روز اول اوت 2012، اجلاس اضطراری در کنگره آمریکا در دفاع  از خواستهای ساکنان اشرف و لیبرتی توسط نمایندگان کنگره از هردو حزب برگزار گردید، دراین اجلاس شماری از نمایندگان کنگره ازجمله ایلینا رزلهتینن،دینا روهرا باکر،دن لانگرین،شیلا جکسون لی،ماریو،قاضی تدپو،باب ترنر،تام مک،تام مک کلینتاک،جودی چو،جان لوئیز،دیوید ریورا،ترنت فرانکس شرکت داشتند.

 قاضی تدپو: عضو کمیته خارجی کنگره آمریکا،جمهوریخواه ازایالت تگزاس

از شما بسیار متشکرم. بسیار عالی است که در اینجا در کنار جنگجویان آزادی باشم. شما در راستای آزادی میجنگید، برای کسانی که به آنها عشق می ورزید، برای دوستانتان در آن سوی دنیا، همانطور که آنها نیز امروز برای آزادی می جنگند.
در قلب و ضمیر هر انسانی که تا بحال زیسته و در آینده خواهد زیست این خواست بنیادین وجود دارد که آزادانه و فارغ از اذیت و آزار زندگی کند. و این چیزی است که سازمان مجاهدین خلق ایران میخواهد.مزاحم ما نشوید! به ما صدمه نزنید! ما را شکنجه نکنید! خانواده های ما را نکشید!مزاحم مانشوید!
اما بنا به دلایلی آن احمدی نژاد حقیر و مزدورش نخست وزیر مالکی این پیام را نمیگیرند. دلایل زیادی هم برای این امر وجود دارد. اما یکی از آنها این است که سازمان مجاهدین را دوست ندارند. و به همین خاطر به چنین اعمالی متوسل میشوند.
و من از زمانی که برخی از شما به من در ایالت بزرگ تگزاس در اطاق کوچکی مراجعه کردید و حرف هایتان را زدید در کنار شما بوده ام. از زمانیکه از آزار رساندن به کسانی صحبت کردید که فقط میخواهند مزاحمشان نشوند.
دولت عراق این ایده را مطرح کرد و گفت که خب شما در محلی هستید بنام کمپ اشرف اما نمیتوانید قبل از ترک عراق در آنجا بمانید. بلکه باید به کمپ لیبرتی بروید و آنوقت میگذاریم شما عراق را ترک کنید.
ضمنا خیلی صریح میگویم که سازمان مجاهدین خلق مسلح نیست و تسلیحات و ابزار دفاعی ندارد.
مجاهدین گفتند بسیارخوب ما آنچه را که برای ترک عراق لازم است انجام خواهیم داد. ما باید قبل از ترک عراق در امنیت باشیم. بنابراین این جنگجویان آزادی موافقت کرده اند که کمپ اشرف و کمپ لیبرتی را ترک کنند.
وقتی پارسال این ایده انتقال برای انتقال مطرح شد من گفتم که این تنها یک طرح دیگر است که آن کوتوله بیابانی(احمدی نژاد) بخواهد زندگی را برای مجاهدین تلخ کند، آنها را شکنجه دهد، اهانت کند و مرعوب سازد. چون او نمیتوانست آنها را به ایران بازگرداند.
متاسفانه این پیش بینی درست از آب درآمد. و این وقایع ناگوار برای ساکنان همچنان ادامه دارد. افرادی که هیچ چیز جز آسایش و آزادی نمیخواهند.
قضیه چیست؟ ساکنان به کمپ لیبرتی منتقل شده اند
اما دست آخر هیچ یک از آنها به خارج از عراق منتقل نشده اند. تمام این بساط اداری ادامه داشته اما دست آخر آنها هنوز در عراق بسر میبرند.
حالا باید پرسید چرا؟ به نظر من دلایل زیادی وجود دارد. ما باز هم به موضوع مسائل ناگواری که ساکنان در کمپ لیبرتی متحمل آن شده اند بازخواهیم گشت. و شما اینها را در تصاویر و پوسترها نمایان کرده اید. مسائل زیادی هست.

