شـاعـری بی تــو نـمـی گـویـد غـزل

بــی نـگاهـت ، گُـل نـرویـد در بــهــار
بـی حـضـورت،دل نـمی گـیـرد قــرار

بـی کـلامـت،واژه هـا بی مـعنـی اند
بـی دلـیـلَـت،"گفته" ها بـی اعـتـبـار

بـی تو، خواب و چشم من بیگانه اند
بـی تـو ،مـی سوزد دلـم در انـتـظـار

بـی تو، مـی پـوشد افـق رَخـت عـزا
مـی شـود بی تـو جـهـانـم سـوگـوار

بـی تـو، بـاغ و دشت و جـنگل پژمُرید
بـی تـو ،ویـران شـد به دل نقش بهار

بـی تـو ،مـی مـیـرد نــوا در قلب نـی
بـی تـو ،از هـم بـگسلـد گیسوی تــار

شـاعـری بی تــو نـمـی گـویـد غـزل
بـی تـو بـگریـزد ز دل،شـور و شـرار

بـی تـو ،جانم می شود بی حوصـله
بـی تـــو ،روزَم تــیـره تـر از شام تار

بی تو  ،می پوسد به دل عزم سَـفَر
مـی گریزد بی تـو ،شادی زین دیـار

تـا بـه کـی در شـب جـهـانـم بـگـذرد
چون شوم بی تو به ظلمت ره سپار؟

چـنـد گویـم بـی تـو، از بی تو سخـن
چـنـد آرَم عُـمـر غــربــت در شــمــار

چـنـد بـیـنـم در افـــق نـقـشـی ز تـو
چـنـد جـویـم تــک ســواری در غـبـار

وای مـن، گر خستـه تـر باشی ز من
گـر نـبـاشی هـمـرَهـَم در ایـن گــذار

هـق هـقـی تلخ است بی تـو در گلو
بــی تــو سـامــانـی نــگـیــرد روزگار

دســت مـن گیر و به فردایـم کـشـان
تـا بـه کـی در چــنــبــر پــیــرار و پـار