درخواستهای امنیتی مبرم و مشروع ساکنان لیبرتی پس از حمله جنایتکارانه موشکی

پس از سه حمام خون علیه اپوزیسیون ایران در عراق مسأله مبرم امنیت در لیبرتی فقط با قبول 210نفر درآلبانی و سریال اطلاعیه ها و ابراز امیدواری و تعهدات انجام نشده، قابل دور زدن نیست.

مقاومت ایران قدردانی و تشکرات خود را از دولت آلبانی برای قبول 210نفر از ساکنان  لیبرتی ابراز کرده و از دیماه 91 (دسامبر2012)  لیست شماره یک بیماران و افرادی را که خواهان تسریع در اعزام آنهاست، در چندین نوبت به کمیساریای عالی پناهندگان و مقامات امریکایی داده است.
علاوه بر این، مصاحبه ها و پروسه پناهندگی دو هزار نفر نیز به پایان رسیده و از یکسال پیش می‌توانند بلادرنگ به آمریکا منتقل شوند.
اما پس از سه حمام خون علیه ساکنان بیدفاع نمی توان مسأله مبرم امنیت در مورد همه جمعیت لیبرتی را در پشت اقدام انساندوستانه دولت آلبانی و قبول 210نفر که از یک سال پیش در باره آن گفتگو می‌شود، محو و له نمود و آن را دور زد. سریال اطلاعیه ها و ابراز امیدواری و تعهدات انجام نشده درباره اشخاص حفاظت شده تحت کنوانسیون چهارم ژنو و پناهندگان مورد نگرانی تحت قانون بین المللی مشکل مبرم امنیت را حل نمی کند. امنیت چیزی نیست که بتوان درباره آن کوتاه آمد یا توپ را در این خصوص به زمین «رهبری سازمان مجاهدین خلق ایران» انداخت.
ساکنان اشرف در یک بی خانمان سازی اجباری با فریبهای بیرحمانه توسط مارتین کوبلر به جایی بدتر از گوانتانامو فرستاده شدند. جایی که فراتر از زندان، یک قتلگاه است. پس از امضای یادداشت تفاهم بین کوبلر و مشاور امنیتی دولت عراق در دسامبر2011 که بدون اطلاع و رضایت ساکنان، که از این پیشتر دبیر کل بر آن تأکید کرده بود، صورت گرفت و در تعارض آشکار با کنوانسیون وین است، وزارتخارجه و ارگانهای مختلف سازمان ملل و اتحادیه اروپا با این پیش‌فرض که در لیبرتی امنیت ساکنان تضمین شده است، اطلاعیه های متعددی در تشویق ساکنان اشرف برای رفتن به لیبرتی صادر کردند.
با فرض این که کمپ لیبرتی یک ایستگاه موقت عبور برای چند هفته یا حداکثر چند ماه است. به ساکنان اجازه داده نشد اموال منقول خود را همراه ببرند و اموال غیرمنقول را به فروش برسانند. نه فقط به نمایندگان اشرف بلکه حتی به شخصیتهای برجسته و ژنرالها و افسران امریکایی هم اجازه داده نشد که لیبرتی را که ابتدا گفته می‌شد مساحت آن حدود 40کیلومتر مربع است قبل از انتقال ساکنان یک بار ببینند.
گروه کار بازداشتهای خودسرانه ملل متحد در دو نوبت لیبرتی را زندان توصیف کرده است. کمیساریای عالی پناهندگان در سند 29دی1390 ( 19 ژانویه 2012) تصریح کرده است که این مکان حداقل استانداردهای انساندوستانه را ندارد. دولت عراق هیچ وقعی به پنج بار فراخوان کمیسر عالی گوترز برای آزادی رفت و آمد و باز کردن درهای لیبرتی نگذاشت. همچنین مساحت لیبرتی به نیم کیلومتر مربع ( 80 بار کوچکتر از اشرف) تنزل یافت و 3100 تن در بنگالهای فرسوده و بدون حفاظ تلنبار شدند. به‌رغم مخالفت ساکنان 17500 تی وال، که در زمان استقرار نیروهای امریکایی حفاظ بنگالها بود، توسط دولت عراق بسرعت و عامدانه بیرون برده شد تا در حملات طراحی شده بعدی تلفات انسانی هر چه بیشتری گرفته شود. ساکنان هنوز هم از جلیقه و کلاه خودهای حفاظتی ضد ترکش که در اشرف طبق توافق رسمی و مکتوب با آمریکا داشتند محروم هستند و حتی بر خلاف همان یادداشت تفاهم از حق سازندگی و هر گیاه و درختی که بیش از 5/1 متر باشد ممنوع هستند. آلودگی محیط و وضعیت فوق العاده غیر بهداشتی در لیبرتی، به خاطر خرابی سیستم فاضلاب و سرازیر شدن منابع، شیوع بیماریهای عفونی، محاصره و بحران پزشکی تا کنون به مرگ پنج تن علاوه بر 8 کشته و 100 مجروح در حمله موشکی 21 بهمن( 9 فوریه ) منجر شده است. یک باور گسترده جهانی بر اساس تجارب تلخ و خونین وجود دارد که مارتین کوبلر با فریبکاری و دروغ و تزویر، تسهیل کننده جنایت علیه بشریت و مقاصد شوم فاشیسم دینی حاکم بر ایران علیه اپوزیسیون و لکه ننگ و شرم در تاریخچه ملل متحد بوده و از این رو باید با فرد بیطرفی جایگزین شود.
