اریک وورو،نماینده پارلمان فدرال سوئیس
آقای رئیس ، دوستان عزیز حاضر
الان 4 سال است که با کمک ژان شارل ریل که نماینده مجلس ملی در آن زمان بود و با کمک آقای فالکه نماینده کانتون ژنو برای کمک به اشرفیها و برای اینکه آنها یک زندگی با کرامت انسانی در کمپ اشرف داشته باشند تلاش میکنیم.
میخواهم بگویم که البته که باید رویکرد افتضاح آقای کوبلر نماینده ویژه سازمان ملل را محکوم کنم. ما اینجا در ساختمان سازمان ملل هستیم، ژنو مقر اروپایی سازمان ملل است این قابل قبول نیست که سازمان ملل اینچنین به نماینده ای که کارش به این میزان منفی است اعتماد میکند. در یک شرکت وقتی کسی چنین بد کار میکند اخراجش میکنند و یک نفر دیگر جایش میگذارند.
من جزو هیئت سوئیس در مجمع پارلمانی شورای اروپا هستم. و ما یک فشار روی شورای اروپا و کمیته اروپایی حقوق بشر گذاشتیم.
ما بطور فوری خواستار این میشویم که دولتهای عضو سازمان ملل و آمریکا مانع ورود ساکنان جدید به کمپ لیبرتی تا زمانی که شرایط حداقل فراهم نشده، شوند، منجمله وصل به شبکه شهری  آب آشامیدنی و برق و انتقال حداقل تعدادی خودرو و ساختارهای لازم برای بیماران. سازمان ملل و نماینده ویژه باید موضع قاطع در مقابل عدم اجرای تعهدات دولت عراق  اتخاذ کند.
من با دوستان سوئیسی اخیرا به پاریس رفتم و از حضور 100000 نفر مبهوت شدم. شما خانم سناتور مجری جلسه بودید. در بازگشت به سوئیس هفته بعد از این جلسه، یک نامه دریافت کردم. این نامه از اشرفی ها یا از عراق یا آمریکا یا دولت سوئیس نبود, بلکه یک نامه از سفارت ایران در سوئیس بود که به سادگی میگوید اینکه یک نماینده سوئیسی به این جلسه میرود در حالی که مجاهدین زن و بچه میکشند قابل قبول نیست!!! این نامه ای است که دریافت کردم البته جواب ندادم و به بعضی از دوستانم دادم که مطلع شوند. و این غیر قابل قبول است در حالیکه رژیم ایران خودش در کشور در حال کشتار مخالفین هستند و در سوریه در حال کشتار مردم سوریه است. این یک تلاش برای ایجاد ترس است ولی این مرا تحت تأثیر قرار نخواهد داد. چون معتقدم که بعد از سوریه این ایران خواهد بود که در وضعیت انقلاب قرار خواهد گرفت تا زمانی که این کشور به دموکراسی دست یابد.
ما چه در پارلمان  سوییس و چه در شورای اروپا  تلاشهایمان را برای کمپ اشرف ادامه خواهیم داد.

