برایان بینلی (محافظه کار از نورثهامپتون ساوث)

میخواستم احترام خودم را نسبت به لرد کوربت از کسل ویل ابراز کنم که متأسفانه اخیراً فوت کرد. او فردی فعال در مباحث راجع به ایران بود و من میدانم که بسیاری از اعضای پارلمان قلباً با من در این احساس که جای او بسیار خالی است همراه هستند.

این فرصت خوبی است برای پرداختن به موضوع ایران. رفتار و جاه طلبی های دولت ایران خلاف منافع ما و خلاف صلح و امنیت در منطقه میباشد. ما نباید از این واقعیت چشم بپوشیم. بنابراین ما یک پاسخ با اعتبار و محکم باید بدهیم و عملکرد ما باید بر منبای آخرین اطلاعات و تحلیلها باشد. تا جاییکه من اطلاع دارم متاسفانه در وزارت خارجه طی 15 سال گذشته چنین نبوده است.
من میخواستم که به تفصیل راجع به پرونده حقوق بشر ایران صحبت کنم ولی بسیاری دیگری به این مسئله مفصل پرداختند. واقعیت همانطور که ما همه میدانیم  این یک لکه سیاهی بر چهره بشریت است. ما همچنین میدانیم که رژیم ایران رژیمی نیست که ما بتوانیم در همراهی اش رابطه ای قابل اعتماد داشته باشیم و هیچوقت هم اینطور نخواهد شد. هر چند که ما باید برای رابطه ای صادقانه و قوی با مردم ایران تلاش کنیم. متاسفانه، تا همین چند ماه پیش رفتار ما با آنها متغیر بوده است. رفتار ما با سازمان مجاهدین خلق ایران و با کمپ اشرف نشانة این ضعف هستند.
همانطور که گفتم سازمان مجاهدین خلق ایران، در سال 2002 گفت که برای یک تغییر دموکراتیک صلح آمیز در ایران تلاش میکند ولی این هدف به رسمیت شناخته نشد. وزرا باید تصمیمشان را بر اساس بهترین و قابل اتکاترین اطلاعات بگیرند ولی نگرانیهای جدی راجع به کیفیت تحلیلها و ارزش اطلاعات در دسترس وجود دارد.
من به اعضای پارلمان یادآوری می کنم که کمپ اشرف محل استقرار 3500 مخالف ایرانی منجمله 1000 زن که در عراق زندگی میکنند میباشد. همه اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران، از ابتدا با رژیم ملاها مخالفت کردند. سازمان مجاهدین خلق بزرگترین گروه مخالف و بزرگترین خار در پهلوی رژیم کنونی ایران است که با این واقعیت که بیش از 90درصد از 120هزار زندانی سیاسی که توسط رژیم کشته شده اند، اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران بوده اند به اثبات میرسد. موفقیتهای این گروه در داشتن حمایت وسیع اجتماعی نفرت رژیم علیه آنها را برانگیخته است. به همین خاطر در لیست قرار دادن سازمان مجاهدین خلق ایران پیش شرط رژیم ایران برای شرکت در گفتگوهای بین المللی در 2002 بود. عضو پارلمان از بلاک برن (جک استراو) متاسفانه این درخواست را به خاطر استمالت از ایران پذیرفت. گفتگوها البته هیچوقت موفقیتی در بر نداشت.

آقای ادوار لی:
هیچ ابهامی در شجاعت اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران نیست، ولی چگونه حمله به رژیم ایران به آنها کمک میکند؟