ما وظیفه اخلاقی و حقوقی داریم که ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی را قبول کرده و از آنها حفاظت کنیم. این وظیفه اخلاقی و حقوقی متوجه ما است.
اما چه رویکردی را در پیش گرفته ایم؟ کارهای ما قطعا منجر به امنیت ساکنان کمپ لیبرتی نشده است.
ما قرار است که از طرق دیپلوماتیک دولت عراق را قانع کنیم تا حداقل با ساکنان کمپ لیبرتی و کمپ اشرف به طور انسانی رفتار کند. اما این کار صورت نگرفته است. شرایط در آنجا افتضاح است. من از زندان گوانتانامو بازدید کرده ام. و در تگزاس هم قاضی بودم. من زندان های زیادی را در سراسر جهان دیده ام. بگذارید به شما بگویم که شرایطی را که ما اجازه دادیم در کمپ لیبرتی برقرار شود بدتراز هر زندانی است که من تابحال دیده ام.
همانطور که رودی جولیانی گفته است بیش از یک اردوگاه کار اجباری نیست، جاییکه زندگی افراد در خطر است و با آنها منصفانه رفتار نمیشود. آنها به آب دسترسی ندارند و حتی نمیتوانند قبل از ترک کشور اموال خود را بفروشند و کسی پیدا خواهد شد که آنها را چپاول کند. آنها نمیتوانند از افراد ناتوان مراقبت کنند.
از نیازهای اولیه انسانی چشم پوشی میشود. چرا؟ به نظر من به خاطر وجود دولت مالکی. دولت مالکی تصمیم گرفته یک نفر را در راس امور کمپ لیبرتی بگذارد. من این فرد را ندیده ام. اسم او  سرهنگ کاظم است. شما حتما اسمش را شنیده اید. من به او میگویم سرهنگ روباه. چون داستان  او مثال همان روباهی است که از مرغداری نگهبانی میکند. سابقه این روباه جالب است چون او همان کسی بود که در آوریل گذشته دستور قتل عام 36 تن از ساکنان کمپ اشرف را صادر کرد. خیلی جالبه! که یک روباه را مسئول ساکنان بی گناه کمپ لیبرتی بکنید، او کسی است که از دسترسی ساکنان کمپ اشرف و کمپ لیبرتی به نیازمندیهای اولیه ممانعت میکند.
چرا آنها سرهنگ روباه را مسئول آنجا قرار داده اند؟ هیچ منطقی ندارد مگر اینکه نشان دهد دولت عراق میخواهد همچنان به آزار و اذیت ادامه دهد. من تنها میتوانم با رجوع به تجربه خودم صحبت کنم. من میدانم که آنها می خواهند به صورت دیپلماتیک با مالکی برخورد کنند، بگذارید از زمانی به شما بگویم که خود من و برخی از اعضای کنگره به عراق رفتیم تا با مالکی ملاقات کنیم.
در آنجا ما حین ملاقات از او درخواستی کردیم که میخواهیم به کمپ اشرف برویم تا خودمان شاهد شرایط آنجا باشیم. دنیا چیزهای متفاوتی  شنیده است که آنجا مثل یک اردوگاه کار اجباری یا بهشت است. بگذارید به آنجا برویم و خودمان قضاوت کنیم.
مالکی خیلی عصبانی و برآشفته شد که ما حتی درخواست بازدید از کمپ اشرف را مطرح کردیم. و او مؤکدانه این درخواست را رد کرد و گفت شما به کمپ اشرف نخواهید رفت.
و یکی از بزرگترین دلایلی که او توانست مانع بازدید اعضای کنگره آمریکا از کمپ اشرف شود این بود که وزارت امور خارجه همچنان نام مجاهدان اشرف را لیست‌گذاری کرده  است. این دلیلی بود که او جلو ما انداخت. گفت که دولت خود شما آنها را نامگذاری کرده است و شما نمیتوانید به آنجا بروید.