ژان شارل ری ال نماینده پارلمان فدرال سوئیس
با تشکر
شهر ژنو از شش سال پیش میزبان اعتراضات و فراخوان های خانواده های ساکنان اشرف برای عدالت بوده است. لذا ما درباره مشکلات ساکنان اشرف و لیبرتی کاملاً آگاه هستیم. ما در کنار آنها برای حمایت از مبارزه شان برای حقوق پایه ای شان هستیم که توسط دولت عراق و به درخواست ملاهای تهران پایمال میشود.
دولت عراق با وقاحت میگوید ساکنان اشرف هیچ استاتوی قانونی ندارند. فالح فیاض مشاور امنیت ملی نخست وزیر نوری مالکی این را در پارلمان اروپا اعلام کرد و در یک کنفرانس در بغداد در 31 ژوئیه تکرار کرد.
این بدین معنی است که آنها هیچ حقی ندارند. ما باید علیه این اظهارات قیام کنیم. اشرفی ها نیاز به یک حفاظت مادی از حقوق پایه شان دارند و کمیساریای عالی پناهندگان در ژنو باید این حفاظت را تامین کند.
دولت عراق براساس طرحها و دستورات رژیم ولایت فقیه تهران از لیبرتی یک زندان ساخته است که متاسفانه از همکاری نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد نیز برخوردار بوده است.
نماینده ویژه ملل متحد با موضع گیری های جانبدارانه اش طی ماههای اخیر و بویژه در آخرین جلسه شورای امنیت، دولت عراق را جری تر کرده است. از این پس او مستقیماً مسئول هرگونه خسارت و حفظ جان اشرفی ها شناخته خواهد شد.
مشکل اصلی حضور مجاهدین خلق در اشرف یا لیبرتی یا انتقال آنها به خارج از عراق نیست. مشکل بر سر وجود یک جنبش مقاومت سازمانیافته در برابر ملاها است که رژیم آن را تنها تهدید بقای حکومت خود میداند و تلاش میکند آنها را نابود یا وادار به تسلیم کند.
اگر نماینده ویژه درست میگوید و معیارهای بین المللی در لیبرتی رعایت شده اند، پس چرا از دولت عراق نمیخواهد که دربهای لیبرتی را بر روی پارلمانترها، وکلا و حتی افسران آمریکایی که سالها در عراق و در اشرف بوده اند باز کند؟ ما آماده ایم خودمان برای دیدن حقیقت به لیبرتی برویم.
بعد از شش ماه، مسائل ساده یی نظیر وصل آب و برق و تصفیه آب، ساختن سایبان در دمای 50 درجه و یا آسفالت کردن چند متر مربع در لیبرتی حل ناشده باقی مانده است، اشرفی ها حق دارند که در چنین شرایطی به لیبرتی نروند. اشرفی ها حداکثر انعطاف را از خود نشان داده اند. ساکنان چندین بار خواسته های خود را برای حرکت ششمین گروه کاهش داده اند، خواسته هایشان اکنون محدود به هشت مورد میشود.
برای اجرای این هشت ماده نیز راه حل عملی ارائه داده اند که میتواند مورد توافق همگان قرار بگیرد. آنها پیشنهاد میکنند که این موارد را خودشان با امکانات و خرج خودشان در یک مدت زمانی خیلی کوتاه انجام دهند. اما دولت عراق مخالفت میکند.
ما حمایت خود را از هشت ماده ارائه شده توسط اشرفی ها در 26 ژوئیه به سازمان ملل اعلام میکنیم.
ششمین گروه از ساکنان تنها در زمانی به کمپ لیبرتی خواهد رفت که مینیمم های انسانی شان از طریق این هشت ماده رعایت شده باشد.
در کادر کنوانسیون چهارم ژنو و توافقی که با هر یک از اشرفی ها امضا کرده است، دولت آمریکا تماماً مسئول حفاظت آنان است. اگر آمریکا نسبت به تعهد خود به اشرفی ها وفادار بود، اجازه هر سرکوبی  را در اشرف نمیداد و نمیگذاشت دولت عراق آزادانه هر نوع محدودیت ضدانسانی را روی ساکنان اعمال کند.
من حمایت کامل شهر خود را و کانتون خود را به شما در حمایت از اشرف اعلام میکنم. من یک بار به میدان ناسیون رفتم و با متحصنین صحبت کردم. آنها حدود 500  روز است که در این تحصن شرکت میکنند.
ما همواره در کنار ساکنان اشرف و نیز طبیعتا در کنار خانم مریم رجوی خواهیم بود.

کریستین پرگو، عضو شورای قانونگذاری ژنو
متشکرم و میخواهم از برگزارکنندگان برنامه و از سازمانهای غیردولتی برای شرکت شان در این جلسه، که نشاندهنده اهمیت آن است، تشکر کنم.
در واقع وقتی ما خواسته های ساکنان اشرف و لیبرتی را در مقایسه با مواردی که درخواست کرده اند می بینیم، آنرا خیلی واقعی می یابیم، ما از آب صحبت میکنیم، از خواسته های کاملاً واقعی. می بینیم که این میتواند سریعاً انجام شود و می بینیم که این یک جنگ بطور کامل سیاسی است، یک جنگ سیاسی وحشیانه بر سر همه نقاط ممکن، که در آن اجزاء کوچک زندگی روزمره تبد‌یل به موضوعات سیاسی روی میز شده است مسأله ای که باید مشخصاً از روی میز جمع شود ولی تا به امروز نشده است.

