در این اطلاعیه‌ با بیان اینکه عادت دیرینه این بوده است که برای بزرگداشت بزرگان و فرهیختگان سال‌روز درگذشت آنها مبنا گرفته‌می‌شود و همواره در افسوس و حسرت از دست دادن آن‌ها درسوز و گدازیم، تاکید شده است: یاد گرفته‌ایم که از نداشتن‌ها و کمبودها بنالیم؛ از این که بزرگان را نشناخیم، قدرشان ندانستیم و به راحتی از دست‌شان دادیم مرثیه بخوانیم؛ کمتر به فرصت‌ها و داشتن‌ها می‌اندیشیم؛ به گام‌هایی که رفتگان برداشتند بها نمی‌دهیم، از تحولاتی که آفریدند و درس‌هایی که به ما آموختند نمی‌آموزیم؛ همواره در افسوسیم و سیاهی‌ها بیش از سپیدی‌ها چشممان را می‌گیرد.
در ادامه این اطلاعیه آمده است: اما امسال خانواده آیت‌اله طالقانی ازاین رویه مرسوم عبور کرده و کاری نو کردند؛ درحالی که هرساله 19 شهریور سالروز درگذشت آن مرحوم را به سوگ می‌نشستند، اکنون 13 اسفند یکصدمین سال تولد مرحوم سیدمحمود طالقانی را جشن گرفته‌اند. توجه به تولدها و شکوفایی‌ها چه بسا در نگاه و احساس ما نیز امید و شکفتگی را به ارمغان آورد. تولد طالقانی همچون عمر پربارش پیام‌آور امید و شکوفایی بود. سال 1288درشرایطی که سرنوشت مشروطه به اختلاف و کشمکش داخلی رسیده بود و دشمنان ایران نیز در فکر تجزیه و غارت ایران بودند و اوضاع داخلی کشور از هم گسیخته بود سیدمحمود چشم به جهان گشود. او از دوران جوانی درعرصه علمی و اجتماعی و سپس سیاسی نقش ایفا کرد و به تدریج تأثیرگذارترشد. بینش و منش او همواره در جهت تحکیم وحدت نیروهای سیاسی عمل می‌کرد.
خانواده آیت الله طالقانی با بیان اینکه تولد این نوزاد در آن شرایط سیاه، نمود دیگری از این اصل مهم تاریخی است که با هر شکستی، پیروزی و در هر نومیدی روزنه امیدی می‌توان یافت، یادآور می سازد: یکصدمین سالروز تولد طالقانی همزمان با سالروز تولد پیامبر رحمت شده است که اتفاقی میمون است.
در پایان این اطلاعیه آمده است: خانواده آیت الله طالقانی جشن یکصدمین سال آن مرحوم را در محل خیابان هدایت، نزدیک چهارراه صفی علیشاه، پلاک 119 برگزارمی‌کنند