فراخوان برای به رسمیت شناختن حقوق مجاهدان اشرف و لیبرتی

سخنرانی آلخو  ویدال کوآدراس(نایب رئیس پارلمان اروپا)
دوستان، باعث خرسندی بسیار است که مجدداً در یکی دیگر از جلسات  گروه پارلمانی دوستان ایران آزاد شرکت میکنم. من میخواستم از این فرصت استفاده کنم و به چهار موضوع به اختصار اشاره کنم.
نکته اول: همان که دکتر بلورچی اشاره کرد، شما با خرسندی بسیار خبر تصمیم دادگاه استیناف آمریکا در اول ژوئن امسال را شنیدید که به وزارت خارجه فرمان داد در مورد لیست گذاری سازمان مجاهدین تصمیم بگیرد. مهلت زمانی که دادگاه معین کرده ، چهار ماه است. دادگاه تأکید کرد اگر در پایان چهارماه هیچ تصمیمی وجود نداشته باشد، دادگاه خودش سازمان مجاهدین را از لیست خارج خواهد کرد. چرا من بر این تأکید خاص دارم؟ چون دادگاه میتوانست به وزارت خارجه بگوید شما باید تصمیم بگیرید و چهار ماه وقت دارید. تمام. و تا همین حد هم البته موضوع قابل توجهی میبود. ولی دادگاه میگوید شما 4 ماه وقت دارید تصمیم بگیرید، و اگر که نکنی، ما ، یعنی دادگاه، خودمان سازمان مجاهدین را از لیست خارج میکنیم. آنچه که دادگاه دراینجا میگوید این است که سازمان مجاهدین نباید در لیست باشد. لذا من فکر میکنم این موضوع قابل توجهی است. این یک تغییر کیفی در محتوی ایجاد میکند. چرا که ما سالیان زیادی در اروپا برای خارج ساختن مجاهدین از لیست تلاش کردیم و ما در دادگاه پیروز شدیم. در آمریکا پروسه قضایی نسبت به اروپا متفاوت بود، چرا که آنها یک برداشت دیگری از جدایی بین قوة مجریه و قوة قضایی دارند و لذا نمیشود تصور پرسدور مشابه آنچه که اینجا داشتیم را کرد؛ ولی دقیقاً به همین خاطر، همین که دادگاه حکم کرده است که وزارت خارجه بایدتصمیم بگیرد، و اگر نگیرد دادگاه سازمان مجاهدین را ازلیست خارج خواهد کرد، این یک گام بسیار کیفی رو به جلو است. به همین دلیل است که ما همگی در این خوشنودی با شما شریک هستیم، چرا که یک واقعة بسیار تعیین کننده است. طبعاً یک پیروزی بزرگ برای مقاومت ایران است. ما به شورای ملی مقاومت تبریک میگوییم، بخصوص اعضا و حامیان و کسانی که در کمپ اشرف و لیبرتی هستند و یا حتی آنهایی که الان بسیاری متأسفانه در زندان های ایران بسر میبرند، آنهایی که بیشتر از همه از این لیست سیاه رنج دیدند. ما  خانم رجوی، رئیس جمهور منتخب شورای ملی مقاومت ایران را تحسین میکنیم بخاطر رهبریش  دراین کارزار گسترده که راه به بالا بردن استانداردهای عدالت در سراسر جهان برده است. حال زمان آن رسیده که اتحادیه اروپا و ایالات متحده آمریکا ائتلاف سیاسی شورای ملی مقاومت را به عنوان یک آلترناتیو دموکراتیک این رژیم، به رسمیت بشناسند. همانطور که میدانید شورای ملی مقاومت در تهران در سال 1981 تشکیل شده، دارای برنامه های مبتنی بر جدایی دین از دولت است و به شدت طرفدار حقوق زنان و اقلیت ها، حاکمیت قانون و آزادی های مدنی است. من فکر میکنم حمایت از شورای ملی مقاومت یکی از موثر ترین راهها یا شاید موثر ترین راه برای مقابله با صدور تروریسم و نقض گسترده حقوق بشر توسط ملاهاست و طبعاً مقابله با خطرناک ترین تهدید آنها، که تلاش برای بدست آوردن سلاحهای هسته ای است.
