هیل نشریه کنگره آمریکا 10 اسفند1390, بنقل از قاضی تدپو عضو کمیته خارجی کنگره آمریکا نوشته است: بعنوان یکی از نمایندگان کنگره آمریکا من این افتخار را داشته ام که چند بار به عراق برای دیدن سربازانمان بروم. در آخرین ملاقات، من بهمراه یک هیئت دو حزبی نمایندگان کنگره آمریکا با نخست وزیر نوری المالکی دیدار کردیم. در طول دو ساعت ملاقات طولانی ما با او من فقط یک سئوال پرسیدم: ”آیا ما میتوانیم از کمپ اشرف بازدید کنیم؟“ مخصوصا بدلیل اینکه چند هفته قبل از آن، نیروهای عراقی 36 تن از ساکنان کمپ اشرف را به قتل رسانده بودند، موکلان من خیلی نگران بودند.
ولی درخواست ساده ما فقط با یک پاسخ ”نه“ روبرو شد، و ملاقات ما بطور ناگهانی به پایان رسید. این برای من این سئوال را پیش آورد که – نخست وزیر چه چیزی برای پنهان کردن دارد؟ مدتی بعد در همان روز به ما اطلاع داده شد که نخست وزیر مالکی به ما دستور داده است که عراق را ترک کنیم. ما از عراق خارج نشدیم تا ملاقاتهایمان با نیروهای خودمان و عراقی را به پایان رساندیم.
در آنروز، درستی هر چیزی که من در مورد برخورد دولت عراق با کمپ اشرف شنیده بودم به اثبات رسید، و حالا ما کمپ لیبرتی را داریم. ساکنان کمپ اشرف که بنام سازمان مجاهدین شناخته میشوند به کمپ جدیدی (که از قضا نام آن مترادف آزادی است)، منتقل شدند تا سازمان ملل بتواند پروسه باز تأیید پناهندگی سیاسی آنان را شروع کند و از عراق خارج شوند. ولی عراق یکبار دیگر ساکنان کمپ را از دنیای آزاد بدور نگه میدارد و جلو شنیده شدن صدای آنان را میگیرد و نمیگذارد که دنیا ببیند چه اتفاقی در حال افتادن است.
حتی در زندان هم ما اجازه میدهیم که وکلا و خانواده زندانیان با عزیزانشان ملاقات کنند، اما در کمپ لیبرتی چنین نیست. اگر دولت آمریکا برای جلوگیری از این ظلم و تعدی به اصول پایه ای حقوق بشر ساکنان کمپ،  بر دولت عراق فشار نیاورد این مشکلی است که وخیم تر خواهد شد.
در عین حال، وزارت خارجه ما هنوز بطور باورنکردنی سازمان مجاهدین خلق را در لیست خود نگاه داشته است. این نامگذاری یک میراث فرسوه از یک سیاست خارجی شکست خورده است که برای بهتر شدن روابط با رژیم ایران به آنها هدیه شد. روابط خارجی با رژیم ایران بدتر شده است، نه بهتر.
از آن زمان تا بحال ما دیده ایم که تروریست واقعی ملاها در ایران هستند، نه گروه اپوزیسیون که خواهان دموکراسی در ایران است. در حالیکه رژیم ایران قاطعانه بطرف سلاح اتمی پیش میرود، بهترین امید برای مردم ایران پاره کردن زنجیرهای حاکمان مستبد و آوردن آزادی و دموکراسی به کشورشان است.
ما هر چه بیشتر گروه اپوزیسیون را که چیزی بجز خروج از لیست نمی خواهد در لیست نگاه داریم، نور آزادی شانس کمتری خواهد داشت که بر ایران بتابد.
وزارت خارجه آمریکا باید سازمان مجاهدین خلق ایران را از لیست هر چه سریعتر خارج کند. راه درست همین است و بس.