«زنان نیروی تغییر و ضد بنیادگرایی» اور سوراواز - 10 مارس 2013 (20 اسفند 91)

فراخوان برای حفاظت از 1000 زن قهرمان اشرفی بازگشت مجاهدان لیبرتی به اشرف

سخنرانی رئیس جمهور برگزیده مقاومت:

خواهران عزیزم! نمایندگان‌ محترم از همه کشورها که  الان در اینجا حضور دارید!
بخصوص خواهران عزیزی که از مصر، فلسطین، اردن و همه کشورها اینجا به خانة مقاومت ایران آمدهاید، به همة شما خوش‌آمد میگویم.  
بمناسبت روز جهانی زن به مناسبت تمام زنان در سراسر جهان برای آزادی و برابری درود میفرستیم. ما برای خاتمه دادن به رنجهای مردممان در ایران، در منطقه و در هرکجای دنیا که هستند بپاخاسته‌ایم. و بطور ویژه  برای پایان دادن به رنجهای زنان.
و خوب میدانیم که هرجا، هرستمی که علیه زنان اعمال میشود، اگر بتوانیم آنرا محو کنیم و از صحنه حذف کنیم، به همان اندازه جهان بشری رها میشه و آزاد میشود. فکر میکنم که دستیابی به برابری یک مبارزه بی امان طلب میکنه یعنی  نباید آنرا متوقف کرد. برطرف کردن رنجهای زنان، شما بخصوص خواهران عزیزم بهتر میدانید که ازخودگذشتگیهای بسیاری را می‌طلبد، بویژه بویژه قبل از همه  ص از طرف زنان.
بنابراین مبارزه زنان را نباید متوقف کرد همه بخاطر خودشان هم بخاطر کل جامعه. در هر کجای دنیا که باشد. ولی فکر میکنم شما بهتر از همه میدانید که این مبارزه و این روز باید با تعهدات مشخص همراه باشد. من فکر میکنم تعهد به حمایت فوری از زنانی که در هرکجای دنیا الان مواجه با سرکوب با فاجعه و با دشواریهای زیاد هستند. یک ضرورت است.

تعهد به ایستادگی در برابر یک دیکتاتوری که زنان را به بند کشیده، یک ضرورت است. و تعهد به یک بسیج بخصوص در مورد خطری که زنان را در همه جا تهدید میکند. یک ضرورت است.
فکر میکنم با این رویکرد به آرمان برابری میشود، پیش رفت و امیدوار بود که قطعاً به نتیجه خواهد رسید. با تکیه بر تعهد آنهم تعهد مشخص، در زمان مشخص و در مکان مشخص.
من فکر میکنم اگر از اینجا شروع کنیم بنابراین ما امروز اینجا نشستیم که بتوانیم که قبل از هرچیز تعهدات خودمان را یادآوری کنیم. چون فکر میکنم اگر بخواهیم روز جهانی زن را گرامی بداریم، باید از همین روز، از دیروز، از امروز و از فردا بسرعت تعهداتمان را برنامه ریزی کنیم و برای آنها بتوانیم با نقشه مسیر مشخص با زمابندی مشخص پیش برویم. این چیزی است که به ما قدرت میدهد که بتوانیم که آرممان، و خواسته و حرفمان را پیش ببریم.

بنابراین، من دلم میخواهد اول شروع کنم از خواهرانمان در سوریه که در وضعیت بسیار بسیار سخت و دشوار و سهمگینی قرار دارند. ما داریم هر روز می بینیم صحنه‌هایی که تحملش برای هر انسانی مشکل است. کشتار زنان و کودکان آنهم در ابعادی گسترده است.
بنابه آماری که میدهند تا الان بیش از 90هزار شهید در دو سال گذشته مردم سوریه داشته اند که بسیاری از آنها را زنها و کودکان تشکیل داده اند.

