استیو کوهن طی سخنانی در اجلاس کنگره آمریکا اظهار داشت: من از گزارشهای اخیر مطبوعاتی علیه فرماندار رندل که از ساکنان اشرف و همچنین جنبش اصلی مخالفان ایرانی، سازمان مجاهدین خلق ایران حمایت کرده است بسیار بر آشفته شده ام.
آقای رندل تنها نیست و از سوی دهها تن از مقامات عالیرتبه در دولتهای پیشین آمریکا که در این مورد نظر مشابهی دارند، حمایت میشود. تعداد 21 تن از این مقامات که کارشان برقراری امنیت در کشورما بوده است، در لایحه ارائه شده به دادگاه عالی استیناف، همراه  با آقای رندل خواستار خروج سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست آمریکا شده اند. در میان این شخصیتهای برجسته ومقامات پیشین دولت آمریکا، رئیس اطلاعات مرکزی، رئیس اف. بی. آی. وزیر دادگستری، رئیس ستاد مشترک ارتش آمریکا، مسئول بخش هماهنگی ضد تروریست در وزارت خارجه آمریکا، و فرمانده نیروی دریایی حضور دارند.
نماینده کنگره استیو کوهن در ادامه اظهارات خود در اجلاس رسمی کنگره خاطرنشان کرد: فرماندار رندل در برنامه ای در کنگره آمریکا در تاریخ سوم، فوریه به صراحت و روشنی توضیح داد که چرا سازمان مجاهدین خلق ایران باید از لیست وزارت خارجه آمریکا باید خارج شود.
حدود 100 نماینده کنگره آمریکا نیز با آقای رندل هم عقیده هستند، و از قطعنامه 60 کنگره که از وزیر خارجه خواسته است سازمان مجاهدین خلق را از لیست خارج کند، حمایت کرده اند.( رکورد کنگره– 28 مارس 2012)
 

متن سخنرانی فرماندار اد رندل-3 فوریه 2012
مجلس نمایندگان آمریکا

عصر شما بهخیر، در ابتدا میخواهم بگویم که من در جلسات مشابه متعددی صحبت کردهام،. ولی برای من شاخص این است که ما الآن نقطه مان چیست و
من میخواهم همه شما را روزی در تهران ببینم. سناتور دیماتو گفت کاری که کشور ما در این رابطه انجام داده است شرمآور است و من میخواهم این نظر را پشتیبانی کنم. من برای اولین بار در ماه جولای درگیر این موضوع شدم و شروع به جستجو برای افزایش اطلاعاتم نسبت به اشرف کردم و متوجه شدم که دولت ایالات متحده بطور عام و نیروهای مسلح آمریکا بطور خاص با تک تک ساکنین اشرف قرارداد بسته است و اینکه ما قول دادیم که اگر آنها سلاحهایشان را تحویل بدهند ما از آنها حفاظت خواهیم کرد.
آیا ما به قول خودمان عمل کردهایم؟ مطلقاً خیر. شاید تا سال2009 ما کارمان را به بهترین صورت انجام دادیم. اما به یکباره، در سال2009، وقتی که ما حفاظت را به عراقیها منتقل کردیم، همه مسئولیتهای اقدامات نظامی و پلیس را به عراقیها منتقل کرده و از قولی که داده بودیم دست شستیم.
بله حرف سناتور دیماتو درست است. در سال 2009 و 2011 نه تنها حملات عراقیها با استفاده از تسلیحات و خودروهایی که توسط دولت آمریکا در اختیار پلیس عراق گذاشته شده بود انجام شد، بلکه فراتر از آن، در هر دو نوبت نیروهای آمریکا صحنه حمله به اشرف را لحظاتی قبل از حمله ترک کردند تا نتوانند برای توقف این جنایت هیچ کاری را انجام دهند.
آیا قول ما این بود؟ قطعاً که اینطور نبود، بلکه برعکس نقطه مقابل تعهد ما بود، و ژنرالی که از جانب کل آمریکا و 300 میلیون جمعیت آن صحبت میکرد، این تعهد را به آنها داده است.
و آیا بعد از آن در حمایت از اشرفیان هیچ اقدامی کردهایم؟ آیا ما موضعگیری کردیم و گفتیم که بگذارید ببینیم، به چه دلیل این اقدامات (کمیساریا) در خود اشرف انجام نمیشود و چرا باید اصلاً اشرف بسته بشود؟ هدف چیست؟ خطاب به دولت عراق بگوییم هدف از این اقداماتتان چیست؟ چه حقی دارید؟ چه منفعت امنیت عراق یا هرچیز دیگری هست که دنبال بستن اشرف هستید؟
 در اصل، از همان ابتدا هیچ نیازی برای بستن اشرف نبوده است و دولت آمریکا میباید از ساکنین پشتیبانی میکرد، باید از تعهدمان پشتیبانی میکرد و میگفت خیر قبول نداریم.
