• نقض تعهدات و خودداری از انتقال تجهیزات پمپاژ آب، خودروهای خدماتی و سواری، خودروها و بنگالهای ویژه بیماران،لیفتراک و مواد و ابزار لازم برای ساختن پیاده رو و سایه بان و فضای سبز در هوای 55 درجه
• ساکنان اعلام کردند گروه ششم تنها پس از تأمین حداقلهای انساندوستانه حرکت می‌کند
 
پس از دو ماه و نیم تأخیر و به‌دنبال 10روز بازرسی که از روز 14تیر آغاز شده بود، باقیمانده وسایل شخصی گروههای چهارم و پنجم از ساکنان اشرف که قرار بود در روز 17اردیبهشت منتقل شود، ظهر امروز (یکشنبه 25تیر) با 28تریلی از اشرف به لیبرتی منتقل شد.
 اما برخلاف توافق قبلی که با حضور ناظران ملل متحد و تأکیدهای نماینده دولت آمریکا و نماینده ویژه دبیرکل در 23تیر در اشرف صورت گرفت، مقامهای عراقی از انتقال سه خودروی ویژه بیماران با این ستون خودداری کردند. طبق توافق قرار بر این بود که طرف عراقی در مجموع 29تریلی برای حمل وسایل شخصی و 300کولر تأمین کند اما یک تریلی مواد غذایی برجای ماند. در 8خرداد با انتقال 300کولر و نصب توری های سایه بان به‌خاطر گرمای طاقتفرسای هوا موافقت شده بود. اکنون بعد از یک ماه و نیم کولرها منتقل شده است اما از نصب سایه بان جلوگیری شده است. سایر اقلام منتقل شده از قبیل دو منبع آب و یک منبع فاضلاب در شمار اقلام معمول است که در ستونهای قبلی هم منتقل می شد.
ساکنان اشرف و نمایندگان آنها از دو ماه پیش درخواستهای شش گانه خود را برای حرکت ستونهای بعدی و انتقال کلیه ساکنان اشرف به لیبرتی ارائه کرده بودند که همچنان معوق مانده است. علاوه بر نماینده ویژه دبیرکل، در 5 اردیبهشت مشاور ویژه وزیر خارجه آمریکا نیز به نماینده ساکنان اطمینان داده بود که خودروها و بنگالهای بیماران با گروه پنجم همراه با خودروهای خدماتی توافق شده از اشرف به لیبرتی منتقل خواهد شد. اما مقامهای عراق قولهای خود در این باره را نقض کردند. بعد از برگرداندن شش خودروی خدماتی زنان در گروه پنجم از میانه راه، مشاور ویژه وزیر خارجه آمریکا نوشت: «متأسفانه ما هم خبر برگشت خودروهای خدماتی را شنیدیم. ما آن را با مقامهای عراقی دنبال خواهیم کرد تا مشخص کنیم که چرا این قدم عجیب و غیرکمک کننده را برداشته اند».
به مدت دو ماه و نیم، اکنون تعهدات مربوط به کاروان پنجم برای حرکت ششم گروگان گرفته شد و موجب بن بست و توقف حرکت گروههای بعدی گردید.
در 11تیر گروهی از شخصیتهای آمریکایی و اروپایی برای شکستن بن بست، در پاریس، در حضور خانم مریم رجوی، رئیس جمهور برگزیده مقاومت ایران؛ با مارتین کوبلر، نماینده ویژه دبیرکل؛ و نمایندگان ساکنان اشرف و لیبرتی دیدار و گفتگو کردند.
در 12تیر شخصیتهای آمریکایی به‌عنوان میانجی لیست مواردی را که باید قبل از حرکت ستون بعدی از اشرف به لیبرتی انجام شده باشد در 10ماده به اطلاع نماینده ویژه دبیرکل و نمایندگان ساکنان رساندند. آنها نوشتند «تجهیزات زیر تا قبل از اینکه ستون بعدی از ساکنان کمپ اشرف حرکت کنند در کمپ لیبرتی باید قرار گرفته شده باشد».
همزمان در 12تیر، نایب رئیس پارلمان اروپا و رئیس کمیته بین المللی در جستجوی عدالت نیز از سوی 4000پارلمانتر در کشورهای مختلف جهان، لیست نیازمندیهای دهگانه را اعلام و خاطرنشان کرد: «بعد از گفتگوهای گسترده با نمایندگان ساکنان، نمایندگان آمریکا و نمایندگان ملل متحد، گروههای پارلمانی و شخصیتهای برجسته بین المللی، موارد دهگانه زیر حداقلهای انساندوستانه یی است که می بایست قبل از حرکت بعدی ساکنان به طور کامل محقق شود».
