مجمع عمومی ملل متحد
شورای حقوق- اجلاس بیستم
ملل متحد باید کمپ لیبرتی را  یک "کمپ پناهندگان" تحت نظارت  کمیساریای عالی پناهندگان اعلام کند
و رعایت حقوق بنیادین امنیت و رفاه را تضمین کند

شرایط غیر انسانی تحمیل شده بر3400 مخالف رژیم ایران شامل هزار زن که درعراق مستقر هستند، به مدت طولانی در مرکز توجه بین المللی بوده است.
 به محض اینکه ایالات متحده امریکا حفاظت از کمپ اشرف را در ژانویه 2009 به مقامات عراق تحویل داد، دولت عراق قصد بستن کمپ اشرف را داشته  و ازجمله در ماه مه 2011 ضرب الاجل پایان سال 2011 را اعلام کرد.
در 13 سپتامبر 2011، پس از ارائه تقاضانامه های پناهندگی توسط ساکنان اشرف، کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل متحد آنها را به عنوان "پناهجویان تحت قوانین بین المللی" به رسمیت شناخت که باید "از حقوق بنیادین حفاظت و امنیت و رفاه" برخوردار شوند.
درحالیکه ساکنان اشرف به عنوان افراد حفاظت شده طبق کنوانسیون چهارم ژنو برای سالها در قرارگاه اشرف مستقر بوده اند، در ژوئیه 2009 و آوریل 2011 نیروهای عراقی آنها را مورد حمله قرارداند که منجر به کشته شدن 47 تن از جمله هشت زن و مجروح شدن صدهاتن از آنها شد. کمیساریای عالی پناهندگان و کمیسر عالی حقوق بشر سازمان ملل متحد دولت عراق را بخاطراستفاده از خشونت علیه ساکنان غیر مسلح و بی دفاع محکوم کردند.
در چارچوب یک راه حل مسالمت آمیز، و تا زمان نوشتن این بیانیه، 2000 پناهجوبه کمپ لیبرتی منتقل شده اند.
اما به گفته شاهدان عینی کمپ لیبرتی بیشتر شبیه یک زندان است تا یک کمپ پناهندگان و در آنجا حقوق اولیه انسانی و اصول حقوق بشر در مورد آنها نقض میشود. آنها آزادی تحرک  و دسترسی به وکلای خود ندارند. حضور سنگین نیروهای مسلح و وسایل نقلیه زره پوش، کمبود جدی زیرساخت های اساسی مانند آب، برق و فاضلاب، و
کمبود جدی امکانات لازم برای بیماران، بخشی  از مشکلات آنها ست.
نمایندگان یونامی به نظر می رسد چشم خود را بر روی اقدامات غیر انسانی و غیر قانونی دولت عراق بسته اند، درحالیکه آنها توافق صورت گرفته و نامه ها نماینده ویژه دبیر کل در 28 دسامبر 2011، 15 فوریه 2012، 16 مارس 2012 و 21 آوریل 2012 و هم چنین یادداشت تفاهم امضاشده بین سازمان ملل و دولت عراق 25 دسامبر 2011 را مبنی بر تأمین «استانداردهای حقوق بشری و انسان دوستانه» نقض می کنند.
دولت عراق، در بی اعتنایی کامل به تمام تعهدات و تضمینهای کتبی، دریک رفتار ضد انسانی مانع از انتقال تجهیزات و نیازهای اساسی برای افراد بیمار و مجروح می شود.
دولت عراق حتی از هر گونه سازندگی و ایجاد مسیر مناسب عبور برای ساکنان بیمار در زمین پر سنگلاخ لیبرتی نیز ممانعت می کند و این اقدامات نقض آشکار قوانین بین المللی بشردوستانه و حقوق بشر بین المللی و بدون شک اعمال شکنجه روحی است.
لیبرتی با بحران کمبود آب روبه روست. نیروهای عراقی از انتقال تانکرهای آب به کمپ جلوگیری می کنند. بر این اساس، 2000  پناهجو به سختی می توانند آب کافی داشته باشند.
انتقال شمار بیشتری از سایر پناهجویان به کمپ لیبرتی قبل از حل و فصل مسئله آب اقدامی غیر انسانی و جنایتکارانه خواهد بود. کمبود جدی و حیاتی آب باعث یک نگرانی سلامت عمومی می شود در حالی که پناهجویان بیشتری از کمپ اشرف به کمپ لیبرتی منتقل می شوند. جلوگیری از دسترسی پناهجویان به آب به وضوح شکلی از شکنجه جسمی است.
