تام مک کلینتاک طی سخنانی در اجلاس کنگره اظهار داشت: آقای رئیس، من امروز به این دلیل برخاستم که اظهارات سفیر جان بولتون را در یک کنفرانس در مورد مسئولیت های ایالات متحده و راه حل های سیاسی در مورد ایران که در واشنگتن دی سی روز جمعه 6 آوریل 2012 ایراد شد، وارد پرونده بکنم.

جای خوشوقتی زیادی است که امروز با همه شما اینجا باشم. جای تاسف است که ما در اولین سالگرد حمله به کمپ اشرف هستیم. من هر وقت آن تصاویر را می بینم، آن وحشیگری ها یادآوری خطری است که افراد در کمپ اشرف و لیبرتی در آن زندگی می کنند. و نشاندهنده شکست ادامه دار سیاست آمریکا است.
ولی فکر می کنم که ما داریم به نقاط بالقوه تعیین کننده ای در چند جبهه می رسیم. اول در مورد موقعیت مجاهدین بعنوان یک سازمان نامگذاری شده در لیست وزارت خارجه و در مورد برنامه سلاحهای هسته ای رژیم تهران که هر دو مورد، از این نظر که چطور حل شوند، قطعا در یک نقطه حیاتی هستند.
بنابراین می خواستم چند دقیقه امروز را به صحبت در مورد آن اختصاص دهم و بطور خاص کمی در مورد اینکه چرا نامگذاری مجاهدین خلق در لیست و رزارت خارجه از اول اشتباه بوده، در طول مدتی که در لیست بوده اشتباه بوده و اشتباه است که ادامه داشته باشد صحبت کنم.
شما می دانید همانطور که قاضی موکیزی و پروفسور درشویتز گفتند سوال در مورد لیست کردن یک سازمان، یک سوال بر مبنای قانون است. سوال این نیست که شما گروهی را دوست دارید یا ندارید که با آنها رابطه برقرار کنید، آیا در کشور خودشان در یک انتخابات برنده خواهند شد؟ آیا سنتهایی دارند که کمی متفاوت از شماست؟ اگر اینها معیارهای لیست گذاری در لیست سازمانهای تروریست خارجی باشد، یک لیست بسیار طولانی خواهد بود ولی اینطور نیست.
و لیست معیارهایی که کنگره داده است، بسیار بسیار مشخص است و آن معیارهای برآورده نشده است.
هیچ چیزی که من در دوره خدمتم در وزارت خارجه دیده باشم که نامگذاری مجاهدین درلیست وزارت خارجه را توجیه کند، نبوده است.
بعد ما فهمیدیم در اواخر سال ۲۰۰۸ وزیر رایس این فرصت را داشت که تصمیم گیری کند، آیا مجاهدین را از لیست خارج کند، و او تصمیم گرفت این کار را نکند چون امیدوار بود این به دولت آینده اوباما این انعطاف را خواهد داد که با دولت ایران مذاکره کند.
اگر شما اجازه ندهید واقعیتها در جای خودشان قرار بگیرند، خود لیست بی اعتبار می شود.
این وزارت خارجه است که تصمیماتی می گیرد که مورد نظر کنگره نبوده بلکه برای مقاصد سیاسی و دیپلماتیک است.
جالب است که در تمامی این موارد، اهداف سیاسی و دیپلماتیک بدست نیامدند. شما فکر می کنید این به افراد درس می دهد. ولی من آنقدر خوش بین نیستم.
ولی حتی بدتر، ما ظرف چند هفته گذشته دیدیم که وزیر کلینتون می گوید رفتار مجاهدین خلق با انتقال ساکنان اشرف به کمپ لیبرتی عاملی در تصمیم گیری خواهد بود.
فرماندار رندل الان سوالی را پرسید که فکر می کنم سوال بسیار واردی است و روشن می کند که چرا پاسخ خوبی برای آن وجود ندارد. راستی چرا وزارت خارجه به این کار را ادامه می دهد؟ منطق آنها چیست؟
من فکر می کنم منطق آنها ، از آنچه ما درباره تاریخچه برخورد وزارت خارجه با این رژیم می دانیم ناشی می شود. آنها تا امروز هم معتقد هستند که گویا می توان با یک رژیم خودکامه مذاکره کرد.
من معتقدم این کار شدنی نیست. من معتقدم آنچه دارد اتفاق می افتد این است که وزارت خارجه می ترسد که اگر کاری را که باید انجام دهد انجام بدهد، رژیم تهران آخرین شانس مذاکره را برای یک راه حل مسالمت آمیز برای برنامه سلاحهای هسته ای، قطع خواهد کرد.
من فکر نمی کنم که  در هرحال برای ما یک راه حل رضایتبخش دیپلوماتیک در دسترس باشد. و فکر می کنم آنچه حالا دارد اتفاق می افتد این است که وزارت خارجه می داند هیچ شواهدی برای ادامه لیست گذاری مجاهدین ندارد. و این سکوت کر کننده به این دلیل است که وزارت خارجه بتواند به رژیم تهران بگوید ما آنها را از لیست خارج نکردیم، دادگاه ما را وادار به اینکارکرد، و در این خیال هستند که رژیم بگوید بسیار خوب، پس مساله ای نیست حالا ما با شما صحبت می کنیم!
من این را کاملا غیر مسئولانه می بینم، من شخصا هیچ دلیلی نمی بینم که مجاهدین در لیست باشند و من به شما اطمینان می دهم که وزارت خارجه هم دلیلی نمی بیند وگرنه شواهد را به دادگاه ارائه می داد.
بنابراین موضوع اینجا، تنها سوء استفاده از روند قضایی مان نیست، تنها رفتار ضد انسانی که در اشرف بارز می شود مطرح نیست، بلکه این موضوع به توانایی کشورمان برای برخورد فعالانه با یک تهدید فزاینده ملاها برمی گردد که قصد دارند به خطرناکترین سلاح جهان دست پیداکنند؛ و هر روز که از چشم پوشی ما براین چشم انداز نهایی می گذرد ، روزی است که جهان کمتر امن شده است.
زمان آن است که اگر وزارت خارجه عمل نمی کند، دادگاه عمل کند و من فکر می کنم دادگاه این کار را میکند. من امیدوارانه فکر میکنم چند ماه دیگر اینجا برخواهیم گشت و یک بحث بسیار متفاوت خواهیم داشت. بسیار متشکرم.