ساعت 6صبح روز سه شنبه اول فروردین سال 1391, مجاهد خلق مهندس بردیا امیر مستوفیان, که جزو سومین گروه انتقالی به لیبرتی بود، ساعتی پس از ورود به لیبرتی در اثر خستگی مفرط، دچار ایست قبلی شد و به شهادت رسید.
مجاهد شهید بردیا مستوفیان 44ساله، یک متخصص برجسته برق از 20سال پیش برای ادامه مبارزه علیه فاشیسم دینی حاکم بر ایران به صفوف رزم آوران آزادی در شهر اشرف شتافت.
مهندس مستوفیان که در 48ساعت گذشته مشغول بارگیری و پروسه بازرسی بود، پس از پیاده شدن در لیبرتی برای خواندن نماز به داخل بنگال رفت، اما دیگر از بنگال خارج نشد و وقتی دوستانش برای رفتن به مراسم جشن نوروز سراغ او رفتند با جسد بیجان او مواجه شدند و بلافاصله او را به نزد پزشک عراقی در لیبرتی منتقل کردند. پزشک مزبور علت مرگ را ایست قلبی ناشی از خستگی و فشار تشخیص داد.
بازرسی بارها که از ساعت 8صبح یکشنبه 28 اسفند آغاز شده بود تا ظهر روز دوشنبه 29 اسفند ادامه یافت. به دنبال آن بازرسی افراد شروع شد. در یک مرحله از این بازرسی موهن، نیروهای ویژه ضربت موسوم به سوات، به ساکنان حمله کرده و با باتون برقی به ضرب و شتم آنها پرداختند.
ستون ساکنان ساعت 8 و ربع بعد از ظهر دوشنبه از اشرف حرکت کرد. اما پس از رسیدن به منطقه لیبرتی به رغم تمامی بازرسیها در اشرف, یکبار دیگر مورد بازرسی قرار گرفتند و به‌دلایل واهی آنها را ساعتها در سرمای شدید نگاه داشتند، ساعت 6.5صبح سه شنبه اول فروردین 1391 یعنی بیش از 10 ساعت بعد همه آنها در لیبرتی پیاده شدند.
دولت عراق و یونامی، از چندین روز پیش، در یک شتاب غیرقابل توجیه اصرار داشتند جابه‌جایی گروه سوم روز 29 اسفند انجام شود و اصرارهای ساکنان و نمایندگانشان را، برای آن که این جابه‌جایی در روز سوم فروردین و بعد از نوروز انجام شود، نپذیرفتند. این مطلب که انتقال در روز 29 اسفند فشار فوق العاده زیادی بر ساکنان تحمیل می‌کند، بارها به‌صورت مکتوب و شفاهی به نماینده ویژه دبیرکل و مقامهای یونامی از سوی نمایندگان اشرف اعلام شده بود.
این در حقیقت یک جابه‌جایی اجباری است که دولت عراق برای خوشآیند فاشیسم دینی حاکم بر ایران و تلخ کردن عید نوروز ساکنان اشرف, تحت نظر ملل متحد، به آن مبادرت کرده است که به فجایعی چون شهادت بردیا مستوفیان منجر شده است.
مقاومت ایران, توجه دبیرکل و شورای امنیت ملل متحد و دولت ایالات متحده امریکا را به نقض فاحش حقوق ساکنان اشرف و این جابه‌جایی اجباری جلب می‌کند و خواستار تضمین حداقل اطمینانهای ساکنان اشرف از سوی آنان، به منظور جلوگیری از فجایع بیشتر است.
دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
اول فروردین 1391( 20 مارس 2012)
