اطمینانهای حداقل برای اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در کمپ لیبرتی 

با توجه به
- ورود قانونی ساکنان اشرف، اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران به عراق از سال 1986 و برخورداری آنها از حق اقامت و پناهندگی طبق قوانین عراق تا سال2002 (ماده34 قانون اساسی1970/ ماده اول اصلاحیه قانون پناهندگی سیاسی1971/ قانون اقامت خارجیان1978 و تعدیلات آن در سالهای 2000 و 2002)،
-نامه 16ژوییه2006 وزیر دادگستری عراق به معاون فرمانده نیروهای چند ملیتی در عراق مبنی بر اینکه حقوق پناهندگی سیاسی آنها همچنان از اعتبار قانونی برخوردار است و مبتنی بر قانون اساسی وقت عراق بوده و در سال 1986 توسط دولت وقت در مطبوعات و رسانه های رسمی اعلام شده است. و تأیید این امر توسط3230 حقوقدان و وکیل عراقی در ژانویه2005 و نخست وزیر ابراهیم جعفری و وزیر دفاع سعدون دلیمی در ژوییه2005 و همچنین تأیید آن در ژانویه 2006 توسط 12هزار وکیل و حقوقدان عراقی،
-اطلاعیه 17مه2003 سنتکام که می‌گوید: « نیروهای ائتلاف‌2139 تانک، نفربر زرهی، قطعات توپخانه، سلاحهای پدافند هوایی و انواع خودروهای مربوطه را که به مجاهدین خلق تعلق داشت، گردآوری کردند... حل داوطلبانه و مسالمت آمیز این روند توسط مجاهدین خلق و ائتلاف به نحو مهمی به مأموریت ائتلاف برای ایجاد یک محیط امن و امان برای مردم عراق کمک می‌کند»،
-بیانیه 2ژوییه2004 فرمانده نیروهای چند ملیتی در عراق که استاتوی ساکنان اشرف را از سوی ایالات متحده به عنوان «افراد حفاظتشده» مشمول کنوانسیون چهارم ژنو تأیید کرده و آن را به کمیته بینالمللی صلیب سرخ ابلاغ کرده است،
- موافقتنامه امضا شده توسط نیروی چند ملیتی

به رهبری ایالات متحده با یکایک ساکنان اشرف در ژوییه و اوت2004 مبنی بر اینکه ایالات متحده ما به ازای تحویل تجهیزات نظامی و سلاحهایشان و رد شرکت یا حمایت از تروریسم، حفاظت آنها را تا فرجام نهایی به‌عهده می‌گیرد،
-نامه 7 اکتبر2005 ژنرال براندنبرگ دربارة حقوق و حفاظتهای قانونی ساکنان اشرف،
- 45نظریه حقوقی دربارة حقوق انکارناپذیر ساکنان اشرف از 2003 تا فوریه 2012 که توسط برجسته ترین حقوقدانان جهان ارائه شده است،
-حمایت بیش از 4000پارلمانتر در 41کشور جهان از حقوق و حفاظت ساکنان اشرف، شامل اکثریت اعضای 30مجلس قانونگذاری، که بیش از یک میلیارد مردم جهان را نمایندگی می کنند،
 -بیانیه 22دسامبر2008 کاخ سفید در مورد تضمینهای مکتوب دولت عراق به ایالات متحده در مورد رفتار انسانی با ساکنان اشرف طبق قانون اساسی عراق و التزامات بین المللی این کشور،
-موضعگیری 23دسامبر2008 وزارتخارجه آمریکا دربارة «استاندارهای بین المللی و کنوانسیونهایی که عراق و هر کشور دیگری در جهان باید از آنها تبعیت کند» و اینکه «ما می خواهیم مطمئن شویم که تمامی حقوق، برای همه اشخاص، هر جا که هستند چه در کمپ اشرف و جای دیگر هستند حقوقشان حفظ گردد. خواه در عراق باقی بمانند یا به جای دیگری بروند»،
-بیانیه سفارت آمریکا در عراق در 28دسامبر2008 مبنی بر اینکه «نیروهای آمریکایی در کمپ اشرف حضور خواهند داشت و کمک خودشان به دولت عراق در تامین تضمینهای رفتار انسانی با ساکنان کمپ اشرف را ادامه خواهند داد»،
-نامه 4مارس2009 ریچارد اشمایرر از جانب پرزیدنت اوباما و تأکیدات سخنگویان وزارتخارجه آمریکا در 17 و 30مارس2009 دربارة التزامات بین المللی دولت عراق در قبال ساکنان اشرف،

