زندانی سیاسی  مجاهد خلق، منصور رادپور، 44ساله،  پدر دو فرزند، پس از تحمل 5سال حبس در زندانهای قرون وسطایی آخوندها و ایستادگی در مقابل فشارهای ضد انسانی دژخیمان و بازجویان و شکنجه گران، روزدوشنبه اول خرداد، در سالن 12 بند 4زندان گوهردشت جان بر سر آرمان آزادی مردم ایران نهاد و به شهادت رسید.

منصور رادپور از هواداران باسابقه سازمان مجاهدین خلق ایران بود. وی که نقاش ساختمان بود، در بهمن 85 به اشرف سفر کرد و چند ماه بعد در  روز 27 اردیبهشت 1386 به خاطر فیلمبرداری از حرکت اعتراضی کارگران در جاده چالوس-کرج دستگیر و به خانه های امن وزارت اطلاعات منتقل شد و تحت آزار و شکنجه قرار گرفت.
بیدادگاه رژیم آخوندی او را در یک محاکمه نمایشی چند دقیقه ای، به جرم تبلیغ علیه نظام و هواداری از سازمان مجاهدین خلق ایران، به سه سال حبس محکوم کرد. عوامل اطلاعات رژیم، بار دیگر با پرونده سازی دوران حبس او را به هشت سال افزایش دادند.
منصور رادپور در تمامی 5 سال گذشته در بدترین شرایط و در مخوفترین زندانها از جمله خانه های امن وزارت اطلاعات، بند اطلاعات سپاه در گوهردشت، بند یک گوهر دشت موسوم به  زندان آخر خطی ها، سلولهای انفرادی این بند،  موسوم به سگدونی، سالن 12 بند 4 گوهردشت که قتلگاه زندانیان سیاسی خوانده می شود و زندانیان در آن دچار مرگ تدریجی هستند، به سر برد. او طی سالیان بارها در یورشهای مزدوران رژیم به بندهای زندانیان مقاوم مورد ضرب و جرح و تحقیر و توهین قرار گرفت و از نیازهای ابتدایی روزمره محروم بود. 
منصور رادپور، همواره پیشقدم دفاع از دیگر زندانیان بود و بارها در اعتراض به شرایط دهشتناک زندان دست به اعتصاب غذا زد. دژخیمان که از او کینه عمیقی به دل داشتند، برای در هم شکستن و گرفتن اعترافات اجباری،  بارها او را تحت شکنجه قرار دادند. اما او در مقابل دژخیمان سرخم نکرد.
شهید مجاهد خلق در اثر شکنجه و شرایط سخت زندان از بیماریهای مختلف از جمله ناراحتی کلیه، خونریزی معده و ناراحتیهای ریوی و شکستگی کتف و دنده ها رنج می برد. دژخیمان نه تنها از رسیدگی درمانی به او خودداری می کردند، بلکه آشکارا به او و دیگر زندانیان می گفتند ما شما را اینجا آورده ایم که زجرکشتان کنیم. طی چند هفته گذشته، در حالیکه وضعیت جسمی وی به شدت  بحرانی شده بود و به رغم تهوع و دردهای شدید داخلی مزدوران نه تنها  اجازه انتقال وی را به بیمارستان ندادند بلکه از بستری کردن وی در بهداری زندان نیز خودداری کردند . سرانجام او در روز اول خرداد در حالیکه سراسر بدنش، سیاه شده بود، به شهادت رسید. 
مقاومت ایران شهادت این مجاهد صدیق را به خانواده وی، سازمان مجاهدین خلق و مردم ایران تسلیت می گوید و عموم مراجع بین المللی و ارگانهای حقوق بشری ، به ویژه کمیسر عالی حقوق بشر و گزارشگر ویژه حقوق بشر در باره ایران را به اعزام یک هیات حقیقت یاب برای رسیدگی به وضعیت زندانیان سیاسی و به‌خصوص نحوه شهادت منصور رادپور فرا می‌خواند.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
2 خرداد 1391 (22 مه  2012)