سایت گزارشگران بدون مرز،12 اسفند1390، در آستانه انتخابات رژیم، گزارشگران بدون مرز، تاسف خود را از سانسور تحمیل شده بر رسانهها، که مانع انجام وظیفهشان در انتخابات شده است و از سرکوب گسترده حرفهکاران رسانهها، اعلام کرد. در حالیکه ٤٨ میلیون ایرانی برای انتخابات ١٢ اسفند ١٣٩٠ به پای صندوقها رای فرا خوانده شدهاند، از اطلاعرسانی مستقل و لازم برای انتخاب کردن محروم شدهاند. در ایران پس از انتخاب مجدد محمود احمدی نژاد در انتخابات مورد مناقشه ٢٢ خرداد ١٣٨٨، سرکوب روزنامهنگاران و شهروند وبنگاران تشدید شده است، هیچ رسانهی مستقلی از آزارهای امنیتی - قضایی جناحهای مختلف در قدرت، در امان نمانده است.
در ایران هم اکنون ٤٨ روزنامهنگار و وبنگار در زندان بسر میبرند، و این کشور سومین زندان بزرگ جهان برای روزنامهنگاران است.
حکومت سیاست سانسور همه جانبهی مطبوعات را به پیش برد، رسانههای دولتی، آزادانه، پروپاگاند رژیم برای انتخابات میان " خودیها" را پوشش دادند. حتا رسانههای نزدیک به قدرت هم قربانی سیاست سانسور شدند. دستور این بود : تنها مطالبی منتشر شوند که مردم را تشویق به شرکت در انتخابات کنند. دستور عمل به همه رسانهها داده شد که نه تنها باید از انتشار برخی مطالب خودداری کنند، از جمله فراخوان به شرکت نکردن در انتخابات، که باید از " پیروزی بزرگ مردم در انتخابات" نیز بنویسند. در روزهای اخیر باز هم مقامات قضایی به مسئولان رسانهها تلفن کردند و این بار، تیترهای روزنامه را در بارهی انتخابات دیکته کردند."
این انتخابات پیش از برگزاری، با موارد بسیار اعمال سانسور لکه دار شده است. در تاریخ ٨ اسفند هفتهنامهی حدیث قزوین به گفتهی مقامات قضایی برای " القاء سیاه نمایی و حرکت ضد انقلابی در ایجاد روحیه یاس و نا امیدی و تشویش اذهان عمومی در آستانه انتخابات " تحت پیگرد قضایی قرار گرفت. بنا به گفته این مقامات در " آخرین شماره این هفته نامه و در آستانه انتخابات نهمین دوره مجلس شورای اسلامی در صفحه آخر تصاویری چون اعدام ، زندان ، فقر ، گرانی و... را تحت عنوان بدون شرح به چاپ رسانده که ذهن خوانندگان را به عدم شرکت در انتخابات تحریک و تداعی گر این خواهد بود که شرکت در انتخابات منجر به بروز این مسائل خواهد شد."
از سوی دیگر، بسیاری از خبرنگاران خارجی موفق به دریافت ویزا برای ورود به ایران و پوشش خبری انتخابات نشدند، با وجود ارائه درخواستها از هفتهها پیش، سفارتخانههای رژیم، سه روز پیش از انتخابات گذرنامههای آنها را بدون هیچ توضیحی پس دادند.
بازداشتهای خودسرانهی حرفهکاران رسانهها، توقیف مطبوعات، مسدودسازی سایتهای اطلاعرسانی، ارسال پارازیت بر روی امواج رسانههای ماهوارهای و سرکوب نظرات انتقادی، برگزاری انتخابات آزاد را ناممکن میکند، برگزاری اینگونه انتخاباتی هیج ارزشی ندارد. بدون آزادی بیان، دیگر آزادیهای بنیادین را نمیتوان تضمین و حفاظت کرد. لازمهی حق رای برخورداری رای دهنده از حق دانستن است، آنچه که در ایران وجود ندارد. جمهوری اسلامی باید به این وضعیت پایان دهد.