لیست گذاری مجاهدین در اروپا که سالها طول کشید تا آن را لغو کنیم، خود نتیجه و محصول لیست گذاری آمریکا در 15 سال گذشته بود، این برچسپ ناعادلانه، آسیب زیادی را در داخل ایران ایجاد کرده است، چرا که این برچسپ توسط حاکمان دیکتاتور در ایران مورد استفاده قرار گرفته  است تا همه نوع جنایت را مشروع کنند، دستگیری، شکنجه، و حتی اعدامها، همچنین تأثیر بسیار منفی در کمپ اشرف و لیبرتی میگذارد، دولت مالکی در عراق، از این برچسپ استفاده کرد تا دو کشتار جداگانه در اشرف راه بیاندازد. آنچه رخ داده قابل جبران نیست و جانهایی که از دست رفته اند برای همیشه از دست رفته اند، ولی انتظار ما درمورد خارج شدن مجاهدین از لیست آمریکا به خاطراین است که این  یک گام بزرگ رو جلو، برای پیشرفتهای آینده است.
نکته دوم: من در مورد حدود 2000 تن از ساکنان اشرف است که تابه حال به کمپ لیبرتی منتقل شده اند.  اما تنها حدود 350 تن از آنها توسط کمیساریا مصاحبه شده اند. تا کنون حتی یک نفر از آنها به یک کشور ثالث منتقل نشده و هیچ چشم انداز روشنی در این زمینه در مدت کوتاه، قابل رویت نیست. شرایط لیبرتی در تناقض جدی با استانداردهای انسانی است. ساکنان تردد آزادانه ندارند، هیچ دسترسی به وکلای خود ندارند، اقوام آنها اجازة ورود به عراق را ندارند و بطور واقعی اسم لیبرتی یک تناقض آشکار برای این کمپ است. چرا که کمپ لیبرتی به معنی واقعی، یک زندان است.
یکی از بهانه های دولت عراق برای نقض این استانداردها این است که فرستاده ویژة سازمان ملل متحد، آقای کوبلر کمپ لیبرتی را یک مکان ترانزیت سکونت موقت یا «تی تی ال» اعلام کرده است، در حالی که طبق گفته یونامی و دولت ایالات متحده، بسیاری از ساکنان ، در خوشبینانه ترین شرایط، به مدت حق اقل دوسال در لیبرتی باقی خواهند ماند. لذا نمیشود مدت دوسال را ”موقت“ اعلام کرد، دو سال یک زمان بسیار طولانی است. لذا لیبرتی باید از نظر قانونی به عنوان یک کمپ پناهندگی به رسمیت شناخته شود.در این صورت  دولت نوری مالکی دیگر نمیتواند حقوق اعلام شده کمیساریای عالی پناهندگان را نقض کند: مانند بهداشت، آرامش و آزادی رفت و آمد که دوستان ما در لیبرتی از همه اینها محروم هستند.
نکته سوم: من، در مورد سرخوردگی من در مورد فرستاده سازمان ملل مارتین کوبلر و برخورد او با این موضوع است. ما دوست نداریم موضوعات را فردی کنیم بلکه ترجیح میدهیم به طور کلی و عام صحبت کنیم. زیرا زمانی که شما به فرد اشاره میکنید مسائل پیچیده میشود. اما ما باید اینجا اینکار را بکنیم، چرا که در غیر این صورت ما بخشی از واقعیت را پنهان کرده ایم و ما نمیتوانیم چنین کاری بکنیم. باید بگویم که ما در نامه ای به دبیر کل سازمان ملل متحد نوشتیم که از سفر اخیر آقای کوبلر به تهران شوکه شده ایم. او نقش رژیم ملایان برای امنیت عراق را ستایش کرد، چیزی که تصریح می کنم برای ما شگفت انگیز است او همچنین رضایت خود را از گزارش دریافتی از وزارت اطلاعات ایران در مورد سازمان مجاهدین خلق ایران ابراز کرد. یعنی او از دریافت گزارش از شکنجه گران در مورد قربانیانشان تشکر میکند، چنین چیزی کاملا غیر قابل قبول است. در شش ماه گذشته آقای کوبلر تعهدات خود را به دولت عراق را برآورده کرده است اما هیچ یک از تعهداتی که به ساکنان اشرف داده را اجراء نکرده است. این عادلانه نیست این متعادل نیست و او به نقض مداوم یادداشت تفاهمی که خود او امضاء کرده است، اعتراض نمیکند که البته امضای او بدون اطلاع یا تأیید ساکنان اشرف صورت گرفت. الان بنظر واضح می آید که ماموریت او ظاهراً قبل از هر چیز بستن اشرف، از میان برداشتن خانه و داراییهای ساکنان، و فرستادن آنها به لیبرتی است  که بطور واقعی یک زندان است و اینکه اینکار را به هر قیمت انجام بدهد.  چنین رفتاری برای اعتبار دبیر کل سازمان ملل که او را منصوب کرده مخرب است و همچنین برای اعتبار سازمان ملل متحد مخرب است. لذا ما مجدداً فراخوان میدهیم، که البته بارها این کار را کرده ایم - فکر میکنم الان آقای بان کی مون یک  کشو کامل پر از نامه هایی که ما برایش ارسال کرده ایم داشته باشد-، بله ما یکبار دیگر دبیر کل سازمان ملل را فرا میخوانیم، تا به طور جدی مسئله اشرف و لیبرتی را بررسی کند.