حداقلهای انجام ناشده عبارتند از:
1- وصل نشدن آب لیبرتی به شبکه آب شهری که طبق تأکیدات مکرر مقامهای عراقی و تأیید سفیر دنفیرید و سفیر کوبلر قرار بود تا قبل از ماه رمضان انجام شود. یک راه حل دیگر انتقال تجهیزات لازم از اشرف برای پمپاژ آب از کانال آب واقع در 150متری لیبرتی است که این هم انجام نشده است.
2- به جای انتقال همه ژنراتورهای موجود در اشرف (328دستگاه) که ساکنان اسناد خرید و مالکیت آنها را بارها ارائه کرده اند، در ستون امروز (یکشنبه-25تیر) به انتقال10ژنراتور زیر یک مگا اکتفا شده است (یک ژنراتور100کیلو وات، هفت ژنراتور 150کیلو وات، یک ژنراتور 300کیلو وات و یک ژنراتور 500کیلو وات). حکومت عراق به‌ویژه از انتقال 6ژنراتور 5/1 مگاوات در ایستگاه داخلی برق اشرف که قیمت خرید آنها 7/1میلیون دلار بوده است جلوگیری می کند و قصد سرقت آنها را دارد.
3- جلوگیری از انتقال شش خودروی خدماتی (آب و فاضلاب و سوخت) متعلق به کاروان پنجم که در 15 اردیبهشت از نیمه راه برگردانده شده بود.
4- جلوگیری از انتقال سه خودرو و شش بنگال ویژه بیماران فلج از کمر به پایین.
5- جلوگیری از انتقال پنج لیفتراک برای جابه‌جایی اقلام سنگین که اکنون با دست و بر شانه های ساکنان لیبرتی حمل می شوند.
6-جلوگیری از انتقال 50 ماشین سواری یا معادل آن اتوبوس برای 2000نفر (قبلاً 30خودرو برای 1200نفر منتقل شده است).
7- جلوگیری از سازندگی شامل پیاده رو، پاگرد، سایه بان، پله شیب دار، تأسیسات ویژه برای بیماران و محیط سبز.
8- جلوگیری از ورود به تاجران و خریداران به اشرف تا بتوانند اقلام منقول را هرچه سریعتر بخرند و بخشی از قیمت را قبل از شروع جابه‌جایی به ساکنان پرداخت کنند.
همچنین خودداری از مذاکره با ساکنان و نمایندگان مالی آنان در مورد فروش اموال غیرمنقول به دولت عراق یا با طرف حسابهای خصوصی و امضای قراردادهای مورد نیاز قبل از انتقال و شروع پرداختها و اینکه حداقل 200 نفر برای حفظ و نگهداری اموال تا زمان فروش کامل آنها در کمپ اشرف باقی بمانند.
کمیته بین المللی در جستجوی عدالت در بیانیه 18تیر خود اعلام کرده است: « هر چند مواد فوق بسیاری از مسائل مبرم و ضروری ساکنان را در بر نمی‌گیرد، اما آنها پذیرفته اند بعد از تحقق مواد فوق به طور کامل به لیبرتی منتقل شوند و ما فکر می‌کنیم این بیشترین انعطافی است که آنها می توانستند نشان دهند. این دیگر نوبت آمریکا و ملل متحد و دولت عراق است که به وظایفشان عمل کنند. ما جامعه جهانی، پارلمانها، مدافعان حقوق بشر، فعالان حقوق مدنی و حقوقدانان را به حمایت از این خواستهای حداقل فرا می‌خوانیم. جامعه جهانی در مقابل یک آزمایش بزرگ قرار رفته است. ما مایلیم تأکید کنیم برخی مسائل مهم و بنیادین مانند نامگذاری کمپ لیبرتی به عنوان کمپ پناهندگی، بازرسی کمپ اشرف توسط نیروهای آمریکایی و تعهد نماینده ویژه دبیرکل به اجتناب از هرگونه دخالت دادن رژیم ایران در سرنوشت ساکنان اشرف، موضوعات مهمی است که قابل صرفنظرکردن نیست و لازمه امنیت و حفاظت ساکنان اشرف و لیبرتی است و ما تمام تلاش خودمان را برای تحقق آنها با ملل متحد، اتحادیه اروپا، دولت آمریکا، پارلمانها و افکار عمومی به عمل می‌آوریم».
