حمله نیروهای عراقی در هشتم آوریل 2011 با تانک و زرهپوش و سلاحهای سنگین و تک تیرانداز به مجاهدان بی دفاع اشرف ، به کشته شدن 36 تن از مجاهدین که 8 تن از آنان زنان بودند، منجرشد و بیش از 350 مجروح برجای گذاشت
دولت عراق مدعی بود این حمله بمنظور کنترل بر زمینهای کشاورزی و تحویل آن به ساکنانش صورت گرفته که البته بعد ازیکسال چنین کاری انجام نشده است.
دولت عراق همچنین مدعی شد نیروهایش کسی را در کمپ نکشتند و سه تن توسط خود ساکنان کشته شدند!.
دولت عراق به هیچ خبرنگار یا جریان بی طرفی اجازه دیدار از صحنه را نداد و چند روز بعد هیئتی از یونامی توانست از کمپ بازدید کند و خانم ناوی پیلای کمیسر عالی حقوق بشر درهمان روز اعلام کرد 34 تن کشته شده‌اند و مسئولیت این حادثه با دولت عراق است.
هیئتی از نظامیان آمریکایی که آنموقع در عراق بودند نیز دو روز بعد از حادثه از صحنه دیدن کردند اما خبرمشاهدات خود را حتی بعد از اینکه نمایندگان کنگره خواستار انتشار گزارش این هیئت شدند، اعلام نکردند.
نخست وزیر پیشین الجزایر افزود: این خلاصه‌ای از این واقعه و برخی شرایط جانبی آن بود،  اما شایان توجه است که دراین صحنه ، در یک سو افرادی بی دفاع، بیگناهی هستند که سلاحی جز اراده شکست ناپذیر برای تحقق حقوق خلقشان و رهایی میهنشان از دیکتاتوری و توحش ندارند و در طرف دیگر، نیرویی که بدنبال هیچ خیری برای خلق و میهن خودش نیست، زیرا مردم عراق با زبان گویا اعلام کرده اند که با مجاهدین خلق هستند، ولی دستور کار نوری المالکی و دولت وی اجرای خواستهای خامنه‌ای و رژیم حاکم بر ایران است. والا،تا آن جا که به عراقیان برمی گردد، دهها تن از نمایندگان پارلمان عراق و صدها و هزاران تن از شخصیتهای سیاسی و دینی و شیوخ قبایل و عشایر عراق از عرب و کرد و صدها هزار تن از فرزندان این خلق از سراسر عراق به ویژه استان دیالی اطلاعیه‌هایی در تأیید مجاهدین خلق ومحکوم کردن نقض حقوق آنان صادر کرده‌اند.
درسطح جهانی نیز اکثریتهای بیش از سی پارلمان در جهان حمایت خود را از حقوق مجاهدین خلق و ساکنان اشرف اعلام و تعدی به حقوقشان را محکوم کرده اند
تعداد پارلمانترهای طرفدار مجاهدین خلق امسال به بیش از چهار هزار تن بالغ شده که بیش از یک میلیارد تن را در جهان نمایندگی میکنند. کما اینکه صدها هزار تن از حقوقدانان در سراسر کشورهای جهان حقانیت خواسته‌های آنان را مورد تأیید قرار داده‌اند و شخصیتهای سیاسی عالیرتبه آمریکایی و اروپایی و عربی از کشورهای مختلف حمایت خود را از حقوق مجاهدین ابراز داشته‌اند.
رئیس کمیته عربی- اسلامی خاطرنشان کرد: ساکنان اشرف اکنون در حال انتقال به لیبرتی هستند، ولی دراین جریان نیز فشارها و محدودیتهای غیر قابل تحملی  بر آنها اعمال شده است. نیروهای پلیس عراق که دو بار در گذشته آنان را کشتار کرده‌اند، در داخل کمپ حضور دارند و دولت عراق  از برآورده کردن خواستهای حد اقل ساکنان سرباز می زند اما مجاهدین خلق پایداری و مقاومت میکنند و این همانا زندگی و حیات آنهاست.
نخست وزیر سید احمد غزالی در خاتمه مقاله اش در شرق الاوسط می نویسد: اینجا سئوال بزرگی مطرح میشود: قدرت مجاهدین خلق از کجا میاید؟ چگونه توانسته‌اند در این کمیت و کیفیت حمایت در جهان کسب کنند؟ چگونه توانسته‌اند بر همه محنتها و مشکلاتی که در ابتدا لا ینحل بنظر می‌رسید چیره شوند.
من پاسخی برای این سئوال ندارم جز اینکه:
اولا:  آرمانشان عادلانه است و و نیرویی اصیل با خواستهایی مردم هستند.
ثانیا: برای پرداخت بها به خاطر تحقق این اهداف هرچه که باشد،آماده اند.
ثالثا: آنها بعد از ایمان به خدا، سرچشمه قدرتی جز خودشان و خلقشان ندارند، و این اصلی است که موجودیت آنها روی آن بنا شده است.
خودشان به یک ضرب المثل معروف ایرانی استناد می کنند که می گوید:«کس نخارد پشت من جز ناخن انگشت من»  و این به ام الکتاب استراتژی آنها تبدیل شده است.
این است راز بقا و پایداری و ارتقای مجاهدین خلق ایران برغم همه دشواریها و موانع.