به گزارش خبرگزاری حکومتی ایلنا، کارگران رسمی این کارخانه در نامهیی به «کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار استان قزوین»، شکایت کردند که « کارفرما حتی پول یک قرص نان هم به ما نمیدهد».
کارگران معترض که دارای سابقه کاری بین ۱۶ تا ۲۸ سال هستند، گفتهاند:«ما جوانی خود را در این شرکت سپری کرده‌ایم و حالا بدون درآمد و بلاتکلیف مانده‌ایم»… «تامین اجتماعی البرز هم به ما خدمات نمی‌دهد. در حالی که ما مریض داریم و در عین گرفتاری کاری، درآمدی نداریم، تامین اجتماعی دفترچه‌های ما را اعتبار نمی‌زند».
همزمان در قزوین، رئیس « کانون هماهنگی شوراهای اسلامی کار» که یکی از نهادهای سرکوب کارگری است، اعتراف کرد که «کارگران بیش از ۵۰ واحد صنعتی قزوین از یک تا ۲۴ ماه حقوق معوقه دارند».
وی گفت: « کارفرما‌ها نیز به دلیل مشکلات متعدد توانایی پرادخت بیمه کارگران را ندارند و تامین اجتماعی نیز از تعویض و تمدید دفترچه‌های بیمه شده‌ها خودداری می‌کند».
احمدی نائب رئیس کانون مزبور نیز گفت:« در شرایط فعلی اقتصادی کارگران قراردادی در انتهای هر ماه یک بار می‌میرند و زنده می‌شوند که آیا قرارداد موقت کارشان تمدید خواهد شد یا نه. با این شرایط که امنیت شغلی برای کارگران وجود ندارد».