درلیبرتی هم چنین بحران کمبود برق وجود دارد. فقدان زیرساخت های مناسب در حال تبدیل شدن به یک موضوع نگرانی جدی در فصل گرماست. درحالی که ژنرتورهای موجود دچار فرسودگی و کمبود بازدهی هستند، صادق محمد کاظم، نماینده دولت عراق که توسط یک دادگاه اسپانیایی به خاطر شرکت در قتل عام ساکنان کمپ اشرف در ژوئیه 2009 و آوریل 2011 احضار شده، و کمیته بستن اشرف در  نخست وزیری مالکی،  درخواستهای ساکنان برای تعمیر و تعویض ژنراتورها را رد می شود و مانع انتقال ژنراتورهای کار آمد میشوند.
درحالیکه در فصل تابستان هوای بنگالهای لیبرتی داغ است، تعمیر کولرها نیز بدون پاسخ مانده و وضعیت انفجاری کنونی ممکن است منجر به نتایج ناشناخته و تاسف بار شود. چراکه تحمیل این وضعیت به وضوح یک شکل شکنجه روحی و جسمی است.
یکی از جدی ترین مشکلات پناهجویان در لیبرتی پوسیدگی و خرابی سیستم های زیرساختی کمپ است. به عنوان مثال، مخازن فاضلاب نشت می کنند، که باعث مشکلات بهداشتی شدید می شود.
نگه داشتن عمدی پناهجویان در یک شرایط ناسالم به وضوح یک شکل از شکنجه روحی و جسمی است.
مشکل دیگر در زمینه اموال ساکنان اشرف است.
به ساکنان اشرف که به لیبرتی می روند، اجازه داده نمیشود اموال خودرا بفروشند یا آنها را به یک کشور دیگر منتقل کنند و مقامات عراقی منتظر غارت اموال آنها دراشرف هستند.
در نامه یی به ساکنان کمپ اشرف در  28 دسامبر 2012، نماینده ویژه دبیر کل، مارتین کوبلر تصریح کرد:  در رابطه با دارایی ها و اموال، ما مذاکرات را به سمت رسیدن به یک راه حل ادامه می دهیم تا دولت عراق به حق مالکیت ساکنان در یک روش سازمان یافته تحت قوانین عراق احترام بگذارد».
اما فرمانده نیزرهای عراقی، در پاسخ به اعتراض ساکنان بخاطر برگرداندن بازرگانان عراقی از ورودی کمپ اشرف، گفت: هیچ کس نمی تواند برای خرید اقلام وارد شود مگر اینکه توافق کتبی فرمانده کل قوا  از دفتر نخست وزیررا داشته باشد و هیچ توافقی از سوی کمیته نخست وزیری در مورد فروش اموال صورت نگرفته است.
منع پناهجویان از فروش دارایی های خود یک نوع سرقت و تصرف عدوانی است و از این رو، نقض حقوق بشر و قانون انساندوستانه بین المللی است.
در حال حاضر، مقامات عراقی محدودیتهای شدید در لیبرتی را به این بهانه توجیه میکنند که آنجا یک "محل ترانزیت موقت" نامیده شده است. حال آنکه2000پناهجو که از قرارگاه اشرف نقل مکان کرده اند، چند ماه است در لیبرتی  هستند و روند باز تایید پناهندگی هم بسیار به طول می  انجامد، لذا ما خواستار آن هستیم که :
-گزارشگر ویژه ملل متحد در مورد شکنجه و رفتار بی رحمانه و غیر انسانی، از کمپ لیبرتی  دیدن کند؛
- نماینده ویژه دبیر کل از دولت عراق بخواهد تمام مفاد مندرج در یادداشت تفاهم 25 دسامبر گذشته و حداقل استانداردهای شناخته شده حقوق بشری و انسانی در لیبرتی را محترم  بشمارد؛
- ملل متحد کمپ لیبرتی را به عنوان یک "کمپ پناهندگان" اعلام کند و آن را تحت نظارت کمیساریای عالی پناهندگان سازمان ملل قرار دهد و اطمینان حاصل کند که حقوق بنیادین پناهجویان در زمینه های امنیت و رفاه تضمین و محافظت می شود.