آقای بینلی:
من توضیح خواهم داد. همکار گرامی من سؤال میکند که چگونه کیس سازمان مجاهدین به حل مسئله ایران کمک میکند. واقعیت این است که در حال حاضر ساکنان کمپ اشرف با بی رحمی و نامردمی بعنوان یک روال جاری از جانب عراقیها به نیابت از رژیم ایران روبرو بوده اند – عراقیها بعنوان عوامل ایران عمل کرده اند. حصول اطمینان از اینکه نخست وزیر عراق نوری المالکی و دولت عراق طرز فکرشان را، آنچنانکه باید، عوض کنند، موقعیت رژیم ایران در خاورمیانه را ضعیف میکند و نقش آن در جهان را کاهش میدهد. به این ترتیب به تغییر طرز فکر نسبت به مجاهدین خلق ایران و افرادی که در کمپ اشرف بسر میبرند، کمک میشود.
هرچند این فقط موضوعی منحصر به چند هزار ایرانی مخالف در کمپ اشرف نیست، این وضعیت سؤالهای مبنایی راجع به کل منطقه و فراتر از آنرا بر می انگیزد. نادیده گرفتن حق آشکار زندگی انسان، حقوق جهانشمول و قوانین بین المللی توسط دولت نوری المالکی باید زنگ خطر را به صدا درآورد. وقتی مردم عمق بی رحمی و اعمال ضدبشری را به دنبال دخالت غرب میبینند. وقتی که بر اثر اعمال دولت مالکی، او را به صورت یک عروسک خیمه شب بازی رژیم ایران که توسط غرب حمایت میشود می بینند، آیا حق ندارند که سؤال کنند چرا ما اینهمه خون را فدا کردیم که به این هدف برسیم؟ اگر قرار باشد که راه موثر برای برخورد با این بحران ناسازگاری سیاسی و دشمنی از جانب دولت ایران بیابیم، این از طریق مثالهایی از این نوع بدست نخواهد آمد.
به همین خاطر است که من از دولت امشب میخواهم که قول بدهد که وارد عمل شود تا خارج کردن نیروهای عراقی از پیرامون کمپ اشرف را تضمین کند، محاصره را تمام کند و ممنوعیت از ورود خبرنگاران، گروهها ی پارلمانی، وکلا و خانواده های ساکنان به کمپ را بردارد.
ساکنان، بخصوص آنها یی که مجروح شده اند، باید دسترسی فوری به خدمات پزشکی در بیمارستانهای عمومی داشته باشند. باید یک تحقیقات مستقل توسط یک هیئت قضات در مورد اقداماتی که علیه کمپ صورت گرفته انجام شود. ساکنان باید بتوانند اموال منقول خود را حفظ کنند. چنین اقداماتی، من تکرار میکنم، بلافاصله نقش و موقعیت مالکی بعنوان یک عامل رژیم ایران را تضعیف میکند و به نفع همه ما است. 
ما حملات شجاعانه ای را توسط وزیر اخیراً شنیده ایم، و به آنها بسیار خوش آمد میگوییم، اما من متأسفم که واقعیت این است که ما به سازمان ملل متحد فشار وارد نیاورده ایم که راجع به کمپ اشرف اقدام عملی بکند. تنها بخاطر احترام به آنهایی که زندگیشان را در عراق از دست دادند این کار را بکند افرادی که می توانیم و باید به آنها افتخار کنیم، با حمایت از همان افرادی که الان توسط رژیم عراق مورد تهاجم هستند. اگر قرار باشد که بر تهدید واقعی ایران فائق آییم ما باید استمالت از رژیم را تا آنجا که به کمپ اشرف و سازمان مجاهدین خلق ایران میشود متوقف کنیم.
به دنبال ماجراجوئی های شکست خورده در عراق رژیم ایران جری تر شده است. ما نیاز داریم که ضعیف بودن در مقابل زورگویی حاکمان ایران را متوقف کنیم و با کسانی که دارای بهترین موقعیت برای تغییر مثبت در ایران هستند، در ایران و توسط ایرانیها که بسیاری از آنها جوانانی هستند که با بینش بسیار مثبت تر از احمدی نژاد و حامیانش هستند کار کنیم.

رابرت هالفون (محافظه کار از هارلو)
جاه طلبی اتمی جواب به تحریمها نبود، رژیم ایران اینرا از قبل داشت. ما نمیتوانیم رژیم ایران را استمالت کنیم یا امیدی داشته باشیم که از درون این رژیم یک مدره بیرون بیاید. تحریمهای سازمان ملل متحد در سال 2006 در پاسخ به خودداری رژیم ایران از توقف غنی سازی اورانیوم شروع شدند. خیلی قبلتر در 2002 شورای ملی مقاومت ایران برنامه مخفی اتمی رژیم ایران را که اغلب آنها بعداً توسط سران رژیم  ایران در تلویزیون رژیم تایید شد، افشا کردند. رژیم ایران مکرراً فراخوان به مذاکره را رد کرده است. رئیس جمهور احمدی نژاد حالا اصرار دارد که برنامه اتمی اش غیرقابل توقف است.

ویلیام هیگ( وزیر خارجه)
خطرگسترش سلاح اتمی رژیم ایران یکی از جدی ترین بحران ها در سیاست خارجی است که جامعه جهانی طی این سالها با آن مواجه شده است. همزمان که رژیم ایران در بدست آوردن توانایی ساخت و پرتاب موشک اتمی نزدیک می شود و همچنان بر سیاست های مقابله جویانه خودش در نقاط مختلف جهان ادامه می دهد، بحران به نقاط غیر قابل ثبات خودش رسیده است. سه سال بعداز این که سایت مخفی رژیم ایران در قم مورد توجه جهانیان قرار گرفت، آنها برنامه های غنی سازی خود را در نقض تصمیم شورای امنیت گسترش دادند و به غنی سازی 20درصدی اورانیم در سطحی پرداخته اند که بسیار بیشتر از نیاز برنامه های صلح آمیز اتمی شهری است. آنها تعهداتشان نسبت به قطعنامه شورای امنیت سازمان ملل متحد نقض میکنند، و نسبت به الزامات قطعنامه های سازمان انرژی اتمی نیز پاسخ نمی دهند.
رژیم ایران مسلح به سلاح اتمی عواقب بسیار گسترده ایی در خاورمیانه بوجود می آورد که می تواند معاهده عدم گسترش سلاح اتمی را از هم بپاشاند.