 با اینهمه، باید واقعا اینرا به رسمیت شناخت که از خیلی پیش و از زمان توافقاتی که در پایان سال 2011 انجام شده بود، اشرفی ها همواره پاسخ مثبت به تمامی خواسته های سازمان ملل متحد داده اند. خواسته هایی که ما بخوبی میدانیم بطور جاری تحت نفوذ عراق پایه ریزی شده، با علم به اینکه عراق و نخست وزیر آن مالکی شخصاً دست نشانده رژیم ملاها هستند.

ما میگوییم که موضوع خطرناکتر، موضع کنونی نماینده سازمان ملل متحد است. چگونه بطور واقعی میشود اعتماد داشت، چه اعتباری در سازمان ملل متحد هست، وقتی که آقای کوبلر در 19 ژوئیه گذشته، در شورای امنیت سازمان ملل متحد، بطور بنیادین موضعش را با تقدیر از صبر و تحمل و انعطاف مالکی, عوض کرد؟!
با این گفته، چه کسی یا چه چیزی مسخره میشود؟ بنابراین آقای کوبلر امروز چه چیز را نمایندگی میکند؟ آیا او ملل متحد را نمایندگی میکند که باید تمامی تدابیر را در جهت اینکه ساکنان اشرف با حفظ احترام به تمامی حقوق شان، در امنیت باشند، بکار گیرد، یا اینکه او میخواهد طرف عراق، رژیم ایران یا آمریکا را داشته باشد؟
من میگویم که آقای کوبلر درب را بر روی این خواسته جنایتکارانه که ما امروز از آن وحشت داریم، باز کرده است. ما ارتش عراق که وارد موضوع شده است را می بنیم، و از طرف دیگر مشاور امنیتی مالکی، همین چند روز پیش گفته : ”زمان مقرر برای بستن کمپ اشرف به پایان رسیده، و از امروز عراق حق دارد با برعهده گرفتن مسئولیت قانونی و مشروع خودش و برای تحکیم حاکمیتش، هر تصمیمی برای خروج آنها بگیرد.“

و اما نقش آمریکا، آیا در نهایت نقش آمریکا چیزی جز گذاشتن فشار بر ساکنان است؟ طوری است که آنها خودشان را در مقابل یک سررسید مشخص بیابند، یعنی سررسید آن چیزی که تعیین میکند که آیا سازمان مجاهدین خلق ایران از لیست حذف شود یا خیر؟ ما می بینیم که موضوعات مختلفی با هم گره خورده اند که در حال پاسخ گرفتن هستند، مسائلی براستی مهم و همچنین بسیار نگران کننده.
این شکلی از باج گیری است: اینکه باید اشرافیانی که امروزه هنوز در اشرف هستند با یک قیمت گزاف به لیبرتی بروند تا مسئله حذف سازمان مجاهدین از لیست به اجرا گذاشته شود، این یک باج خواهی است.

و امروز، ما اینجا هستیم در این مکان اختصاص داده شده به حقوق بشر، و در واقع ما از جامعه بین المللی میخواهیم که به مسئولیت خود عمل کند، آنطوری که باید، من نکاتی که نفرات قبل از من گفتند را تکرار نمیکنم. اما چیزی که دوست دارم با آن سخنم را به پایان ببرم تکرار دو یا سه نکته ای است که سخنرانان قبل گفتند، برای اینکه ما آنها را در خاطرمان نگه داریم و همچنین چیزی است که باید دستور کار عاجل ما باشد.
با تقبیح دروغپردازی و نیرنگ مالکی، به نکات آقای زیگلر بر میگردم که خواست که تحت نظارت های بین المللی بازداشتگاه لیبرتی به یک کمپ واقعی پناهندگی تبدیل شود. تضمین جابجایی آخرین نفرات کمپ اشرف بر مبنای طرح های پیش بینی شده و بر اساس قراردادهای مشخص. یقین داشتن از حفاظت برای ساکنان اشرف.
  من به خوبی به یاد میآورم، تعهدات و برانگیختگی 100هزار نفر یا بیش از آن را که در پایان ژوئن در پاریس بودند، کسانی که همبستگی شان و تعهدشان را به ساکنان اشرف و به مخالفین رژیم ایران که مجاهدین خلق هستند ابراز کردند.
از شما متشکرم. 
 

