در بخشی از اطلاعیه دانشجویان دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات تهران آمده است: « اکنون هنگامه سکوت و سازش نیست زیرا سکوت در برابر این دژخیمان تنها بهانه دادن به زنگی مست است تا جوانان بیشتری را در بیدادگاههایش به قتل برسانند. خون ندا آقاسلطان،سهراب اعرابی، کیانوش آسا، فصیح یاسمنی، احسان فتاحیان، مصطفی غنیان، اشکان سهرابی، امیر جوادیفر، ایمان نمازی و ترانه موسوی وثیقه تسلیم طلبی و ذلت در برابر دیکتاتور نیست؛ جوانان آزادیخواه این سرزمین جان عزیزشان را ندادند و مادران و پدران شان را داغدار بر جا نگذاشتند تا ما سکوت کنیم و راستی چه جای سکوت است هنگامی که پرده دار به تیغ می سپارد همه را؟»
دانشجویان مبارز و آزاده واحد علوم و تحقیقات تهران در بخش دیگری از اطلاعیه خود افزودند: «این اندیشه خطاست که گویا دستگاه بی رحم و ستمگر دیکتاتوری را نمی توان درهم شکست. می توان با در پیش گرفتن نبردهای پراکنده در هر کوی و برزن، دستگاه سرکوب رژیم را ناتوان و خسته کرد و در نهایت از پا انداخت. اگر قدرت آنها در آتش سلاح شان است، قدرت ما در بی شماری ما است. انتقال مبارزه به محلات و در پیش گرفتن روش جنگ و گریز کودتاچیان را ناگزیر خواهد کرد به ایجاد پایگاه های ثابت و سیار در بسیاری از مناطق و محلات دست بزنند، اما روشن است که با توجه به دامنه جنبش اعتراضی هرگز نخواهند توانست در رویارویی با جوانان ابتکار عمل را در دست بگیرند»
در بخش پایانی جمعی از دانشجویان آمده است: «چهارشنبه سوری که جشن ملی و تاریخی ماست؛ می تواند فرصتی باشد تا بار دیگر به دیکتاتور کینه توز و خونخوار که با مردم ایران بدتر از بیگانگان رفتار می کند، نشان داده شود که در برابر عظمت مردم ایران تنها یک لاشه متعفن متحرک می باشد که تاریخ دفنش به تاخیر افتاده است. چهارشنبه سوری می تواند رفراندوم خودجوش توده ای شود تا غریو شعار مرگ بر دیکتاتور و مرگ بر خامنه ای از ورای خیابان ها در پهندشت سرزمین به یغما رفته مان را جاری کند».