من فکر میکنم این تعداد شهید در میان کودکان، آنهم در برابر دوربینهای خبرنگاری، در برابر انظار بین المللی در زمان وقوع جرم دنیا دارد به آنها نگاه میکند. یک نوع جدید از جنایت علیه بشریت است که واقع میشود و متاسفانه دنیا در مقابلش سکوت کرده است. و ما امروز جمع شده ایم که یکبار دیگر تکرار کنیم که زنان میتوانند علیه این جنایت علیه بشریت بشورند و اجازه ندهند که دنیا در مقابل تا این حد در  مقابل جنایت سکوت کنند.
متاسفانه متاسفانه، تکرار این صحنه‌های جنایت، گویی آنرا برای همه عادی میکند. ولی واقعا این عادی نیست. ما در مورد جنایت علیه بشریت شنیده‌ایم که چه کرده‌اند. اما تا آنجا که حافظه من اجازه میدهد، همواره در مورد این جنایتها بعد از اینکه واقع شده، زیاد گفته و نوشته اند. خیلی فرق میکند تا اینکه ما شاهدیم که با این کودکان و زنان چه میکنند. بنابراین من فکر میکنم،  نباید اجازه بدهیم، دولتها، سازمان ملل و همه قدرتهای سیاسی، اینچنین سکوت را در مقابل این فاجعه و ننگی که در سوریه در جریان است ادامه بدهند.

ما همچنین امروز جمع شده ایم برای اینکه اعتراض کنیم، در مقابل آنچه که در عراق میگذرد. ما در عراق شاهدیم که در مورد زنان و دختران ما چه میکنند. چه نوعی از سرکوب و توحش، و باز به نوعی جنایت علیه بشریت.
زندانی کردن زنان عراقی بخاطر نسبت خانوادگی و یا دلایلی که ربطی به آنها ندارد، این یکی از فجایع این دوران است.

من فکر میکنم باید یک کارزار بین المللی را برای بلند کردن صدای زنان عراقی در سراسر دنیا به پیش برد. چون آنچه که در عراق میگذرد، باید مطمئن باشیم که نمیتواند در حیطه عراق بماند.

من الان در باره ایران خواهم گفت. چون هشدارهایی که ما در باره ایران دادیم در حیطه ایران نماند. دامنش سراسر منطقه را فرا گرفت، از سوریه، عراق، لبنان، نوارغزه و سایر کشورها، افغانستان، سودان، یمن، یکی یکی  نمایندگانی که اینجا هستند میتوانند هرکدام از کشورشان بگویند.
و آنچه  الان دولت جنایتکار مالکی  بر سر زنان عراقی میآورد یکی از سیاهترین دورانهای زنان عراقی است. من مصاحبه پدری را دیدم یا شنیدم یا خواندم و مصاحبه بسیاری از زنان را. که این پدر میگفت، دخترش یک دختر جوان و بسیار کم سن و سال بوده است وقتی دستگیر شده است و وقتی از زندان آزاد شده همراه به سه بچه بوده است. و این مایه شرم است که در حال حاضر حکومتی است که به این سادگی این جرمها را مرتکب میشود و بعد در تلویزیونها و مطبوعات گفته میشود و اعتراضی جهانی علیه این حکومت وجود ندارد.

بنابراین من فکر میکنم وظیفه زنان در این روز برای این موضوع مشخص است یعنی سرکوب زنان در عراق، در دستور کارشان، برنامه و تعهد مشخصی را بگذارند.
من همچنین میخواهم امروز فراخوان مشخصی بدهم در مورد هزار زن قهرمان، هزار زن مبارز و هزار زن مجاهد در لیبرتی و اشرف.
همه میدانند که بوضوح جان آنها در خطر است، هر لحظه متصور است که مجدداً حملات موشکی علیه آنها انجام بگیرد آنهم شب هنگام. در شرایطی که هیچ امکانی برای دفاع از خودشان ندارند. سکوت در مقابل چنین جنایتی و چنین دولتی.

