روزنامه واشنگتن پست در شماره مورخ 14 دی ماه خود که توسط شورای سردبیری این روزنامه نوشته شد، از بررسی مواضع و خواستهای رژیم ایران و دولت آمریکا درباره برنامه اتمی این نتیجه میگیردکه زمان تعیین تکلیف این پرونده فرا رسیده است.
بخشهایی از این بررسی:
« با شروع سال جدید، دولت اوباما و شرکای دیپلوماتیک آن انتظار دارند که بعد از یک وقفه 6ماهه، مذاکره با ایران بر سر برنامه اتمی آن، از سر گرفته شود. اما نشانه‌های معدودی وجود دارد که یک راهگشایی در این زمینه وجود داشته باشد.
ائتلاف بین‌المللی متشکل از 5 عضو دائم شورای امنیت ملل متحد و آلمان، می‌خواهد نسخه اندک متفاوتی از همان معامله را که ایران، در ژوئن گذشته آن را رد کرد، ارائه دهد، با این امید اندک که درد ناشی از تحریمهای اقتصادی، ممکن است موجب شده باشد که رهبر عالی، علی خامنه‌ای، موضع خود را ملایم‌تر کند. اما هیچ نشانه‌ای از آن وجود ندارد: در حقیقت، ایران در موافقت با یک ملاقات جدید، کند عمل کرده و به‌گفته نیویورک تایمز، به محک گذاری دولت اوباما بعد از انتخابات، در زمینه گفتگوهای مستقیم و دوجانبه واکنش نشان نداده است. . .
اما ایران در ماه ژوئن روشن ساخت که انتظارات خیلی بیشتری، از هرگونه توافقنامه‌ای، دارد. . . مذاکره‌کنندگان ایرانی هم‌چنین روشن ساخته‌اند که می‌خواهند یک توافق اتمی را، با جنگ داخلی در سوریه. . . مرتبط سازند.
بیشتر این درخواستها، به‌درستی برای دولت اوباما غیرقابل‌قبول هستند: برای مثال، آینده روابط سوریه با ایران، باید توسط سوریها بعد از برکناری دولت اسد تعیین شود نه توسط یک قرارداد بین‌المللی. . .
در عین حال، آمریکا، و بیشتر از آن، اسراییل، نمی‌توانند بسادگی، برای به‌دست آوردن معامله‌ای، چندین ماه دیگر منتظر بمانند. اگر ایران به غنی‌سازی اورانیوم با غلظت 20 درصدی ادامه دهد، ممکن است به قدر کافی مواد به‌دست آورد که بتواند به سرعت، تا اواسط امسال، یک بمب بسازد و به‌طور بالقوه، به یک راهگشایی در قابلیتهایی دست یابد، که هم اوباما و هم دولت اسراییل، عهد کرده‌اند از آن ممانعت به‌عمل آورند. . .
اگر مذاکرات هم‌چنان راکد بمانند، آقای اوباما باید یک پیشنهاد جامع به ایران ارائه دهد که در مقابل برداشتن تحریمها، ایران برای همیشه غنی‌سازی اورانیوم را محدود کرده و امکان نظارت شدید بین‌المللی را فراهم آورد. فایده‌این کار این خواهد بود که رژیم را، در برابر یک انتخاب صریح قرار می‌دهد و روشن می‌سازد که آیا راه‌حل دیپلوماتیکی وجود دارد یا نه».