• دولت عراق از برگرداندن دو کانتینر متعلقات شخصی گروههای 4 و 5 به ارزش 120هزار دلار، که از سه ماه پیش آنها را توقیف کرده است، خودداری می کند. تمامی این اموال قانونی و غیرنظامی هستند و بسیاری از آنها در گرمای بالای 50درجه از بین می‌رود.
• مقامهای عراقی در مورد انتقال سه خودرو و شش بنگال ویژه بیماران، همچنانکه در سند ترتیبات عملیاتی 18تیر (8ژوییه) از جانب نماینده ویژه دبیرکل تأکید شده است، می‌گویند که این اقلام باید به مدت هفت روز در مکان دیگری در بیرون از اشرف بدون حضور نمایندگان اشرف و ناظران یونامی مورد بازرسی قرار گیرد و سپس با کاروانهای بعدی به لیبرتی منتقل شود. این تعلیق به محال کردن انتقال خودروها و بنگالهای ویژه بیماران فلج از کمر به پایین است. واضح است که بدون حضور نمایندگان ساکنان و ناظران سازمان ملل در زمان بازرسی هفت روزه، احتمال هر توطئه یی وجود دارد. این در حالیست که ساکنان هیچ مخالفتی با بازرسی این اقلام در داخل اشرف با حضور ناظران یونامی هر چند روز هم که طول بکشد ندارند. در بازرسی 10روزه اخیر نیز همه چیز توسط مأموران عراقی و یکان سگهای پلیسی مورد به مورد بازرسی و تفتیش شده است.
نقض تعهدات و خودداری از انتقال تجهیزات پمپاژ آب، خودروهای خدماتی و سواری، خودروها و بنگالهای ویژه بیماران، لیفتراک و مواد و ابزار لازم برای ساختن پیاده رو و سایه بان و فضای سبز در هوای 55درجه، به راستی شوکه کننده است. با این حال امروز نماینده ویژه دبیرکل از طریق یونامی به ساکنان اشرف اطلاع داد که عراقی ها از روز دوشنبه 26 تیر برای حرکت دادن گروه ششم به اشرف می آیند. ساکنان به نمایندگان یونامی گفتند: همچنانکه پیش از این، بارها اعلام کرده اند گروه ششم تنها پس از تأمین حداقلهای انساندوستانه که پیش از این بارها اعلام شده و از جمله در نامه مشترک تمامی ساکنان در 7خرداد به اطلاع دبیرکل، نماینده ویژه دبیرکل و مقامهای آمریکایی رسیده است، حرکت خواهد کرد.
مقاومت ایران بار دیگر از سازمان ملل و آمریکا و اتحادیه اروپا می‌خواهد دولت عراق را طبق یادداشت تفاهمی که با سازمان ملل امضا کرده است به تبعیت از «استانداردهای بشردوستانه و حقوق بشر» فرا بخوانند.
بدون تأمین این حداقلها رفتن ساکنان اشرف به زندان لیبرتی، استقبال از فاجعه یی است که بدون تردید ابعاد آن فراتر از فجایعی است که رژیم ایران و دست نشاندگانش در عراق از ابتدای 2009 تا کنون در اشرف علیه سا کنان بیدفاع و بی سلاح ایجاد کرده اند. تمام ساکنان افراد حفاظت شده تحت کنوانسیون 4ژنو هستند و طبق بیانیه های مکرر کمیساریای عالی پناهندگان پناهجویان و افراد مورد نگرانی و تحت حفاظتهای بین المللی هستند.
در روز 3تیر، هزاران پارلمانتر از مجمع پارلمانی شورای اروپا و مجالس قانونی 46کشور در پنج قاره در بیانیه خود نسبت به زندانسازی در لیبرتی هشدار دادند و اعلام کردند: «ادامه جابه‌جایی به لیبرتی مشروط به برآورده شدن درخواستهای حداقل ساکنان در شش ماده است. ما برای دولت آمریکا، اتحادیه اروپا و سازمان ملل نیز روشن ساخته‌ایم که برای محقق کردن همین حداقلها وارد عمل شوند و مانند گذشته مشکل را با پرداخت یک جانبه از جیب ساکنان حل نکنند. این یک راه حل ناپایدار است و رژیم ایران و دولت عراق را به اعمال خشونت و نقض مضاعف حقوق آنها تشویق می‌کند».

دبیر خانه شورای ملی مقاومت ایران
25 تیر 1391