دولتی که به فرمان خامنه ای همه توطئه ها علیه مجاهدین را انجام داده. آنها را در یک جابجایی اجباری از اشرف به لیبرتی برده است. همه امکانات آنها را از آنها سلب کرده، در یک زندان نیم کیلومتری آنها را محصور کرده است. بدون هیچ امکاناتی. و بعد در همکاری با خودش، یعنی با خود دولت عراق، نیروهای سپاه قدس حملات موشکی علیه مجاهدین در لیبرتی ترتیب میدهند. و بعد از کشتار هفت مجاهد، از خواهر عزیزم پوران نجفی تا 6برادر دیگر، و مجروح شدن 100نفر از جمله تعدادی از خواهران عزیزمان. دولت عراق میگوید با وقاحت تمام، که ما نمیتوانیم تضمین کنیم که حمله دیگری صورت نگیرد. متصور است که بازهم حملات دیگری باشد.
بنابراین من فکر میکنم، وقتی که اینقدر صریح در مقابل جنایاتی که آنجا علیه مجاهدین انجام میشود، جامعه بین المللی سکوت کنند. معنی‌اش تشویق جنایتکاران و سرکوبگران هست که حملات بیشتری را تدارک ببینند.

همه شما خوب میدانید که تا آنجا که به رژیم خامنه‌ای برمیگردد. چون نزدیک به باصطلاح انتخاباتشان هست. انتخابات نمایشی در حالیکه مذاکرات اتمی آنها را بشدت تحت فشار قرار داده، در حالیکه نارضایتی جامعه ایران بشدت روبه افزایش است و شرایط جامعه، یک شرایط در حال انفجار است. در این شرایط معمولاً وقتی رژیم شرایطش بسیار سخت و طاقت فرسا میشود. تنها راه برون رفتش ، حمله و کشتار، تنها سازمان و تنها اپوزیسیون سازمانیافته در مقابلش هست. که به این وسیله به نیروهای خودش روحیه بدهد. چون وضعشان بسیار خراب است.

بنابراین من امروز میخواهم از این فرصت استفاده کنم و از همه شما خواهران و برادران عزیزی که اینجا هستیم، تقاضا کنم که  یک کارزار بین المللی را برای جلوگیری از تجدید یک فاجعه مجدد، برای جلوگیری از یک حمله وحشیانة دیگر، که قطعاً محصول آن، کشتار تعداد زیادی از خواهران و برادران ما در لیبرتی خواهد بود. بتوانیم این کارزار را پیش ببریم و این تعهد را برای خودمان بگذاریم  که جامعه بین‌المللی را وادار کنیم که این سکوت را بشکند. و از اهرمهای قدرتش استفاده کند به دولت عراق، به سازمان ملل و به شورای امنیت و  فشار بیاورند. چون هرکدام از اینها در جای خودشان، و تعهداتشان، حفاظت و امنیت ساکنان اشرف و لیبرتی هست به آن متعهد بمانند و آنرا تضمین کنند.
من فکر میکنم اینها تعهدات بسیار عاجل و فوری ما هست. البته من باید بگویم که ما تعهدات دیگری هم داریم. وضعیت زنان در سایر کشورهای منطقه که از نظر من، ریشة همه آنها و ریشة تمام مشکلات منطقه از زن و مرد و بویژه زنان، ناشی از حضور یک دیکتاتوری مذهبی، ناشی از یک وجود رژیم بنیادگرا، ناشی از وجود رژیمی که فقط بوسیلة ارعاب و ترور در داخل و صدور تروریسم و بنیادگرایی در خارج خودش توانسته سرپا بماند. تمام مشکلات منطقه و دولتها از اینجاست. من امیدوارم که فرصت باشد بتوانم بیشتر به شما توضیح بدهم.

