تلویزیون عربی رژیم آخوندی( العالم) 10مرداد1391، «دولت عراق اعلام کرد مصمم است گروه تروریستی خلق را از کشورش اخراج کند و تاکید کرد که به این گروه اجازه نمی دهد که باقی ماندنش درعراق را تمدید کند و یا برای ادامه بقاء درعراق فشار بیاورد. مارتین کوبلر نماینده سازمان ملل درعراق نیز تاکید نمود که عراق به همه تعهداتش درباره این پرونده عمل کرده است.
مارتین کوبلرگفت: «به منظور محترم شمردن تمایل دولت عراق و توافقات امضاء شده با سازمان ملل، از جامعه جهانی می خواهم که دخالت کنند و اعضای خلق را قانع کنند که از عراق بروند».
فرصت بقا برای گروه تروریستی خلق در عراق به پایان رسیده است علیرغم اینکه تلاش می کند از جیب توافقات با دولت عراق و سازمان ملل زمان را بدست بیاورد و این تلاشی برای اعمال فشار بین المللی جدید است تا اینکه در عراق بمانند.  
شعبه عرب زبان تلویزیون رژیم به نام الفرات- 31ژوئیه-در پی مخالفت سازمان خلق با خط بین المللی برای انتقالشان از قرارگاه اشرف، دولت عراق با حضور سفرای اتحادیه اروپا اجلاسی برگزار کرد و در آن بر موضع خود در قبال اجرای اخراج این سازمان تروریستی از کشور تاکید نمود. نماینده ویژه دبیرکل در سخنان خود در این اجلاس مخالفت این باند با کار انتقال از قرارگاه اشرف را محکوم کرد و از این سازمان خواستار خروج از خاک عراق شد.
فالح الفیاض مشاور امنیتی گفت: دولت عراق یک مهلت نهایی برای ساکنین کمپ عراق جدید مشخص نمود تا اینکه به خط جابجایی داوطلبانه  تن دهند در غیر اینصورت نقض کنندگان این یادداشت به شمار خواهند آمد و در نتیجه دولت به مسئولیت های قانونی و مشروع  خود برای تحکیم حاکمیت عراق قیام خواهد نمود.
مارتین کوبلر گفت: «ارزیابی  ما از کمپ الحریه این است که معیارهای انسانی برای ساکنینی که در آن زندگی می کنند که تعداد آنها 2000 نفر است قابل قبول باشد کما اینکه برای 1200 ساکنان باقی مانده در کمپ اشرف نیز قابل قبول است».
به هر صورت، عراق بطور قاطع حضور هر سازمان تروریستی در خاک عراق که به منافع کشورهای همسایه ضرر و زیان می رساند را رد می کند و این عوامل پیام اطمینانخشی  می فرستد که عراق برای ایفای نقش محوری در منطقه به صحنه بازگشته است».

و اینهم تحلیل وزارت اطلاعات همراه با اعتراض به «کم کاری دولت عراق درسرکوب و اینکه که چرا به مجاهدین زمان داده وچرا درخواستهای مکرر ولایت فقیه را چنانکه باید وشاید برای انهدام نیروهای اصلی ومتشکل رژیم آنهم در زمان حساس کنونی اجرا نکرده وچرا توجه ندارد که یک روز ویک ماه زمان برای رژیم وحشت زده از تحولات منطقه و اوضاع سوریه بسیار مهم است و چرا طبق فتوای خمینی درمورد احکام ثانویه به رمضان درمقابل حفظ نظام اهمیت داده است. توجه شمارا به این تحلیل ترس آلود وزارت اطلاعات که بی نیاز ازتوضیح است جلب می  کنیم:

دنبال فرج از این ستون به آن ستون

چنانچه در خبرها آمده است، دولت عراق بار دیگر تخلیه اشرف را تمدید کرد و زمان بعدی برای انجام این موضوع را به بعد از ماه رمضان موکول کرد. در اطلاعیه رسمی که به همین مناسبت از طرف دولت عراق صادر شده است، آمده «به احترام ماه مبارک رمضان، و به احترام افراد روزه داری که ممکن است در این نقل و انتقال مورد آزار و اذیت قرار گیرند، انتقال سری بعدی نفرات اشرف به لیبرتی پس از پایان این ماه صورت خواهد گرفت».
البته این موضوع خود به تنهایی قابل تقدیر است...اما برای رهبران سازمان که بدنبال خریدن زمان (حتی یک روز) هستند، این یک ماه فرصت خوبی است تا بتوانند با لشکرکشی تبلیغاتی، کلیت این موضوع را زیر علامت سئوال ببرد.
اگر رسانه های مجاهدین را بررسی کنید به خوبی به این امر واقف خواهید شد که چگونه به دست وپا زدن افتاده است و با بکارگیری افراد معلوم الحالی مثل «صالح المطلک»، سعی شده است کلیت انتقال را زیر علامت سئوال ببرد. به این عبارت توجه کنید «دکتر صالح المطلک نایب نخست وزیر عراق فشارهای ضدانسانی بر ساکنان اشرف را محکوم کرد و ”از سازمان ملل متحد خواست تا در انتقال ساکنان اشرف به لیبرتی درنگ کند.»
همچنین به این عبارات توجه کنید:
«بیانیه مرکز عراقی روزنامه و تبلیغات در بغداد - فراخوان به نجات ساکنان اشرف و لیبرتی»
«نامه جمعیت قربانیان جنگ عراق به هیلاری کلینتون»
«تجمع حقوقدانان مستقل: کوبلر و ساکنان اشرف در بوته آزمایش عدالت بین المللی»
«بیانیه هزار حقوقدان از کشورهای مختلف عربی - فراخوان به اقدام فوری برای بحران آب در لیبرتی»
این ها تنها نمونه هایی است از دهها مورد اطلاعیه و فراخوان از شخصیتها و تجمع ها و جمعیتهای موهوم و دست ساز مجاهدین برای حمایت از ابقای نفرات اشرف و عدم تخلیه آن توسط نیروهای عراقی. راستی چرا؟
همه آنهایی که فقط نگران جان ساکنان اشرف هستند چه آنها که در صف هواداران مجاهدین هستند و چه آنها که در صف منتقدان، خواهان این هستند که هرچه زودتر نفرات به لیبرتی بروند تا در جهت تعیین تکلیف آنها به کشور ثالث اقدام شود. اما برای سازمان مجاهدین اینطور نیست. برای سازمان مجاهدین نه تنها مهم نیست که به کشور ثالث بروند بلکه تا آنجا که بشود کارشکنی می کند که این امر صورت نگیرد.
از نظر سازمان مجاهدین، ساکنان اشرف تا جایی دارای اهمیت هستند که در قالب تشکیلات مجاهدین در اشرف یا لیبرتی باشند وقتی از این قالب خارج شده و به کشور دیگر بروند یا حتی در همانجا زیر نظر سازمان ملل در بیایند، دیگر «مزدور»، «خائن» و «مامور وزارت اطلاعات» هستند.
اگر نگاه منصفانه ای به شرایط موجود بکنیم این سئوال برایمان پیش می آید که مجاهدین چه اصراری دارند که در عراق جنگ زده و تحت اشغال بمانند؟ هدف آنها از آمدن به عراق، مبارزه با رژیم ایران بوده است. در شرایطی که رئیس جمهور وقت عراق آنها را پذیرفت و امکاناتی در اختیار آنها گذاشت از جمله زمین، پول، سلاح که بتوانند با رژیم ایران مبارزه کنند. اکنون اما شرایط متفاوت از دوران قدیم عراق است. دولتی برسر کار آمده است که از سر تاپای آن با رژیم ایران تراز است. نخست وزیر، خود رئیس گروهی است که در ایران ساخته و پرورش یافته شده است....
آیا مجاهدین در چنین شرایطی میخواهند به مبارزه شان بارژیم ایران در عراق ادامه دهند؟ چگونه ؟ تحت چه استراتژی؟ با کدام تاکتیک؟...
اما همه می دانیم که مشکل مجاهدین چیز دیگری است. مشکل این است که بخوبی می دانند نفراتی را که بیش از سی سال در یک قفس به نام «تشکیلات» نگهداشته اند در صورتی که از این قفس خارج شوند دیگر نفر مجاهدین نخواهند بود، در یک کلام تشکیلات مجاهدین فروپاشیده خواهد شد. حتی به لیبرتی رفتن هم خودش قدم مهمی برای فروپاشی است. در نتیجه مجاهدین تا آنجا که بتوانند و زورشان برسد میخواهند اشرف را حفظ کنند... این تنها آس آنها در مقابل سایر گروهها و تشکلهای مخالف رژیم ایران است. در صورتی که این تشکیلات نباشد، آنها نیز به خیل صدها و هزاران گروه مخالفت دولت ایران می پیوندند که کارشان بحث سیاسی و حرف مفت زدن است.