الهه عظیم فر
خانمها و آقایان، دوستان عزیز
هر چند که موضوع اشرف به حقوق بشر پایه ای ساکنان برمیگردد اما رفتار غیرمنطقی، بیرحمانه و فریبکارانه دولت عراق با ساکنان و نقض حقوق آنان توسط این دولت به خواست رژیم ایران اینرا ضروری میسازد که انگیزه های سیاسی که در پشت رنج ساکنان کمپ قرار دارد را برجسته سازیم.
بیش از سه سال و نیم است که ساکنان کمپ اشرف و بعد لیبرتی تحت یک محاصره غیرانسانی مورد اذیت و آزار قرار میگیرند و در معرض تهاجم میباشند. موضوع اصلی حضور اعضای سازمان مجاهدین خلق ایران در اشرف یا لیبرتی و یا انتقال آنان به خارج از عراق نیست. دعوا بر سر وجود یک اپوزیسیون سازمان یافته است که رژیم از آن خوشش نمیاید و لذا میخواهد آنرا منهدم کند و یا زیر فشار وادار به تسلیم نماید.
در 19 ژوئیه، مارتین کوبلر نماینده ویژه دبیرکل ملل متحد در عراق در گزارشش به شورای امنیت از صبر و انعطاف مالکی تقدیر کرد و ساکنان را بخاطر ایجاد دردسر سرزنش کرد. با این اظهارات وی به دولت عراق برای کشتار سوم چراغ سبز داد. ده روز بعد مشاور امنیت ملی مالکی کنفرانس مطبوعاتی در بغداد ترتیب داد تا به رسانه ها بگوید که دولت عراق به این نقطه رسیده است که جابجایی غیرداوطلبانه ساکنان اشرف اجتناب ناپذیر است. رویتر گفت: عراق میگوید که گروه مخالف ایرانی را با زور خارج خواهد ساخت.
دولت عراق بر اساس طرحها و خواسته های رژیم ایران و متاسفانه با پشتیبانی نماینده ویژه دبیرکل کمپ لیبرتی را به یک زندان تبدیل کرده است.
در حال حاضر ملل متحد و ایالات متحده مدعی هستند که شرایط و استانداردهای زندگی در لیبرتی رضایتبخش هستند در حالیکه بر اساس یک نظریه اخیر توسط گروه کار بازداشتهای خودسرانه وضعیت کمپ لیبرتی نقض ماده 9 بیانیه جهانی حقوق بشر و ماده 9 و 10 میثاق بین المللی آزادیهای مدنی و سیاسی میباشد. همانطور که آقای زیگلر گفتند این دیگر ما نیستیم که اینرا میگوییم، اینرا یک نهاد سازمان ملل گزارش کرده است و از کوبلر انتظار میرود که آنرا بپذیرد و به آن احترام بگذارد.
اگر کوبلر بواقع معتقد است که استانداردهای انساندوستانه در کمپ لیبرتی رعایت شده اند پس چرا دولت عراق درهای لیبرتی را به روی پارلمانترها، وکلا، مدافعین حقوق بشر و حتی فرماندهان آمریکایی که سالیان در عراق و اشرف خدمت کرده اند باز نمیکند؟
اجازه بدهید اینرا هم یادآوری کنم که همانطور که نمایندگان کنگره آمریکا هم بارها گفته اند بر اساس توافقنامه ای که با تک تک ساکنان امضا شده است دولت آمریکا بطور کامل مسئول حفاظت آنان میباشد. اگر آمریکا به قول خود عمل میکرد نه اجازه میداد دو قتل عام در اشرف بوقوع بپیوندد و نه اجازه میداد که دولت عراق محدودیتهای غیرانسانی بر ساکنان اعمال کند.
بنابراین همانطور که میبینید هم دبیرکل ملل متحد و هم وزیر خارجه آمریکا مسئولیت مشخص در قبال سلامتی و امنیت ساکنان در کمپ اشرف و کمپ لیبرتی دارند و ما از هر دوی آنان میخواهیم که دولت عراق را وادار کنند که به تعهدات قانونی خود پاسخ بدهد و به توافقات پایبند باشد.
از همه شما متشکرم.