باتوجه به
-تحقیقات 16ماهه 9 آژانس آمریکایی از یکایک ساکنان اشرف در سالهای 2003 و 2004 و اینکه مقامهای ارشد آمریکا گفتند مصاحبه های گسترده توسط مقامات وزارتخارجه و اداره تحقیقات فدرال به هیچ اتهامی علیه هیچیک از اعضای گروه منجر نشده است (نیویورک تایمز 27ژوییه2004)،
-احکام پیاپی دادگاههای عالی انگلستان و دیوان عدالت اروپا و قضاییه فرانسه دربارة لغو قطعی نامگذاری تروریستی علیه سازمان مجاهدین خلق ایران و همچنین حکم دادگاه استیناف کلمبیا در ژوییه 2010 دربارة ضرورت بازبینی این نامگذاری توسط وزارتخارجه آمریکا،

با یادآوری
- استقبال و همکاری ساکنان اشرف با مقامها و نیروهای عراقی پس از انتقال حفاظت از نیروهای آمریکایی به عراق در اوایل سال2009 و اینکه بیش از 10میلیون دلار ساختمانها و تأسیسات و تجهیزاتی را که طی دو دهه با هزینه خود ساخته یا خریداری کرده بودند، در اختیار آنها قرار دادند،
- استقرار یک نماینده دولت عراق به‌نام آقای سلیم در داخل اشرف و دسترسی او در تمام ساعات شبانه روز بدون هیچ مانعی به همه جا قبل از حملات 28 و 29‌ژوییه 2009،
-انگشت نگاری و احراز هویت یکایک ساکنان اشرف به مدت 5روز توسط دولت عراق از 5 تا 9 آوریل 2009،
-مصاحبه های خصوصی و انفرادی وزارت حقوق بشر عراق با تمام ساکنان اشرف در محل گردان عراقی خارج از سیاج اشرف تحت نظارت نیروهای آمریکایی و صلیب سرخ بین المللی از 26فوریه تا 22 آوریل2009 که طی آن 11نفر تصمیم به ترک اشرف گرفتند و تلویزیون دولتی عراق در روز 15 آوریل2009 ندامت آنها را با حضور مقامهای امنیتی عراق نشان داد،
 -بازرسی همه ساختمانها و تأسیسات و زمینها و افراد اشرف با یکان سگهای پلیسی به مدت سه روز در روزهای 18 و 19 و 20آوریل2009 که سند امضا شده آن موجود است، 

با یادآوری
- سه سال محاصره ظالمانه و بازداشت جمعی که دولت عراق به ساکنان اشرف تحمیل کرده است،
- قتل عام های ژوییه2009 و آوریل2011 و حملات دیگری که در مجموع موجب کشته شدن 47نفر و مجروح شدن1071 نفر و همچنین مرگ 12نفر در اثر محاصره پزشکی شده است،
- ضبط حدود 15میلیون دلار خودروها و اموال ساکنان اشرف توسط دولت عراق به‌رغم اینکه آنها دهها میلیون دلار تأسیسات و تجهیزات را به رایگان در اختیار نیروهای عراقی قرار دادند،
- هزاران نفر از اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران طی 26سال با زحمت و هزینه بسیار یک بیابان خشک و بی آب را به یک شهر مدرن به نام اشرف، با دانشگاه، کتابخانه، موزه، بیمارستان، ایستگاه برق، گورستان، مسجد، پارک، دریاچه، تأسیسات ورزشی و تفریحی، سالنهای هنری، کارگاههای صنعتی و بنگال سازی، و همچنین پناهگاههای زیر زمینی در برابر بمبارانها و حملات مکرر رژیم ایران با موشکهای اسکاد B،تبدیل کردند.

