بر صلیب جفا و جنایت

امروز، چهارشنبه ششم دی، خبرگزاری سپاه پاسداران(فارس) به نقل از « یک منبع آگاه در کمیته دولتی مسئول بستن پرونده منافقین در عراق» اعلام کرد:«یکی از اعضای این گروهک تروریستی، صبح دیروز سه‌شنبه خودکشی کرد». دلیل تراشی سپاه پاسداران نیز این است که «او پس از آن که پاسخی به درخواست پناهندگی‌اش به یکی از کشورهای اروپایی که دو ماه پیش ارائه داده بود، دریافت نکرد، اقدام به خودکشی کرد».

یک روز قبل از این « رادیو فردا» از تریبون های مدافع حفظ رژیم ضمن انتشار خبر این واقعه فرصت را برای فروکاستن یک جنایت علیه بشریت به «درگیری» در اشرف و پنهان کردن نقش آخوندها و دست نشاندگان عراقی شان مغتنم شمرد:« بنا بر گزارش‌ها، در جریان درگیریها میان ساکنان اشرف و نیروهای امنیتی عراق نیز که سال گذشته رخ داد، ۳۴ تن کشته شدند(5 دی91)

مجاهد خلق بهروز رحیمیان، در ساعت 12ظهر روز یکشنبه 3دی (23دسامبر2012)، پس از آن که استخبارات عراق از بستری شدن او در بیمارستان ممانعت کرد، دچار ایست قلبی شد و به شهادت رسید.

این که رژیم ولایت فقیه پس از گذشت سه روز به این جعلیات رو آورده، ناشی از بازتاب جنایت عمدی دولت عراق علیه مجاهدان آزادی است که بار دیگر نگاه ها را متوجه لیبرتی و اشرف کرد. جایی که در آن توطئه های پرجرم و جنایت آخوندها با بهره برداری از سکوت و بی عملی ملل متحد و آمریکا و خوش خدمتی های مارتین کوبلر صورت می گیرد.

روز دوشنبه محمد شیاع السودانی، وزیر حقوق‌بشر عراق به خبرگزاری آسوشیتدپرس گفت که تحقیقاتی را در مورد این موضوع شروع خواهد کرد ”و اگر مشکلی وجود داشته باشد، آن را پیدا می‌کند”.

آن زیچوس Anne Czichos، سخنگوی زن مستقر در بغداد گفت ملل ‌متحد نسبت به مرگ رحیمیان آگاه است و مانیتورکنندگان حقوق‌بشری آن، سعی می‌کنند فاکتهای این کیس را احراز کنند.(واشنگتن پست4 دی90)

روشن است که هم چنان که شورای ملی مقاومت اعلام کرده است، نوری مالکی رئیس دولت کنونی عراق و مقام های تحت امر او به دلیل جلوگیری از معالجه و مداوای بهروز مسئول قتل او هستند. اما به علاوه، یونامی و شخص مارتین کوبلر به خاطر سکوت در مقابل محاصره ضد انسانی لیبرتی و اجتناب از پیگیری شکایت شخصی بهروز و مشاور حقوقی مجاهدان لیبرتی در این باره، باید در قبال این مرگ قابل پیشگیری، پاسخگو باشند.

بهروز در روز5آذر91( 25نوامبر2012) دچار درد شدیدی در قفسه سینه شد و به‌عنوان بیمار اورژانس به بیمارستانی در بغداد منتقل گردید. پزشکان بیمارستان می‌خواستند وی را در بخش مراقبتهای ویژه (سی سی یو) بستری کنند. اما مأموران استخبارات مالکی از بستری شدن او جلوگیری کردند و با فشار به پزشکان از آنها خواستند از بستری کردن بهروز خودداری کند.

مترجم بیمار، از محل بیمارستان وضعیت وخیم بهروز و ممانعت از بستری شدن او را به اطلاع رئیس تیم مانیتورینگ یونامی در لیبرتی از طریق تلفن اطلاع داد، اما متأسفانه اقدامی صورت نگرفت و بر اثر تهدید و ترساندن پزشکان توسط مأموران عراقی، بهروز را در حالیکه از ناراحتی شدید قلب رنج می‌برد با دادن مقداری دارو به لیبرتی برگرداندند .

روز بعد 6آذر( 26نوامبر) مشاور حقوقی مجاهدان لیبرتی در گزارشی برای مارتین کوبلر ، معاون وی جورجی باستین، فرانچسکو موتا رئیس گروه حقوق بشر یونامی، و برای مقامات آمریکایی و کمیساریای عالی پناهندگان در عراق با اعتراض شدید به آزار یک بیمار در بغداد توسط مأموران اطلاعاتی حکومت عراق نوشت: «شب گذشته بیماری که به خاطر بیماری قلبی و تحت عنوان مورد اورژانس توسط پزشک کلینیک لیبرتی به بغداد اعزام شده بود، توسط مأموران اطلاعاتی عراقی که همراه وی بودند مورد اذیت و آزار قرارگرفت».

مجاهد خلق بهروز رحیمان خود نیز در همان روز 6آذر 91نامه یی به دفتر حقوق بشر یونامی به ریاست کوبلر نوشته که به به اندازه روشنگر است. (متن نامه را در این لینک ملاحظه می کنید)

نامه بهروز و سایر مدارک و گواهی های مربوط به پرونده پزشکی او اسناد قصد آگاهانه دولت عراق برای زجرکش کردن بیماران در لیبرتی و اشرف است. (به نامه دکتر حسن جزایری به دبیر کل ملل متحد توجه کنید)

جامعه جهانی نباید بیش از این درباره جنایت های فاشیسم دینی حاکم بر ایران علیه جنبش مقاومت سکوت کند.