آقای دبیرکل عزیز،
من با نگرانی مداوم در مورد وضعیت مردم شجاع اشرف برایتان مینویسم.
آنها در شمار افراد شایسته ای هستند که قادرند عزت و افتخار خود را در برابر مخوف ترین بی عدالتی بشری که به آنها و سایر شهروندان  اعمال شده حفظ کنند.
همچنین خانواده های آنها و میلیونها ایرانی دیگر متحمل درد و رنج زیادی شده اند متاسفانه اغلب تحت نام مذهب این جنایات انجام میگیرد.
من در میان آن دسته از رهبران سازمانها در سراسر جهان هستم که از خشونت و جنایت علیه مردم بیگناه متنفرند.
اگرچه ما آگاه هستیم که ۴۰۰ تن از شهروندان شجاع اشرف با انتقال به کمپ لیبرتی توسط دولت عراق موافقت کردند، اما در عین حال می دانیم که شرایط امضا شده در توافق صورت گرفته رعایت نشده است.
این نشان دهنده یکی دیگر از خیانتها به افرادی است که در سال ۲۰۰۳ به آنها تضمینهای حفاظتی داده شد که رعایت نشدند
آمریکا و سازمان ملل متحد باید اقدام قوی در راستای طرحی که به توافق اتحادیه اروپا رسیده است به عمل آورند و درخصوص اجرای این موارد به توافق برسند:
۱) مقر مأموران مسلح  عراقی باید بلادرنگ به خارج از کمپ منتقل شود.
۲) ساکنان باید اجازه یابند تا خودروها و اموال منقول خود را بدون محدودیت با خود به کمپ لیبرتی ببرند
۳) هرگونه حضور نمایندگان و عوامل رژیم ایران در داخل و اطراف کمپ لیبرتی باید ممنوع شود.
۴) رفاه و امنیت ساکنان تضمین شود و هیچ کس بدون رضایت خود، به جای دیگری نقل مکان نشود.
۵) دسترسی مستقیم و آزادانه به خدمات پزشکی در عراق باید تضمین شود.
۶) آزادی رفت و آمد ساکنان باید تضمین شود
7) این کمپ باید به طور کامل در دسترس خبرنگاران، وکلا، و خانواده های ساکنان باشد.
بدون  این تضمینها از ساکنان نباید انتظار داشت تا در این پروسه شرکت کنند. این نشان بدی برای سازمان ملل متحد برای امضای یک توافق و عدم اجرای آن، خواهد بود.
ما تصمیم خانم رجوی و رهبران جامعه اشرف برای پذیرفتن این مخاطرات و انتقال اولین  گروه از اشرف را تحسین میکنیم. اما اکنون مردم سراسر جهان میتوانند ببینند که با این ساکنان چطور رفتار شده است.
تنها آمریکا و سازمان ملل متحد در موقعیتی هستند که با اعمال فشار لازم می توانند ما را به دستیابی به امنیت این ساکنان مطمئن سازند.  در نتیجه آنها برای یک نتیجه عادلانه و صلح آمیز مسئولیتی مضاعف دارند.

برایان میدوی
رئیس شورای
کلیساهای پروتستان استرالیا