بالا آمدن فاضلابها و پخش آن در سطح لیبرتی، همه کمپ را آلوده کرده و ساکنان را در معرض عفونت و بیماریهای گوناگون قرار داده است.

جمع شدن آب در سطح کمپ و بالا آمدن فاضلاب ناشی از دو عامل است. اول، خرابی و نارسایی زیر ساختها که از روز اول ساکنان، آن را بارها و بارها با مقامات ملل متحد و نماینده ویژه در میان گذاشته اند و هیچیک از قولهای مکتوب و شفاهی مارتین کوبلر عملی نشده است.

کوبلر در اطلاعیه 11بهمن1390 (31 ژانویه2012) اعلام کرد که لیبرتی با استانداردهای انساندوستانه انطباق دارد و زیرساختهای آن برای استقرار ساکنان اشرف کفایت می‌کند. این یک دروغ بزرگ برای بی‌خانمان کردن اجباری ساکنان اشرف بود.

عامل دوم، تی والهای بلندی است که به منظور زندان سازی دور تا دور لیبرتی کشیده شده است و باعث جمع شدن آب در درون کمپ می‌شود.

جلوگیری دولت عراق از انتقال خودروهای تأسیساتی امکان جمع‌آوری آب از سطح کمپ و ممانعت از انتقال خودروهای مسافری امکان رفت و آمد در کمپ را به صفر رسانده است.

شرایط جوی و وضعیت زیرساختها در لیبرتی در حالیست که ساکنان اجازه نیافته اند جز اندکی از بخاریها و شوفاژهای برقی و ژنراتورهایشان را به لیبرتی منتقل کنند چیزی که شرایط زیستی را برای ساکنان مضاعف کرده است.

ساکنان لیبرتی با قویترین اعتراض نسبت به بی‌خانمانسازی اجباری ساکنان و با توجه به اشکالات بنیادی زیر ساختهای لیبرتی که آن را غیرقابل سکنی می کند، خواستار بازگشت فوری به اشرف هستند.

مقاومت ایران به دبیرکل ملل متحد فرا خوان می‌دهد  بلادرنگ برای جلوگیری از اپیدمی و بهبود وضعیت ساکنان که در بیانیه 23آذرماه (13دسامبر2012) کمیساریای عالی پناهندگان مورد تأکید قرار گرفته است، برای انتقال ساکنان به اشرف دست به کار شود.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
6دی 1391(26 دسامبر2012)

(شش عدد عکس از صحنه)