1-نخستین راه حل مرجح برای امنیت این است که دولت امریکا که با تک تک ساکنان در ازای گرفتن سلاحهایشان موافقتنامه امضا کرده و مسئولیت حفاظت آنها را تا فرجام نهایی بر عهده گرفته است، 3200 نفر  را به هزینه خود آنها حتی به‌طور موقت و برای بازاسکان بعدی به امریکا منتقل کند.
2-در غیر این صورت تنها جایی که ساکنان در آن از امنیت بیشتری برخوردارند، اشرف است .سزاوار است که امریکا و اتحادیه اروپا و سازمان ملل همچنانکه کمیسر عالی گوترز در بیانیه 11 اسفند91 ( اول مارس 2013) به‌طور تلویحی اشاره دارد، از این موضوع دفاع کنند. طبق کتاب کمیساریا درباره امنیت «افراد مورد نگرانی» در صورتی که دولت میزبان قادر نیست یا نمی خواهد امنیت کافی و سلامت و بهبود وضعیت زندگی افراد مورد نگرانی را تضمین کند باید جابه‌جایی و استقرار جمعیت کمپ را مورد بررسی قرار دهد. واضح است که مصاحبه و باز اسکان می‌تواند در اشرف ادامه پیدا کند.
درباره بازگشت به اشرف، یک اتفاق نظر گسترده در امریکا و اروپا از جمله در قطعنامه پیشنهاد شده به کنگره آمریکا (شماره89)، در نامه رهبران پارلمان اروپا به رئیس اتحادیه اروپا، در بیانیه های رهبران مذهبی در اروپا و امریکا، در بیانیه های بیش از 5000پارلمانتر در کشورهای مختلف جهان و نامه پارلمانترهای عراقی به کمیسر عالی پناهندگان و مقامات امریکایی وجود دارد.  
3-در بیانیه مطبوعاتی سخنگوی وزارتخارجه امریکا گفته شده است: «ما بر این باور هستیم که باز اسکان دائم ساکنان سابق اشرف در خارج عراق تنها راه حل قابل اتکا» است. این در حالیست که عوامل رژیم ایران در بغداد آشکارا از تدارک حملات بعدی به لیبرتی سخن می‌گویند و سفارت امریکا در بغداد در روز 23بهمن (11 فوریه 2013)  تأکید می‌کند حملات مشابه آنچه در 9 فوریه در لیبرتی اتفاق افتاد «ممکن است در هر زمان اتفاق بیفتد». از سوی دیگر سپاه پاسداران رژیم ملایان تهدید کرده است «آلبانی باید نسبت به عواقب خطرناک پیشنهاد خود با استفاده از تجربه برخی کشورهایی که در گذشته از مجاهدین حمایت کرده اند ....متنبه شود» (خبرگزاری سپاه پاسداران،فارس-28اسفند1391).
در چنین وضعیتی چگونه می‌توان بدون تضمین امنیت ساکنان آنها را به  ادامه روند خونین پیشین متقاعد کرد مگر اینکه ایالات متحده یک تاریخ و زمانبندی مشخص برای خروج آخرین نفر از ساکنان به خارج از عراق معین و آن را تضمین کند. سخنگوی وزارتخارجه در روز 8شهریور 91 (29 اوت2012)  اعلام کرد: «آمریکا  تعهد خود در حمایت از امنیت و سلامت ساکنان در تمامی پروسه بازاسکان آنها در خارج عراق را مورد تأکید قرار میدهد».
4-درخواستهای امنیتی مبرم و مشروع ساکنان لیبرتی  برای نجات جانها پس از حمله موشکی، که 40روز است دولت عراق از آن طفره رفته یا به صراحت با آن مخالفت کرده، به شرح زیر است:
-برگرداندن 17500 تی وال به وضعیت قبلی
- انتقال جلیقه و کلاه خود حفاظتی ساکنان از اشرف
-انتقال  تجهیزات پزشکی  از اشرف به لیبرتی به‌خاطر فقدان وسایل اولیه برای نجات جان بیماران و مجروحان
-برخورداری فوری ساکنان از حق  سازندگی
-گسترش مساحت فعلی به دو و نیم کیلومتر مربع آنچنان که مارتین کوبلر در ملاقات 6دیماه90 (26دسامبر 2011)  با خانم مریم رجوی در پاریس پس از چک کردن با بغداد تضمین کرد. هدف ممانعت از تمرکز تمام جمعیت در یک مساحت اندک و بسیار آسیب پذیر در برابر حملات بعدی تا زمانی است که در لیبرتی هستند و هنوز راه حلی پیدا نشده است.

دبیرخانه شورای ملی مقاومت ایران
29 اسفند91 (19 مارس2013 )