ما الان گزارشات موثقی داریم از آنچه که رژیم خامنه ای انجام میدهد که ولو یک روز بیشتر دولت بشار اسد را سرپا نگهدارد. اخباری که ما داریم، در همین ماههای گذشته،  بیش از 4تا5میلیارد دلار هزینه کرده برای اینکه بتواند یک نیرو  به نام جیش الشعبی که مشابه آنچه در ایران بسیجی می‌نامند در آنجا تشکیل دهد.  این نیرو را اخبار متفاوتی است از درون رژیم، که بین 10هزار، 20هزار تا 50هزار میگویند. این نیرو را سپاه قدس را فرستادند که آموزش دادند، سازمان دادند، سلاح دادند. مبالغ زیادی دلارهای نفتی را که باید خرج مردم گرسنه و فقیر ایران بشود. به آنجا فرستاده اند، که بتواند چنین نیرویی برای حفظ و حراست از حکومت بشار و حفظ وحراست از دمشق پایتخت سوریه، مسئولیت و تعهدشان این است.

حتما شما شنیده اید که سران رژیم رسماً در رادیو و تلویزیونهای علنی‌شان گفته اند. که سوریه برای ما استان سی‌وپنجم هست. یعنی حفظش از استانهای ایران برای ما مهمتر و واجبتر است . یعنی حکومت خامنه ای کارش به جایی رسیده و راست هم میگوید، حفظ سوریه با بشار اسد، در این شرایط برایش بسیار بسیار مهمتر است تا حفظ یکی یا چندتا از استانهای ایران.
بنابراین  من فکر میکنم در چنین شرایطی که رژیم دیکتاتوری مذهبی حاکم بر ایران، باتمام قوا تلاش میکند حفظ کند این عمق استراتژیک را، یعنی سوریه را و بعد عراق را. که بعد آنجا هم با تمام قوا پشت حکومت مالکی ایستاده است.
در حالیکه ما شاهدیم که مردم عراق، الان ماههاست در خیابانها هستند. در میدانها هستند. در حال تحصن و اعتصاب و اعتراض هستند تظاهرات میلیونی هر هفته میگذارندو خیلی وقت است که شعار ضرورت رفتن مالکی را هم داده اند. بنابراین در چنین شرایطی، باز آنچه روشن و هویداست، دستهای پنهان و آشکار رژیم خامنه‌ای و نیروی قدس است و سرکرده‌های آن، که دارند به هرقیمت حکومت مالکی را سرپا نگهدارند.    
بارها سران رژیم گفته اند که اگر سوریه و عراق را از دست بدهند. جنگ با آنها به داخل مرزهای ایران می‌کشد. و این کار بسیار سختی است. به همین دلیل تلاش میکنند که جنگ را در این کشورها نگه دارند.
و حتماً شما شنیده‌اید که این روزها اخبار میگوید که آنها جدیداً نیروی حزب الله لبنان و حتی نیروهای عراقی را در جنگ سوریه وارد کرده اند.

بنابراین ما شاهدیم هر روز سکوت و هر ماه سکوت و  هر سال سکوت در مقابل رژیم خامنه‌ای، ضرر و زیانش را نه فقط مردم ایران بلکه کل مردم منطقه قیمت آنرا میدهند. و ما باید شاهد متاسفانه خرابی بیشتر، فاجعه بیشتر، سرکوبهای بیشتر باشیم. فجایع و سرکوبهایی که از فقط پاسداران خمینی و خامنه‌ای برمیاید. که آن در کل منطقه ترویج میکنند. شما نگاه کنید به نحوه بمباران بشار اسد که شهرهادی مردم خودش را هدف قرار داده است. از کی اینها را آموخته است. کدام حکومتی با مردم خودش با اسکاد بی با بمبهای بشکه‌ای که پر از ترکش است. اینها فقط روشهای توحش و بربریت یک دیکتاتوری مذهبی است. آنقدر در ایران تجربه کرده است. آنقدر در زندانها کشته و شکنجه کرده است. که از تجربه در واقع میشود گفت که پیشتاز و سرآمد است. حالا همه این تجارب را به سایر کشورهای منطقه میدهد.
بنابراین، در این روز به این مناسبت که اینجا جمع شده ایم خوب است که تعهد برای خودمان بگذاریم که هرچه سریعتر بتوانیم این صداها را صدای این زنان را، از هزار زن قهرمان در اشرف و لیبرتی، از صدای زنان و کودکان سوریه، از صدای زنان و کودکان عراق و در کل منطقه به گوش کل دنیا برسانیم. از صدای کودکان و زنان در نوارغزه.
من یکی یکی اسم نمیبرم، فکر میکنم نمایندگان اینجا هستند من الان منتظرم که همه شمارا بشنوم و اجازه ندهیم که این سرکوب و توحش و بربریت ادامه پیدا کند.

