشی این سازمان در سال 2003، بریتانیا و اتحادیه ی اروپا مجاهدین را از آن لیست خارج کردند. دادگاه فدرال امریکا نیز نظر داد که این سازمان، یک تشکل تروریستی نیست.
خود مجاهدین می گویند با توجه به سرکوبها و اعدامهایی که با آن مواجه شدند، دست به اسلحه بردند و آن را تنها راه مواجهه یافتند. آنها این کار خود را با آنچه که در سایه ی بهار عربی در بعضی کشورها علیه دیکتاتورها روی داده و می دهد مقایسه می کنند.
اکنون سازمان مجاهدین خلق از کاربرد خشونت اعلام بیزاری کرده و از برقراری یک حکومت دموکراتیک در ایران حمایت می کنند. اما حضور ایران در عراق و کاربرد خشونت علیه افراد این سازمان در آنجا موجب نگرانی آنان و محافل حقوق بشری شده است.
شورای ملی مقاومت ایران می گوید که حملات موشکی و خمپاره ای اخیر علیه پایگاه اشرف از سوی سپاه قدس (شاخه ی برون مرزی سپاه پاسداران) و با همکاری "مزدوران عراقی این سپاه" صورت گرفته است.
دولت عراق با اصرار و فشار سازمان ملل متحد و اتحادیه ی اروپا موافقت کرد که ضرب الاجل اخراج مجاهدین از خاکش را بجای پایان سال 2011، روز سی ام آوریل 2012 تعیین کند، تا مانع خشونت بیشتر علیه مجاهدین شود.
مریم رجوی رهبر این سازمان روز پنجشنبه ی گذشته اعلام کرد که در پی دستیابی به ضمانت هایی از سوی سازمان ملل متحد است و هیلاری کلینتون وزیر خارجه ی امریکا، با انتقال تدریجی افراد سازمانش به اردوگاه آزادی موافقت کرده است.