چهارمین و آخرین نکته من این است که ما بسیار ناراحت هستیم که اتحادیه اروپا به حاشیه رانده شده است. موضوع استقرار درکشورهای ثالث پیشرفتی نداشته و همانطور که گفتم، حتی یک نفر از لیبرتی برای رفتن به اتحادیه اروپا خارج نشده است. طبعاً ما به تلاشهای خودمان ادامه میدهیم ولی در حال حاضر تا بحال هیچ کس منتقل نشده است. در همین حال، بجای پذیرش مسئولیت درباره وضعیت غیر انسانی فعلی در لیبرتی، بارونس اشتون همچنان لیبرتی را یک کمپ موقت ترانزیت و« تی تی ال» مینامد و به نامه های مکرر اعتراضی و انتقادی ما نسبت به روش و رفتار آقای کوبلر با این موضوع توجهی ندارد. فرستاده و به  مشاور ویژة خانم اشتون، آقای درویت، چندین بار توسط دولت عراق اهانت شد، و حتی به او ویزا برای سفر به بغداد را ندادند. شما نماینده عالی سیاست خارجی و امنیت اتحادیه اروپا هستید و دولتی که شما به آن هزاران میلیون یورو کمک میکنید حتی به مشاور ویژة شما ویزا نمیدهد و بعد شما هیچ کار نمیکنید این یعنی چه?
 یک روز به این سوال میرسیم. متاسفانه سفیر درویت در ماه ژانویه مقام خود را ترک کرد و خانم اشتون جایگزینی برای او مشخص نکرده است.
با اینحال ما انتظار داریم نماینده عالی ما از دولت عراق بخواهد تا به این محدودیت های غیرانسانی  محاصره علیه ساکنان لیبرتی خاتمه دهد. و فکر میکنم بجای امضای یک قرارداد اقتصادی ماه گذشته با عراق میباید بر تضمین گرفتن در مورد حقوق این پناهندگان تمرکز میکرد یا حداقل یک معامله ای میکرد که این هم بخشی از شروط آن میبود.
حکم بسیار مثبت دادگاه آمریکا میباید الان برای خانم اشتون فرصتی را فراهم کند تاعراق را وادار سازد  و در عین حال از دولتهای اروپایی برای پذیرفتن سهم پناهنده از کمپ لیبرتی تعهد بگیرد.
در هر صورت ما به تلاش خود در اینباره مانند همیشه ادامه خواهیم داد که هموارها متناسب با این چالشها به پیش برویم.

سخنرانی خانم ادیت بائر(نماینده پارلمان اروپا از اسلواکی)
خیلی متشکرم استرون و برای من بسیار مشکل است که بعد از صحبت هایی که شد چیزی اضافه کنم. بله وضعیت اینطوری است که هم اخبار خوب داریم و هم اخبار بد. احساسم این است که امروز اخبار خوب حداقل یک و نیم است  و اخبار بد فقط یکی!
 تا جایی که به اخبار خوب بر می گردد من میخواهم بپیوندم به آنهایی که به سازمان مجاهدین به خاطر چنین پیروزی شگرف آنها تبریک گفتند. من به طور خاص می خواهم به خانم رجوی تبریگ بگویم بخاطر شجاعت بزرگی  که در این رابطه  داشت.
تا آنجا که به اخبار بد بر می گردد ما بار دیگر با این وضعیت وخیم در لیبرتی مواجه هستیم. خیلی متناقض است که اسم آن لیبرتی است، درحالیکه به طور واقعی زندان است.
من تازه از جلسه یی که با هیئت کشوری خودمان داشتیم آمدم و ما داشتیم درباره فرستاده جدید خانم اشتون صحبت میکردیم.