پس، این رفتار  از عواقب درنگ وزارت خارجه در لغو نامگذاری سازمان مجاهدین خلق ایران است. چون دولتهای دیگر مثل مالکی از این بهانه برای شکنجه کردن استفاده میکنند.
و فقط برای اینکه به شما نشان دهم که چقدر او قاطع بود، باید بگویم که بعد از اینکه ما آن ملاقات «دلپسند» را ترک کردیم و به محل دیگری در عراق رفتیم، از وزارت خارجه با ما تماس گرفته شد که به ما دستور داده شده که کشور را ترک کنیم.
به هر صورت، وزارت خارجه تاخیر کرده است. دادگاهها گفته اند که وزارت خارجه تاخیر کرده است. حالا زمان تصفیه حساب فرا رسیده است. حالا وقت اجرای عدالت است. عدالت برای ساکنان لیبرتی.
آنها میخواهند آنجا را ترک کنند. بگذارید بروند. و دلیل اینکه حتی یک نفر هم هنوز موفق به این کار نشده است این است که کشورهای دیگر حاضر به پذیرش آنها نیستند چون آمریکا همچنان آنها را درلیست وزارت خارجه نامگذاری کرده است. بسیار ساده است. نامگذاری سازمان مجاهدین خلق را لغو کنید. بگذارید آن افراد رها شوند. برای اینکه آنها میخواهند آزاد باشند.
آمریکا بزرگترین کشور دنیا است. ما نبردهای خود را در دفاع از حقوق بشر به پیش برده ایم. و همچنان به حقوق بشر باور داریم. ما در این رابطه خطاب به دنیا خیلی حرف میزنیم و وقت آن است که خودمان هم عمل کنیم و حقوق بشر را برای همه ساکنان اشرف و لیبرتی به رسمیت بشناسیم. چون عدالت چیزی است که ما از آن پشتیبانی میکنیم و باید بلادرنگ برقرار شود.. وباید که چنین بشود. از شما بسیار متشکرم.
نماینده کنگره  جان لوییز:
بخاطر این کلمات زیبا و معرفی تان بسیار متشکرم. من خوشوقتم، بسیار خوشنودم و از دیدن تک تک شما بسیار خوشحالم. خوشحالم که اینجا باشم. می خواهم از شما بخاطر دعوت از من تشکر کنم.
من تازه یک پرواز امروز صبح از آتلانتا داشتم
 ولی می خواستم که اینجا باشم. می خواستم اینجا باشم و به شما بگویم همانطور که یک سخنران قبلا گفت بگذارید هرگز تسلیم نشویم. شما هرگز نباید تسلیم شوید.
شما نمی توانید مساله حقوق بشر را جایگزین کنید. حقوق بشر برای همه بشریت.
در دوران جوانی من از مادرم از پدرم از پدر و مادر بزرگم و سایرین می شنیدم که وارد دردسر نشو.  ولی من وقتی با مارتین لوتر کینگ تماس گرفتم، روزا پارکس و بقیه برایم الهام بخش بود،و شنیدن کلمات خوب گاندی بعضی مواقع واجب است که وارد دردسر شوی، شما بدلیلی وارد دردسر شدید، دردسر ضروری. بنابراین اصلا اشکالی ندارد که وارد دردسر خوب شوید.
اگر به یک چیزی اعتقاد دارید باید  برایش مبارزه کنید ، فریاد بزنید و برایش بجنگید
 من یک خطبه ای را در کلیسا یکشنبه گذشته شنیدم. یک خانم کشیش جوان خطبه را خواند. و او عملا گفت که شما حق ندارید ساکت باشید. شما باید حرف بزنید. باید سخن بگویید. باید سر راه قرار گیرید. باید وارد دردسر خوب و ضروری بشوید.
حالا می دانم که شما نگران دوستان و عزیزانتان هستید. می دانم که حالا زمان بسیار دشواری است. و هر مذاکره کننده ای باید یک نگاه عمیق در پایان بکند و مجددا به صلح، عدم خشونت، صبر و درک تعهد کند.
