این مرکزاقامتی روزانه بطور میانگین 30 نفر بیمار را تحت درمان خود دارد. درآمد تامین مخارج و هزینه های این مرکز از طریق دریافت هزینه ایی برابر 7 هزار تومان در روز بابت شام،ناهار، میان وعده و … از بیماران و در صورتیکه نفرات خیری پیداشوند که کمکی به این مرکز درمانی داشته باشند، تامین میشود. این مرکز اقامتی با همت و تلاش تعدادی از نفرات خیر که بفکر درمان بیماران مبتلا به اعتیاد بوده اند شکل گرفته است.ریل درمان این بیماری مینیمم 4 الی 6 ماه است و سپس به گذراندن یک پروسه 18 ماهه پیگیری شامل تحت درمان بودن و آموزشهای مختلف نیاز دارد. ریل درمان و رسیدگی و امکانات در این مرکز اساساً با استانداردهای کشورهای پیشرفته و اروپایی و… همخوانی ندارد.در این کشورها ریل درمان و اقامت دو ساله برنامه ریزی میشود، فرد بیمار در دوره اقامت خود در این مراکز ، از یک سری هزینه های اجتماعی بهره مند میشود،میزانی از هزینه ها توسط دولت یا افراد خیر در جامعه تامین میشود و خانواده بیماران از لحاظ مالی و امکانات پشتیبانی میشوند و 2 سال پیگیر درمانش میشوند و بعد از دو سال وارد حوزه اشتغال او میشوند. در حالیکه این ریل در ایران اساساً ، چون دولت خودش وارد کننده اصلی مواد مخدر و حمایت کننده وارد کنندگان مواد مخدر است، عملاً هیچگونه کمکی به این مراکز نمیکند و این مراکز که بطور خودجوش توسط نفرات خیر تاسیس شده اند عملاً دچار مشکلات مالی زیادی هستندو در پروسه کاری خود با تضادها و معضلات زیادی برخورد میکنند ونهایتاً کارشان نیز به نتیجه و ثمردهی مناسب خود نمیرسد.
بسیاری از باصطلاح خیرین در کار مسجد سازی و مدرسه سازی کار میکنند ولی با موضوع ترک اعتیاد به عنوان یک بیماری برخورد نکرده و آنرا یک کارمجرمانه تلقی میکنند و هیچگونه کمکی هم به این مراکز نمیکنند.این مرکز با مشکل جدی نداشتن روانشناس و پزشک مواجه است که عملاً ریل درمان را برای این مرکز دشوار میکند.یکی از جدی ترین مشکلات این مراکز بازگشت داده شدن بیمارانی است که مدتی به این مراکز جهت درمان مراجعه میکنند، از آنجاییکه خانواده های آنها با مشکل جدی بر سر پرداخت هزینه آنها مواجه هستند و قدرت پرداخت این هزینه را ندارند و هیچ کمکی هم از طرف دولت نمیشوند عملاً بیماران را از این مراکزخارج میکنند.نکته قابل توجه این است که بالاترین آمار اعتیاد در افرادی است که درصنایع سنگین کار میکنند و فشارهای جسمی و روحی فراوان باعث روی آوردن آنها به این معضل برای کم کردن فشار روی خود میشود.یکی از برنامه های درمانی نفرات معتاد این است که تا شش ماه نباید کار سنگین انجام دهند. کارهایی که از لحاظ روحی و روانی و جسمی فشار میآید ، در حالیکه وقتی نفر مجدداً به جامعه برمیگردد بعلت مشکلات فراوان مالی و اقتصادی که باآن موجه است عملاً مجبور به روی آوردن به کارهای سنگین بلحاظ جسمی و روحی میشوند و عملاً باعث برگشت وضعیت آنها به شکل سابق میشود.
لازم به ذکر است که مراکز درمانی که در حال حاضر تاسیس و راه اندازی میشوند با الگوی مصرف ”شیشه” کار میکنند و برای کسانی که مصرف شیشه داشته اند حداقل 4 را باید در مراکز درمانی بمانند اما بعلت اینکه خانواده ها امکان پرداخت این مبلغ را ندارند از طرفی چون شرایط و وضعیت اقتصادی و اجتماعی نیز در ایران بشدت بهم ریخته و در وضعیت نامناسب وناهنجاری است روز بروز بر مشکلات آنها اضافه میشود و عملاً به وضعیت قبلی خود برگشت میخورند.