مجری: می‌خواهم راجع به مجاهدین سؤال کنم. مجاهدین از طرف آمریکا به‌عنوان یک سازمان تروریستی خارجی نامگذاری شده‌اند. اخیراً دادگاه به وزارت‌خارجه حکم کرد که تا اول اکتبر وقت دارد در مورد نگهداشتن آنها در لیست تصمیم‌گیری کند. نظر شما چیست و چه کاری باید انجام شود؟
جولیانی: به نظر من آنها باید از لیست خارج شوند. البته حکم دادگاه فراتر از این است که فقط بگوید وزارت‌خارجه باید ظرف 4ماه تصمیم بگیرد. بلکه می‌گوید اگر وزارت‌خارجه ظرف 4ماه آینده تصمیم‌گیری نکند، دادگاه آنها را از لیست خارج خواهد کرد. دادگاه رأساً آنها را از لیست خارج خواهد کرد. این اقدام به‌دنبال اقدام مشابهی است که بریتانیا و اتحادیهی اروپا در حذف نام مجاهدین از لیست انجام داده‌اند. تنها کشورهایی که آنها را در لیست قرار داده‌اند، آمریکا و رژیم ایران هستند که در عین حال بسیار بسیار تعجب‌آور است. مجاهدین در ماهیت، عناصری هستند که می‌خواهند رژیم ایران را سرنگون کنند. طبق نظریه وزارت خارجه، کسانی که رژیم مبارک در مصر یا قذافی در لیبی را سرنگون کردند و یا کسانی که می‌خواهند رژیم اسد در سوریه را سرنگون کنند نیز تروریست هستند. مجاهدین آزادی‌خواه هستند. آنها در پی آزادی برای کشورشان هستند. آنها در همان طرفی هستند که ما هستیم، بنابراین ما نیز باید در طرف آنها بایستیم. فکر می‌کنم اتحادیهی اروپا این موضوع را فهمیده و آنها را به‌رسمیت شناخته است. هم‌چنین بربتانیا. فکر می‌کنم اکثر آمریکاییان نیز به چنین چیزی پی برده‌اند و آنها را به‌رسمیت می‌شناسند، از جمله 130 عضو کنگرهی آمریکا
مجری: چرا دولت اوباما آنها را به‌رسمیت نمی‌شناسد؟
جولیانی: به همان علتی که توضیح دادم، یعنی دولت اوباما به طرز لجوجانه ای به نظر یه ی مذاکره چسبیده است و احساس می‌کند این موضوع در مذاکراتشان با رژیم ایران تأثیر دارد. آقای اوباما وقتی به‌ریاست جمهوری رسید این نظریه انحرافی را داشت که‌گویی می‌تواند با رژیم ایران مذاکره کند و به مدت 3سال فرصت این کار را داشت، چیزی که اکنون به‌وضوح شکست خورده است و سرانجام وزارت خارجه او را در تنگنای مواجه شدن با این شکست، در وضعیت بدی قرار خواهد داد. سیاستهای او کارآیی نداشته است. بهترین چیز برای اوباما این است که همین حقیقت را که مذاکره شکست خورده است را به‌رسمیت بشناسد و سیاست دیگری اتخاذ کند که عبارت خواهد بود از تحریم، ایزولاسیون، تغییر رژیم... مثل همان چیزی که در مورد آفریقای جنوبی جواب داد.
مجری: در حال حاضر شما به‌عنوان یک تابع آمریکا در گردهماییهای مجاهدین شرکت می‌کنید. آیا این اعتبار قانونی شما را به خطر نمی‌اندازد؟
جولیانی: نه، ابداً. اولاً کسانی که از ما حمایت می‌کنند، همه مستقل از مجاهدین هستند. در عین حال که هرکس در آمریکا حق آزادی عقیده و بیان دارد. منهم حق داشتن عقیدهی خود را دارم. کسانی که من در این زمینه با آنها سرو کار دارم عبارتند از دو یا سه رئیس ستاد ارتش، اعضای هر دو حزب دموکرات و جمهوریخواه، اد رندل رئیس سابق حزب دموکرات. هم‌چنین 130 عضو کنگره، نامه ای در تأیید آن‌چه که ما انجام می‌دهیم امضا کرده‌اند. در واقع اعضای کنگره علناً با ما همراهی کرده‌اند. بنابراین موضعی که من اتخاذ کرده‌ام حمایت بسیار گسترده‌یی را در آمریکا شامل می‌شود. احتمالاً بسیار بیشتر از حمایتی که وزارت‌خارجه دنبالش است.
