خبرنگار: یک کشتار دیگر در سوریه وجود داشته است. . . . که شامل 30 کودک می‌شود، ظاهراً کاخ سفید تصمیم گرفته است که برخی از شورشیان را مورد بررسی قرار دهد که آیا آنها اسلامگرایان رادیکال هستند و آنوقت شاید اجازه دهد کشورهای دیگر عرب آنها را مسلح نماید. آیا این کافی است؟
مک‌کین: البته که نه. حدود یکسال طول کشیده که خیلی دیر است. این یک حادثه شرم‌آور در تاریخ آمریکاست. این به سال 2009 بر می‌گردد، زمانی که رئیس‌جمهور از صحبت کردن از جانب تظاهر‌کنندگان درخیابانهای تهران خودداری کرد و ازحادثه‌یی به حادثه دیگر ادامه داده است. . . .
حدود 10هزار نفر کشته شده‌اند. این رژیم بی‌رحمی است که مقیاس آن باورنکردنی است. ضمنا، در صورتی‌که بشار اسد شکست بخورد، به گفته ژنرال متیس، رئیس فرماندهی مرکزی، این بزرگترین ضربه به ایران طی 25سال گذشته است، زیرا آنها را از حزب‌الله و سوریه که مهمترین کشور دنباله‌روی آنهاست و غیره، قطع می‌کند. . . .
در رابطه با ایران، آیا می‌توانم فقط نقل قولی از کاترین اشتون در مورد مذاکرات با ایران بکنم؟
نقل قول از اشتون: چیزی که ما الآن داریم میزانی زمینه مشترک و یک مکان ملاقات است که ما می‌توانیم آن را ادامه بدهیم یا پیش ببریم.
من نیستم که این را می‌گویم. ما ادامه می‌دهیم و ادامه می‌دهیم - آنها قرار است هفته آینده در مسکو ملاقات نمایند و ضمنا ما غنی‌سازی اورانیوم، که گفته بودیم نمی‌توانند انجام دهند، را می‌پذیریم، جلوی ایرانیها گرفته نشده است. . .
فکر می‌کنم که زمانش است که آمریکا و اسراییل با همدیگر خطوط قرمز را ترسیم کنند. رئیس‌جمهور آمریکا گفت، دست‌یابی به تسلیحات اتمی غیرقابل‌قبول است
خبرنگار: منظورتان از خط قرمز چیست؟
مک‌کین: متوقف کردن غنی‌سازی، اجازه دادن به ناظران آژانس بین‌المللی انرژی اتمی برای وارد شدن. . .
خبرنگار: و به آنها یک مهلت زمانی بدهیم.
مک‌کین: حداقل خطوط قرمز. در صو رتیکه خط قرمز رد شود، تمام گزینه‌ها روی میز است؟
خبرنگار: خوب، شما می‌گویید همه گزینه‌ها روی میز است، ما همیشه این را گفته‌ایم.
مک کین: من نمی‌توانم این‌جا در مقابل شما بنشینم و بگویم که من مطلقاً به نفع اقدام نظامی هستم. اما باید خط قرمز وجود داشته باشد که در صورتی‌که آنها از آن عبور کنند باید با عواقب آن مواجه گردند.
اکنون، این اقدام در کنار حملات هوایی کامل، شیوه‌های گوناگونی را در برمی‌گیرد. اما واقعیت این است که ایرانیها به‌رغم ضربه‌یی که به اقتصادشان خورده و ضربه قابل توجهی به اقتصاد آنها وارد آمده، یک ذره از مسیری که در آن قرار دارند تغییر نکرده‌اند. . . این گزینه باید روی میز باشد و ایرانیها باید آن را بدانند، در غیراینصورت، موفقیتی در این مذکرات وجود نخواهد داشت.