الان همه میدانند که این حکومت نامشروع است، مردم ایران آن را نمیخواهند. مجاهدین و مقاومت ایران در صف مقدم این مردم و زنان مجاهد و مبارز در صف مقدم این مقاومت ایستادند ، به هیچ عنوان نمی‌پذیرند، سرخم نمیکنند، کوتاه نمیآیند. هرچقدر هم که این رژیم فشارهایش را افزایش بدهد. توطئه‌هایش را پیچیده‌تر کند و آنها را تحت سرکوب بیشتر کند.

بنابراین وقت آنست که زنان در سطح بین‌المللی، جبهة گسترده ضدبنیادگرایی و جبهه گسترده ضد دیکتاتوری مذهبی را، این جبهه گسترده برای رهاسازی مردم منطقه از شر بینادگراها را هرچه گسترده‌تر کنند و هرچه گسترده‌تر کنیم.

شعار برابری زن و مرد شعار خیلی خوبی است. شعار آزادی و رهایی زنان، شعار خیلی خوبی است. همه حاضرند شعارش را بدهند، ولی قیمتش را نه.
قیمتش زیاد است، زمان زیادی میخواهد و باید هزینه زیادی کرد. اما اگر ما دست از مبارزه نکشیم. اگر ما در مقابل تعادل قوای موجود، در هر شرایطی در هر جا جا نزنیم و کوتاه نیاییم. قطعاً میتوانیم در صحنه باقی بمانیم، و وقتی باقی بمانیم قطعاً میتوانیم پیش برویم. من فکر میکنم تعهدات ما، امروز که دور هم جمع شدیم، در مورد خواهران و برادرانمان در لیبرتی در باره حفظ امنیت آنها،  که باید سازمان ملل و آمریکا و  شورای امنیت مداخله کنند  تصمیم جدی بگیرند و تضمین کنند.

در مورد وضعیت نماینده دبیرکل ملل متحد که متاسفانه یک نماینده بیطرف نیست و باید تعویض شود و همچنین یک کمیسیون تحقیق در مورد حمله ای که پیش آمده، که چه دستهایی در کار بوده و نهایتاً  برای  تضمین امنیت ساکنین در لیبرتی، که در شرایط موجود، تنها راه حل عملی، بازگشت به اشرف است.
بخصوص که الان آثار و شواهد و اطلاعات میگوید که مردم آفریقا هم، کشورهای آفریقایی هم در معرض بنیادگرایی، صدورتروریسم و دست اندازی ملاها هستند. بنابراین ،ما  قبل از اینکه اون بتواند خودش را گسترش بدهد، جبهه مان راگسترش بدهیم، تعهداتمان را امروز مجدداً یادآوری کنیم.

من مطمئنم، با حضور زنان مؤمن به آرمان برابری، مؤمن به آرمان مقاومت در مقابل زور، ظلم و دیکتاتوری که  در تک تک شما هست و در مردمی که شما آنها را نمایندگی میکنید. ما میتوانیم، ما میتوانیم این دشمن را عقب بنشانیم و این دشمن را در ایران، و در کل منطقه جارو کنیم.
این تعهد ماست، این قدرت ماست، این توانایی ماست، میتوان و باید.
با تشکر از همة شما،