مجری: یعنی شما از چیزی نمی‌ترسید.
جولیانی: من بیش از هر چیز، از پشتیبانی آمریکاییان در زمینهی آزادی بیان برخوردارم. من حق داشتن عقیده خود و بیان آن را دارم.
مجری: یک گذار سریع به سوریه، سناتور مک‌کین یک حملهی هوایی از طرف آمریکا را تجویز کرده است، زیرا مردم به‌طور روزمره دارند کشته می‌شوند، به نظر شما چه کاری علاوه بر تشویق و تمجید باید انجام شود؟
جولیانی: من فکر می‌کنم ما داریم به نقطه ای می‌رسیم که در سال 1990 در مورد اروپای شرقی رسیدیم یعنی رسیدن به نقطه ی یک فاجعهی انسانی، همان چیزی که دخالت سازمان ملل در لیبی را الزامی کرد. در واقع موضوع سوریه خیلی وخیم‌تر است. همین دیروز آنها یک جت ترکیه را سرنگون کردند. آنها کودکان و مردم بسیاری را تا بحال به قتل رساندهاند. به نظر می‌رسد که اسد کاملاً کنترلش را از دست داده است. آمریکا نمی‌داند بعد از اسد چه اتفاقی می‌افتد. اما به سختی می‌توان باور کرد که بگوییم وضع بدتر از این خواهد شد. برای آمریکا ممکن است خلاص شدن از شر اسد به تنهایی معنایش این نباشد که وضع بهتر خواهد شد، اما البته که رفتن اسد به نفع مردم سوریه خواهد بود. من شخصاً آن‌قدر که در مورد ایران اطلاعات کافی و تحقیقات عمیق کسب کرده‌ام، در مورد سوریه ندارم. بنابراین نمی‌توانم دقیقاً به شما بگویم چه کاری باید بکنیم، اما گذشت زمان دارد ما را به نقطه ای می‌رساند که یک دخالت نظامی از طرف سازمان ملل یا به احتمال خیلی زیاد ناتو را الزام‌آور کند. به‌خصوص که ترکیه نیز یک عضو ناتو است. ترکیه ممکن است از ناتو درخواست کمک کند آن هم در شرایطی که یکی از هواپیماهایش نیز توسط سوریه سرنگون شده است.
مجری: یک سؤال کوتاه در مورد رقابتهای انتخاباتی بین جمهوریخواهان و دموکراتها در آمریکا، اگر‌چه به نظر می‌رسد شما در مورد میت رامنی خیلی خوش‌بین هستید.
جولیانی: بله من همیشه خوشبین هستم. من یک جمهوریخواه هستم و طبعاً از رامنی حمایت می‌کنم و پشتیبانی خود را رسماً اعلام کرده‌ام. در این‌جا بحث بر سر یک تفاوت کیفی حول اقتصاد آمریکاست. به نظر من اگر رامنی انتخاب شود، با جمع کردن ریخت و پاشهای اقتصادی که باراک اوباما به‌وجود آورده، می‌توان انتظار داشت که ما سال آینده، یک اقتصاد در حال رشد داشته باشیم. البته باید بگویم که در حال حاضر آمریکا در یک قطب‌بندی بسیار نزدیک به‌سر می‌برد. نظر سنجیها، آرا بسیار تنگاتنگ و نزدیکی حدود 50-50 را نشان می‌دهند. عاملی که این نزدیکی را در یک نقطه خواهد شکست، موضوع اقتصاد است. دیدگاه مردم راجع به شرایط اقتصادی و این‌که بهترین فرد برای ترمیم آن چه کسی است، نقطه عطف این رقابت خواهد بود. به همین دلیل من معتقدم رامنی برنده خواهد شد، زیرا او سابقه کافی در زمینه اقتصاد دارد، سابقه ای کاملاً موفقیت‌آمیز. برچسبی هم که اوباما به او می‌زند این است که خیلی موفق بوده است و به این وسیله می‌خواهد او را به‌عنوان یک آدم ثروتمند در اذهان مردم ایزوله کند. اما از دیدگاه من، رامنی یک انسان کاملاً موفق بوده است. اگر همین موفقیتی را که برای شرکتهایش کسب کرده برای کشور هم کسب کند، ما از موقعیت اقتصادی خیلی خوبی برخوردار خواهیم بود.
( تلویزیون فرانس 24، 5 تیر 1391)