باران عاشقان
برای یاری کنندگان به سیمای آزادی
منصور قدرخواه

با باران اشکها ، اشتیاقها و محبتها
جاری میشوی در خاک تشنه وجودمان
و دانه
امیـــــــــــــــــــد
نهفته در وجودمان
را زنـــــــده میکنــــــی
و ناگزیر به رویــــــش
به برخاستــــــــــن
از درون
و این تـــک دانــــه
از یـــــک به بـــــی نهـــــــایت
در ایـــــن دلهـــــــــای پر از اشــــتیاق به عشــــق
تکثیـــــر میشــــــــود
ای ایرانـــــــی
ای مظهر ایستـــــــــادگی و رویـــــش
با بـــــاران اشکهـــــایــــت
غبـــــار سنگیـــــن دوران تیــــــرگیها و مردگیــــــها
را میشــــــویــــــی
و مرهم میگـــــذاری بر دردهایــــت
و می رویـــــی امیــــــد را در فرداهــــــا
و مینگـــــــری به خورشیــــــد
بی هراس از نـــــــور
و حرارت زنـــــدگانی را درخـــــود و دیگـــــران می یـابی
و ارتعـــــاش صــــدایــــت
دنیـــــایی را میــــلرزاند
و بغضــــــهای سالیــــــان ســـــال در گلـــــویت
و دردهـــــا بر همــــــه وجــــــودت
و انرژیهــــا قفل شــــده در روح و روانـــت
ناگهــــان در یــک تمـــاس
رهـــــــــا میشـــــــــود
و پـــر میکشـــــــی
به رویـــــا هـــــای انســــــانـــــی
و انســـــــانی زیستــــــن
و آنـــــگــــــــاه
همچـــــون آبشـــــــــــار
همچـــــون آتشفشــــــــــان
همچـــــون خورشیــــــــــد
مقتـــــدر ، توانــــــا و با شـــــــکوه
تبدیـــــــل به فریــــــــادی و خروشــــــــی
میشـــــــــــــــوی
بر علیــــــــه ظلــــــــم و بیــــــــــداد

صـــــدایت ، صــــــدایی تنـــــها نیســــــت
صـــــدایت صدای مظلــــــومان تاریـــــخ است
و تشنـــگـــــان زندگانـــــــی

آری تـــــو به یــــــــاری حقیـــــــــقت
و مرکـــــــز خورشیـــــــــد میشتــــــــــــابی
ای همـــــوطــــــــــن
ای که با تمـــــــــام تــــــار و پــــــودت
با تمـــــــــام یاختـــــه های وجــــودت
نیــــــــاز آزاد بــــــودن
آزاد زیستــــــن را
فریـــــاد میکنـــــــــی

آری تـــــو به حـقیـــــقـــــت
و حقیـــــقـــــت جویــــان رسیـــــده ای
چرا که در مهیـــــب تـــــریـــــن شــــــرایط هم
غنی تـــــــرین احســـــــــاس را پیــــــدا کرده ای
چرا که اشــــــــرف را در خــــــود حـــس میکنــــــــی
چرا که حتــــــــی در سختتــــــریــــــــن دردها هم
شکســـــــت را برسمـــــیت نمی شنــــــاسی
و لبخنـــــــد را هرگــــــــز فرامـــــوش نمیکنــــی
و از پرداختـــــــن نمی گریــــــــزی
و بیــــــش از دانستـــــــن
با اعمــــــاق وجــــــودت
پیـــــــام آوران عشــــــــق و آگــــــــاهـــــــی را
دریافـــــت کرده ای

