سرمقاله واشینگکتن پست 24 فروردین 1391 توسط هیئت مدیره : حداقل در حالت منفی آن: در صورتیکه تهران بار دیگر از واگذار کردن امتناع ورزد و به غنی سازی اورانیوم در یک تاسیسات زیرزمینی جدید ادامه دهد، اقدام نظامی توسط اسرائیل یا آمریکا ممکن است اجتناب ناپذیر شود. به سختی کسی فکر می کند محتمل است که آمریکا و 5 شریک آن در گروه مذاکرات با ایران قادر خواهند بود تا معامله یی را صورت دهند که تهدید اتمی ایرانی را خاتمه دهد یا قطعنامه‌های سازمان ملل در باره این موضوع را برآورده نماید. علی خامنه ای، رهبر ایران به نظر می رسد قویا مخالف هرگونه مصالحه پایدار است.
سوال عاجل این است که آیا نوعی از معامله نیمه کاره می تواند صورت گیرد که چیزی را که شبیه لغزیدن به سوی جنگ است را در هم بشکند. تا اندازه یی بصورت علنی و تا اندازه یی در بریفینگ های خصوصی، دولت اوباما آنچه فکر می کند ضروری است را اینطور مطرح کرده: یک توافق با ایران جهت توقف غنی سازی اورانیوم با درجه سطح بالای 20 درصد، صادر کردن مقدار 100 کیلوگرم از سوختی که هم کنون تا این سطح غنی شده، و بستن تاسیسات جدید زیر اعماق کوه در نزدیک شهر قم. در حالیکه دولت جزئیات آنچه آماده است، ما به ازاء آن به ایران بدهد را مطرح نکرده، به نظر می‌رسد حداقل چیز، قول متوقف کردن تحریم های بیشتر و احتمال لغو میزانی از سختگیر ی هایی است که هم اکنون اتخاذ گردیده، مانند آنهایی که بانک مرکزی ایران را هدف قرار داده است.
زمان در رابطه با قوه مقننه در حال تمام شدن است.
یک معامله در این راستا، اسرائیل و خیلی ها در کنگره را رنجیده می کند. ما (واشینگتن پست)این موضع را اتخاذ کرده ایم برای اینکه تحریم ها کاهش داده شود. همانگونه که قطعنامه های سازمان ملل ملزم کرده، ایران باید تمام غنی سازی را متوقف نماید. متابعت ایران از شرایط دولت ممکن است تنش ها را به میزان زیادی کاهش دهد. این اولین توقف داوطلبانه ایران در باره برنامه اتمی آن از سال 2003 می باشد و می تواند جلوی پیشرفت برنامه راطبق آنچه اسرائیل آنرا بعنوان یک”منطقه مصونیت” می نامد را بگیرد، [منطقه مصونیتی. م] که در آن ممکن است در مقابل یک حمله هوایی متعارف اسرائیل آسیب پذیر نباشد.
برای آنهایی که همانند ما معتقدند، اقدام نظامی طی ماههای آتی علیه ایران نه ضروری است و نه عاقلانه، یک قرارداد که در آن ایران شروط دولت (آمریکا)را برآورده نماید، موجب آسودگی خاطر می گردد، ولی رضایت بخش نیست. احتمالا جلوی جنگ را می‌گیرد، اما این ریسک را دارد که در میان مدت، غیر سازنده باشد، زیرا این موجب کاهش فشار فزاینده اقتصادی کنونی علیه ایران می گردد و به رژیم اجازه نفس کشیدن می دهد. این طرح ممکن است برنامه اتمی را در موقعیتی قوی تر از وقتی دولت اوباما مذاکرات را در پائیز 2009 شروع کرد قرار دهد، با سانترفیوژهای بیشتر و اورانویم غنی شده با درجه پایین کافی جهت تولید چندین بمب اتمی، در صورت پردازش بیشتر آن. در صورتیکه این رژیم یک معامله جامع تری را رد نماید، یا تقلب کند، از سرگیری تحریم ها که به نظر می‌رسد نهایتا اکنون شروع به گزش کرده، دشوار می باشد.
با توجه به انتخابات ریاست جمهوری، پرزیدنت اوباما ممکن است از پرداختن به این مشکلات جهت پرهیز از یک بحران عمده بین المللی در ماههای آتی خوشحال باشد. برای ما، این فراخوان نزدیک است. اما بیشترین احتمال این است که خود ایرانی ها این موضوع را تعیین می کنند. در بهترین یا بدترین حالت، شانس اینکه این رژیم شروط آقای اوباما را برآورده نماید خوب به نظر نمی رسد».