روزنامه شرق الاوسط5اردیبهشت 1391، چاپ عربستان سعودی در مقاله یی باتیتر« به اردوغان حمله کرد و به ایران سفر کرد!»، نوشت: این تیتر، خلاصة داستان نخست وزیر عراق نوری مالکی است که ترکیه را به خصومت و روشن کردن آتش فرقه گرایی متهم میکند

در حالیکه داده ها میگویند این عراق است که اکنون تحت حاکمیت کنونی، به یکی از منابع فرقه گرایی در منطقه تبدیل شده و در نتیجه این فرقه گرایی است که ما امروز مالکی را در خود عراق بدون متحد می یابیم، کما اینکه با محیط عربی خود نیز رابطه ای ندارد.
در صحنه عراق می بینیم که مالکی با سُنیها عمیقا اختلاف دارد، او میخواهد معاون رئیس جمهور طارق الهاشمی را دستگیر کند، با کردها درگیر شده است و حتی با صدریهایی که گرایش به رژیم ایران دارند وحتی با حکیم در تصادم است. اختلافش با فراکسیون العراقیه به رهبری ایاد علاوی عمیق است، بنابراین چه چیزی برای آقای مالکی با همه این احوال باقی میماند؟
بلحاظ عربی ومنطقه ای نیز، مالکی هیچ رابطه عادی با کشورهای مؤثر منطقه عربی یا کشورهای این منطقه به استثنای حکومت ایران، ندارد.
مالکی کسی است که گفت :« اسد سرنگون نخواهد شد... و چرا سرنگون شود؟» و علیرغم آنچه دیکتاتور دمشق با مردم سوریه میکند،  این دولت عراق است که راهروهای امداد رسانی به رژیم اسد ایجاد کرده و از این طریق سلاح، پول منتقل کرده و به قاچاق نفت به آنجا می پردازد. با این همه چه چیز دیگری باقی می ماند؟ چگونه است که مالکی میگوید ترکیه یک کشور متخاصم است و آتش فرقه گرایی را در عراق بر میافروزد، در حالیکه رژیم تهران علیه آقای مسعود بارزانی در شب دیدار مالکی از ایران، حمله میکند وعلاوه بر آن، رژیم تهران، طارق الهاشمی را متهم میکند که او میخواهد با حمایت عربستان سعودی، حاکمیت سنی ها را به عراق بازگرداند.
بنابراین امروز روشن است که مالکی میخواهد نقش اسد در منطقه را ایفا کند، و از این روست که میبینیم مالکی به نخست وزیر ترکیه حمله میکند و فورا به ایران سفر میکند، چرا که انقلاب سوریه یک ضربه واقعی به سیاستهای رژیم تهران در منطقه محسوب میشود و سرنگونی بشار اسد و محاصره او توسط مردم سوریه، یک زلزله واقعی برای سیاست خارجی رژیم ایران است، واینها حکومت تهران را واداشته که فورا شروع به جستجو برای جایگزینی اسد در منطقه بکند. و در عراق فرقه گرایانی هستند که آماده اند برای رژیم ایران کار کنند حتی اگر علیه منافع شیعه عراق باشد. از اینجاست که روشن میشود حملاتی که علیه عربستان سعودی و ترکیه صورت میگیرد ومشخصا دفاع از بشار اسد، به این معنی است دولت عراق به نحوی که بیشتر وابسته به رژیم تهران باشد، موضعگیری میکند، تا از حمایت این رژیم هم در داخل و هم در خارج برخوردار شود.