آری تـــــو و مـــــن در روزگــــــــــار ناجـــــوانمـــــردیهــــــــــا
به سرمایــــــــه اصلــــــــــــی انســــــــانیــــــت
فراتــــــر و فراتـــــــــــر از مرزهـــــــــای شناختــــــه شــــــــده
رسیــــــــده ایــــــــم
به حقیـقت و حقیقت جویــــــــان
به اشـــــرفیان پایـــــــدار و ستـــــــرگ
و میدانــــــــی اشرفیــــــان ایستـــــــاده اند
فراتـــــــــر از هـــــــــر حماســــــــــه
و فراتــــــــر از همــــــه حماســــــــه هـــــــــای دوران ها
در مقابـــــل شکنجــــــه ها
در مقابـــــل کشتــــــارها
درمقابل نفرتهــــــای چرکیــــــن و عفونتهــــــای فلــــــج کننــــــده
درمقابـــــل ظلمهــــــا ی بی حــــــد و حصــــــر
درمقابـــــل خرافــــــات و بنــدگی
درمقابـــــل جهــــــل ، فریب و تزویــــــر
درمقـــــابل بند و بستهــــــای ننگیــــــن با دشمنتــــــرین دشمنــــــان بشــــــریت
در مقـــــابل قدرتمنــــــدان درمانده و بی مغــــــز
در مقـــــابل رسانــــــه های قصــــــاب و قاتــــــلان حقیــــــقت
به سیمــــــای آزادی یــــــاری کرده ایــــــی

ایآری به حقیـــــقت و حقیـــــقت جویــــــان رسیــــــده ایم
و می ایستیــــــم در کنار ایستــــــادگان تاریــــــخ بشــــــریــــــت
سرفرازتــــــر از بلنــــــدتریــــــن قلــــــه هــــــا
این ستــــــرگ زنــــــان و مــــــردان ، این اشــــــرفیــــــان
این پیــــــام آوران عشــــــق به انســــــان و زیبــــــایــــــی ها
عشــــــق به محرومــــــان و ستمــــــدیــــــدگــــــان
و چـــــه با شکــــــوه و مقتــــــدر
میپــــــردازنــــــد
و میپــــــردازنــــــد
و میپــــــردازنــــــد
با هرچــــــه دارنــــــد
با هرچه می رویاننــــــد
با هرچه می آفریاننــــــد
و بیــــــش از پیــــــش
می آفریننــــــد شکــــــوه و اقتــــــدار انســــــانی زیستــــــن را
و حتــــــی مــــــرگشــــــان ،
زنــــــدگــــــی و امیــــــد می رویانــــــد
و حتــــــی مــــــرگشــــــان ،
زنــــــدگــــــی و امیــــــد می رویانــــــد
آری وقتــــی مراکـــــــز ثقـــــــل جهـــــــان
در تاریکیهـــــــای مطلــــــــق معاملــــــــه گــــــــری زیستــــــه انــــــد
و اشــــــــــــرفیــــــان
بی امــــــان در دل این تاریکیهــــــا
مشعلهــــــای حقیقت را برافروختــــــه انــــــد
تا ظلمــــــت بیشتــــــری دنیــــــا را فرا نگیــــــرد
تا ظلمــــــت عمیقتــــــری دنیــــــا را نبلعــــــد
تا در سایــــــه های شــــــوم و نکبــــــت بار تجــــــارات
انسانیــــــت بکلــــــی قربانــــــی معاملــــــه نگــــــردد

استــــــاده ای اشــــــرف
و آزادگان ایــــــران در کنــــــارت
ایستاده ای اشــــــرف
و آزادگــــــان جهــــــان در کنــــــارت
استوار تــــــر از کوههــــــا
با لبخنــــــد پیــــــروزی محتــــــوم و جاودانــــــی
ای تو خورشیــــــد پاکباختــــــگی و عظمــــــت
آری اشــــــرف تو
معنــــــای عاشــــــق بودن را
معنــــــای زنــــــدگانــــــی را
احیــــــا میکنــــــی
و در این عشــــــق
تنها حقیـــــقـــــت را در مینــــــوردی
که عشــــــق و آگــــــاهــــــی
در ایــــــن جهــــــان
تنهــــــا راه نجــــــات است
تنهــــــا راه نجــــــات است

یکشنبه هشت اسفند سال ۱۹۹۰