بقلم دیوید ایمس، نماینده مجلس از حوزه سات اند وست و عضو کمیته پارلمانی بریتانیایی برای آزادی ایران:
سایت هافینگتون پست 26 اردیبهشت 1391
«در چین، آمریکا درحمایت از حقوق بشر چن گوانگ چنگ مذاکرات مهم را بخطر انداخت.
در مایانمار (برمه)، آمریکا تجارت بطور معمول با یک دولت سرکوبگر را بخاطر حقوق بشر رد کرد تا اینکه آنگ سان سوکی اجازه یافت آزادانه در سیستم سیاسی آن کشور شرکت کند.
با این وجود، وقتیکه به ایران می رسد، شاید بزرگترین تهدید علیه صلح جهانی، آمریکا حاضر نیست از گروهی حمایت کند که سرکوب می شود، حتی با اینکه آن گروه در مطلع کردن جهان از جاه طلبی های اتمی ایران نقش اساسی داشته است.
آیا در اینجا چیزیست که من نمی فهمم؟
من از کاری که آمریکا در دو مورد چین و میانمار انجام داده و انجام می دهد کاملا حمایت می کنم. دولت هایی که مردم خود را سرکوب می کنند سزاوار حمایت ما نیستند.
ولی گروهی که به غلط به آن برچسب تروریستی زده شده، و از هر وسیله قانونی استفاده می کند تا آن برچسب را حذف کند، شایسته و سزاوار لطف و توجه بسیار بیشتری است که دریافت می کند.
موضوع اصلی کیس مجاهدین خلق ایران (پی ام او آی/ ام ای کی)، بخشی از شورای ملی مقاومت ایران، اصلی ترین سازمان ایرانیان مخالف، است. مجاهدین خلق ایران، پس از اینکه تقریبا یک ربع قرن پیش از دست ملاهای ایران فرار کردند، در عراق سکونت گزیدند و در شهر کوچک توسعه یافته ای بنام اشرف صلح جویانه زندگی کردند.
پس از سرنگون شدن صدام حسین توسط نیروهای بسرکردگی آمریکا، این ساکنان خلع سلاح شدند و حفاظت نیروهای آمریکا تحت کنوانسیون چهارم ژنو را پذیرفتند - و پس از اینکه تک تک افراد آن توسط مقامات آمریکا اسکرین (بدقت بررسی و تحقیق) شدند.
اما آمریکا، سالها قبل از حمله به عراق و در تلاش برای نرم کردن ملاها، و تماما به امید پوشال مذاکره با ”اصلاح طلبان“ در تهران، مجاهدین خلق را به لیست سازمان های تروریستی خارجی وزارت خارجه افزود. بریتانیا و اتحادیه اروپا از آن پیروی کردند. ما، به گونه ای، هیچگاه نمی دانستیم که اصلاح طلبی در تهران وجود نداشت.
مجاهدین خلق در دادگاههای اتحادیه اروپا و بریتانیا جنگیدند تا از لیست خارج شوند، و در این کار موفق شدند. ولی وزارت خارجه آمریکا، برغم یک حکم دادگاه حومه کلمبیا به بازبینی آن، تقریبا برای دو سال این پا و آن پا کرد. سرانجام، دادگاه حکم به یک استماع داد، که در 8 مه انجام شد.
طی این استماع، وقتیکه وکیل وزارت خارجه آمریکا ادعا کرد که ممکنست تسلیحات و مهمات در کمپ اشرف مخفی شده باشد، فرمانده هان سابق نظامی آمریکا - که از 2004 تا 2009 در کمپ اشرف مستقر بودند - بشدت خشمگین شدند.
سرتیپ ژنرال دیوید فیلیپس (بازنشسته)، فرمانده سابق تمام عملیات پلیسی در عراق، که شامل حفاظت از کمپ اشرف تا 2006 می شد؛ و سرهنگ وسلی مارتین (بازنشسته)، افسر ارشد ضد تروریسم/ نیروی حفاظت برای تمام نیروهای ائتلاف در عراق و اولین سرهنگ مسئول کمپ اشرف در 2006، و سرهنگ لیو مک کلاسکی (بازنشسته)، فرمانده نیروی ضربت ... در کمپ اشرف تا ژانویه 2009، در بیانیه مشترکی اظهارات وکیل وزارت خارجه را ”مزخرف“ و یک ”توهین به کار ارزشمند هزاران سرباز سرباز آمریکایی است که از کمپ اشرف حفاظت کردند و تأیید کردند که ساکنان آن هیچ سلاحی ندارند.“
. . .
وزیر خارجه کلینتون و سازمان ملل قول داده بودند وضعیت در کمپ لیبرتی را مانیتور کنند، ولی آنها یا نگاه نمی کنند یا چشمانشان را بسته اند.
اصل مطلب همچنان برچسب تروریستی است. وزارت خارجه باید بلا درنگ آنرا بردارد. وگرنه، دادگاه باید دستور حذف آنرا بدهد. این نامگذاری هرگز نباید اعمال می شد، و مسلما باید سالها پیش برداشته می شد.
مجاهدین خلق در زمینه فعالیتهای اتمی ایران چشم و گوش جهان بوده اند - و همچنین تروریسم آن در سراسر جهان و فتنه گریش در عراق را افشا کرده اند.
اکنون، تنها می خواهد بعنوان مقاومت ایران خدمت کند، میلیونها ایرانی را در داخل و خارج کشور که می خواهند از دست حکومت مستبد ملاها آزاد شوند نمایندگی کند. این مقاومت از غرب سلاح یا نیرو نمی خواهد، تنها از غرب می خواهد دخالت نکند، آن را با حذف برچسب تروریستی شروع کند.
حل آن بسیار ساده است. (پاسخ به آن بسیار راحت است).»