در روزهایی که من چند کیلویی لاغرتر بودم، بخاطر نشستن در کاروانهای آزادی، برای راهپیمایی دستگیر شدم. من 40 بار دستگیر شدم. زندان شدم، کتک خوردم اما ما تسلیم نشدیم.
و من به شما می گویم برجا بمانید. ممکن است افراد بیایند و بگویند توقف کنید. شما نباید توقف کنید. به آموزش ادامه دهید. به اطلاع رسانی ادامه دهید. به  پیشروی  ونفوذ  در روح و روان و قلب سایر انسانها ادامه دهید.
بگذارید نفرات این عکسها را ببینند و داستان را بارها و بارها بگویند که شما دارید چکار می کنید، چهره انسانی شما بر آنچه دارد اتفاق می افتد. شما  از کمک و ادامه حمایت من برخوردار هستید
بسیار متشکرم.

دن لانگرین: رئیس کمیته اداری کنگره آمریکا،عضو ارشد کمیته امنیت ملی ،جمهوریخواه از ایالت کالیفرنیا

ابتدا می خواهم از همه شما بخاطر تعهدتان و شرکتتان در این جلسه مهم تشکر کنم. پایداری آن دسته از شما که در این سالن هستید یا جای دیگری در ایالات متحده و سایر نقاط جهان، الگوی فعالیتی است که فکر میکنم در حال ثمر دادن است ما هرگز نباید دو قتل عامی را که در کمپ اشرف صورت گرفت فراموش کنیم. از نظر انسانی این حوادث تاسف بار همه حاضران در این سالن را متاثر می کند و به عنوان یک موتور محرکه  واقعی و انگیزاننده برای تلاش جهت جلوگیری از اینکه مجدداً چنین چیزی اتفاق بیفتد عمل می کند.
فراخوان به عدالت برای آنهایی که نمی توانند از خودشان محافظت کنند کاری شرافتمندانه  است و ارزشهای آمریکا به واقع آنرا ایجاب میکند. در حالیکه در ابتدا کمپ لیبرتی به عنوان یک محل ترانزیت موقت برای رسیدگی به امور پناهندگی وانمود شده بود، اکنون بیش از پیش واضح است که کسانیکه از  اشرف راهی این محل شده اند با سرنوشت بسیار متفاوتی مواجه شده اندعملکرد دولت عراق یک تخطی از هدف اولیه بوده و کسانیکه در قبال این عملکرد دولت عراق سکوت کرده اند عملاً موضع آنها را برای این تخطی ها تقویت کرده اند. 
با نقض آشکار قانون انساندوستانه بین المللی، آنهایی که در کمپ لیبرتی محصور شده اند از ضرورتهای اولیه زندگی نظیر آب تمیز آشامیدنی، محروم شده اند. آیا هیچ حقی پایه یی تر از این وجود دارد؟ و آیا این اصلاً چیزی هست که بشود بر سر آن جدل کرد؟ آیا اصلاً نیاز هست که  فردی حقوق بین الملل بداند و یا با پیچیدگی های حقوق پناهندگی آشنا باشد تا بتواند بفهمدکه مورد ساده ای مثل فراهم کردن آب آشامیدنی یک حق مسلم است؟ اگرچه ساکنان و سایرین متعهد شده اند با هزینه خودشان زیرساختهای ضروری برای تولید برق را تأمین کنند، اما خواسته آنها با گوشهای کر مواجه شده است. این برای هیچکس نباید جای تعجب باشد. در حالی که بطور تکان دهنده ای خاطره شهیدان دو کشتار در کمپ اشرف را گرامی می داریم، فردی که متهم است که فرمانده یک حمله در سال 2011 علیه  اشرف بوده، همان شخصی است که حالا فرمانده کمپ لیبرتی است.