ما چطور میخواهیم امنیت ساکنین را تضمین کنیم؟ این اعتقاد من است که ما باید یکی از این دو کار را میکردیم. اول اینکه یک نیروی کوچک از تفنگداران دریایی آمریکا را نگه میداشتیم که از اشرف حفاظت کنند تازمانیکه همه آنها از کشور خارج میشدند. پس ما به راحتی میتوانستیم اینکار را انجام بدهیم و به تعهدمان عمل کرده باشیم. یکی از مفتخرترین لحظههای من موقعی هست که پرزیدنت گفت ما اجازه نخواهیم داد ساکنین بنغازی به نسل کشی منجر بشوند و قدرت ارتش آمریکا و قدرت ناتو باعث خواهد شد که جلو اینکار گرفته بشود و ما اینکار را کردیم. ما یکی از بدترین دیکتاتوریها را سرنگون کردیم.
ما ولی هیچ قراردادی با مردم بنغازی نبسته بودیم. ما هیچگاه هیچ قولی به آنها نداده بودیم. اما ما، به عنوان آمریکا، اعتقاد داشتیم که کار درست این است و لذا انجامش دادیم. ما یک قرارداد با ساکنین اشرف بستهایم، برای آنها بسیار مشروعتر است که انتظار کمک و حفاظت ما را داشته باشند تا مردم بنغازی. ولی به آنها پشت کردیم.
بنابر این بله درست است زمان آن فرا رسیده است که ایالات متحده آمریکا قد برافرازد و به تعهدات خودش عمل کند. حالا زمان آن فرا رسیده که نه تنها به تعهداتمان در رابطه با ساکنین اشرف عمل کنیم، بلکه اکنون زمان آن فرا رسیده است که نسبت به بیش از 4000 سرباز آمریکایی که در عراق جان خودشان را از دست دادند به تعهداتمان عمل کنیم.
من قبلاً اینرا گفتهام که بعنوان فرماندار پنسیلوانیا که من فرمانده کل قوای گارد ملی پنسیلوانیا بودم. هیچ گارد ملی ای در آمریکا بیشتر از گارد ملی پنسیلوانیا زنان و مردانش جانشان را در عراق از دست ندادند.
کار من این بود که خانواده ها را دلداری بدهم و دلجویی کنم و بگویم که پسران آنها و در یک مورد، دختر آنها جانش را بهخاطر ایجاد دموکراسی از دست داد و اینکه عراق تبدیل به یک محیط بهتری بشود. من نمیدانم که اگر الآن بخواهم با این خانوادهها حرف بزنم، با توجه به آنچه اکنون از سیر تحولات میدانم، من چه چیزی دارم که به آنها بگویم؟
بنابراین اکنون زمان عمل کردن ماست. خوب این عمل چه بایستی باشد؟ اول و قبل از هرچیز ما نباید بگذاریم کمپ لیبرتی تبدیل به یک زندان شود. نباید. این باید مسئولیت شماره یک ایالات متحده آمریکا باشد. این باید مسئولیت شماره یک ملل متحد باشد.
من خیلی خوشحال خواهم شدم که کمیساریای عالی پناهندگی گفت آزادی ترددات پایه است. بخاطر اینکه همه تعریف میکنند که اینجا یک کمپ پناهندگی هست و اینکه با استانداردهای یک کمپ پناهندگی مطابقت دارد. فرق بین یک کمپ پناهندگی معمولی با چیزی که در کمپ لیبرتی دارند عرضه میکنند چیست؟
در اینجا عراقیها بالصراحه گفتهاند که ساکنین آزادی تردد ندارند، باید در این محیط بسیار محدود و محصور برای همیشه زندگی کنند.
ما باید اصرار کنیم، همانطور که کمیساریای عالی پناهندگان تأکید کرده است، آمریکا باید اصرار کند که باید آزادی تردد باشد، ما باید اصرار و تأکید کنیم که یادداشت تفاهم باید اجرا شود. هنوز پای هیچکدام از ساکنین اشرف به کمپ لیبرتی نرسیده است یادداشت تفاهم کنار گذاشته شده است. یادداشت تفاهم به وضوح میگوید که ساکنین میتوانند اموال منقول و ماشینهایشان را ببرند. حالا عراقیها زیر آن زدهاند و میگویند نمیشود.