 البته ما می دانیم که مشکلات زیادی وجود دارند. ما داستان تبت را داریم که قربانیان زیادی دارند که به عنوان اعتراض دست به خود سوزی می زنند. در نقاط دیگر دنیا هم حقوق بشر نقض می شود و خشونت علیه زنان صورت میگیرد. لذا حقوق بشر باید در نظر گرفته شود و در تمامی نقاط دنیا رعایت شود.
اخبار خوب هم الان این است که بسیار تشویق آمیز بود که به همه شما گوش می دادم چون نشان می دهد که در همین پارلمان  جمعی از نفرات وجود دارند که تلاش مستمر آنها نه تنها کم نشده بلکه تصمیم گرفته اند کوتاه نیایند. من می دانم که نفرات کمپ اشرف نمی توانند کوتاه بیایند. وضعیت آنها متفاوت است ولی پیام امروز ما به آنها این است که ما هم کوتاه نخواهیم آمد.

سخنرانی پیر گالاند Galand ، ( پرزیدنت فدراسیون اومانیست های اروپایی
و رئیس بخش اروپایی سازمان جهانی علیه شکنجه)
دوستان عزیز،
همانطورکه شاهد هستیم، شما به خاطر آرمان والای دفاع از حقوق انسان ها و دفاع از ارزشهای انسانی در پارلمانها و در سازمان ملل درتلاش بی وقفه هستید. 
من نمیخواهم آنچه را  که به خوبی گفته شد مجدداً بازگو کنم، بلکه قصد دارم فراخوانی را که در ماه نوامبر گذشته در همین پارلمان اعلام کرده بودیم یاد آور شوم، در آن زمان ما نگران پناهندگان اشرف بودیم و فراخوان به یک بسیج بین المللی دادیم. امروز به خوبی میبینیم که باید این فشار را حفظ کرد. تجربه یی که ما در فاع از حقوق خلقها داشتیم مانند مبارزه علیه آپارتاید، در آفریقای جنوبی، این مبارزه به ما نشان داد که  ارادة خود شهروندان است که تعیین کننده است، اراده هریک از شما در اینجا که باعث میشود صدای آنهایی که حرف و پیام درستی دارند شنیده شود و ما بتوانیم به سوی یک جامعة بهتر و عادلانه تر گام برداریم. بنابر این باید گفت که موضوع اشرف یک موضوع جدی است، چرا که اگر ما آن را رها کنیم و نسبت به آنچه که در اشرف میگذرد، بی توجه باشیم، آن وقت مقاصد شوم دولت عراق و دخالتهای رژیم ایران، عواقب شومی برای همه ما خواهد داشت. این آن چیزی است که به من انگیزه میدهد در این زمینه بیشتر تلاش کنم.
من بارها از موضع سازمان جهانی علیه شکنجه در این مورد نزد خانم اشتون و همچنین نزد کسی که او منصوب کرده بود، یعنی آقای درویت،  که یک دوست خوب من است، مراجعه کردم. طبعاً جای تأسف دارد که آقای درویت دیگر نتوانست این منصب رانگه دارد و کاملاً با شما موافق هستم که امروزه از جانب اروپایی ها یک جای خالی و یک کمبود و حفره هست. لذا خاطرجمع باشید که من چه در موقعیت  خودم در سازمان جهانی علیه شکنجه و چه در موقعیت جدیدم بعنوان رئیس فدراسیون اومانیستهای اروپا که مدافع ارزشهای مبتنی بر پایة جدایی دین از دولت است، بخوبی میدانم که اعضای سازمان مجاهدین چقدر نسبت به این موضوع حساس هستند و چقدر برای ایجاد یک جامعة برابر در ایران تلاش میکنند. من  برای این آرمان تلاش خواهم کرد و بدانید که همیشه در کنار شما هستم و در این مبارزه برای کرامت و حقوق انسان همراه شما خواهم بود.
صحبت های پروفسور ویتاتاس لاندزبرگیس رئیس جمهور سابق لیتوانی
این پیروزی عدالت است ، اهداف بعدی جیست؟. به نظرم ما یک قدم سیاسی دیگر شاید بتوانیم برداریم و مهم است که به این موضوع فکر کنیم و به هیلاری کلینتون فراخوان بدهیم، البته چند بار تا بحال کرده ایم ولی این آخرین بار خواهد بود که بگوییم کار درست را انجام بده ! انجام بده