بنابراین تعجب آور نیست که آنهایی که در کمپ اشرف مانده اند مایل نیستند بروند؟ در حالیکه غریزه طبیعی آنها برای حفاظت از خود اینرا ایجاب میکند، شاید برخی بخواهند آنرا به عنوان مقاومت کردن جلوه دهند. ما نباید اجازه دهیم که این تعبیر بعنوان توجیهی برای کشتار سوم مورد استفاده قرار گیرد. آنهایی که حقوق بشر را نقض می کنند باید بفهمند که تمام جهان دارد نظاره می کند. دلیل اینکه جهان نگاه میکند به خاطر شرکت فعال وتلاشهای کسانی است که در اینجا حضور دارند.
من میخواهم از شما بخاطر توجه تان  تشکر کنم، از پشتکار شما در معرفی این موضوع به جهانیان بایستی قدردانی کرد. من کمترین تردیدی ندارم که هر قدر پشتکار شما بیشتر و هرقدر تلاش‌تان گسترده تر باشد، شانس موفقیت در حل و فصل این موضوع بیشتر خواهد بود.
وزارتخارجه آمریکا مواجه با یک مهلت است که دادگاه فرجام فدرال واشینگتن به آنها داده است که من امیدوارم که آنها تصمیم درست را در رابطه با موقعیت مجاهدین خلق ایران اتخاذ کنند. 
امید من این است که مردان و زنانی که با حسن نیت در وزارت خارجه کار می کنند، شهادت درست را در این رابطه بدهند، واقعیت قضیه این است که این شهادت تا این نقطه به تعویق افتاده است.
وقتی که قلبی می تپد برای زنده نگاه داشتن یک فرد و شهادت حضور خالق مان با هر عقیده ای که هر فرد دارد، اینکه کسی بتواند عقاید سیاسی اش را بدون ترس از سرکوب بیان کند، همین چیزهای ساده ای که همه ما را به هم پیوند میدهد، بسیار با ارزش تر از مواردی هستند که بین ما تفرقه می اندازند. و شما در همان مسیری گام میگذارید که اسلاف تان برای برسمیت شناخته شدن همین حقوق اولیه برایش جنگیده اند.
من از شما بخاطر آنچه میکنید تشکر میکنم. به نظر من داستان شما بسیار گویاست، ولی توسط همه افراد  این  کشور یا جهان شناخته شده نیست. و تلاشهای شما برای قوی نگاه داشتن صدا هایتان، همان چیزی  خواهد بود  که به نظر من نهایتاً به موفقیت شما منجر خواهد شد.
مجددا بخاطر توجه شما متشکرم

جودی چو: عضو کمیته قضایی کنگره آمریکا، عضو زیرکمیته تروریسم ،دموکرات ازایالت کالیفرنیا

صبح  شما بخیر. چه افتخاری است که همه شما را امروز در اینجا می بینم.
من سه سال پیش انتخاب شدم و ظرف سه سال گذشته، من با شما روی موضوع کمپ اشرف کار کرده ام. و باید بگویم که ظرف این سه سال من از فداکاری که در تمامی شما دیده ام متحیر شده ام که تلاش کرده اید تمامی اعضای کنگره و سناتورها را نسبت به موضوعاتی که با آن مواجه هستید و موضوع امنیت ساکنان کمپ اشرف آگاه کنید و مشاهده میکنم که عده ای از حوزه انتخاباتی من از کالیفرنیا به اینجا می آیند تا اطمینان حاصل کنند که این مسئله حل شود
 ما با همدیگر فعالیت کرده ایم که که مجاهدین را از لیست وزارت خارجه خارج کنیم و ساکنان را در حالی که به  کمپ لیبرتی می روند حفاظت کنیم میتوانم  به شما بگویم که باید با هم کار کنیم تا مطمئن شویم که انتقال ساکنان به لیبرتی بطور امن انجام شود
در منطقه در جایی که در تابستان حرارت به 111 درجه فارنهایت می رسد، دسترسی به آب تمیز و قابل اتکا می تواند موضوع بود ونبود باشد. هر چند ساکنان لیبرتی پیشنهاد کرده اند که هزنیه نصب پمپ آب ر ا در همان نزدیکی بدهند، دولت عراق هنوز رضایت نمی دهد. این کار آنها بی معنی است. چرا اجازه نمی دهند ساکنان بدون هیچگونه هزینه ای برای دولت ، از آب تمیز استفاده کنند؟
این انزجار آور است. شرایط کمپ لیبرتی باید بهبود یابند. این موضوع به حدی خطیر است که من نامه خودم را مستقیماَ به وزیر کلینتون می فرستم و از او می خواهم که دسترسی به آب و سایه بان را و نیازمندیهای ساده در کمپ را فراهم کند. تا شرایط را در کمپ لیبرتی برای زندگی کمی بهبود بخشد. 