اکنون زمان آن فرا رسیده برای ما، برای ایالات متحده آمریکا، که به ملل متحد بپیوندیم و صدایمان را متحد و بلند کنیم و از هر اهرمی استفاده کنیم. من با سفیر گینزبرگ موافق هستم که ما باید اهرم داشته باشیم روی این رژیم و آنرا اعمال کنیم. زمان آن فرا رسیده است که صدایمان شنیده شود. زمان آن رسیده است که بگوییم هیچکس (از اشرف) نرود، هیچکس آنجا را ترک نخواهد کرد تا زمانیکه توافقات یادداشت تفاهم انجام گیرد و دولت عراق به تعهدات یادداشت تفاهم تن بدهد و اجازه آزادی تردد را بدهد.
سپس زمان آن است که مجاهدین را از لیست خارج کنیم. اگر شما مستمراً به این جلسات آمده باشید اینرا از من شنیدهاید که گفته بودم بهتر است مقوله خروج از لیست را موقتاً در اولویت پایینتری قرار بدهیم و مهمترین چیز کنونی سلامت ساکنین است.
اما من دیگر به این اعتقاد ندارم. بگذارید بگویم که چرا.
همه شما بهتر از من می دانید که خبرگزاری فارس چیست. سفیر رژیم ایران در عراق که اگر اسمش را درست تلفظ کنم، داناییفر، بگذارید مستقیم این چند کد را برایتان بخوانم.
سفیر جمهوری اسلامی ایران در عراق تأکید دارد که در ملاقاتهایی که با نمایندگان دولت عراق داشته تأکید داشته که ملل متحد مجاهدین خلق را یک سازمان تروریستی میداند و تحت هیچ شرایطی از آن حمایت نخواهد کرد. بعد ادامه میدهد. داناییفر به مقامات آمریکا اشاره کرده که از تروریستها حمایت میکنند، یعنی همه ما که اینجا هستیم، به ما اشاره میکند و میگوید: گروه تروریستی مجاهدین خلق ایران در طی چند سال گذشته مستمراً توسط ایالات متحده آمریکا و عناصر غربی حمایت شده است. ولی این اکنون جالب است که دولت آمریکا اعلام کرده است که آماده نیست که حتی یک عضو این گروه تروریستی را بپذیرد و تحت هیچ شرایطی آنها را به خاک آمریکا راه نخواهد داد. بعد ادامه میدهد که پذیرش اعضای تروریستی این گروه توسط رژیم ایران شامل رهبران آن نمیشود و عفو شامل کسانی که دستشان به خون آغشته نشده میباشد.
بنابراین معنای این حرفها این است که این ایده که ما همه ساکنین اشرف را به لیبرتی ببریم و هیچ دستگیری نباشد درست نیست و خود رژیم جلوجلو هشدار داده است.
پاسخ و عکس العمل ما به این حرفهای داناییفر چه بود؟ همان روزی که این خبر اتفاق افتاد ما اینرا به دن فرید گفتیم، پاسخ او این بود که توجهی نکنید، ایرانیان همیشه زیاد غلو میکنند. حقیقت را نمیگویند و حرفشان را باور نکنید!!

این حل مشکل نیست. این پاسخگویی آمریکا به مسئولیتهایش نیست. زمان آن رسیده است که حتی فقط و فقط بخاطر این موضعگیریهای رژیم هم که شده مجاهدین را از لیست خارج کنید.
ما فکر میکنیم که اکنون زمان عمل فرا رسیده است. زمان آن فرا رسیده که برخیزیم. اگر وزارت خارجه داوطلبانه مجاهدین را از لیست خارج نکند. زمان آن فرا رسیده که مجدداً به دادگاه مراجعه شود. زمان آن فرا رسیده که به دادگاه بگوییم که ما دخالت تو را طلب میکنیم.
وقتی که همه شواهد در سال2008 آخرین باری که وزیر کاندولیزا رایس از خروج مجاهدین خودداری کرده بود، دادگاه درجریان قرار گرفت که هیچ مدرکی وجود ندارد.
حالا اگر در سال 2012 مدارک را بررسی کنند، فکر میکنید که نتیجه چیست؟ هیچ مدرکی وجود نخواهد داشت. لذا زمان آن فرا رسیده که برخیزیم و بگوییم که این یک سازمان تروریستی نیست. هیچ مدرکی که خلاف اینرا ثابت کند وجود ندارد.
لذا مجاهدین را از لیست خارج کنید. نمایندگان زیادی به اینجا آمدند و همهشان حرفشان را زدند و لایحههایشان را تصویب کردند. اینها همه اقدامات خوبی هستند. آنها همه فشارهای خوبی بعنوان فشار فزاینده هستند. اما زمان آن فرا رسیده ـ سناتور دیماتو گفت که لایحه ای خواهد بود تقریباً مطابق حرفهایی که سفیر گینزبرگ زد. تنها راهی که میشود به آنها ضربه زد این است که به آنها به جایی ضربه بزنیم که مؤثر باشد.
منبع:  رکورد کنگره 910109