با توجه به
- انعطافهای پیاپی و صرفنظر کردن ساکنان اشرف از حق قانونی اقامت و پناهندگی 26ساله در عراق،
- قبول طرح پارلمان اروپا برای ترک عراق و رفتن به کشورهای ثالث،
- ارائه طرحهای متعدد برای جابه‌جایی در داخل عراق با حفاظت نیروهای آمریکایی یا کلاه آبی یا حتی استخدام شرکتهای خصوصی به هزینه ساکنان در سال2011 به مقامهای آمریکایی و ملل متحد،
- ارائه طرحهای متعدد برای ترک عراق و استقرار در قطعه زمینی در یکی از کشورهای همجوار به استثنای ایران تحت حاکمیت دیکتاتوری دینی ملایان،
- قبول توصیة کمیسر عالی پناهندگان ملل متحد برای ارائه درخواستهای انفرادی پناهندگی و اعلام آمادگی برای مصاحبه های انفرادی و خصوصی،
- پذیرش طرح ایالات متحده و ملل متحد برای ترک اشرف به شرط اطمینانهای حداقل،
- و سرانجام، انتقال 400تن از ساکنان اشرف به لیبرتی به درخواست خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت، برای ابراز حسن نیت و بدون اینکه بتوانند کلیه خودروها و اموال قابل انتقالشان را با خود ببرند. هر چند که این جابه‌جایی در شرایطی که ساکنان اشرف طرح پارلمان اروپا برای انتقال به کشور ثالث را پذیرفته بودند در اساس هیچ موضوعیت نداشت، به ویژه آن که کمیساریای عالی پناهندگان از شش ماه پیش آماده احراز هویت و مصاحبه و بازتأیید موقعیت پناهندگی آنها در قسمت جدا شده یی از اشرف بود. اما همچنانکه کمیسر عالی اعلام کرده و به نخست وزیر عراق هم نوشته است، مقامهای عراقی، مخالفت و ممانعت کردند.
خانم رجوی در بیانیه خود برخط قرمز تسلیم ناپذیری اعضای مقاومت ایران در برابر فاشیسم دینی و عوامل آن در عراق تأکید کرده بود.

با توجه به
- تأکید دبیرکل ملل متحد در گزارش 7ژوییه 2011 به شورای امنیت مبنی بر اینکه «اعضای ملل متحد را به حمایت و تسهیل اجرای هرگونه ترتیباتی فرا می‌خوانم که برای دولت عراق و برای ساکنان کمپ (اشرف) قابل قبول باشد»،
- تصریح دبیرکل در گزارش 5دسامبر2011 به شورای امنیت در مورد«التزامات انساندوستانه دولت عراق تحت قانون بین المللی»،
و اینکه «سازمان ملل متحد متعهد است که بیشترین تلاشهایش را به‌کار گیرد تا برای پرداختن به این موضوع انساندوستانه یاری رساند به نحوی که حق حاکمیت عراق و قوانین بین المللی را محترم بشمارد و مورد توافق همه طرفهای درگیر باشد»،
- تأکیدهای مارتین کوبلر، نماینده ویژه دبیرکل، در 6دسامبر در شورای امنیت مبنی بر اینکه «هر راه عملی باید هم توسط دولت عراق و هم ساکنین کمپ اشرف مورد قبول باشد. راه حل باید از یک طرف به حاکمیت دولت عراق احترام بگذارد و از طرف دیگر به قوانین بین المللی انساندوستانه و حقوق بشری و حقوق پناهندگی مُلزَم باشد»،
- تأکیدهای دبیرکل در 26دسامبر2011 بر روی «جابه‌جایی داوطلبانه» و اینکه «توافق یک راه حل صلح آمیز و با دوام را پایه ریزی می کند که هم به حق حاکمیت عراق احترام بگذارد و هم التزامهای این دولت به حقوق بشر و حقوق انساندوستانه بین المللی را دربرگیرد»،

 اکنون با توجه به
- نفوذ اثبات شده رژیم ایران در دستگاههای امنیتی و اداری و قضایی عراق،
- استقرار نیروهای نظامی و امنیتی در بیرون کمپ لیبرتی و کنترل کامل همه نقاط ورودی و خروجی که «حاکمیت دولت عراق» را به اتم وجه بر کمپ اعمال می کنند،
- نصب دوربینهای متعدد جاسوسی و کار گذاشتن دستگاههای شنود که خروجی آنها در اختیار رژیم ایران قرار می گیرد و امنیت ساکنان و خانواده هایشان را جداً به خطر می اندازد،
حضور گسترده و ناموجه مأموران مسلح به تیربار در داخل کمپ در محوطه یی که تماماً با دیوارهای قطور و بلند سیمانی احاطه شده است، صرفاً منشأ اصطکاک و حتی باعث نفوذ نیروی تروریستی قدس خواهد بود.