بنابراین اجازه بدهید با همدیگر تلاش کنیم تا اطمینان حاصل کنیم حقوق همه ساکنان اشرف و لیبرتی حفاظت شود
 با تشکر از این که به اینجا آمدید.

ماریو دیازبالارت:عضوکمیته بررسی بودجه کنگره آمریکا،جمهوریخواه ازایالت فلوریدا

وقتی من به این، کمپ (لیبرتی) نگاه می کنم. کاملا متناقض است، آنها باید آن را کمپ خجالت آور می نامیدند. کمپ شرمندگی.
این باعث شرمساری است که ایالات متحده در این موضوع تعهداتی داده که آنها را پی نگرفته است بخاطر این که این اوباش را استمالت کند. باند دیکتاتور حاکم بر ایران.
این کار نه تنها بسیار احمقانه است،  بلکه غیر اخلاقی است.
شما باید بدانید که بخاطر تلاش های شما کنگره از شما حمایت می کند. شما باید بدانید که ما فهمیده ایم که این کار غیر اخلاقی است. تعهداتی داده شده بود و باید حفظ شوند. این  علاوه بر این است که وزارت خارجه رهبری را (در اینرابطه به دست نگرفته)، آنها با بدرفتاری علیه ساکنان ، همکاری می کنند.
اولین گام این است که ما باید به اعتراضمان ادامه بدهیم و خواهان آن بشویم که این دولت از همکاری با جنایاتی که در آنجا صورت می گیرد خودداری کند. تلاش کند از استمالت از آخوندها که برای یک نسل
مردم ایران را کشتار کرده اند، دست بردارد.
این تنها گام اول است. چرا که گام  واقعی  و پاسخ واقعی یکی و تنها یکی است.
 رژیم آخوندها در ایران باید تغییر کند.
با نقل قول از وینستون چرچیل که یکبار گفت، استمالت مانند غذا دادن به تمساح است. او تو را هم خواهد خورد. بنابراین یکبار دیگر، ما نه تنها باید به عنوان اولین گام بر روی این  جنایات متمرکز بشویم، بلکه نباید فراموش کنیم که وقت آن فرا رسیده است که به اپوزیسیون داخلی کمک کنیم و هر کاری را که در این زمینه ازدستمان برمی آید، انجام بدهیم و نباید در این زمینه ساکت باشیم.
این رژیمی نیست که اگر وانمود کنیم که آنها خوب هستند از ما بیشتر خوششان بیاید. ما نباید اینکار را بکنیم. ما باید به اصرار بر اینکه راه حل ایران، راه حل خاورمیانه  و جهان این است که یک تغییر رژیم کامل در ایران داشته باشیم، ادامه بدهیم. ما باید به اپوزیسیون کمک کنیم.
ما باید به آنهایی که خواستار ایستادگی هستند کمک کنیم. ما باید اینکار را با تهاجم انجام بدهیم. اینکار با توقف همکاری با آنهایی که دوباره برای ارتکاب این جنایات کمک می کنند محقق می شود.
از اینکه امیدتان را از دست نمیدهید از شما سپاسگزارم. از عزم و اراده و تمایل شما برای ایستادن تشکر می کنم.  من اطمینان دارم که حتی در تاریک ترین ساعات و حتی وقتی که شما شاهد این هستید که وزارت خارجه و دولت به نظر می رسد که این افراد را تنها می گذارند، خیلی مهم است که امید را حفظ کنید چراکه نهایتا این حادثه به وقوع خواهد پیوست. ایران آزاد خواهد شد. بدلیل وجود انسانهایی مانند شما.