اشرفی‌ها، خواهران، برادران، مجاهدین خلق ایران!
شهادت برادر عزیزم، محمد طاطایی، یکی از ۳۶گروگان قهرمانی که ۷۲ روز اعتصاب غذا در اسارت دژخیمان و سه سال نبرد با بیماری و جراحت پس از آن را با سرفرازی گذراند، در کشاکش بزرگ میان مجاهدین و دشمن غدار مردم ایران، پیام و آیتی است از استواری و یقین و وفای به عهد به هر قیمت ممکن، که نسل شما به آن شناخته می‌شود. محمد طاطایی، ـ  هم‌چنان‌که خواهرم بتول رجایی و مجاهد شهید حمدالله رحمانی ـ همه خالقان فضیلت انقلابی درخشانی هستند که چشمه امید و فزایندگی در مبارزه همه نسل‌ها برای آزادی است.
امروز ”محمد آفتاب” به جاودانه فروغ‌ها پیوسته، اما با زندگی پرشکوهش، با وارستگی و منش انقلابی و با صدق و صفای از یادنرفتنی‌اش، درخشش بیشتری یافته است.
تا مقاومت و مجاهدت برای آزادی جاری است آفتاب چنین مجاهدانی هرگز غروب نخواهد کرد.
راستی که چه کوهمردی، چه یلی و چه مجاهدی!
۳۳ سال رزمندگی و ایستادگی در صفوف مجاهدین، ده سال پایداری در پرافتخارترین دوره تاریخ مبارزات مردم ایران در اشرف، ۷۲ روز اعتصاب غذا در اسارت دژخیمان، سه سال نبرد با بیماری و جراحت و از طلایه داران و خادمان مسجد فاطمه زهرا.
از انسان‌های والایی که شهادتش، هم اشک‌ها را جاری می‌کند و هم دل‌ها را به خاطر چنین استقامت و شجاعتی لبریز از غرور و افتخار میکند.
این چنین‌اند مجاهدین، رزم‌‌شان الگوی ایستادگی برای جهان امروز است، اسارت‌شان وجدان‌ها را بیدار می‌کند و طاقت‌شان در برابر جراحت و بیماری درس آموز همگان.
سَلَامٌ عَلَیْکُمْ طبْتُمْ فَادْخُلُوهَا خَالدینَ ـ سلام بر شما که به بهشت برین در آمدید و جاودانه شدید...
و سلام و تسلیت به مسعود و به همه مجاهدین و هواداران‌شان در سراسر جهان.
درود و تسلیت به خانواده و آشنایان محمد.
سرودخوان و پرخروش یاد او را در صفوف خود زنده بدارید و جای او را به اضعاف پر کنید.
سلام بر شهیدان
سَلاَمٌ عَلَیْکُم بمَا صَبَرْتُمْ فَنعْمَ عُقْبَی الدَّار