و با در نظر گرفتن
- منع رفت و آمد آزاد ساکنان به بیرون از کمپ،
- دسترسی نداشتن به وکیل،
- ممنوعیت ورود خانواده ها و خبرنگاران و فعالان حقوق بشری و پارلمانترها به این محل،
- مساحت فوق العاده محدود،
- فقدان آب به‌ویژه آب آشامیدنی،
- کمبود برق و نارسایی ژنراتورها،
- خرابی سیستم فاضلاب و جاری شدن مستمر آن در سطح کمپ،
- دسترسی نداشتن آزادنه ساکنان به خدمات پزشکی و تأخیرها و کار شکنی‌ های نیروهای عراقی در رساندن بیماران به بیمارستانهای تخصصی،
شرایط غیر انسانی کمپ لیبرتی، از هر نظر مانند زندان است. بسیاری از تعهدات یونامی و قولهای نماینده ویژه دبیر کل به ساکنان و نمایندگان آنها زیرپا گذاشته شده است. ساکنان لیبرتی در 20فوریه در توماری خطاب به دبیرکل بان کیمون نوشتند: «ما به‌رغم خواست خود و به خاطر تهدید به یک کشتار دیگر در اشرف امروز به لیبرتی رسیدیم. ما عملاً و به اجبار از خانه خود به طرز ناموجه و بدون جایگزین قابل قبول، بیرون رانده شده ایم. ما در زمان خروج از اشرف به مدت 11ساعت مورد یک بازرسی موهن و آکنده از اهانتهای نیروهای عراقی قرار گرفتیم».
بی خانمان کردن و جابه‌جایی اجباری غیرقابل قبول است. از این رو ساکنان لیبرتی به این نتیجه رسیده اند که بدون تأمین و تضمین اطمینانهای حداقل، تنها راه برای جلوگیری از بدتر شدن وضعیت، بازگشت آنها به اشرف است.
اطمینانهای حداقل، مشروع و قانونی که بارها در بیانیه های خانم رجوی از جمله بیانیه 21دسامبر2011 تکرار شده و باید توسط همه طرفها امضا و تضمین شود، موضوعاتی هستند که هیچ تعارضی با حاکمیت دولت عراق ندارد و عدم موافقت با آن به‌وضوح حاکی از نیات شوم برای به زانو در آوردن و انهدام اپوزیسیون ایران یا قتل عام در اشرف است.
این اطمینانها را استراون استیونسون، رئیس هیأت رابطه با عراق در پارلمان اروپا در 17فوریه در 7ماده، با برخورداری از حمایت 4000پارلمانتر و هزاران وکیل و حقوقدان در اروپا و امریکا و کشورهای عربی اعلام کرده است.

اطمینانهای حداقل:
بر اساس روح بیانیه اول فوریه کمیساریای عالی پناهندگان، محل موقت ترانزیت (لیبرتی) باید به‌عنوان یک کمپ پناهندگی به رسمیت شناخته شود و مرزهای عبورناپذیر با یک بازداشتگاه داشته باشد.
1- همه افراد و نیروهای مسلح و ایستگاه پلیس به ورودی در خارج کمپ منتقل می‌شوند. دوربینهای جاسوسی و دستگاههای شنود به‌طور کامل برچیده می‌شوند. پلیس غیرمسلح در هماهنگی با ساکنان وارد کمپ می‌شود.
2-دسترسی آزادانه و مستقیم ساکنان به خدمات پزشکی در عراق و به وکیلان و خانواده هایشان و به نظارت شبانه روزی ملل متحد در لیبرتی.
3- آزادی رفت و آمد ساکنان و در غیر اینصورت افزایش مساحت کمپ و اینکه ساکنان بدون محدودیت، با هزینه خودشان، به ساختن تأسیسات مورد نیاز مبادرت کنند.
4-انتقال خودروها و اموال منقول از اشرف به لیبرتی بدون محدودیت و امکان فروش یا انتقال آنها به خارج از عراق از طریق سازمان جهانی مهاجران یا شرکتهای خصوصی به هزینه ساکنان و فروش مالکیتهای غیرمنقول در اشرف تحت نظارت ملل متحد و بازپرداخت آن برای هزینه های انتقال و باز اسکان در کشورهای ثالث.
5- فراهم کردن زیرساختهای معقول برای ساکنان از جمله برای آب آشامیدنی و خدماتی، برق، سیستم فاضلاب مناسب و سرویسهای بهداشتی لازم.
6-تضمین سلامت و امنیت همه ساکنان بدون هیچگونه استثنا تا انتقال به کشور ثالث توسط ملل متحد و ایالات متحده و دولت عراق تا هیچکس دستگیر نشود و برخلاف میل خودش به جای دیگری منتقل نشود.
7- برای اجتناب از تبدیل لیبرتی به زندان اجرای مواد بالا الزامی است و اگر این موارد تأمین نشود و به‌خصوص حضور پلیس در داخل کمپ ادامه یابد، لیبرتی از هم اکنون یک تجربه شکست خورده است و انتقال سایر افراد به آن امکانپذیر نیست. در هر حال طبق روش کار«درهای چرخشی» که کمیساریای عالی پناهندگی خواهان آن است، تنها وقتی افراد جدید می توانند به آن منتقل شوند که 400نفر فعلی به کشورهای ثالث منتقل شده باشند.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
5 اسفند 1390(24 فوریه 2012)